Malasef bizde annemle öyleyiz her yaptığımı eleştirir milletin bayıldığı.yemegime burun kivirie ben gurmeyim der . Bebek bakışımı. beğenmez aldığım.kiyafetu beğenmez evimin düzenini beğenmez eşyamı beğenmez herşeye bir laf söyler ve sadece bir kez değil defalarca soyler. Boyuma güler kiloma güler halbuki diğer insanlardan hiçbir farkım yok ha bide milleti över arkalarından konuşunca da hah günaha girdin diye beni delirtir üzgünüm yardım edemicem size çünkü benim durumum daha vahim
Kesinlikle aynı durumdayım. Haketmişsinizdir laf anlamazdınız bende döverdim gibi cümleler kullandıBenim annemde boyle yasadigi sorunlari kiz krdesimden cikariyor 4 kardesiz onu secmis kendine kurban olarak. Doktora falan hayatta gitmez kesinlikle sinir hastasi gecen cocukluk tramvalarimizi konustuk hicbiseyi kabul etmedi hatirlamiyorum ama yaptiusamda iyi yapmisim dedi okadar sinirlendim sogudumki elimizdende bisey gelmiyo ben evlendimde kardesim cok mutsuz
Evett oda var annemde.Benim abim öyle ama bazen iyi oluyor. Ortamda hep dikkati çekmeye çalışır. Mesela bir konu anlatır uzatır uzatır detaya boğar, soru sorsan bile sinirlenir sonra siz bir şey anlatırken hemen keser, dinlemek istemez ee der, sürekli saçma sapan yorum yapar
Evett oda var annemde.
Annem ağzı aşırı ve Hızlı laf yapan biri özgüveni de çok yüksek konuştuğunda herkes susup onu dinlesin ister ama kendi kimseyi dinlemez özellikle bize sürekli eleştirir darılır kendini göstermeyi çok sever. Biz kardeşimle ikimiz onun sayesinde çok özgüvensiz büyüdük çünkü hep bizim adımıza konuşurdu hala da öyle şu anda da sürekli eleştiriyor her herr hareketimizi hep bizi insanlarla kıyaslıyorAniden mesela dikkat çekmek için odadan çıkmadı veya insanlar otururken o da masada sohbet var, bir anda masadan kalması sonra tekrar masaya oturması, böyle siz konuşurken başkası ile öflemesi, pöflemesi, sürekli mimiklerinde aşırılık var mı? Kendi kendine böyle triplere girmesi, sürekli övgü beklemesi, bir anda kızıp bağırıp ağzına geleni sayıp sonra küsmesi. Küsmelerde komik komik davranışlar, kapıyı pencereyi çarpmalar ve sorduğunda üstüne gelip bağırmalar. Sanki dünyada en nefret ettiği insan sizmişsiniz gibi.
İyi olduğunda inanılmaz yapay sevgi gösterileri. Anneme özellikle tiyatro sergiliyor, ağdalı konuşmalar.
Annem ağzı aşırı ve Hızlı laf yapan biri özgüveni de çok yüksek konuştuğunda herkes susup onu dinlesin ister ama kendi kimseyi dinlemez özellikle bize sürekli eleştirir darılır kendini göstermeyi çok sever. Biz kardeşimle ikimiz onun sayesinde çok özgüvensiz büyüdük çünkü hep bizim adımıza konuşurdu hala da öyle şu anda da sürekli eleştiriyor her herr hareketimizi hep bizi insanlarla kıyaslıyor
Dediğim gibi maalesef benim de annem kendinden çok memnun kimsenin lafını duymaz herkes anneme dersen ne kadar dağınıksın diye annem de bana der halbuki Benim evim hiçbir zaman o kadar dağınık olmadı ve küçük bebeğim var halbuki beni kendi yetiştirdi onu gözü görmüyor maalesef beni kendine rakip görüyor sanırım sevine sevine yemek yapar çağırırım kahvaltı yapıp çağırırım hepsine bir şey bulur giderBizimki de öyle . Sabah kalktığımda ağzımın koktuğunu, yerken çok ses çıkardığım gibi yıllarca benim inandığım şeyler söyledi ta ki hayatımdaki kişiler, yakınlarım böyle bir şey olmadığını söyleyene kadar. Herkesi kontrol etmeye çalışır ve sürekli eleştirir. Aslında kendilerine güvensizler ve sürekli onay bekliyorlar. Bundan devamlı kendilerini övüyorlar
Yaa bu annelere ne oldu boyle anlamiyorum. Ben de kucukken farketmezdim kendimi suclardim ama zerre hatam olmadigini 32yasimda farkettim. İster istemez karakterime de yansidi kucukluk yasantilarim. Ne dersem diyeyim yanlis anlar alinir once aglar sinir krizleri gecirir bana sayar sover sonra küser sacma sapan tripler tek kelimelik konusmalar falan. Onceden asiri takardim ama artik sallamiyorum. Her tartismamizda beni en derin yaralarim nerdeyse ordan vurur ben de sinirlenip kizinca ben oyle demedim senin icin pislik dolu her seyi yanlisa cekiyorsun der siyrilir. Ben sinirlendigimle kalirim. Ama artik ne yapiyorum : dönüp arkami gidiyorum. İstedigini soyle umrumda degil diyorum o zaman susuyorHerkese merhaba, 25 yaşındayım annem 44 yaşında babamı yıllar önce trafik kazasında kaybettik bir de erkek kardeşim var 20 yaşında. Annem ufacık bir tartışmada sürekli bir şeyleri başımıza kakıyor bunu genel de bana yapıyor, senin için evlenmedim senin için şunu yapmadım sen olmasaydın evlenirdim. Sürekli kendisiyle beni kıyaslıyor şu haline bak ben senden genç duruyorum kardeş sanıyorlar, aynanın karşısına geçiyoruz aramızda 10 kilo anca var benim kadar oldun biraz kilo ver vs aşağılar gibi ezer gibi davranıyor halbu ki çok kilolu bir insan da değilim 61 kiloyum. Gerçekten hiç anlaşamıyoruz annemle, evde kendimi yük gibi hissediyorum iyi bir şey yaptığım zaman aferin demez ama ufacık bir hatam da yüzüme vurur. Yaptığım salataya bile bugün laf etti, bazı insanların elinde ayrı lezzet olur bazılarıda ne yaparsa yapsın güzel olmaz bu salata niye böyle dedi. KPSS hazırlanıyorum 2 senedir evdeyim atanamadım maalesef evden gitmek gibi bir seçeceğim olamaz, evlenmekte kaçış değil hayatıma evlenebileceğim biri de girmedi. Annem neden böyle davranıyor , başka birilerine şen şakrak tatlı tatlı konuşuyor kendinden küçük iş arkadaşlarına falan ama bana hep bir sert hep bir yargılayıcı. Rabbime o kadar dua ediyorum ki atanayım kafam rahat olsun huzurum olsun diye. Maddi yönden hiç bir eksiğim yok evde ama hep diken üstünde hissediyorum annemle değil de kaynanamla yaşıyormuşum gibi. Ne yapmam lazım nasıl davranmam lazım neden annemle elektriğimiz uyuşmuyor. Var mı annesi bu şekilde sert olan yargılayan. Gerçekten kendimi çok ezik çaresiz hissediyorum bazen.
Dediğim gibi maalesef benim de annem kendinden çok memnun kimsenin lafını duymaz herkes anneme dersen ne kadar dağınıksın diye annem de bana der halbuki Benim evim hiçbir zaman o kadar dağınık olmadı ve küçük bebeğim var halbuki beni kendi yetiştirdi onu gözü görmüyor maalesef beni kendine rakip görüyor sanırım sevine sevine yemek yapar çağırırım kahvaltı yapıp çağırırım hepsine bir şey bulur gider
Benimde annem geçen kaynanamın yanında o reçel öyle mu konur hamaratsiz dediÖyle kızsan üzülsen de espri yaptın ne alınganım olur. Söyleyin ben tartışmadan söylüyorum bağırıyor hemen en zedeleyecek şeyi söyler sonda sakinleşir.
Ben abim gelecek diye strese giriyordum. Evime geldi sürekli susmadı eleştirdi. Eşim bile artık tahammül edemedi. Bir gitsin artık bu durumuna geldik.
Başkası gelsin, arkadaşı veya benim arkadaşım mesela bana laf sokmaya bayılır, karşıdakine yaranmaya çalışır, o kadar salak görünür ki farkında bile değil. Espri yapar gibi
Sürekli bir gerginlik, bağırıp çağırma tartışma çıkaracak diye. Annem de haksızsın oğlum saçmalama yerine ikiniz de sussun der. Yalnız kalınca kabul eder. Zor gerçekten hayatımdan çıkardım daha doğrusu bahane buldu benimle görüşmedi ben bir süre haklı olduğum bir konuda ondan özür bekledim, görüşmeyi kestim ama olan anne babamla ilişkime oldu.
Bir şekilde hassasiyetimizi azaltmamız az şey paylaşmamız gerekiyor
Geçmişin hıncını sizden alıyor, size tavsiyem atanmaya bakın...Herkese merhaba, 25 yaşındayım annem 44 yaşında babamı yıllar önce trafik kazasında kaybettik bir de erkek kardeşim var 20 yaşında. Annem ufacık bir tartışmada sürekli bir şeyleri başımıza kakıyor bunu genel de bana yapıyor, senin için evlenmedim senin için şunu yapmadım sen olmasaydın evlenirdim. Sürekli kendisiyle beni kıyaslıyor şu haline bak ben senden genç duruyorum kardeş sanıyorlar, aynanın karşısına geçiyoruz aramızda 10 kilo anca var benim kadar oldun biraz kilo ver vs aşağılar gibi ezer gibi davranıyor halbu ki çok kilolu bir insan da değilim 61 kiloyum. Gerçekten hiç anlaşamıyoruz annemle, evde kendimi yük gibi hissediyorum iyi bir şey yaptığım zaman aferin demez ama ufacık bir hatam da yüzüme vurur. Yaptığım salataya bile bugün laf etti, bazı insanların elinde ayrı lezzet olur bazılarıda ne yaparsa yapsın güzel olmaz bu salata niye böyle dedi. KPSS hazırlanıyorum 2 senedir evdeyim atanamadım maalesef evden gitmek gibi bir seçeceğim olamaz, evlenmekte kaçış değil hayatıma evlenebileceğim biri de girmedi. Annem neden böyle davranıyor , başka birilerine şen şakrak tatlı tatlı konuşuyor kendinden küçük iş arkadaşlarına falan ama bana hep bir sert hep bir yargılayıcı. Rabbime o kadar dua ediyorum ki atanayım kafam rahat olsun huzurum olsun diye. Maddi yönden hiç bir eksiğim yok evde ama hep diken üstünde hissediyorum annemle değil de kaynanamla yaşıyormuşum gibi. Ne yapmam lazım nasıl davranmam lazım neden annemle elektriğimiz uyuşmuyor. Var mı annesi bu şekilde sert olan yargılayan. Gerçekten kendimi çok ezik çaresiz hissediyorum bazen.
Atanıp güzel bir yuva kurmanıza çok sevindim yazdıklarınızı okurken gerçekten kalbim acıdı. Sanırım Rabbim annelerimizle sınıyor bizi. Umarım toparlanırsınızAnnem annenizin birkaç katı olabilir. Küçüklüğüm şöyle geçti; öksürdüğümde "geberirsin inşallah" bisikletten düşüp dizime kocaman bir cam saplandığında "ohh canıma değsin" babaannem anneme bir şey derse annem direkt bana tokat atardı hiçbir şey yapmamış olsam bile. Durup dururken onlarca tokat yemişimdir bu sebepten.
Şunu da hiç unutamam. Köye babaannemin evine gitmiştik. Annem dışarda dolaşıp eve gelmişti. Elinde böyle kırbaç benzeri ağaç dalı var hani incecik olanlardan. Vurduğun zaman fiyuu diye ses çıkartır. Annem ne zaman babaannemden dedemden bir laf işitse beni o dalla kırbaçlardı. Sonradan anladım ki o dalı beni kırbaçlamak için dışardan bulmuş. Çünkü öyle değnek yapılacak bir şey değil. Başka bir amaçla alınmış bir şey değil. Hep yanında dururdu. Sinirlendikçe bana bütün gücüyle kırbaç çekerdi. Beni de görseniz küçücük bir kızım o zamanlar. Nasıl kıyar insan. Burnum sızlıyor bunları yazarken.
Biraz daha büyüğümde; sen yapamazsın ki ne yaptın bugüne kadar ben adam ettim seni sen nerenin köpeğisin seni doğuracağıma taş doğursaydım. Tabi ben bu yaşlarda kendimi hatalı görüyordum. Ben kötü biriyim o yüzden annem beni sevmiyor.
26 yaşımda atandım. Dolayısıyla anne evinden çıktım. 27 yaşında evlendim. 28 yaşında çocuğum oldu. 28 yaşında araba alıp aktif kullanmaya başladım. Bunların hepsi bir basamak. Basamakları çıktıkça gördüm ki hatalı olan ben değilim. Suçlu olan ben değilim.
Annemin yapamazsın dediği ne varsa yaptım. Ama annemin bana karşı olan algısı asla değişmedi. Hala daha beni aşağılar. Kendi eşyalarını benimkiler ile kıyaslayıp bana trip atar. Halbuki ben anneme sırf beni birazcık sevsin diye neler aldım ne paralar verdim. Olmuyor yani kardeşim. Tedavi olmadıkları sürece bu durum değişmeyecek. Bunu kabullen olayın senle alakalı değil annenle alakalı olduğunu bil. Ve dikkat et annenin sesi senin iç sesin olmasın. Hayır ben yapamam deme. Allah yardımcın olsun. İnşallah toparlanırsın.
Şimdi 32 yaşında kalbim ruhum kırık dökük. İç sesimden annemin sözleri çıkıyor bazen. İyileşmeye çalışıyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?