- 22 Ağustos 2020
- 17
- 69
- 27
- Konu Sahibi Minikpatilerim
- #1
Merhaba. Öncelikle yeni üye olduğum için konuyu nereye ve nasıl açacağım konusunda yanıldıysam affola. Biraz uzun olacak ama fikirlerinize ve desteklerinize ihtiyacım var..
Bundan 2 sene öncesine dönecek olursam bir nişan attım. Nişan atmamda haklı sebeplerim vardı ve bir-çok insanında bana destek verdiğini ve haklı olduğumu gördüm. 1 yıl boyunca sorunlu giden bir nişanlılık döneminden sonra en sonunda ailesinin beni ağıza alınmayacak şeyler ile suçladığını duyduktan sonra olaylı bir şekilde bitti. (Ben kötü yerlerde çalışmışım ve evlenip boşanmış çocuk aldırmışım.) Tamamen beni sevmedikleri için ne yapacaklarını şaşırdılar.
Nişan attıktan sonra elbette kötü günler geçirdim ancak çabuk toparladım diyebilirim. 1 yıl sonra şuanki erkek arkadaşım ile bir ilişkiye başladım ve kendime tertemiz bir düzen kurdum ikinci üniversitemde eğitime başladım.
Iliskimizinde ilerlemesi ile erkek arkadaşım okuduğum şehire çok sık gelip gitmeye başladı. (Yaşadığımız yere komşu il) Ancak bu sık gelip gitmeler beni rahatsız edecek derece geldi. Kendisine bunu defalarca belirttim. Her tartışmada haber vermeden gelip gitmesi, öyleki işten çıkıp gelip tekrar işe gitmesi gibi boğucu şeyler yaşadım ve bu süre zarfında etrafımdaki herkese benim bilgim dışı "x'den uzak duracaksınız, ben çok kıskancım" gibi mesajlar atıyordu.
Defalarca yalanlarını yakaladım ve aşırı ağlak bir insan oldu. Birgün annesine bu konuyu açtım ve görüşmek istemediğimi dile getirdim. Anneside kendisi ile konuşarak bu sorunları çözdü ve istemeyerekte olsa ilişkiye devam ettim.
Gelin görün ki erkek arkadaşım 1 yıl içinde inanılmaz değişti. Şuan karşısında ağlasam "sen hastasın, psikolojin bozuk, rahatsız" gibi kelimeler kullanıyor.
Bir köpek sahiplendik. (Ölmek üzereydi tedavilerini yaptırdım ve iş yerinin bahçesine koyduk) Sorumsuz bir davranış ile köpeği kaybetti ve aklı dengemi evet neredeyse yitirecektim. Ben 3 gün boyunca ağlarken kendisi bana bu tarz ithamlarda bulundu.
O ağlak adam gitti, sayfalarca mesaj yazdığım adam bana 2 kelime zor cevap veriyor. Işin kötü yanı ayrılık konusunda ailem müdahale etse dahi ayrılmıyor.
Maddi konularda pek konuşmayı sevmem ancak 1 yıl boyunca destek çıktığım insan bana kendisiyle parası için beraber olduğum gibi cümleler kullandı. Her ihtiyacına koşa koşa yetiştiğim bir insan söylüyor bunu. Üstelik maaşının çoğunuda zaten eve veriyor. Kendisine sadece yol ve yemek parası kalıyor. Ben bu adamın ağzından lokmasını mı alacağım, sigarasını dahi benim verdiğim birisinin bana bunları söylemesi o kadar zoruma gitti ki sizlere anlatamam.
Ve bugün yine büyük bir tartışma yaşadık. 1 haftadır bana havuza gitmek için ısrar eden erkek arkadaşımın bugün hafta tatiliydi. Bende telefonda konuşurken keşke dışarı çıksaydık gibi bir cümle kullandım ve bana "ne çıkacağım, hep çalışıyorum, bir kerede bırak evimde oturayım" tarzı şeyler söyledi. E bir haftadır ısrar eden sensin?
O kadar zoruma gidiyor ki. Hem elalem lafı baskısı, hem olmadık sözler ile küçük düşürülmek. Ben çok güzel olayım, dikkat çekeyim, arabam olsun, herkes bana baksın, hergün bir şehir gezeyim istiyormuşum. Bunları kim istemez? Kaldı ki beni bir şehire götürmeyi bırakın başka bir ilçeye bile götürmedi. Sosyal hayatımız sıfır ve meselâ buradan çıkıp X bir şehre gitmek ona anlamsız geliyormuş. Ben zaten ailem ile gezen biriyim ama bu kadar kültürel anlamda zayıf biriyle anlaşmakta zorluk yaşıyorum..
Neyse, özetinde özetini geçecek olursam, erkek arkadaşım beni aşağılıyor, hakaret ediyor, ama zinhar ayrılmayı kabul etmiyor. Beni çok seviyormuş(!) Ben ne yapacağım? Ağlamaktan helak oldum. Sapık gibi her an peşimde gitmiyor. Sanki her an ensemdeymiş gibi hissediyorum. Ama düzelmiyorda.
