Cok yorulmussun, her cumlenden bu belli oluyor. Yalniz ne kadar da burada suclu kisi de olsa annen de bikmis, yorulmus, yipranmis.
Insan arkadaslarini seciyor, komsularini seciyor, esini seciyor belki ama malesef ailemizi secemiyoruz. Ben de evden disariya cikmayan, evinde oturup ders calisan bir cocuktum ama ailemden yedigim kufurun, dayagin haddi hesabi yoktur, hem babam, hem erkek kardesim. Annem de ortada biraz yanar donerdi bazen benden yana, bazen karsimda.Sen gibi cok zoruma giderdi benim de. Sonra uniyi disarda okudum, bittikten sonra is hayati, evlilik derken koptum gittim ailemden. Iyi yanlarini da dusunmek gerekirse beni hic harcliksiz, parasiz birakmadilar sagolsunlar. Sen de univ.i disarda kazanana kadar sabredersen, sonra da is hayati, evlilik vs gelir arkasindan ve ayrilir gidersin ailenden ama su an icin sabretmekten baska caren yok, kimse seni annenin yanindan alip koparamaz. Ayrica her ne olursa olsun o senin annen, uzerinde hakki var, hicbirsey olmasa da seni karninda tasimis, bu dunyaya getirmis hala bir sekilde rizkini vermeye calisiyor, bunlari dusun. Kader meselesi, senin de sinavin annen ustunden oluyor, bir sekilde zor da olsa tahammul edeceksin.
