• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Annenin bir kopyası haline gelmek?

handecimm

Üye
Kayıtlı Üye
14 Şubat 2025
123
114
18
18
Bugün psikologa gittim ve konuştuk. Siz özgün bi kişilik değilsiniz, annenizi kopya alıyorsunuz dedi. Bu özgünlüğü aile evinde sağlamak zor üniversiteye gittiğinizde bu durum değişebilir dedi. İkizmle konuştum yoo dedi sen o kadar da annemin kopyası değilsin, neşen olsun enerjin olsun annemden farklı. Annem aşırı mantıkçı düşünen, olgun bir insan. Biraz da kafaya fazla takan biri. Ama ben ilkokuldan beri annemle her şeyi ama her şeyi konuşurdum. Tabii annem de benimle her şeyi konuşurdu. Ben 10 yaşındayken falan düşünün annem 50 yaşında falandı yani her şeyi görmüş geçirmiş, genel olarak insanları tek bi tavrından hop diye anlayan biri olmuştu. Ee insanlarla yaşadığı şeyleri ilkokul zamanından beri bana anlatınca bende de aynı yetenek baş göstermeye başladı. İnsanlarla konuşmadan önce gözlemler, nasıl biri olduğunu anlar öyle konuşurdum.(daha ortaokul zamanları) ya yani o yaştaki insanın neyini gözlemliyorsun sal bi değil mi ama yok ben de o özellik bir kez oluşmuştu. Ortaokulda psikiyatriye gitmeye başladım, aşırı kaygılı bir insandım ve zorbalık da görüyordum. Ama genel olarak sınav kaygısıyla ve yaşıtlarıma nazaran daha olgun bi düşünce tarzına sahiptim ve yakınımda derdimi anlatabileceğim sadece ikizim kalıyordu. Millet dışarıda sek sek oynuyor hande sınıfta kişisel gelişim kitabı okuyor onu da psikolog önermişti. Benim yaşıtlarıma nazaran daha farklı olduğumu düşünüyormuş ahahsha eyvallah dedim okudum ben de. Bazen giderdim ilacımı içerdim 1 yıl ya ben iyi hissediyorum der keserdim sonraki yıl tekrardan.. Bu 12 sınıf ve mezun senesine kadar yürüdü gitti, geçen sene de gittiğim canım barış hocam dedi ki handecim ortaokulda ne yaşamış olabilirsin ahahsjs
tabii neredeyse ilkokuldan beri bi psikolojiyle iç içe olma durumum vardı. Annemin konuşmaları olsun, evdeki babamla annemin tartışmaları olsun sürekli bi düşünceye itiyor insanı ister istemez.
Ben de meslek hedefi olarak psikoloji ya da tıp okuyup psikiyatri olma hedefi koydum, madem bu kadar konuştuk ettik parasını da kazanalım ayol moduna girmişim sanırım😂
Psikologla bunu paylaştım bence hedef olarak seçme dedi. Çünkü sen dopdolu bi bardak gibisin ve taşmayı bekliyorsun bu konularda dedi.
Bilmiyorum haklı mıdır değil midir? Ama başka bi meslek yapabilir miyim onu da zannetmiyorum. Annemin başlattığı bi olay bu sanki. Yetenek gibi ama ceza gibi de. (Bir konuya her konuyu sığdırma başarısı göstermişim beni tebrik ediniz daldan dala hande kuş🤣)
 
