• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Antisosyal olanlar

sermerva arkadasimizin soyledikleri cok dogru bizim gibi insanlarin sorunu herkese guvenmemek.ben etrafimdaki insanlara bakiyorumda nasil iki gunde bu kadar samimi oluyolar sasiriyorum.
 
ben de kendimi genel anlamda yalnız hissediyorum bu yalnızlık arkadaşla iki lak lak etmekle geçermi bilmiyorum, benim aradığım bundan 3 5 yıl önceki dostluklar sanırım, artık dost olunabilcek insanmı kalmadımı acaba çevremde,
Aslına bakılırsa erkek arkadaşımla evlenmek için zamanımız var keşke hemen olsa onun la herşeyimi paylaşabiliyorum arkadaşım dostum sevdiğim iş arakadaşım hep yanımda o olmasa herhalde boşlukta gibi olurum
bir diğer şansımda 4 kızız biz bi de ağbimiz uzakta o ama olsun yanımda biliyorum,
onun için kız arkadaş gereksinmi duymuyorum, zaten çok iyi bi dostumda olsa paylaşacağım şeyler sınırlı güvenemem dışardan birine, güvenilmez yaşayarak öğrendim.
geziyoruz, eğleniyoruz yeri geliyo kavga ediyoruz mutluluğumu sıkıntımı belli bi çerçevede ablalarıma bi de kız kardeşime anlatabiliyorum, sevgilime de herşeyimi rahatlıkla söylüyorum hemen de anlaşılıyo zaten benim yüzümden,

erkek arkadaşımla yaşadığımz bi problemimiz var, onun arkadaş çevresiyle zaman zaman takılamaız gerekiyor d. günü partileri düğünler vs. de arkadaş ortamı özellikle kızlar benden 4 5 yaş küçük oluyorlar liseyi daha yeni bitirmişler, onlarla takılmayı sevmiyorum çok boş konuşup gülüşmeleri sinir bozucu onlarla paylaşabileceğim hiç bişi yok sonra neymiş efendim ben onlardan hoşlanmamışım burnum hava da sessiz duruyormşum davet edilen yerlere gitmiyormuşum gitmem tabii hoşlanmadığım ortama,

şimdilik idare ediyoruz da hep böyle olursa evlenip uzağa gider de kardeşlerim den uzak kalırsam ne ederim bilmiyorum,

kendi kendinizi renklendirmeye bakın, iç huzurunuzu sağlayın evli olanlar önce kendinizle eşiniz aranızda soğukluk gerginlik varsa bunları çömeye bakın, bu sorun ortadan kalktığında kendinizi ifade eedbilirsiniz isteklerinizi anlatabilir daha sı sosyalleşmek ten kasıp arkadaş çevresi ya da cafe sinemeya yalnız gitmemekse önce iç huzurunuzu bulun ki bunları yapma hevesiniz olsun,
Sanırım yapmaktan zevk aldığınız şeyleri bu iç huzuru bulduğunuz da eşinizle yapmış olmak ya da kendi başınıza yapmış olmakta keyifli olacaktır.

mesala yaşadığım yerde olsa hobi kurslarına falan katılırdım, imkanım olsa daha çok kitap okurdum vs

işin özü ben arkadaş aramıyorum dost arıyorum kendinizle dost olun eşinizle dost olun yıllarınızı başka insanların beeklentileri yüzünden karartmayın derim
 
slm bende sizdenim:) eğlenceli değilim,soğuk kanlı,sırdan biri işte.YENİ bir topluluğa girdiğimde ter basıyor çok geriliyorum inanın ne bişey yiyorum nede içebiliyorum.ellerimin titremeside çabası.niye böyleyim acaba!işyerinde hergün 30a yakın kişiyle muhabbet.çok rahatım,ama kendimden büyük yada tanımadığım kişilerin yanında resmen hastayım:( akannehir mesela komşularımızla hep eşim konuşur,bana sorarlarsa cevap veririm okadar.acaba kendimize güvenimizmi yok,ne yapmalı?

Evet canım ya aynen bende soğukkanlıyım hemen laylaylom giremiyorum konuşmaya.Zaten benden yaşlı ve büyük insanlar benden çok hoşlanır çoık hanım hanımcıkmışım vs vs ..ama bana arkadaş lazım çok yalnızım mafoldumben bi toplulukta yemek yiyemiyorum bende geriliyorum çok dikkat etmeliyim düşnceleri kemiriyor beynimi.Bi ortamda bişey içer misin deseler hep cevabım hayır oluyor bilmiyorumkismile

sermerva arkadasimizin soyledikleri cok dogru bizim gibi insanlarin sorunu herkese guvenmemek.ben etrafimdaki insanlara bakiyorumda nasil iki gunde bu kadar samimi oluyolar sasiriyorum.

Al benden de o kadar sanki herkes öcü alsanaalsanasmile

ben de kendimi genel anlamda yalnız hissediyorum
Aslına bakılırsa erkek arkadaşımla evlenmek için zamanımız var keşke hemen olsa onun la herşeyimi paylaşabiliyorum arkadaşım dostum sevdiğim iş arakadaşım hep yanımda o olmasa herhalde boşlukta gibi olurum
erkek arkadaşımla yaşadığımz bi problemimiz var, onun arkadaş çevresiyle zaman zaman takılamaız gerekiyor d. günü partileri düğünler vs. de arkadaş ortamı özellikle kızlar benden 4 5 yaş küçük oluyorlar liseyi daha yeni bitirmişler, onlarla takılmayı sevmiyorum çok boş konuşup gülüşmeleri sinir bozucu onlarla paylaşabileceğim hiç bişi yok sonra neymiş efendim ben onlardan hoşlanmamışım burnum hava da sessiz duruyormşum davet edilen yerlere gitmiyormuşum gitmem tabii hoşlanmadığım ortama,


Canım erkeklerde bi müddet sonra başa kalkmaya başlıyorlar en ufak bi sorunda.Bak çevrende kimse yok,milletle geçinebilsen bi tane arkadaşın olur falan diye :2:
erkek arkadaşın evlenince de bu desteğine devam ederse süper olur.Ama bilio musun eş de yetmiyor bi arkadaş çok farklı insan bi şekilde strese girmiyor yada stresini atıyor gezip tozarak yada konuşarak.Ama bizde o olay olmadığı için akşama kadar birbirimiz yiyoruz.
Arkadaşların liseli kız arkadaşları olayı bizde de var sana katılıyorum biz ne paylaşabilirz ki...muhabbetlerde süper yalnız neymiş efendim şu şunla çıkmış,bu şuna bunu yapmış,vs vs saçma sapan dedikodular...bende gitmediğim zaman benden kötüsü yok senin yüzünden arkadaşımla aram bozulacak diyor bensiz de gidemiyor o ortama sanki ben o kızlarla görüşmek zorundayım kaydirigubbakcemile
 
Merhaba kızlar. Ya bende aynı dertten muzdaribim. Yanlız olmadığımı görmek güzel. Sadece ben bu sorun ile baş etmeye çalışıyorum sanırdım. Valla büyük sorun ya bizimkisi. Arkamızda duran biri yok. Bazen eşimiz bile böyle olduğumuz için yanımızda olmuyor. Bunu yenmek açık bir insan olmak çok isterim.......
 
