Kızlar selam
1 saat öncesine kadar muazzamdım aslında annemle konuşana kadar, aslında kötü bir şey söylemedi. Annemi biliyorum benim iyiliğimi ister ve elinden geldiğince bana her konuda destek çıkar ama sanırım oda artık benim stresimden bunaldığı için konuyu açtı. Konu şu ki evlendim evleneli bir güzel günüm olmadı şöyle ki olmadı; Borç, dedikodu, ilgisizlik hep bu 3'lüde dönüp durduk eşimle. E ister istemez anneme yansıyordu çünkü bir ara evi terk edip annemin yanına gelmiştim. Hikaye uzun ama annemin dediklerine gelirsem, zaten sinirliydi memlekete gidip gelmişti orada bir şeyler yaşanmıştı akrabalarla kavgalı. İnsanlara güvendiğim için ben aptalım diyordu sürekli. bir daha güvenirsem namerdim felan konu eşime geldi, artık ona da anlam veremiyorum diye başladı; Annem memleketten geldiği günün 2. günü anneme gittim ben eşim gelmedi, rahatsızdı biraz ben de çok üstünde durmadım ama beni evinin kapısına kadar bıraktı. Annemde buna istinaden kapıya kadar geliyor insan bir hoş geldin der, zaten borç içindesiniz yardım ediyorum ama saygı göstermek durumunda sevmiyorsa sevmesin ama ben size yardım ediyorum, altınları zaten verdin ailesinden aldı nereye harcıyor bu çocuk diye hafiften çıkıştı. Dedim dur kız niye bu kadar atarlandın. Annemde e mutsuzsun senin stresin bana da yansıyor. ben de babana böyle demiştim hep tamam tamam düzeliriz ne zaman düzeliyoruz diye. Ben de seni uyarıyorum mutsuzsan gel dedi annem kısaca. bak bana 60 yaşına geldim hala babanın borçlarını ödüyorum dedi. Yani haklı, ben de bu konulardan arınmıştım iyiydim yani. Bazen anlamdıramıyorum bu kadar borç gerçekten bir şey yapmadık ve devamı böyle mi olur diye ama bilemiyorum. Fikirlerinize ihtiyacım var