Arkadaşlar çok sıkıntılarım var anneme babama karşı.
Önceki konularımı okuyan anlar zaten.
Her ailede anne kız arasında tartışma oluyor biliyorum. Ama bizimki pek öyle değil . Annem her lafa cevap veriyor. Daha bugün olsun bir kere bi lafima susup da bu kız niye böyle dedi demedi.
Çok kırılarak biseyler anlattığımda oldu. Çok kırgın birşeyler konuştuğum da oldu. Ama yapısı öyle her halde hep bir savunmacı tarafı var. Bir Allahın günü benden yana olmadı. Kızım sen haklisin demedi . Biseye üzüldüğümu görse sinirlenerek sordu. Yok bisey deyince de hemen sizin arpanız bol geliyor der. Daha önce annem telefonumu yakaladı diye korkudan kapının arkasinda bayılmış bir kızım ben. Korkarım da annemden. Babamdan da öyle . Ama inanın o kadar öfke doluyum ki artik, ilk fırsat da boğasim geliyor. Gözlerinin içine baka baka o an bağırarak ben böyle şeyler yaşadım diyesim geliyor ama yapamam tabi.
Kilo problemim oluyor zaman zaman. Hipotroid hastasiyim. Belki bilirsiniz ergenlikde kızlar biraz kilo almaya meyilli oluyor. Çoğu anne demiştir kızım yeme artik diye. Ben hipotroid olduğum için zaten kilo problemim var. Çok aşırı değil tabi. Ama bir gün annem beni bu konuda da desteklemedi. Hep bisey yediğimi gördüğünde sen de zayıflayacaksın öyle mi diye dalga geçti. İnanın yemek yemek öyle bir kısır döngü ki. Sıkıntı oldukça yemek yiyorsun o anlık mutlu oluyorsun. Sonra tartiya çıkıyorsun hüsran.
Sonra yok vereceğim sen mi yamansın ben mi diyorsun ve gidip yemek yemeye devam ediyorsun.
Velhasıl bir ornek di bu.
Öldü benim annem inanın. Dün 5 tepsi ay çöreği yaptım tek tek uğraşarak. Sırtım ağrıdı. Annem de akşam dediki kim ne yapsın senin bu yaptıklarını... bide kilo vereceksin öyle mi ? Halbuki poşetleyip misafirlik için buzluğa koydum. O kadar gururum kırıldı ki. Sadece sustum.
Diyorum ya öldü annem benim. Bir kaç ay önce yapmadigim ve onunda bana yapilan bir iftira olduğunu bildiği bir şey hakkında herkezin içinde beni parmagiyla göstererek şu şerefsiz var ya şu şerefsiz dediği an öldü annem.
Başımdan kaynar sular döküldü. Öz annemdir kendisi.
Belki bu yazımda size cahil ergen gözükebilirim. 20 yaşındayım . İnanın Çok hizmetini gördüm. Bir dediğini iki etmedim. İşi mi de bilirim aşımı da bilirim. Annemin yokluğunda ben çekip çevirdim evi kardeşimi ben büyüttüm . Hala da öyle . . Kıymet bildi mi ?.
Sonra dedim Allahım senin rızan için yapıyorum .
Simdi mi ? Sevgilimin meselesinden dolayı ipler koptu zaten. Kenara kay desem konuyu oraya getirip hakaretler yağdırıyor.
Ve ben doldum taştım inanın. Susuyorum daha bi lafını esirgemeden sayiyor. Sus diyorum kabul olmasını istediğin duaların var. Sabret.
Ama olmuyor. Diyor ki ben ağzıma geleni sayıyım sonra da bana tavır yapmasın benimle hiç olmamış gibi konuşsun.
Yapmayınca da tekrar hakaretler.
Ben napiyim siz söyleyin . Cevap versem olmaz annedir. Söylemesem sinir hastası olacağım zaten gastrit hastasıyım stresten oldu.