Bence nerede ne konuştuğunu bilen, boş konuşmayan insanlar, daha değerli.
Boş boş konuşup, ne konuştuğunu bilmeyen, karşıdakini zerre kadar düşünmeden konuşup kıran, bir de üstüne ben çok konuşurum diyip bunu marifet gibi anlatan insanları hiç sevmiyorum.
E çok konuşuyorsunda, ne konuştuğunu bilmiyorsun.
Çok konuşan insan her zaman daha çok hata yapmaya mahkumdur.
Bu sıkıntılar bence biraz yapısal, biraz da geçmişte yaşanan tecrübeler, mutlaka bir nedeni vardır.
İnsan eşi de olsa, ailesi de olsa, elbette bir arkadaşı olsun istiyor.
Herkesle paylaştığınız ve iletişimiz farklı, kimse kimsenin yerinim tutmuyor.
Ama önce kendinizi olduğunuz gibi kabul etmek lazım.
Eminim şunu yaşıyorsunuzdur, zaten bir ortama girdiğinizde, büyük ihtimalle,
benm hakkımda ne düşünüyorlar, şimdi ne konuşacağım,diye geriliyorsunuzdur.
Karşıdakilerde hemen başlar, ne kadar sessizsin eleştirisine.
Bu eleştirilerle karşılaşa karşılaşa, insan daha da uzaklaşıyor insanlardan ve korkuyor.
Diken üstünde oturuyor insan sanki.
Ben de soğuk ve sessiz diye tabir edilecek biriyim aslında.
Ama öyle biryere gittiğimde nasıl yemek yerim vs gibi sıkıntılarım yok.
Önceden benim de canım sıkılırdı, şimdi kimse umurumda değil, herkes kendine baksın.
İş hayatına girdiğimde, çok faydası oldu, biraz daha açıldım.
Ama ben hala hiç sevmiyorum ve sıkılıyorum, boş konuşan insanlardan.
Öyle saçma sapan konular bulup konuşuyorlar ki.
Bozuk plak gibi hep te aynı şeyleri konuşuyorlar.
Nerede ne konuşacağını bilen insanlar olduğunuz için sevinmelisiniz bence.
Bu zamanda böyle insanları bulmak zor asıl.
Ağzı olan konuşuyor.
Az konuşan insanların şöyle bir avantajı da olduğunuda düşünüyorum ben.
Daha dikkatli, çevresini daha iyi gözlemleyen, insanların ne karakterde olduğunu daha iyi inceleyen ve karar verebilen, daha doğru kararlar verebilen, insaları daha iyi ölçebilen, kişiler olduklarını düşünüyorum.
Önce kendinize değer verin, kimsenin ne düşündüğü önemli değil.
Nasıl mutlu oluyorsanız o kadar konuşun, nasıl istiyorsanız onu konuşun.
Abuk subuk boş boş konuşan insanların yorumlarına da değer vermeyin.
Herkes kendisine baksın, keşke onlarda biraz az konuşsa.
Gönlünüze göre de arkadaşlar nasip etsin Rabbim inş.
Nasıl mutluysanız öyle yaşamak nasip etsin.
 
ben de 23 yaındayım aynı problem benımkıde coooooooook zor arkadas oluyor oldugumdan baska kımseyle konusmak gezmek ıstemıyorum yenı ortamlara gırmekten asla hoslanmıyorum ınsaların ne dedıklerıne cok takıyorum bıırrı bırsey derse gecelerce dusunup uzuluyorum herkese kusuyorum off offf kendımden sıkılıyorum:72:
 
sorunun iki sebebi olabilir aslında birisi kendinize olan güveniniz birisi de karşınızdakine. ben on senedir tnıdığım bi insana da güvenemiyorum(geçmişten kaynaklı bi sorun) çevremdeki insanlar ne kadar yaklaşmak isteslerde bi mesafe koyuyorum. belki sizde de problem bu olabilir mesafe koyma çabası. yani ne kadar iyi olursa olsun bi insan diğerinin en küçük hatasını görse de kabullenemiyor. bi çok evlilikte bu yüzden son buluyo ya zaten. yalnızlıktan asla kurtullamazsınız ki .. sadece siz değil herkes.
üzülmenizi gerektirecek bi durum olduğunu düşünmüyorum ortam değiştirseniz belki bi yarar sağlar.
yeni tanıdığınız insanlar arasnda belki seveceğiniz biri olur ve kimse sizi tanımadığı için önyargılı davranmaz. ıımm konu bi yana beni de bi kardeşiniz olarak görebilirsiniz :) yani her zaman konuşmak sohbet etmek isterim. ASLINDA herkes birbirini tanıyo bu dünyada yani sokakta gördüğümüz ufak çocuğu da yaşlı amcayı da ama işte korkular yaklaşmaya izin vermiyo ..
 
walla ben de antisosyalim ve bu halimle gurur duyuyorum....:1: böylece gereksiz ve aptal pek çok tipe tahammül etmek zorunda kalmıyorum.....bence bu süper bişiy:64:.....onun yerine az ve öz dostlarım var...zeki insanalr hepsi de,,,,entelektüel ve zeki demeliyim hatta,,,,onlarla olduğumda matematik,felsefe, siyaset,psikoloji,,,bilumum aklınıza gelebilecke her türde konuda dolu dolu sohbetlerimiz oluyor....onlar beni,ben onları geliştiriyorum,,,,,paylaşımlarımız hep birbirimize bişiyler katıyor,,,,boş muhabetimiz olmuyor,,,,onlarla daha mutluyum ben.....150 tane arkadaşım olacağına,az öz 3-4 tane olsun kafi yaa,,,,bu bukadar üzülünecek şeymi,,anlamakta zorlanıyorum:26: ayrıca bu forumlarda da ben çok şey öğreniyorum,,,bildiklerimi başkalrıyla paylaşıyorum meselaa,,en gereksiz konudan en ağır meselelere kadar....buda bir tür sanal da olsa iletişim ve bana çok şey katıyor,,,,ne güzel bişiy,,,,,bunalrı burda öğrenmek ve elinden geldiğince insnalara yardımcı olabilmeye çalışmak antisosyallikse,,ben kendimle gurur duyuyorum arkadaşlar...:33:
 
Hep hep yaklaştıkça insanlar kaçıo gibi hissediyorum ve ben çok alınganım yani birisi bana bişey söylese ben o kişinin yüzüne gülüyorum ama içimden düşünüyorum acaba bana neden öle bişey dedi die ...ve sabahlara kadar düşünüyorum neden bana öyle dedi neden neden.Hatta eşimin arkadaşlarıyla görüşürüz bazen tabi sınırlı zamanlarda ve onlar bi hareket yapsa eşime eve dönünce "senin arkadaşların niye öyle niye böyle " diye kuruntulanıyorum.Bana göre gerçekten bi sebep var ortada ama eşime göre hiç bişey yok onların yaptıklarında vb.Yemeğe çıkıyoruz sorun olmuyor ank06 fakat sadece iş yerinde bu mecburiyet.zaten yemek sırasında ne paylaşabilirsinki seni tınlamayan insanlarla .işten sonra beni arayan soran yok .herkes bi plan yapıo birbirleriyle ama bana teklif eden yok nedenini bazen kendi kendime çok düşünüyorum ve tek bulabildiğim sebep benim sanırım şen şakrak olamam die nitelendiriyorum.Çünkü ben onların kaçabileceği tarzda bi insan değilim afedersiniz o... değilim yada alnıma leke getirecek bi hareketim olmadı anlayamıyorum.ama etrafıma bakıyorumda birbirleinin arkasından konuşan herkes kanki olmuş gezerken ben yapayalnızım yada çok fingirdek kızlar yani mendil değiştiri gibi sevgili değiştirenler hatta kocasını aldatan bi arkadaşımız var herkes de bunu bilio ama onunda etrafında bir sürü arkadaşı var anlam veremiyorum acaba benmi içimde çok inceliyorum insanları.


Söylemek istediklerimi hissettiklerimi bi başkası benim yerime kaleme almış adeta...:50:
 
ahh canım ahh :(
Keşke bizim gibi kimse olmasa ,keşke yalnız olmasak


Bazen keşke ben hiç olmasaydım diyorum.Bu durum hayatımın her anını kaplamış durumda, aklımdan bir an olsun çıkmıyor bu düşünceler, alınganlıklar, kızgınlıklar.
Herkes birbrinin aynısı bi ben farklıyım sanki içlerinde yalnız çaresiz mutsuz, insanlar ne kadar zevk alıyor yaşamaktan diyorum bakıyorum çevreme hayat dolu herkes.Oysa ben dünyanın tüm yükü üzerimde gibi yaşıyorum hayatı 2,5 ay sonra düğünüm olucak ama ufacık bi heves heyecan yok içimde.
Çünkü aklım hep ince ayrıntılarda, kalbimi kıranlarda.Örneğin ben istediğim bölümü okuyamadım istediğim yerlere gelemedim hep bunun sızısını taşıyorum içimde şu an istediğim bi iştede çalışmıyorum mesleğimle çok alakasız kendimi hep ezik hep aciz hissedyorum.Mutluluğu kendime haram etmiş durumdayım ama üstesinden gelemiyorum bu durumun.
 
Bazen keşke ben hiç olmasaydım diyorum.Bu durum hayatımın her anını kaplamış durumda, aklımdan bir an olsun çıkmıyor bu düşünceler, alınganlıklar, kızgınlıklar.
Herkes birbrinin aynısı bi ben farklıyım sanki içlerinde yalnız çaresiz mutsuz, insanlar ne kadar zevk alıyor yaşamaktan diyorum bakıyorum çevreme hayat dolu herkes.Oysa ben dünyanın tüm yükü üzerimde gibi yaşıyorum hayatı 2,5 ay sonra düğünüm olucak ama ufacık bi heves heyecan yok içimde.
Çünkü aklım hep ince ayrıntılarda, kalbimi kıranlarda.Örneğin ben istediğim bölümü okuyamadım istediğim yerlere gelemedim hep bunun sızısını taşıyorum içimde şu an istediğim bi iştede çalışmıyorum mesleğimle çok alakasız kendimi hep ezik hep aciz hissedyorum.Mutluluğu kendime haram etmiş durumdayım ama üstesinden gelemiyorum bu durumun.

canım benim,,,,6 yıl önce ben de aynı psikolojideydim,,,,sevmediğim bir işde çalışıyordum,bölümümle alakasız ve kendimi harcanmış hissediyordum resmen,,,,kaldı ki okuduğum okuldan ilk 5 in içinde mezun olmuştum,,,,yaptığım iş potansiyelimin çok altındaydı ama kriz yüzünden de işsizlik delilik boyutundaydı o zamanlar...seçim şansım pek yok gibiydi,,,,bir sürü salağın içinde zeki ve farklı olmanın acısı bambaşkadır,,resmen ölmek istersin.....bu da özel ilişkilerime ve sevgilime tutumuma felan yansıyordu çok sık olarak......derken,,bir gün dedim ki:herşeyi değiştireceğim......istifa ettim işimden,,,,kurslara katıldım ve bir kurumun açmış olduğu sınava girdim ve kazandım....şimdi önümü görebiliyorum....sevgilimi de terkettim,,,,,hayatımda demirbaş ne varsa attım çöpe ve yeni bir yaşama başladım,,,,,şimdi gayet mutluyum çünki herşeyi kendim kendimle ve kendim için başardım..... azmimle......ben yaptıysam herkes yapabilir.....
 
İnsanlar hakkında çok önyargılısın.Sürekli eleştirel bakışların var ve bu insanları rahatsız ediyor.Mesela bir yorumunda ben şen şakrak o... değilim diye mi bana yaklaşmıyorlar,ya da alnıma kara çalmadığım için mi?O kadar cahil buldum ki bu cümleni inan yakıştıramadım da bankacı olmuş bir bayana.Şen şakrak insanlar o...,ya da alınlarına kara mı çalmışlar.Hem kocasını aldatan kadınla arkadaş oluyorlarsa o onların bileceği şeydir özel hayatını yargılama hakkına sahip değiliz kimseyi.Ben açıkçası hümanist bir insanım kim ne yapıyorsa başkasına zarar vermeden yaptığı sürece o kişiyi yargılamam.İnsanlara biraz empati ile yaklaşmayı denesen,içinden konuşmayı bırakıpta biraz dışından konuşsan belki hayatın çok daha farklı olacak.Ayrıca kesinlikle bir pskolojik destek almanı tavsiye ederim çünü aşılması zor bir durumun var ucu taa çocukluğuna kadar dayandığına göre sanırım profosyonel bir yardım daha başarılı olacaktır.
 
canım benim,,,,6 yıl önce ben de aynı psikolojideydim,,,,sevmediğim bir işde çalışıyordum,bölümümle alakasız ve kendimi harcanmış hissediyordum resmen,,,,kaldı ki okuduğum okuldan ilk 5 in içinde mezun olmuştum,,,,yaptığım iş potansiyelimin çok altındaydı ama kriz yüzünden de işsizlik delilik boyutundaydı o zamanlar...seçim şansım pek yok gibiydi,,,,bir sürü salağın içinde zeki ve farklı olmanın acısı bambaşkadır,,resmen ölmek istersin.....bu da özel ilişkilerime ve sevgilime tutumuma felan yansıyordu çok sık olarak......derken,,bir gün dedim ki:herşeyi değiştireceğim......istifa ettim işimden,,,,kurslara katıldım ve bir kurumun açmış olduğu sınava girdim ve kazandım....şimdi önümü görebiliyorum....sevgilimi de terkettim,,,,,hayatımda demirbaş ne varsa attım çöpe ve yeni bir yaşama başladım,,,,,şimdi gayet mutluyum çünki herşeyi kendim kendimle ve kendim için başardım..... azmimle......ben yaptıysam herkes yapabilir.....

Haklısın canım azim olduktan sonra herşey yapılabilir yeter ki istek olsun..Öncelikle seni tebrik ediyorum darısı başıma umarım bigün bende senin kurduğun cümleleri kurabilirim..
Çok zekiyim çok başarılıyım demiyorum ama okul hayatım boyunca hep iyiydi durumum takdir edilen beğenilen biriydim ve kendimi ilerde hep iyi yerlerde hayal ettim gel gör ki üniv. sınavında bu böyle olmadı , beklenen başarıyı gösteremedim.Neyse oralar çok uzun hikaye yormıyım senide sonuç olarak şuan çok sıkıntıdayım, eşim(nişanlım) mühendis kendimi onun yanında kötü hissetmiyorum ama onun arkadaşlarıyla bir ortama girdiğimde çok kötü hissediyorum kendimi, hem dalgın hep düşünceli oluyorum.
Ben hep bi hayal kuruyorum ama hiç birini gerçekleştiremiyorum bilmiyorum neden belki yeteri kadar cesaretli değilm :(
Aileme maddi anlamda destek olmak için 2 yıldır katlanıyorum bu işe, bu insanlara.Ben hep kendimden fazla başkalarını düşündüm hatayı burda yapıyorum bilyorum ama bunu değiştiremiyorumda.Maddi sıkıntılar herşeyimin önüne geçti geçmeyede devam ediyor..Evlenince çıkıcam işten diye seviniyodum şimdide ev aldık nişanlım kredi çekti onun derdi bindi sanki sırtıma :(
İş başvurularını inceliyorum ama hiç birine gitmeye cesaretim yok,herşey alt üst olucak gibi hissediyorum korkuyorum..Birde herkesin lafı sözü bitmiyor mis gibi işin yerinden oynama kafayımı yedin diyenler var bilmiyorlar ki burda neler yaşıyorum
O kadar bunaldım ki nefes alamıyorum kafamın içindeki düşünceler ağır geliyo artık bana taşıyamıyorum.
Tek istediğim burdan bir an önce kurtulmak.
 
Haklısın canım azim olduktan sonra herşey yapılabilir yeter ki istek olsun..Öncelikle seni tebrik ediyorum darısı başıma umarım bigün bende senin kurduğun cümleleri kurabilirim..
Çok zekiyim çok başarılıyım demiyorum ama okul hayatım boyunca hep iyiydi durumum takdir edilen beğenilen biriydim ve kendimi ilerde hep iyi yerlerde hayal ettim gel gör ki üniv. sınavında bu böyle olmadı , beklenen başarıyı gösteremedim.Neyse oralar çok uzun hikaye yormıyım senide sonuç olarak şuan çok sıkıntıdayım, eşim(nişanlım) mühendis kendimi onun yanında kötü hissetmiyorum ama onun arkadaşlarıyla bir ortama girdiğimde çok kötü hissediyorum kendimi, hem dalgın hep düşünceli oluyorum.
Ben hep bi hayal kuruyorum ama hiç birini gerçekleştiremiyorum bilmiyorum neden belki yeteri kadar cesaretli değilm :(
Aileme maddi anlamda destek olmak için 2 yıldır katlanıyorum bu işe, bu insanlara.Ben hep kendimden fazla başkalarını düşündüm hatayı burda yapıyorum bilyorum ama bunu değiştiremiyorumda.Maddi sıkıntılar herşeyimin önüne geçti geçmeyede devam ediyor..Evlenince çıkıcam işten diye seviniyodum şimdide ev aldık nişanlım kredi çekti onun derdi bindi sanki sırtıma :(
İş başvurularını inceliyorum ama hiç birine gitmeye cesaretim yok,herşey alt üst olucak gibi hissediyorum korkuyorum..Birde herkesin lafı sözü bitmiyor mis gibi işin yerinden oynama kafayımı yedin diyenler var bilmiyorlar ki burda neler yaşıyorum
O kadar bunaldım ki nefes alamıyorum kafamın içindeki düşünceler ağır geliyo artık bana taşıyamıyorum.
Tek istediğim burdan bir an önce kurtulmak.

tüm bu okuduklarımdan tek şey anlıyorum ben,,,,arkadaşım senin özgüvenin ve kendine olan saygın bir şekilde ciddi zarar almış...."nişanlım mühendis ve onun arkadaşları ve ortamında rahat edemiyorum,kendimi ezik hissediyorum" gibi bir cümle kurmuşsun,,,oysaki bu çok yanlış bir tutum ve duygu...sen sensin,onlar onlar......ayrıca yüksek okullar bitirmekle ve yüksek kariyerlere sahip olmakla ne insan insan olur ne de adam adam olur.......kendine özgüvenini bu parametrelere sakın bağlma.....kendini bir eşya gibi,bir meta gibi görüyosun sen şuanda ..ve değerini para,kariyer,banka cüzdanları,ev,araba olarak kafanda resmen endekslemişsin....bu çok büyük bir hata,,,,,,insan ruhtur.....aslolan ruh ve karakterdir...eşya değildir, meta değildir ki fiyatı olsun.....onlar mühendis,doktor vs..yani yüksek etiketli,,oysaki sen sıradan kariyeri olmayan bir emekçisin düşüncesine çok takmışsın sen....bu çok çok yanlış......ruhuna değer ver,,,,tüm bunların farkında olman ve kendi içini kritize etmen bile farkındalık duygunun aslında çok yüksek olduğunu gösteriyor bana.....bu senin adına sevindirici ama mademki istemediğin bir oyunda istemediğin repliklerle,istemediğin bir sahnedesin,,,,,ona buna şartlara bakma,,,,,rest çek herşeye,,,,,senin mutluluğun,kendine olan özsaygın ve ruh sağlığın hepsinden daha önemli,,,,para ruh sağlığını kimsenin satın alamaz.....varsın kayıp paradan olsun....bence sen daha kıymetlisin,çünki eşya değilsin,ruhun var.....
 
tüm bu okuduklarımdan tek şey anlıyorum ben,,,,arkadaşım senin özgüvenin ve kendine olan saygın bir şekilde ciddi zarar almış...."nişanlım mühendis ve onun arkadaşları ve ortamında rahat edemiyorum,kendimi ezik hissediyorum" gibi bir cümle kurmuşsun,,,oysaki bu çok yanlış bir tutum ve duygu...sen sensin,onlar onlar......ayrıca yüksek okullar bitirmekle ve yüksek kariyerlere sahip olmakla ne insan insan olur ne de adam adam olur.......kendine özgüvenini bu parametrelere sakın bağlma.....kendini bir eşya gibi,bir meta gibi görüyosun sen şuanda ..ve değerini para,kariyer,banka cüzdanları,ev,araba olarak kafanda resmen endekslemişsin....bu çok büyük bir hata,,,,,,insan ruhtur.....aslolan ruh ve karakterdir...eşya değildir, meta değildir ki fiyatı olsun.....onlar mühendis,doktor vs..yani yüksek etiketli,,oysaki sen sıradan kariyeri olmayan bir emekçisin düşüncesine çok takmışsın sen....bu çok çok yanlış......ruhuna değer ver,,,,tüm bunların farkında olman ve kendi içini kritize etmen bile farkındalık duygunun aslında çok yüksek olduğunu gösteriyor bana.....bu senin adına sevindirici ama mademki istemediğin bir oyunda istemediğin repliklerle,istemediğin bir sahnedesin,,,,,ona buna şartlara bakma,,,,,rest çek herşeye,,,,,senin mutluluğun,kendine olan özsaygın ve ruh sağlığın hepsinden daha önemli,,,,para ruh sağlığını kimsenin satın alamaz.....varsın kayıp paradan olsun....bence sen daha kıymetlisin,çünki eşya değilsin,ruhun var.....




arkadaşım senin özgüvenin ve kendine olan saygın bir şekilde ciddi zarar almış....

İşte doğru cümlelerden biri ve işte beni anlatan gerçek :( Ne yazık ki hepsininde farkında olarak hala bu psikolojide devam ediyorum.Söylediğin herşey o kadar doğru ki ne desem boş.
ruhuna değer ver....O kadar güzel bi cümle ki şu herşeyimi özetliyo adeta belki sadece bunu başarsam tüm sorun çözülecek.Ama benim aptal kafam hep öncelikli değeri başkalarına verdi, veriyorda..Ama bundan sonra daha çok uğraşıcam, durumun ne kadar ciddi olduğunu görüyorum sabah sabah buraya koştum ve iyiki de gelmişim kendime gelmemi sağladı sözlerin.Güna bakışımı olaylara bakışımı değiştirdi şu an için bile olsa ki bu bana yeter.Herşey için tşk ederim, bana vakit ayırdığın içinde..
 
arkadaşım senin özgüvenin ve kendine olan saygın bir şekilde ciddi zarar almış....