Kendimi çökmüş, bitmiş, yorgun hissediyorum. Aynaya bakarken bile mutlu değilim. Hep eleştirilmekten yoruldum.. Aşağılanmaktan.. Geleceğe dair hiçbir hayalim kalmadı.. Kalbim çok acıyor..
Bundan 2 sene öncesine dönecek olursam bir nişan attım. Nişan atmamda haklı sebeplerim vardı ve bir-çok insanında bana destek verdiğini ve haklı olduğumu gördüm. 1 yıl boyunca sorunlu giden bir nişanlılık döneminden sonra en sonunda ailesinin beni ağıza alınmayacak şeyler ile suçladığını duyduktan sonra olaylı bir şekilde bitti. (Ben kötü yerlerde çalışmışım ve evlenip boşanmış çocuk aldırmışım.) Tamamen beni sevmedikleri için ne yapacaklarını şaşırdılar.
Nişan attıktan sonra elbette kötü günler geçirdim ancak çabuk toparladım diyebilirim. 1 yıl sonra şuanki erkek arkadaşım ile bir ilişkiye başladım ve kendime tertemiz bir düzen kurdum ikinci üniversitemde eğitime başladım.
Iliskimizinde ilerlemesi ile erkek arkadaşım okuduğum şehire çok sık gelip gitmeye başladı. (Yaşadığımız yere komşu il) Ancak bu sık gelip gitmeler beni rahatsız edecek derece geldi. Kendisine bunu defalarca belirttim. Her tartışmada haber vermeden gelip gitmesi, öyleki işten çıkıp gelip tekrar işe gitmesi gibi boğucu şeyler yaşadım ve bu süre zarfında etrafımdaki herkese benim bilgim dışı "x'den uzak duracaksınız, ben çok kıskancım" gibi mesajlar atıyordu.
Defalarca yalanlarını yakaladım ve aşırı ağlak bir insan oldu. Birgün annesine bu konuyu açtım ve görüşmek istemediğimi dile getirdim. Anneside kendisi ile konuşarak bu sorunları çözdü ve istemeyerekte olsa ilişkiye devam ettim.
Gelin görün ki erkek arkadaşım 1 yıl içinde inanılmaz değişti. Şuan karşısında ağlasam "sen hastasın, psikolojin bozuk, rahatsız" gibi kelimeler kullanıyor.
Bir köpek sahiplendik. (Ölmek üzereydi tedavilerini yaptırdım ve iş yerinin bahçesine koyduk) Sorumsuz bir davranış ile köpeği kaybetti ve aklı dengemi evet neredeyse yitirecektim. Ben 3 gün boyunca ağlarken kendisi bana bu tarz ithamlarda bulundu.
O ağlak adam gitti, sayfalarca mesaj yazdığım adam bana 2 kelime zor cevap veriyor. Işin kötü yanı ayrılık konusunda ailem müdahale etse dahi ayrılmıyor.
Maddi konularda pek konuşmayı sevmem ancak 1 yıl boyunca destek çıktığım insan bana kendisiyle parası için beraber olduğum gibi cümleler kullandı. Her ihtiyacına koşa koşa yetiştiğim bir insan söylüyor bunu. Üstelik maaşının çoğunuda zaten eve veriyor. Kendisine sadece yol ve yemek parası kalıyor. Ben bu adamın ağzından lokmasını mı alacağım, sigarasını dahi benim verdiğim birisinin bana bunları söylemesi o kadar zoruma gitti ki sizlere anlatamam.
Ve bugün yine büyük bir tartışma yaşadık. 1 haftadır bana havuza gitmek için ısrar eden erkek arkadaşımın bugün hafta tatiliydi. Bende telefonda konuşurken keşke dışarı çıksaydık gibi bir cümle kullandım ve bana "ne çıkacağım, hep çalışıyorum, bir kerede bırak evimde oturayım" tarzı şeyler söyledi. E bir haftadır ısrar eden sensin?
O kadar zoruma gidiyor ki. Hem elalem lafı baskısı, hem olmadık sözler ile küçük düşürülmek. Ben çok güzel olayım, dikkat çekeyim, arabam olsun, herkes bana baksın, hergün bir şehir gezeyim istiyormuşum. Bunları kim istemez? Kaldı ki beni bir şehire götürmeyi bırakın başka bir ilçeye bile götürmedi. Sosyal hayatımız sıfır ve meselâ buradan çıkıp X bir şehre gitmek ona anlamsız geliyormuş. Ben zaten ailem ile gezen biriyim ama bu kadar kültürel anlamda zayıf biriyle anlaşmakta zorluk yaşıyorum..
Neyse, özetinde özetini geçecek olursam, erkek arkadaşım beni aşağılıyor, hakaret ediyor, ama zinhar ayrılmayı kabul etmiyor. Beni çok seviyormuş(!) Ben ne yapacağım? Ağlamaktan helak oldum. Sapık gibi her an peşimde gitmiyor. Sanki her an ensemdeymiş gibi hissediyorum. Ama düzelmiyorda.
Kendimi çökmüş, bitmiş, yorgun hissediyorum. Aynaya bakarken bile mutlu değilim. Hep eleştirilmekten yoruldum.. Aşağılanmaktan.. Geleceğe dair hiçbir hayalim kalmadı.. Kalbim çok acıyor..
