- 3 Şubat 2018
- 5.957
- 23.568
- 27
- Konu Sahibi Merkur Retrosu
- #1
27 yaşında çalışan yeni evli bir kadınım. Ehliyetimi 4 sene önce aldım. Ama hayatımda ilk defa ehliyet alırken parkur aşamasında araba sürdüm. Babam hiçbir zaman öğretmek istemedi “bayan” olduğum için öğrenemeyeceğimi, kaza yapacağımı düşündü hep. Erkek çocuğu olsaydı 16-17 yaşında al arkadaşlarınla gezmeye git diyip anahtarı vereceğine adım gibi eminim.
Neyse 23 yaşımda ehliyet kursuna yazıldım binbir çabayla. Tekte geçtim birkaç gün sürmeme rağmen. Sonra arabam olmadığı için süremedim bir daha. Geldim 27 yaşına. Eşimin arabası var onu sürdük birkaç defa daha sakin yollarda. Kendime güvenim tam aslında. Eşim de görüyor yani kurallara uyuyorum şu ana kadar kaza falan yapmadım. İşe giderken sabahları arada ben sürüyorum o yan koltuğumda oturuyor tavsiye falan veriyor. En sinir olduğum şey de o an rampayı falan görmesem veya anlık şeritten hafif taşsam hemen yapamıyosun, kaza yapacaksın gibi şeyler söylemesi. Veya kırmızı ışık yanmış görüyorum durucam yani. Hemen dur dur diye bağırıyor. Kendimi yetersiz hissettiriyor bana. Normal konularda böyle biri değil ama şu araba öğretme konusunda sanki bambaşka birine dönüşüyor. Yollarda ne magandalar ne şuursuzlar görüyorum onlar bile çatır çatır araba sürüyor ben kurallara uyduğum sakin gittiğim halde yetersiz hissettiriliyorum.
Şu an dediğim gibi sakin yollarda sürdürüyor sadece, ama ben hep böyle arada sırada sakin trafikte sürmek istemiyorum. Hep bu şekilde düz yol gidip geleceksem öğrenemem asla. Bunu eşime söylüyorum iş çıkışlarında veya akşamları da süreyim kalabalık yollara da gireyim diyorum. Arabasına mı kıyamıyor nedir yok diyor daha o aşamaya gelmedin. Yahu hiç zorluk görmezsem o aşamaya nasıl gelicem zaten. Sinirlendim kavga çıkarttım. Bağırdım çağırdım küstüm. Barışmak istiyor ama benim zerre içimden gelmiyor şu an.
Gidip kendi maaşımla sürücü kursuna yazılmayı düşünüyorum. Trafikli, zor neresi varsa aşama aşama sürdürmesini isticem hocadan. Çok sinirlendim ve bıktım başkasının insafına kalmaktan. Zaten araba sürmeyi öğrenmeyi de bu yüzden istiyorum eş bile olsa kimsenin nazına katlanmak istemiyorum.
Öyle işte içim doldu. Özgüvenim tamdı ama böyle şeyler oldukça birileri bana güvenmedikçe negatif yorumlar yaptıkça iyice gözümde büyüdü araba mevzusu. Keşke baba olsun eş olsun güvenselerdi bana biraz. Uzun yazdım sanırım baya kusura bakmayın hanımlar.
Neyse 23 yaşımda ehliyet kursuna yazıldım binbir çabayla. Tekte geçtim birkaç gün sürmeme rağmen. Sonra arabam olmadığı için süremedim bir daha. Geldim 27 yaşına. Eşimin arabası var onu sürdük birkaç defa daha sakin yollarda. Kendime güvenim tam aslında. Eşim de görüyor yani kurallara uyuyorum şu ana kadar kaza falan yapmadım. İşe giderken sabahları arada ben sürüyorum o yan koltuğumda oturuyor tavsiye falan veriyor. En sinir olduğum şey de o an rampayı falan görmesem veya anlık şeritten hafif taşsam hemen yapamıyosun, kaza yapacaksın gibi şeyler söylemesi. Veya kırmızı ışık yanmış görüyorum durucam yani. Hemen dur dur diye bağırıyor. Kendimi yetersiz hissettiriyor bana. Normal konularda böyle biri değil ama şu araba öğretme konusunda sanki bambaşka birine dönüşüyor. Yollarda ne magandalar ne şuursuzlar görüyorum onlar bile çatır çatır araba sürüyor ben kurallara uyduğum sakin gittiğim halde yetersiz hissettiriliyorum.
Şu an dediğim gibi sakin yollarda sürdürüyor sadece, ama ben hep böyle arada sırada sakin trafikte sürmek istemiyorum. Hep bu şekilde düz yol gidip geleceksem öğrenemem asla. Bunu eşime söylüyorum iş çıkışlarında veya akşamları da süreyim kalabalık yollara da gireyim diyorum. Arabasına mı kıyamıyor nedir yok diyor daha o aşamaya gelmedin. Yahu hiç zorluk görmezsem o aşamaya nasıl gelicem zaten. Sinirlendim kavga çıkarttım. Bağırdım çağırdım küstüm. Barışmak istiyor ama benim zerre içimden gelmiyor şu an.
Gidip kendi maaşımla sürücü kursuna yazılmayı düşünüyorum. Trafikli, zor neresi varsa aşama aşama sürdürmesini isticem hocadan. Çok sinirlendim ve bıktım başkasının insafına kalmaktan. Zaten araba sürmeyi öğrenmeyi de bu yüzden istiyorum eş bile olsa kimsenin nazına katlanmak istemiyorum.
Öyle işte içim doldu. Özgüvenim tamdı ama böyle şeyler oldukça birileri bana güvenmedikçe negatif yorumlar yaptıkça iyice gözümde büyüdü araba mevzusu. Keşke baba olsun eş olsun güvenselerdi bana biraz. Uzun yazdım sanırım baya kusura bakmayın hanımlar.
kocanı babanı da boşver erkeklerin bir şey bildiği yok
aynen hiçbir şey bildikleri yok başlamışlar 16 yaşında araba sürmeye ahkam kesiyolar şimdi başka da bir meziyetleri yok 
egoları zedeleniyor bence. Ben gittim paramla özel ders aldım ve kendim trafiğe çıktım bunun başka bir yolu yok. Babadan kocadan abiden olmaz olan varsa da nadirdir. Bi göz kendilerinde var sanıyorlar galiba 
