Bir an konuyu ben yazdım sandım yani benim de annem ve babam aynı böyle. Hatta ben annem yüzünden çok sinir krizleri geçirdim çok kez evden çıkıp sokaklarda deli gibi ağladım. Sonra evlendim üstelik o süreci de burnumdan getirdi diyebilirim. Şimdi hamileyim ve benim de bir kızım olacak. Annemin tavırları da değişti tabii benim düşüncelerim de şimdi bakınca aslında kötü bir anne olmadığını sadece zor bir karakterde olduğunu görüyorum. Bazen küçük bir kız çocuğu gibi ona sarılmak istiyorum kucağında uyumak dizine yatmak istiyorum ama alışık değilim yapamıyorum ama yine de iyiki yanımda iyiki annem var diyorum. Fiziksel olarak uzak bile olsak manevi olarak yanımda olmasından dolayı çok mutluyum. İlerleyen süreçlerde siz de annenizi daha iyi anlayıp ona karşı daha yumuşak düşüncelere sahip olabilirsiniz.
Biz şuan artık tabii kavga etmiyoruz ama bana öyle bir tramva kalmış ki hala rüyamda annemle kavga edip sinir krizi geçiyorum. Ama olsun :)) yine de o benim annem ve beni sevdiğini biliyorum sadece bunu göstermek tarzı farklı. Sizin de annenizin oyle olduğunu düşünüyorum.