Ben napıyim?
Önceki konularımı okuyan anlar zaten.
Her ailede anne kız arasında tartışma oluyor biliyorum. Ama bizimki pek öyle değil . Annem her lafa cevap veriyor. Daha bugün olsun bir kere bi lafima susup da bu kız niye böyle dedi demedi.
Çok kırılarak biseyler anlattığımda oldu. Çok kırgın birşeyler konuştuğum da oldu. Ama yapısı öyle her halde hep bir savunmacı tarafı var. Bir Allahın günü benden yana olmadı. Kızım sen haklisin demedi . Biseye üzüldüğümu görse sinirlenerek sordu. Yok bisey deyince de hemen sizin arpanız bol geliyor der. Daha önce annem telefonumu yakaladı diye korkudan kapının arkasinda bayılmış bir kızım ben. Korkarım da annemden. Babamdan da öyle . Ama inanın o kadar öfke doluyum ki artik, ilk fırsat da boğasim geliyor. Gözlerinin içine baka baka o an bağırarak ben böyle şeyler yaşadım diyesim geliyor ama yapamam tabi.
Kilo problemim oluyor zaman zaman. Hipotroid hastasiyim. Belki bilirsiniz ergenlikde kızlar biraz kilo almaya meyilli oluyor. Çoğu anne demiştir kızım yeme artik diye. Ben hipotroid olduğum için zaten kilo problemim var. Çok aşırı değil tabi. Ama bir gün annem beni bu konuda da desteklemedi. Hep bisey yediğimi gördüğünde sen de zayıflayacaksın öyle mi diye dalga geçti. İnanın yemek yemek öyle bir kısır döngü ki. Sıkıntı oldukça yemek yiyorsun o anlık mutlu oluyorsun. Sonra tartiya çıkıyorsun hüsran.
Sonra yok vereceğim sen mi yamansın ben mi diyorsun ve gidip yemek yemeye devam ediyorsun.
Velhasıl bir ornek di bu.
Öldü benim annem inanın. Dün 5 tepsi ay çöreği yaptım tek tek uğraşarak. Sırtım ağrıdı. Annem de akşam dediki kim ne yapsın senin bu yaptıklarını... bide kilo vereceksin öyle mi ? Halbuki poşetleyip misafirlik için buzluğa koydum. O kadar gururum kırıldı ki. Sadece sustum.
Diyorum ya öldü annem benim. Bir kaç ay önce yapmadigim ve onunda bana yapilan bir iftira olduğunu bildiği bir şey hakkında herkezin içinde beni parmagiyla göstererek şu şerefsiz var ya şu şerefsiz dediği an öldü annem.
Başımdan kaynar sular döküldü. Öz annemdir kendisi.
Belki bu yazımda size cahil ergen gözükebilirim. 20 yaşındayım . İnanın Çok hizmetini gördüm. Bir dediğini iki etmedim. İşi mi de bilirim aşımı da bilirim. Annemin yokluğunda ben çekip çevirdim evi kardeşimi ben büyüttüm . Hala da öyle . . Kıymet bildi mi ?.
Sonra dedim Allahım senin rızan için yapıyorum .
Simdi mi ? Sevgilimin meselesinden dolayı ipler koptu zaten. Kenara kay desem konuyu oraya getirip hakaretler yağdırıyor.
Ve ben doldum taştım inanın. Susuyorum daha bi lafını esirgemeden sayiyor. Sus diyorum kabul olmasını istediğin duaların var. Sabret.
Ama olmuyor. Diyor ki ben ağzıma geleni sayıyım sonra da bana tavır yapmasın benimle hiç olmamış gibi konuşsun.
Yapmayınca da tekrar hakaretler.
Ben napiyim siz söyleyin . Cevap versem olmaz annedir. Söylemesem sinir hastası olacağım zaten gastrit hastasıyım stresten oldu.
Ben napıyim?
Son düzenleme: