Sizce ne kadar sürede normal bir hayat yaşayabilirim? Psikologla çok uzun seanslar gerekecek farkındayım ama ben yıllarca böyle yaşamaya devam etmek istemiyorum. Hayatımda tek başıma çıkıp bir kıyafet bile alamadım. Anneannem vefat edene kadar normale yakındım, yine anormaldim ama bu kadar değildi. Bunu çözene kadar mutlu bir evlilik şansım yok olup gidecek diye korkuyorum.
Dışarıdan baksanız "uuu, ne özgüvenli, güçlü kadın" dersiniz. Ama annem o ses tonuyla konuşmaya başladığında ezilip büzülüyorum. Tehditleri olmasa ezdirmezdim kendimi bu noktadan sonra. Ama evlenince o tehditler de son bulacak. Yeter ki evlenmemize engel olamasın
Şu "babanı araya sokup bu işi bozarım" tehdidi olmasa, ben her şeyi fark ettiğim için önüne de geçerim. Bekarken bile evimi ayırırım istesem. Yapamayacağım hiçbir şey yok. Ama beni tek hassas noktamla tehdit ediyor, bunu açık açık yapmıyor ama ben algılayabiliyorum. Bunu herkes yapıyor bana. Küçük abim çok sorunlu biridir, hafif hafif tehdit edip arkasından para istiyor mesela. Çok zor durumdayım ben. Evlenip Mars'a falan atanmak istiyorum.
Babam annemden daha beter maalesef. Aldatma, fiziksel şiddet, duygusal şiddet her türlü pislik varmış. Ben 1 yaşındayken ayrılmışlar.Boşanırken baban mı haklıydı onu da bu kadar bezdirdiyse.
Ben olsam annemi almam
En büyük sorun bu aslında. Her şeyi ben başarıyorum, ben sağlıyorum ama asla yönetemiyorum. Bu durumdan bıktım. Acaba nasıl bir psikolog bulmalıyım, hangi tedavi yöntemi gerekli bunları araştırıyorum
Tek başıma düğünümü, eşyamı, her şeyimi yapabilecek güçteyim maddi olarak. Ama manevi tarafı beni mahvediyor. Zaten "kendi kendine evlenirsin, düğününe falan gelmem" diyordu sık sık. İşler ciddiye binince o hareketlerden vazgeçti. Şimdi atanma mevzusu olunca yine bir fevrilik başladı.Yapma ya! Hangi sekilde engel olacakmis evlenmene? Ne yapabilirde? Gerekirse sade nikah ile gidersin ve ardina hic bakmadan. Gerekirse simdi bile ayri evde yasarsin dügüne kadar.
Bilemedim artik bu noktadan sonra konu absürd bir hal almaya basladi. Yalniz basina hic kiyafet alamadiysan, nasil sevgilin ile tanistim iliski yürüttün? Nasil ise gidiyorsun?
Babam korkunç bir adam, eğer kafaya takarsa beni kaçırır yine evlendirmez. Annem de bunu bildiği için korkutuyor beni. Ya da bazen diyorum ki, "acaba annem mi yarattı bu korkunç baba figürünü kafamda?", çünkü erkek arkadaşımdan bahsedince beklediğim korkunç tepkileri vermedi. Her şey yolunda gitti. Babamdan yana sıkıntı çıkaramazsa bu işi de bozamaz, bizim de tek korkumuz buBence baban da hicbir sey yapamaz. Kayinlari filan arayip sacma sapan konusabilir, ben vermiyorum kizimi filan diyebilir, ya da ne bileyim dugune filan gelmez en fazla. Bunlar insani anlik uzup yipratabilir ama korkma bence sen istedikten sonra hicbir sey yapamazlar gelmezlerse seni desteklemezlerse kendileri bilir! Sen haklisin burda hakliligindan emin ol gerisi kolay. Hesaba katmadigim bir durum olabilir tabi oyleyse kusura bakma.
Ankara'dayız, çok teşekkür ederim ilginiz için. Umarım vardır bildiğiniz biriHangi şehirdesiniz? Belki örnerebileceğim biri vardır. Klinik psikolog ünvanı olan birini tercih ederseniz iyi olur. Tedavi yöntemi hakkında ahkam kesemem yollar farklı olsada amaç aynı olduğu için yönteme çok takılmayanlardanım.
Annen yalniz yasamaya alismak zorundaYıllardır beraber yaşıyoruz. Anneannemi kaybettikten sonra bağımlılık durumuna geldi bu durum. Evde gündüz bile kalamaz uzun süre mesela, benim bir hayatım yok diyebiliriz. Bunları düzeltemiyorum. Savaşamıyorum.
Ben onun için her şeyi yaptım, yaparım da. Sadece huzur istiyorum. Eli ayağı da tutuyor, az da olsa maaşı da var ama maaşı olmasa da olur, hayat boyu maddi sorun yaşamayacak, onunla defalarca konuştum. Sana bir ömür mutlu olmayı garanti ediyorum artık üzme bizi dedim. Asla anlamıyor. "Kısır köy yerinde yaşayamam sen de yaşayamazsın" diyor. Nasıl çözeceğiz bilmiyorum ama çözeceğiz. Böyle gidemez. Bağımlılık istemiyorum hayatımda.Annen yalniz yasamaya alismak zorunda
Eli ayagi tutmuyor mu?
Maasi vs yok mu?
Bunlar olumluysa bence ayrilin artik annenizden.
Yalniz yasayan ilk kadin anneniz olmayacak
Anne biz gidiyoruzBen onun için her şeyi yaptım, yaparım da. Sadece huzur istiyorum. Eli ayağı da tutuyor, az da olsa maaşı da var ama maaşı olmasa da olur, hayat boyu maddi sorun yaşamayacak, onunla defalarca konuştum. Sana bir ömür mutlu olmayı garanti ediyorum artık üzme bizi dedim. Asla anlamıyor. "Kısır köy yerinde yaşayamam sen de yaşayamazsın" diyor. Nasıl çözeceğiz bilmiyorum ama çözeceğiz. Böyle gidemez. Bağımlılık istemiyorum hayatımda.
Annenize münasip bir eş mi bulunsa acaba :)Merhaba. Bunları yazıp yazmamayı çok düşündüm, hiçbir şeyin çözüm olmayacağını biliyorum çünkü.
Geçenlerde nişanlandım. Çok mutluyum. Seviyorum, seviliyorum ve ilişkimde her şey yolunda.
Sevdiğim insan kendini bildi bileli memur olmak isteyen ve bunun için çabalamış bir insan.
KPSS'de 13.000 oldu ve iyi bir puan aldı. Dersanelerle görüştük ancak yaşadığımız şehirde atanmasının %30 ihtimal olduğunu, şehir dışında şansımızın yüksek olduğunu söyledi.
Annemse bunu duyduğundan beri hayatı zindan ediyor bize. Şırnak'a atanacağımıza ikna olmuş durumda, ki batı olması daha yüksek ihtimalken.
"Ben kafam atınca çekip gitmek isteyen bi insanım, nereye gidicem o zaman? Orda burdaki gibi AVM'ler var mı sanıyosun? Mutlu olmayacaksın" gibi sözlerle beni bezdiriyor.
Annemle babam ayrı ve annem benle gelmek durumunda.
Kendi işimi yapıyorum ve iyi para kazanıyorum. Aileme ya da evleneceğim insana ekonomik bir bağımlılığım yok. Bilgisayarımı götürdüğüm yer iş yerim. İşime engel olacak hiçbir durum yok. Aksine annem bu konuda benimle yaşamak durumunda, bana sürekli "hayat standardımı düşüremem!" diyor ama o standartları ben sağlıyorum. Ve ben sevdiğim insanla gitmek istiyorum.
Ama ailemden bu konuda sıkıntı çıkarsa ne yaparım bilmiyorum. Kavga gürültü kaldıramayacak kadar yoğun ve en önemlisi yılmış bir insanım.
Annem çok uzun zamandır eziyet ediyor bana birçok konuda, neler yaşadığımı anlatamıyorum ama birini bulsam içimi çok feci dökeceğim. Mutluluğum 2 gün bile sürmedi, o kadar mutsuz ve yılgınım ki, mahvoldum resmen. Neden bu konu tartışmaya dönüşebiliyor?
"Buradan özel sektörde iş bulsun" falan diyor. Kaç yaşında adamın kariyer planını ben yapamam, eğer bunu istiyorsa bunu yapmalı. Ben de gitmek istedikten sonra sorun ne? Üstelik kim memuriyet şansını yakar ki? Sizce de böyle değil mi?
NOT: Kötü (!) bir yer çıkarsa gelmeyeceğini söylüyor bu arada. Batıdaki yerlerden küçük bir ilçe olursa da gelmezmiş. Kafayı yermiş. Öyle diyor.
Ankara'dayız, çok teşekkür ederim ilginiz için. Umarım vardır bildiğiniz biri
Tek başıma düğünümü, eşyamı, her şeyimi yapabilecek güçteyim maddi olarak. Ama manevi tarafı beni mahvediyor. Zaten "kendi kendine evlenirsin, düğününe falan gelmem" diyordu sık sık. İşler ciddiye binince o hareketlerden vazgeçti. Şimdi atanma mevzusu olunca yine bir fevrilik başladı.
Anneannem vefat etmeden önce tek başıma okula gidiyordum, arkadaşlarımla görüşüyordum vs. ama anneannem vefat ettikten sonra annem korkunç bir yas sürecine girdi, ben de çok kötüydüm. Birbirimize sarıldık. Abim şehir dışına gitti, yalnız kaldık. Zamanla sarmaşık gibi dolandık birbirimize. Zaten potansiyelimiz vardı baba olmadığı için, iyice bağımlı olduk. Ben her şey yolunda sanıyordum. Olmadığını birkaç ay önce yaşanan tartışmalarla anladım. Kendi işimi yapıyorum, evden çalışabiliyorum. O yüzden iş gibi bir durum da yok
Babam korkunç bir adam, eğer kafaya takarsa beni kaçırır yine evlendirmez. Annem de bunu bildiği için korkutuyor beni. Ya da bazen diyorum ki, "acaba annem mi yarattı bu korkunç baba figürünü kafamda?", çünkü erkek arkadaşımdan bahsedince beklediğim korkunç tepkileri vermedi. Her şey yolunda gitti. Babamdan yana sıkıntı çıkaramazsa bu işi de bozamaz, bizim de tek korkumuz bu
Bahsettiğiniz konu 2 ay değil, yıllar öncesine ait hanımefendi. Konumun gerçekliğini sorgulayarak burada aradığım yardımı ve fikirleri sabote ediyorsunuz. Güzellik salonuna gidebilmemle konumun ne alakası var? Size açıklama yapmak istemiyorum, çünkü amacınız bambaşka. Lütfen konuma bir daha yazmayın.Hayatimda hic tek basima kiyafet almadim demistin. Anneannemin ölümünden sonra almadim demedin. Eski konularina baktim, güzellik salonuna dahi gidiyormussun. Bana konu artik gercekligini yitirdi. Bide "görsen cok güclü kadin sanirsin beni" dedigin Türk dizi klasigi. Güclu kadin kapali kapi arkasinda eziliyor.
Hi dügün hersey icin maddi gücünü var, ondan dolayi bir iki ay önce acil 300 tl'ye ihtiyacin var diye ceyiz satmak istedigin icin konu acmistin. Kaldi ki günümüzce cogu insanda bu güc yok artik. Hele ki bir 24 yasindaki bir kizda.
Neyse daha fazla yorum yapmayacagim. Iyi forumlar.
Bence ilk seans bile bir adımdır. Bizim sözlerimiz bir uzmanınki kadar etkili olmaz. Bence genç bir psikolog sizi daha iyi anlar.Sizce ne kadar sürede normal bir hayat yaşayabilirim? Psikologla çok uzun seanslar gerekecek farkındayım ama ben yıllarca böyle yaşamaya devam etmek istemiyorum. Hayatımda tek başıma çıkıp bir kıyafet bile alamadım. Anneannem vefat edene kadar normale yakındım, yine anormaldim ama bu kadar değildi. Bunu çözene kadar mutlu bir evlilik şansım yok olup gidecek diye korkuyorum.
Dışarıdan baksanız "uuu, ne özgüvenli, güçlü kadın" dersiniz. Ama annem o ses tonuyla konuşmaya başladığında ezilip büzülüyorum. Tehditleri olmasa ezdirmezdim kendimi bu noktadan sonra. Ama evlenince o tehditler de son bulacak. Yeter ki evlenmemize engel olamasın
Babanızı o kadar iyi anlıyorum ki şimdiden. Kendimi 60 yaşında hissediyorum inanın. Anneme canımı veririm ama o kadar değmeyecek, mantıksız şeyler yüzünden beni üzüyor ki. Bir tane daha insan var mıdır mesela bu konu yüzünden kızına hayatı zindan edecek? Sonumuz öyle olsun istemiyorum, kopmayalım, normal bir ilişkimiz olsun istiyorum. Ama bunu imkansızlaştırıyor. Babanız için çok üzgünüm, çok geçmiş olsun. Umarım en kısa zamanda sağlığına kavuşurHayatta hiç bir şeyin garantisi yoktur. Sağlığın, annenin, sevgilinin, paranın... tek güveneceğim şey kendim.
