Benimle ilgili hayalleri yıkılmadı aksine gerçekleşti.Para kazanıorum,eve bakıorum,dizinin dibindeyim.Direkt söylemese de mesaj aralarında evlenmenin mantıksızlıgından bahsedip duruor.Evden gitmemi istemior.İlk konumda da yazdım ben eğer ayrı eve çıkarsam ölür herhalde." Beni elaleme rezil ettin..... önce kocasıyla şimdi de kızıyla geçinemio dedirttin" der sinir krizi falan geçirir.Zaten istesem de bir yıldan önce çıkamam,sağlık harcamaları evin ihtiyaçları derken baya borca girdim.( çıkabilsem ama benim için süper olurdu,hayal gibi.bişi)
[/QUO
Keşke senin kadar güçlü olabilsem. İnan hastalığından beri gittiğim her yere onu da götürdüm. Tatile gittik,kültür turuna gittik.Her haftasonu sinemaya,yemeğe götürdüm.Tek istediğim yaşadıklarını unutsun ve mutlu olsun dieydi.Ama mutlu olmak istemiyor. Ya beni suçluyor ya da da 30 yıl önce başına gelenleri yeni başına gelmiş gibi anlatıyor hiç durmadan.Ne demek, hepimiz rahatlamak için yazıyoruz.
Sen yine annene kıyama ama nasıl annen herkes tarafından ezilip savunma mekanizması olarak hıncını senden cikartiyorsa sen de çocukluktan beri ezilmenin ve baba ilgisi eksikligi etkisiyle hayatında kötü tercihler yapabilirsin, öfkeni annenden öğrendiğin gibi yansıtıp yeni bir toksik ebeveyn olabilirsin ya da sinirden stresten hastalanıp genç yaşında çeşitli hastalıklarla boguşabilirsin.
Annen kıymetli ama sen de kıymetlisin.
Bence bunu farkına var, her fırsatta da kendine hatirlat .
Benim annem de çocukken ezilmiş, erkek/kız ayrimciligina uğramış. Okuldan alınmış falan. O da bu şekilde agresif tutumu yaşam tarzı haline getirmiş. Burnunun dikine gidip gönlünce yaşamış /ezik bir çocukluktan sonra.
Tek bana karşı değil, mahallede bile çekinirler annemden. Burcu İkizler yükseleni aslan, İsmi de yanginli-harlı-alevli birşey. Düşün yani uğraştığım kişiyi :)))
Ama yine de öfkesini benden çıkarmasına izin vermiyorum. Ya da hayallerini benim üzerimden gerçekleştirmesine de izin vermiyorum. Beni bir kalıba sokmaya çalıştığında ya da benden en rahatsız olduğu şey söz konusuyken (her fırsatta tek başıma gezip tozmam) 'valla dediklerin umrumda bile değil. Sen ve senin sülalendeki kadinlarin hepsi 'hep stresten' dedikleri hastalıklarla boğuşuyor. Onlar gibi mi olayım, bırak da kendi hayatimi canımın istedigi gibi yasayayim. Konuşup da beni strese sokma' diyorum
Senin gibi ya da konuya yorum atanlar gibi 'ayy annecim ya kıyamam. Mucuk' diyen biri olsaydım bugün oldugum insandan cooooooook farklı ve sıradan bir hayatım olurdu heralde. Çünkü benim annem izin verirsen herşeyin yontar-torpuler :) istediğim her şey için epey mücadele etmem gerekiyor
Teşekkür ederim,çok sağ olunO zaman yukaridaki yenGEnC adli uye gibi sınır cizip burada israrci olmakta fayda var. Hemen barismak ve hemen affetmek hatalarin tekrarina yol aciyor. Her anneye sizin gibi fedakar ve basarili kiz evlat nasib etsin Allah.
Öyle düşünmeyin lütfen.Çocuk bile sigara içen birine kızıldığında onun sağlığı için kızıldığını bilir.Eminim babanız da onun sağlığı için endişeli olduğınızdan öyle davrandığınızı biliyordu.Haklısınız annem benim sözüme karşılık verdi ama hep aynı karşılığı duyduğumdan buraya konu açma ihtiyacı duydum.Yorumınuz için teşekkürler ve başınız sağ olsın bu arada.Bazı ebeveynler böyledir maalesef .. yaşanmışlıklar onları bu hale getiren. Babam kanser tedavisi görürken bir tek ben vardım yanında bir gün bile kalbini kırmadım... ama evde sigara paketin görünce delirdim kızdım bağırdım yüzümü göremezsin bi daha dedim ve 3 gün sonra vefat etti .. hala dilimi tutsaydım da bir dal sigara için üzmeseydim onu diyorum ... hakaret etmemiş size kendince sizin sözünüze karşılık vermiş olan bu
Sağol arkadaşım. Ben annemle doğum yaptığım günün ertesi günü küstüm sen düşün . Öyle olmalıydı çünkü ... çok uzun anlatmak isterdim ama . Seni aslında iyi anlıyorum .Öyle düşünmeyin lütfen.Çocuk bile sigara içen birine kızıldığında onun sağlığı için kızıldığını bilir.Eminim babanız da onun sağlığı için endişeli olduğınızdan öyle davrandığınızı biliyordu.Haklısınız annem benim sözüme karşılık verdi ama hep aynı karşılığı duyduğumdan buraya konu açma ihtiyacı duydum.Yorumınuz için teşekkürler ve başınız sağ olsın bu arada.
Valla seni de anneni de hiç tanımıyorum. Ama Konudan anladığım, sen annenin yaptığı her yanlışta onu ödüllendirmissin; Bir tabak için hakaret etmiş, aynı saat onunla kısır keyfi yapıp sohbet etmişsin.Keşke senin kadar güçlü olabilsem. İnan hastalığından beri gittiğim her yere onu da götürdüm. Tatile gittik,kültür turuna gittik.Her haftasonu sinemaya,yemeğe götürdüm.Tek istediğim yaşadıklarını unutsun ve mutlu olsun dieydi.Ama mutlu olmak istemiyor. Ya beni suçluyor ya da da 30 yıl önce başına gelenleri yeni başına gelmiş gibi anlatıyor hiç durmadan.
Terapi de aldım kaygı bozukluğu yüzünden,geçti falan ama bende başka kalan ne izler var bilmiyorum. Anne olsam nasıl bir anne olurum ben de bilmiorum,bir yanım onun tersi olursun dior ama bilemiyorum.
İnan işe güle oynaya gidiyorum. Millet iş ortamını sevmez ama ben herkesle laylaylom ortamın şebeği durumundayım.Uzak olmak iyi hissettiriyor evden.
Ben de kıymetliyim di mi..Düşününce öyle ama inanana dek baya tekrarlamalıyım sanırım.
Kızma bana :)) Dediğin sırayla yapmadım hiçbir şeyi .Gidip hakaret işitip tatile çıkarmadım yani.Valla seni de anneni de hiç tanımıyorum. Ama Konudan anladığım, sen annenin yaptığı her yanlışta onu ödüllendirmissin; Bir tabak için hakaret etmiş, aynı saat onunla kısır keyfi yapıp sohbet etmişsin.
Senin işe yaramaz olduğunu soylemis,çalışıp cabalayip paranı eline saymissin. Sana kötü davranmis,tatile goturmussun. Boşanmasının suclusunu sen yapmış (ki bebektin. Onun kötü koca secmesi senin suçun değil. Kendi tercihi) yine de hayirli evlat olabilmek için yirtinmissin.
Çok basit düşün. Annen senin cocugun olsa ve yaptığı her yanlış davranista onu odullendirsen. Sana küfür etse, şeker alsan. Arkadaşının saçını çekse, parka götürsen. Saçını çekse,yanağını öpsen.
Sence nasıl bir çocuk yetistirirsin??
İşte otuz yıldır anneni de böyle yetistirmissin.
Senin yumuşak karnını da biliyor, öyle yapsam yeniden hasta olur , böyle yapsam yeniden hasta olur ...
Senin annen ciddi bir rahatsızlık atlatmış, ama en bilindik davranış şu annelerde ayilıp bayilip dediğini yaptırma.KK'daki konularda da Kaynanalar (toksik anneyken kaynana olmuş olanlar diyeyim) ne zaman istemedigi bir şey olsa hemen düşer bayılır. Tansiyonu düşer.. benim acil hemşiresi arkadaşım var. Hep der ki 'duygu sömürüsü için serum taktırmaya gelen kadınlar olmasa inan aciller o kadar kalabalık degil'
Bugün ' ya yeniden hasta olursa' diye asla asla onun isteğinin dışına çıkmıyorsun. Yarın evlilik vakti getirdiğin adamı beğenmezse de 'ya yeniden hasta olursa' diye istediğini söyleme hakkı görecek. Bir ömür boyu bu korkuyla annenin her istediğini yapacaksın.
Gidişat bu gibi gözüküyor...annen de bunu iyice bilmiş öğrenmiş , en ufak şeyde bile 'oleyim de gör gününü' diye saçma cumleler kullanıyor.
Ama şimdi sana ne desem doğru olmaz. Çünkü sen (annenin otuz yıldir yaptığı baskıları sonucu) yaşanan her kötü olayı kendinden bilir olmuşsun. Biz dedik diye annenle sert bir konuşma yaparsın, on ay sonra annen üşütür,kusar hastaneye kaldırılir. Sen 'on ay önce böyle böyle demiştim. Benim yüzümden olduu' diye kahrolursun. Suçlana suçlana buyuyen cocuklar genelde böyle olur.
Tahmin edebiliyorum zordur ama ebeveynleri değiştiremiyoruz, o halde mümkün olduğu kadar kırmamaya çalışalım.mesela bu suçlamaları neden yaptığını konuşmakta çalışın,ailesinde kendi de öyle büyümüştür belki..daha da olmadı görmezden gelin duymamış gibi yapınÖzür diledim zaten tabak kırılınca. Ama saydırmaya başlamıştı bile.Bana bilmediğim bişi söyleyin lütfen.Annemi kaybedersem dönüşü olmadığının farkındayım,o yüzden hala kalbim ağzımda yaşıyorum.Ama karşımda sağlıklı bir insan yok mental olarak. Ben kanserden sonra değil 30 yıldır her şeyden suçlanıorum,bu tabak olayı sadece küçük saçma bir örnek.Dediğiniz kadar kolay olmuyor sürekli böyle işitmek.Bir aralar alakasız birine bile bişi olsa benim yüzümden olmuş gibi geliodu.O psikolojiyi aşmam bile zaman aldı.Neyse yapcak bişi yok annem sonuçta Allah başımdan eksik etmesin.
Bu mesaja çok şaşırdım, hiç oyle bir amaçla yazmamistim aslında ama kırılmana sebep olduysam özür dilerim kendi adımaAyrıca her şeyi kendimden bilmiyorumyenGEnC .Suçlana suçlana büyüyen çocuklar böyle olur demişsin,haklısın.Ama mesajlarımı okuduysan dedim ki " bir zamanlar her şey cidden benim yüzümden gibi geliyordu".. O yüzden gittim terapi aldım zaten, iyiyim şu an.Sadece ne kadar benim yüzünden olmadığını bilsem de sürekli suçlanmaya devam etmek duymasan da insannı üzüyor, taş değilsin, en hafif tabiriyle bıkıosun.Ben de bıktığımdan bu konuyu açmıştım.Son mesajın gereksiz öfke doluydu bence. Annemle uğraşmanın doğru yollarını bulmalıyım,sınırı çizmeliyim biliyorum,yapacağım da tek başıma yapamazsam gerekirse terapi de alacağım yine ama annem benim düşmanım değil, silip atılmıyor işte.
Bir ömür boyu bu korkuyla annenin her istediğini yapacaksın.Bu mesaja çok şaşırdım, hiç oyle bir amaçla yazmamistim aslında ama kırılmana sebep olduysam özür dilerim kendi adıma
O da kötüymüş. Bir çocuğun duymak istediği en son şey sanırım.Psikolojisi bozuk anneyle yaşamak zor cidden.Anneyle gecimsizlik su hayattaki en zor sey. Annem de bana daha kucucuk bir cocukken bilw hep geber de kurtulayim derdi.