Bugün psikologa gittim ve konuştuk. Siz özgün bi kişilik değilsiniz, annenizi kopya alıyorsunuz dedi. Bu özgünlüğü aile evinde sağlamak zor üniversiteye gittiğinizde bu durum değişebilir dedi. İkizmle konuştum yoo dedi sen o kadar da annemin kopyası değilsin, neşen olsun enerjin olsun annemden farklı. Annem aşırı mantıkçı düşünen, olgun bir insan. Biraz da kafaya fazla takan biri. Ama ben ilkokuldan beri annemle her şeyi ama her şeyi konuşurdum. Tabii annem de benimle her şeyi konuşurdu. Ben 10 yaşındayken falan düşünün annem 50 yaşında falandı yani her şeyi görmüş geçirmiş, genel olarak insanları tek bi tavrından hop diye anlayan biri olmuştu. Ee insanlarla yaşadığı şeyleri ilkokul zamanından beri bana anlatınca bende de aynı yetenek baş göstermeye başladı. İnsanlarla konuşmadan önce gözlemler, nasıl biri olduğunu anlar öyle konuşurdum.(daha ortaokul zamanları) ya yani o yaştaki insanın neyini gözlemliyorsun sal bi değil mi ama yok ben de o özellik bir kez oluşmuştu. Ortaokulda psikiyatriye gitmeye başladım, aşırı kaygılı bir insandım ve zorbalık da görüyordum. Ama genel olarak sınav kaygısıyla ve yaşıtlarıma nazaran daha olgun bi düşünce tarzına sahiptim ve yakınımda derdimi anlatabileceğim sadece ikizim kalıyordu. Millet dışarıda sek sek oynuyor hande sınıfta kişisel gelişim kitabı okuyor onu da psikolog önermişti. Benim yaşıtlarıma nazaran daha farklı olduğumu düşünüyormuş ahahsha eyvallah dedim okudum ben de. Bazen giderdim ilacımı içerdim 1 yıl ya ben iyi hissediyorum der keserdim sonraki yıl tekrardan.. Bu 12 sınıf ve mezun senesine kadar yürüdü gitti, geçen sene de gittiğim canım barış hocam dedi ki handecim ortaokulda ne yaşamış olabilirsin ahahsjs
tabii neredeyse ilkokuldan beri bi psikolojiyle iç içe olma durumum vardı. Annemin konuşmaları olsun, evdeki babamla annemin tartışmaları olsun sürekli bi düşünceye itiyor insanı ister istemez.
Ben de meslek hedefi olarak psikoloji ya da tıp okuyup psikiyatri olma hedefi koydum, madem bu kadar konuştuk ettik parasını da kazanalım ayol moduna girmişim sanırım😂
Psikologla bunu paylaştım bence hedef olarak seçme dedi. Çünkü sen dopdolu bi bardak gibisin ve taşmayı bekliyorsun bu konularda dedi.
Bilmiyorum haklı mıdır değil midir? Ama başka bi meslek yapabilir miyim onu da zannetmiyorum. Annemin başlattığı bi olay bu sanki. Yetenek gibi ama ceza gibi de. (Bir konuya her konuyu sığdırma başarısı göstermişim beni tebrik ediniz daldan dala hande kuş🤣)
Kusura bakmayın ama sizin, gittiğiniz psikoloğa dahi saygınız yok sanki .. ki onu ikizinizin cevabıyla sorgulamışsınız .. ikizinizin cevabı sizin daha çok hoşunuza gitmiş olabilir ama bu konularda profesyonellere inanmak lazım..
Ortaokuldan beri psikolojik desteğe ihtiyaç duyuyor ve hala duymaya devam ediyorsanız da bu işte bir terslik var ..
siz herkesten önde olsanız da bir terslik var .. herkes gibi olsanız da .. ben de ortaokulda kimsenin okumadığı romanları okurdum teneffüs arası bile ama o süreçte psikoloğa gidecek bir durumum hiç yok tu … Belki psikolog yerine terapist daha iyi netice gösterir hayatınızı düzene sokmanızda .. ?? kullandığınız ilacı kesip kesmeme iradesi sizde olmamalıydı bence o yaşlarda .. bir hata var bu hikayede ama umarım sizin için en iyisi olur
 
Kusura bakmayın ama sizin, gittiğiniz psikoloğa dahi saygınız yok sanki .. ki onu ikizinizin cevabıyla sorgulamışsınız .. ikizinizin cevabı sizin daha çok hoşunuza gitmiş olabilir ama bu konularda profesyonellere inanmak lazım..
Ortaokuldan beri psikolojik desteğe ihtiyaç duyuyor ve hala duymaya devam ediyorsanız da bu işte bir terslik var ..
siz herkesten önde olsanız da bir terslik var .. herkes gibi olsanız da .. ben de ortaokulda kimsenin okumadığı romanları okurdum teneffüs arası bile ama o süreçte psikoloğa gidecek bir durumum hiç yok tu … Belki psikolog yerine terapist daha iyi netice gösterir hayatınızı düzene sokmanızda .. ?? kullandığınız ilacı kesip kesmeme iradesi sizde olmamalıydı bence o yaşlarda .. bir hata var bu hikayede ama umarım sizin için en iyisi olur
Herkes duymak istediği şeyi sorar ve onun cevabını almak ister, olabilir. Kendim kesmedim psikiyatristle oturduk konuştuk ve kesme kararı aldık. Ömrümün sonuna kadar ilaç kullanacak halim yoktu ve onlar da aşırı düşük bi dozda ilaç veriyorlardı zaten. Ben de sorun olduğunu düşünmesem zaten psikologa gitmezdim, bu farklı olmamla alakalı değil annemin beni o yaştaki bazı şeylere erken alıştırmasıyla ilgili. Herkesin her yaşta duyacağı, yaşayacağı şey farklıdır ve bana o yaşta bi sürü şey dayatıldı. Bu olumlu değil aksine olumsuz bir şey.
 
Back