Babam yıllarca annesine baktı. Şirketi vardı babamın evleri arabaları arsaları çiftliği yazlığı. Çoook rahat ayrı bi ev ya da altı üstlü bir ev tutulabilirdi yapmadı. Çünkü babaannem 20 yaşımda dul kaldım da yine de bırakmadım evlenmedim senin için diye diye büyütmüş babamı. Babamda babaannem için hep daha fazlasını bir adım sonrasını yaptı. Ama babaanneme yetmedi. Yavaş yavaş annemle arası bozuldu bizimle zıtlaştı. O ev babaannemindi biz misafirdik sanki. Böyle yıllar geçti. Babamda fark etti ama geç oldu. Çoook olaylar yaşandı. Babam geri dönülemez bir hastalık yaşadı şimdi hafızasını kaybetti çocuk gibi oldu öz bakım becerilerini bile destekli yapabiliyor. Çok kafaya taktı çok üzüldü.
Babama herkes söyledi yaptığının yanlış olduğunu. Bazen aklı gelir yerine ahh der şimdiki aklımla bi daha yaşasam. Annem yüzünden der hepsi. Şimdi çok çok çok az görüşüyorlar.
Nişanlınız bile dayanamaz aslında3 kişilik hayatınıza. Vazgeçin.
Ben olsam nişanlımla basar giderim annemi arkamda bırakırım. Bi kere gözünüzü kapatıp yapın
Size özel mesaj göndereceğimBence ilk seans bile bir adımdır. Bizim sözlerimiz bir uzmanınki kadar etkili olmaz. Bence genç bir psikolog sizi daha iyi anlar.
Çok özel değilse sizi babanız üzerinden nasıl tehdit ediyor? Babanız size ne yapabilir ki?
Merhaba. Bunları yazıp yazmamayı çok düşündüm, hiçbir şeyin çözüm olmayacağını biliyorum çünkü.
Geçenlerde nişanlandım. Çok mutluyum. Seviyorum, seviliyorum ve ilişkimde her şey yolunda.
Sevdiğim insan kendini bildi bileli memur olmak isteyen ve bunun için çabalamış bir insan.
KPSS'de 13.000 oldu ve iyi bir puan aldı. Dersanelerle görüştük ancak yaşadığımız şehirde atanmasının %30 ihtimal olduğunu, şehir dışında şansımızın yüksek olduğunu söyledi.
Annemse bunu duyduğundan beri hayatı zindan ediyor bize. Şırnak'a atanacağımıza ikna olmuş durumda, ki batı olması daha yüksek ihtimalken.
"Ben kafam atınca çekip gitmek isteyen bi insanım, nereye gidicem o zaman? Orda burdaki gibi AVM'ler var mı sanıyosun? Mutlu olmayacaksın" gibi sözlerle beni bezdiriyor.
Annemle babam ayrı ve annem benle gelmek durumunda.
Kendi işimi yapıyorum ve iyi para kazanıyorum. Aileme ya da evleneceğim insana ekonomik bir bağımlılığım yok. Bilgisayarımı götürdüğüm yer iş yerim. İşime engel olacak hiçbir durum yok. Aksine annem bu konuda benimle yaşamak durumunda, bana sürekli "hayat standardımı düşüremem!" diyor ama o standartları ben sağlıyorum. Ve ben sevdiğim insanla gitmek istiyorum.
Ama ailemden bu konuda sıkıntı çıkarsa ne yaparım bilmiyorum. Kavga gürültü kaldıramayacak kadar yoğun ve en önemlisi yılmış bir insanım.
Annem çok uzun zamandır eziyet ediyor bana birçok konuda, neler yaşadığımı anlatamıyorum ama birini bulsam içimi çok feci dökeceğim. Mutluluğum 2 gün bile sürmedi, o kadar mutsuz ve yılgınım ki, mahvoldum resmen. Neden bu konu tartışmaya dönüşebiliyor?
"Buradan özel sektörde iş bulsun" falan diyor. Kaç yaşında adamın kariyer planını ben yapamam, eğer bunu istiyorsa bunu yapmalı. Ben de gitmek istedikten sonra sorun ne? Üstelik kim memuriyet şansını yakar ki? Sizce de böyle değil mi?
NOT: Kötü (!) bir yer çıkarsa gelmeyeceğini söylüyor bu arada. Batıdaki yerlerden küçük bir ilçe olursa da gelmezmiş. Kafayı yermiş. Öyle diyor.
Genelde ağır yaşamlarda oluyorlar canım dr ne dese ben annesiyim dr dan iyi bilirim diyr iyice yediriyorlar çocuklarını veya kendine bağımlı kalsın diye zayiflamasını istemiyorlarAdı ne programın? Bayılırım böyle belgesellere
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?