İşte doğru cümlelerden biri ve işte beni anlatan gerçek :( Ne yazık ki hepsininde farkında olarak hala bu psikolojide devam ediyorum.Söylediğin herşey o kadar doğru ki ne desem boş.
ruhuna değer ver....O kadar güzel bi cümle ki şu herşeyimi özetliyo adeta belki sadece bunu başarsam tüm sorun çözülecek.Ama benim aptal kafam hep öncelikli değeri başkalarına verdi, veriyorda..Ama bundan sonra daha çok uğraşıcam, durumun ne kadar ciddi olduğunu görüyorum sabah sabah buraya koştum ve iyiki de gelmişim kendime gelmemi sağladı sözlerin.Güna bakışımı olaylara bakışımı değiştirdi şu an için bile olsa ki bu bana yeter.Herşey için tşk ederim, bana vakit ayırdığın içinde..

canım estafurullah ne demek.....lafı olmaz ama mademki sözlerime değer veriyosun ve mantığına yatıyor söylediklerim,,o zaman eylem zamanı,,,enine boyuna ölç,biç,,seni neyin mutlu ettiğine,neyin mutsuz ettiğine karar ver....ve bu seçimleri yaparken de iç sesine kulak ver,,mantığına değil.....mantık sadece düzene ve gidişata prim verir,ruh sağlığına ve mutluluğuna prim vermez çoğu zaman,,,iç sesinin mantığını bastırması dileklerimle.....elinden gelen yeterli olmuyorsa,gerekeni yapacaksın...hayatın altın kuralı...sevgilerimle....:21:
 
Bazen keşke ben hiç olmasaydım diyorum.Bu durum hayatımın her anını kaplamış durumda, aklımdan bir an olsun çıkmıyor bu düşünceler, alınganlıklar, kızgınlıklar.
Herkes birbrinin aynısı bi ben farklıyım sanki içlerinde yalnız çaresiz mutsuz, insanlar ne kadar zevk alıyor yaşamaktan diyorum bakıyorum çevreme hayat dolu herkes.Oysa ben dünyanın tüm yükü üzerimde gibi yaşıyorum hayatı 2,5 ay sonra düğünüm olucak ama ufacık bi heves heyecan yok içimde.
Çünkü aklım hep ince ayrıntılarda, kalbimi kıranlarda.Örneğin ben istediğim bölümü okuyamadım istediğim yerlere gelemedim hep bunun sızısını taşıyorum içimde şu an istediğim bi iştede çalışmıyorum mesleğimle çok alakasız kendimi hep ezik hep aciz hissedyorum.Mutluluğu kendime haram etmiş durumdayım ama üstesinden gelemiyorum bu durumun.

Canım inan bazı duygularımız aynı ..
Aynı şeyleri bende yaşıyorum
Kendimi mutsuz,isteksiz hissediyorum
Daha evlenmedin sanırım umarım herşey yoluna girer evlenince
Kendi adıma girmedi insan yine arkadaşa,dosta ihtiyaç duyuyor
Umarım sana farklı ışıklar yansır
 
İnsanlar hakkında çok önyargılısın.Sürekli eleştirel bakışların var ve bu insanları rahatsız ediyor.Mesela bir yorumunda ben şen şakrak o... değilim diye mi bana yaklaşmıyorlar,ya da alnıma kara çalmadığım için mi?O kadar cahil buldum ki bu cümleni inan yakıştıramadım da bankacı olmuş bir bayana.Şen şakrak insanlar o...,ya da alınlarına kara mı çalmışlar.Hem kocasını aldatan kadınla arkadaş oluyorlarsa o onların bileceği şeydir özel hayatını yargılama hakkına sahip değiliz kimseyi.Ben açıkçası hümanist bir insanım kim ne yapıyorsa başkasına zarar vermeden yaptığı sürece o kişiyi yargılamam.İnsanlara biraz empati ile yaklaşmayı denesen,içinden konuşmayı bırakıpta biraz dışından konuşsan belki hayatın çok daha farklı olacak.Ayrıca kesinlikle bir pskolojik destek almanı tavsiye ederim çünü aşılması zor bir durumun var ucu taa çocukluğuna kadar dayandığına göre sanırım profosyonel bir yardım daha başarılı olacaktır.

Evet canım maalesef önyargı var bende bunun farkındayım
Ama farkındaysan şen şakrak terimimdeki o cümleye herkes dahil değil bazı kesimleri aldım
Ben sadece onu bi örnek olarak verdim içşinde bulunduğum durum daha iyi anlaşılsın diye
destek almaya gelince destek alınacak daha o kadar çok problemim varki hala harekete geçemedim
Umarım o cesaret gelir de bian önce uzman yardımı alabilirim
Tavsiyelerin için tşk
 
Back