Düzenli bir yardımcı tutacak durumum yok maalesef zaten kirasına destek oluyorum. Ama dediğiniz gibi taşınırken çok ısrar ettim kendisine para göndereyim bir yardımcı gelsin eve diye, kadın bulamıyorum falan diye geçiştirdi. bugün yine ısrar ettim ben döndükten sonra da yardımcı göndereceğim ara araDepresyondadır ve yılların verdiği yorgunluktur enerjisi yoktur mesela ben de enerjim yokken bir yeri temizleyemem çokta temiz ve düzenli biri değilimdir ama bence annenize bi yardımcı tutun kendisini iyi hissedene kadar zaten taşınmış biri tek başına o kadar eşyayı vs nasıl yerleştirsin ben olsam yapamazdım
aslında şuanda evi yerleşse düzene girse devamı gelir çalışan bir kadın yenğ taşınılan bir evide zaten düzenleyemez bence şuanda yardımcı şart siz bulun en azındanDüzenli bir yardımcı tutacak durumum yok maalesef zaten kirasına destek oluyorum. Ama dediğiniz gibi taşınırken çok ısrar ettim kendisine para göndereyim bir yardımcı gelsin eve diye, kadın bulamıyorum falan diye geçiştirdi. bugün yine ısrar ettim ben döndükten sonra da yardımcı göndereceğim ara ara
inanın ben de aynısını düşünüyorum. psikoloğa gitmesi gerektiğini de düşünüyorum ama maalesef pek o kafada değil. meselelerin üstünü kapatmaya alışmış. haliyle de böyle şekillerde alarm veriyorruhsal yorgunluk bence birikmiş kadının içinde, keşke herkesin psikoloğu olsa
Benim oldu öyle bir dönemim ben çok temiz ve düzenliydim ama bir dönem elim ayağım kalkmadı hiç
Yakın zamanda birini psikoloğa gitmeye ikna ettiminanın ben de aynısını düşünüyorum. psikoloğa gitmesi gerektiğini de düşünüyorum ama maalesef pek o kafada değil. meselelerin üstünü kapatmaya alışmış. haliyle de böyle şekillerde alarm veriyor
Çok büyük ihtimalle depresyonda. Çalışıyorsa yardımcı tutabilir mi maaşı buna uygun mu ?Selam arkadaşlar, bu konuyu artık buraya açıyorum çünkü ne yapacağımı şaşırdım. Ben 18 yaşında üniversiteyi kazandığımdan beri annemle ayrı yaşıyorum, kendisi babamla küçükken boşanmıştı abimle ben de okulu kazanınca evden ayrıldık o yüzden tek yaşıyor. Hiçbir zaman çok titiz bir ev kadını olmadı ama ben küçükken evimizde hep bir düzen tertip temizlik vardı. Asla evimiz pis olmazdı düzenimiz eksik olmazdı. Ben üniversite için ayrıldığımdan sonra başka bir şehre daha küçük ve daha eski bir eve taşındı ve evle ilgilenmemeye başladı. Başlarda yeni evi eski olduğu için temizlik göstermiyor diye düşündüm. Bu durum yıllardır böyle artarak ilerledi. Artık ben evliyim ve başka bir şehirde yaşıyorum, ara ara yanına ziyarete geliyorum. Artık iş düzensizlik halini aşıp pisliğe gelmiş her geldiğimde bir şokla karşılaşıyorum. Elimden geldiğince geldiğimde ortalığı temizliyorum ancak benim 40 yılda bir yaptığımla ne olabilir ki. Benim asıl canımı sıkan onun bu boşvermişliği. İki ay önce yeni eve taşınmıştı en son dedi ki kızım hala tam yerleşemedim çalışmaktwn fırsat kalmıyor diyordu. Ben de sandım ki herhalde evi genel temizledi ama detaylı yerleştirmeye vakti olmuyor. Bugün yanına geldim birkaç günlüğüne. Bir girdim yerlerin hepsi tozdan simsiyah, fayanslar şimdiden kirlenmiş, banyo lavabosu almış başını gitmiş. Tek temiz yer mutfak, o da sürekli kullanıldığı için. Eşyaların hiçbirisi yerleşmemiş ortada bir sürü saçma sapan eşya duruyor. Ben artık ne yapacağımı bilmiyorum. Acaba depresyonda da böyle mi dışa vuruyor diye korkuyorum. Yanlış bir şey söyleyip onu kırmaktan korkuyorum. Sizce nasıl bir yol izlemeliyim?
İnanın olay sadece kirlilik meselesi değil, evi bu derece kirli bir insanın kendine duyduğu saygı da zedelenir, arkadaşlarının ona duyduğu saygı da zedelenir. Ben dağınıklığını yargılamıyorum sadece böyle bir duruma düşmesini istemiyorum…
Selam arkadaşlar, bu konuyu artık buraya açıyorum çünkü ne yapacağımı şaşırdım. Ben 18 yaşında üniversiteyi kazandığımdan beri annemle ayrı yaşıyorum, kendisi babamla küçükken boşanmıştı abimle ben de okulu kazanınca evden ayrıldık o yüzden tek yaşıyor. Hiçbir zaman çok titiz bir ev kadını olmadı ama ben küçükken evimizde hep bir düzen tertip temizlik vardı. Asla evimiz pis olmazdı düzenimiz eksik olmazdı. Ben üniversite için ayrıldığımdan sonra başka bir şehre daha küçük ve daha eski bir eve taşındı ve evle ilgilenmemeye başladı. Başlarda yeni evi eski olduğu için temizlik göstermiyor diye düşündüm. Bu durum yıllardır böyle artarak ilerledi. Artık ben evliyim ve başka bir şehirde yaşıyorum, ara ara yanına ziyarete geliyorum. Artık iş düzensizlik halini aşıp pisliğe gelmiş her geldiğimde bir şokla karşılaşıyorum. Elimden geldiğince geldiğimde ortalığı temizliyorum ancak benim 40 yılda bir yaptığımla ne olabilir ki. Benim asıl canımı sıkan onun bu boşvermişliği. İki ay önce yeni eve taşınmıştı en son dedi ki kızım hala tam yerleşemedim çalışmaktwn fırsat kalmıyor diyordu. Ben de sandım ki herhalde evi genel temizledi ama detaylı yerleştirmeye vakti olmuyor. Bugün yanına geldim birkaç günlüğüne. Bir girdim yerlerin hepsi tozdan simsiyah, fayanslar şimdiden kirlenmiş, banyo lavabosu almış başını gitmiş. Tek temiz yer mutfak, o da sürekli kullanıldığı için. Eşyaların hiçbirisi yerleşmemiş ortada bir sürü saçma sapan eşya duruyor. Ben artık ne yapacağımı bilmiyorum. Acaba depresyonda da böyle mi dışa vuruyor diye korkuyorum. Yanlış bir şey söyleyip onu kırmaktan korkuyorum. Sizce nasıl bir yol izlemeliyim?
İnanın olay sadece kirlilik meselesi değil, evi bu derece kirli bir insanın kendine duyduğu saygı da zedelenir, arkadaşlarının ona duyduğu saygı da zedelenir. Ben dağınıklığını yargılamıyorum sadece böyle bir duruma düşmesini istemiyorum…
Maddi durumunuz nasıl abinle haftalık kadın tutun. Bir sen bir o ödesin.Selam arkadaşlar, bu konuyu artık buraya açıyorum çünkü ne yapacağımı şaşırdım. Ben 18 yaşında üniversiteyi kazandığımdan beri annemle ayrı yaşıyorum, kendisi babamla küçükken boşanmıştı abimle ben de okulu kazanınca evden ayrıldık o yüzden tek yaşıyor. Hiçbir zaman çok titiz bir ev kadını olmadı ama ben küçükken evimizde hep bir düzen tertip temizlik vardı. Asla evimiz pis olmazdı düzenimiz eksik olmazdı. Ben üniversite için ayrıldığımdan sonra başka bir şehre daha küçük ve daha eski bir eve taşındı ve evle ilgilenmemeye başladı. Başlarda yeni evi eski olduğu için temizlik göstermiyor diye düşündüm. Bu durum yıllardır böyle artarak ilerledi. Artık ben evliyim ve başka bir şehirde yaşıyorum, ara ara yanına ziyarete geliyorum. Artık iş düzensizlik halini aşıp pisliğe gelmiş her geldiğimde bir şokla karşılaşıyorum. Elimden geldiğince geldiğimde ortalığı temizliyorum ancak benim 40 yılda bir yaptığımla ne olabilir ki. Benim asıl canımı sıkan onun bu boşvermişliği. İki ay önce yeni eve taşınmıştı en son dedi ki kızım hala tam yerleşemedim çalışmaktwn fırsat kalmıyor diyordu. Ben de sandım ki herhalde evi genel temizledi ama detaylı yerleştirmeye vakti olmuyor. Bugün yanına geldim birkaç günlüğüne. Bir girdim yerlerin hepsi tozdan simsiyah, fayanslar şimdiden kirlenmiş, banyo lavabosu almış başını gitmiş. Tek temiz yer mutfak, o da sürekli kullanıldığı için. Eşyaların hiçbirisi yerleşmemiş ortada bir sürü saçma sapan eşya duruyor. Ben artık ne yapacağımı bilmiyorum. Acaba depresyonda da böyle mi dışa vuruyor diye korkuyorum. Yanlış bir şey söyleyip onu kırmaktan korkuyorum. Sizce nasıl bir yol izlemeliyim?
İnanın olay sadece kirlilik meselesi değil, evi bu derece kirli bir insanın kendine duyduğu saygı da zedelenir, arkadaşlarının ona duyduğu saygı da zedelenir. Ben dağınıklığını yargılamıyorum sadece böyle bir duruma düşmesini istemiyorum…
Yazık kadına muhtemelen kendinde farkında değil ama depresyonda olabilir. Hem tek başına hem çalışıyor yalnız olduğu için evde gözüne gelmiyor olabilir. Ben bile eşim evde olmadığı zaman kendime yemek yapmak içimden gelmez evi toplamak içimden gelmez ama eşim varken 2/3 çeşit yemek yaparım ortalığı derlerim toparlarım. Yalnızlık zorSelam arkadaşlar, bu konuyu artık buraya açıyorum çünkü ne yapacağımı şaşırdım. Ben 18 yaşında üniversiteyi kazandığımdan beri annemle ayrı yaşıyorum, kendisi babamla küçükken boşanmıştı abimle ben de okulu kazanınca evden ayrıldık o yüzden tek yaşıyor. Hiçbir zaman çok titiz bir ev kadını olmadı ama ben küçükken evimizde hep bir düzen tertip temizlik vardı. Asla evimiz pis olmazdı düzenimiz eksik olmazdı. Ben üniversite için ayrıldığımdan sonra başka bir şehre daha küçük ve daha eski bir eve taşındı ve evle ilgilenmemeye başladı. Başlarda yeni evi eski olduğu için temizlik göstermiyor diye düşündüm. Bu durum yıllardır böyle artarak ilerledi. Artık ben evliyim ve başka bir şehirde yaşıyorum, ara ara yanına ziyarete geliyorum. Artık iş düzensizlik halini aşıp pisliğe gelmiş her geldiğimde bir şokla karşılaşıyorum. Elimden geldiğince geldiğimde ortalığı temizliyorum ancak benim 40 yılda bir yaptığımla ne olabilir ki. Benim asıl canımı sıkan onun bu boşvermişliği. İki ay önce yeni eve taşınmıştı en son dedi ki kızım hala tam yerleşemedim çalışmaktwn fırsat kalmıyor diyordu. Ben de sandım ki herhalde evi genel temizledi ama detaylı yerleştirmeye vakti olmuyor. Bugün yanına geldim birkaç günlüğüne. Bir girdim yerlerin hepsi tozdan simsiyah, fayanslar şimdiden kirlenmiş, banyo lavabosu almış başını gitmiş. Tek temiz yer mutfak, o da sürekli kullanıldığı için. Eşyaların hiçbirisi yerleşmemiş ortada bir sürü saçma sapan eşya duruyor. Ben artık ne yapacağımı bilmiyorum. Acaba depresyonda da böyle mi dışa vuruyor diye korkuyorum. Yanlış bir şey söyleyip onu kırmaktan korkuyorum. Sizce nasıl bir yol izlemeliyim?
İnanın olay sadece kirlilik meselesi değil, evi bu derece kirli bir insanın kendine duyduğu saygı da zedelenir, arkadaşlarının ona duyduğu saygı da zedelenir. Ben dağınıklığını yargılamıyorum sadece böyle bir duruma düşmesini istemiyorum…
Bu yoruma benzer seyler yazacaktim o yuzden alintiladimYazık kadına muhtemelen kendinde farkında değil ama depresyonda olabilir. Hem tek başına hem çalışıyor yalnız olduğu için evde gözüne gelmiyor olabilir. Ben bile eşim evde olmadığı zaman kendime yemek yapmak içimden gelmez evi toplamak içimden gelmez ama eşim varken 2/3 çeşit yemek yaparım ortalığı derlerim toparlarım. Yalnızlık zor
Merhaba annen depresyonda gerçekten zor durumda belli ki.. depresyonda olan insan kendine olan saygıyı felan da düşünecek durumda olmuyor taktir edersenSelam arkadaşlar, bu konuyu artık buraya açıyorum çünkü ne yapacağımı şaşırdım. Ben 18 yaşında üniversiteyi kazandığımdan beri annemle ayrı yaşıyorum, kendisi babamla küçükken boşanmıştı abimle ben de okulu kazanınca evden ayrıldık o yüzden tek yaşıyor. Hiçbir zaman çok titiz bir ev kadını olmadı ama ben küçükken evimizde hep bir düzen tertip temizlik vardı. Asla evimiz pis olmazdı düzenimiz eksik olmazdı. Ben üniversite için ayrıldığımdan sonra başka bir şehre daha küçük ve daha eski bir eve taşındı ve evle ilgilenmemeye başladı. Başlarda yeni evi eski olduğu için temizlik göstermiyor diye düşündüm. Bu durum yıllardır böyle artarak ilerledi. Artık ben evliyim ve başka bir şehirde yaşıyorum, ara ara yanına ziyarete geliyorum. Artık iş düzensizlik halini aşıp pisliğe gelmiş her geldiğimde bir şokla karşılaşıyorum. Elimden geldiğince geldiğimde ortalığı temizliyorum ancak benim 40 yılda bir yaptığımla ne olabilir ki. Benim asıl canımı sıkan onun bu boşvermişliği. İki ay önce yeni eve taşınmıştı en son dedi ki kızım hala tam yerleşemedim çalışmaktwn fırsat kalmıyor diyordu. Ben de sandım ki herhalde evi genel temizledi ama detaylı yerleştirmeye vakti olmuyor. Bugün yanına geldim birkaç günlüğüne. Bir girdim yerlerin hepsi tozdan simsiyah, fayanslar şimdiden kirlenmiş, banyo lavabosu almış başını gitmiş. Tek temiz yer mutfak, o da sürekli kullanıldığı için. Eşyaların hiçbirisi yerleşmemiş ortada bir sürü saçma sapan eşya duruyor. Ben artık ne yapacağımı bilmiyorum. Acaba depresyonda da böyle mi dışa vuruyor diye korkuyorum. Yanlış bir şey söyleyip onu kırmaktan korkuyorum. Sizce nasıl bir yol izlemeliyim?
İnanın olay sadece kirlilik meselesi değil, evi bu derece kirli bir insanın kendine duyduğu saygı da zedelenir, arkadaşlarının ona duyduğu saygı da zedelenir. Ben dağınıklığını yargılamıyorum sadece böyle bir duruma düşmesini istemiyorum…