Uzun yıllar,belki de ömür boyu terapiye gitmesi gerekir.6 ayla falan yırtamaz orası kesin.Ayrıca bunu yapabilmesi içim en başta hata yaptığını da kabul etmesi gerekir.Kabul etmezse zaten terapistin dediği bir kulağından girer diğerinden çıkar. Annem suçunu kabullenenlerden ama yıllardır oturmuş yanlış bir davranış şekli var,açıkçası terapiste de gitse düzeleceğini sanmıorum.O yüzden en azından kendimi nasıl korurum kısmına odaklanmaya çalışıorum.Suçlanmış bir çocuk olarak diğer kardeşlerin kılını kıpırdatmasa kuymetli olurken sen ne yapsan yaranamazsın.evlenirsin yine suçlanırsın normalde kocanın umrunda olmayan şeyler için de suçlar seni.çocuğun olur annelik görevlerini ısrar ile elinden alıp seni anne olamamakla suçlar.en temel nedeni de sen onun dediğini yapmadığın için değil onun istediği şekilde yapmadığın için.senin kişisel alanına saygısı yoktur.ama senin saygısız olduğunu ima edip kışkırtır. Tabi seni kışkırttığı için de sen suçlusundur.hasta olması geçirmesi onu huyundan vazgeçirmez.bunun ucu bucağı yoktur.seni suçlaya suçlaya hayata karşı bezgin isteksiz hale getirir.tabi suçlu yine sensindir.
Bende merak ediyorum.böyle annelerin yaptıklarının yanlış olduğunu bir psikiyatır nasıl anlatır daha doğrusu nasıl kabullendirir.
ciddi bir hastalık geçirdi ki hastalığının adı yeter,sen artık biraz tahammüllü olacaksın oda seni büyütürken ciddi sıkıntılara katlandı, kuzum güzellikle böyle söyleme üzülüyorum vs anlat yahu annen işte dünya da sana en yakın insan kadının sinirleri yıpranmıştır ki söylemişteSanırım bu sayfaya yazdığım ilk bir derdim var durumu olacak.Rahatlamak için yazıorum.Ben normalde de çok konuşurum, gereksiz detaylarla konuyu boğarsam şimdiden afedersiniz..
Annem çay saati yensin die kısır yapmış.Domatesleri,salatalıkları,marulu da ayrı ayrı tabaklara doğrayıp ocağın üstüne koymuş.Geldi çağırdı : "Gel bak malzemeler de burda kaseye koy karıştır, öyle lezzetli olur" vs dedi.Dedim " Ben karıştırmıcam,ayrı yiyeceğim ".. Her zamanki gibi onun dediği olsun die aynı şeyi tekrarladı üşenmeyip. Pes ettim tamam dedim. Elime verdi battalboy kaseyi ,bir elimde onu tutmaya çalışıyorum, diğer elimle kısırı almaya çalışıyorum derken salatalık kasesi düştü,kırıldı. Başladı saydırmaya : "Bir kaseyi tutmayı bile beceremiyorsun,ne beceriksizsin,sana bişi hazırlayanda kabahat vs vs" ..[Bu arada 30 yıldır annemden hiç "kaza oldu,yapcak bişi yok" die bi cümle duymadım, genelde her şeyle ilgili suçlanırım.Evlenmediğim sürece bu evden kurtulamıcam gibi (kaçmak için evlenmeyi düşünmüyorum )..Ayrıca ayrı eve çıksam biliyorum ki hasta olur,ama bana hasretinden değil, elalem laf edecek bak kızıyla geçinemedi diyecek die.] Neyse o öyle saydırınca ben de sinirlendim "Belki gitsem daha rahat edersin anne" dedim..Başladı " Esas ben gebereyim de sen kurtul benden" demeye.Sinirlendim kapıyı çarpıp odama geldim.
Konu çocukça biliyorum.Ama söylediği laf bana çok ağır geldi.Kızdıkça "gebereyim de kurtul" diyip duruyor.Geçen yıl erken evre (çok şükür) meme kanseri atlattı.Eminim hastalık süreci onun için de zor olmuştur ama benim için de çok zordu.Evde sadece ikimiz varız, akrabalar (yakın sayılmaz) hariç kimse yok.Annem randevular dahilinde, her şey öncesinde hazırlandığından sadece ilaç almak için hastaneye giderken ben tek başıma bütün ayarlamaları yapmak zorunda kaldım. Genel cerrahiden,onkoloji polikliniğinden,radyasyon onkolojisinden, radyolojiden bütün randevuları ayarlamak için tek başıma koşturdum. Hastanede hoca bakmıodu asistanlar vardı poliklinikte, profesör muayene etsin die özel bir hoca buldum muayenesine götürdüm.Ruhsal olarak da zordu.İlk kemoterapisinden önce ben kusma atakları geçirdim.Doktor psikolojik dedi ve kemoterapi hastalarına verilen ilaçtan verdi bana (trajikomik değil mi?).Ama o üzülmesin die hafif bir zehirlenme yaşadığımı ama doktorun korkulcak bişi olmadığını söyledim anneme..Hele hiç unutmam kemoterapi gördükten sonra kan değerleri düşerdi ve yükseltmesi için bir ilaç vardı,onu bulamadığım için yağmur altında ağlayarak eczane eczane 3 saat dolaştığımı bilirim..Yaptıklarımı her evlat yapar.Kendimi övmek için anlatmıyorum.Ama ben annem yaşasın diye o kadar uğraştıktan sonra ben gebereyim de kurtul demesi çok gücüme gidiyor.
Psikiyatriye gitsin derseniz götürdüm.İlaç kullandığı sürece iyi ama bırakınca aynı.Zaten ilaçtan da ziyade temelde bozuk bişiler olduğu için çözümsüz kalıo.Yılların getirdiği ezilmişlik hissiyle hep atağa geçip karşı tarafı suçluyor.Her şeyden suçlanmaktan da bıktım artık. Korona sebebiyle izindeyim şu an.İş başı yaparsam biraz normale dönerim herhalde.
Şimdi geldi,gel barışalım,bak ben bütün gün yoruldum ondan böyleyim vs demeye.Şu an konuşmak istemediğimi söyledim.Ama üzülüp hasta olmasın die elbet odadan çıkıp barışıcam,hatta özür dilicem falan.Hep aynı kısır döngü.Ben nerde hata yapıyorum?
Niye kendimle çatışmam olsun ki..Benim demek istediğim ben o sağlığına kavuşsun die her şeyi yapmaya hazırdım,elimden geleni de yaptım ama şimdi ben öleyim de kurtul demesi beni çok üzüyor .Ölmeyi istemek bu kadar kolay mı? Ben onun ölmesini istesem ,ölse kurtulcağımı düşünsem neden o kadar paralanayım.6 ay neler yaşadığımı bir Allah bilir bir de ben ( onun yaşadıkları daha zor tabi ki,kıyaslamıorum.Ölsem de kurtulsan sözünün saçmalığından bahsediorum sadece)ciddi bir hastalık geçirdi ki hastalığının adı yeter,sen artık biraz tahammüllü olacaksın oda seni büyütürken ciddi sıkıntılara katlandı, kuzum güzellikle böyle söyleme üzülüyorum vs anlat yahu annen işte dünya da sana en yakın insan kadının sinirleri yıpranmıştır ki söylemişte
ben eczanelerde bekledim vs.sözleri söyleyip arkasından her evlat yapar tarzı konuşman kendinle çatışman gibi ,yapma böyle rahat ol biraz
üzüldüğünü anladım da karşına alıp konuşman lazım güzelce kalbini kırmadan naz yapıyordur,onu anlamanı istiyordur bilemiyorum idare et diyorumNiye kendimle çatışmam olsun ki..Benim demek istediğim ben o sağlığına kavuşsun die her şeyi yapmaya hazırdım,elimden geleni de yaptım ama şimdi ben öleyim de kurtul demesi beni çok üzüyor .Ölmeyi istemek bu kadar kolay mı? Ben onun ölmesini istesem ,ölse kurtulcağımı düşünsem neden o kadar paralanayım.6 ay neler yaşadığımı bir Allah bilir bir de ben ( onun yaşadıkları daha zor tabi ki,kıyaslamıorum.Ölsem de kurtulsan sözünün saçmalığından bahsediorum sadece)
Diğer yorumlarınız için teşekkürler