- 13 Aralık 2015
- 551
- 1.521
- 63
- 27
Günaydın herkese. Öyle pat diye bodozlama dalamam aslında konuya ama gerçekten nerden başlıcağımı, içimdekileri nasıl aktarıcağımı hiç bilmiyorum. O kadar doldum ki artık buraya yazıp rahatlarım diye düşündüm. Belki fikirleriniz benimde sorunlarımın çözümü olur size güveniyorum :)
Başlıktan da anlaşıldığı gibi konu annem. Bi önceki konumu okursanız, yada hatırlayanlar varsa annemin çok baskın bi karakter oldugunu ve hayatıma her sekilde müdahale etmek istediğini bahsetmiştim. Ve erkek arkadaşımla olan saçma sapan muhabbetini. Biz o günden beri annemle düzelemedik arkadaşlar. Konuştuk defalarca konuştuk ama annem her zaman ki gibi yaptığını tastikledi, kabul etmedi yaptığının dogru bisey oldugunu söyledi hep. Her yolla anlattım ama olmadı.
Artık bende vazgeçtim. Son 4 aydan beri gerçekten annemden uzaklaştım. İnsan annesinden uzaklaşır mı? Biz aynı evin içinde ikinci yabancı gibiyiz. Ve aramızda ne olursa olsun herşeyi erkek arkadaşıma yönlendiriyor, onun yüzünden uzaklaşmışım gibi. Halbu ki gerçekten hiç alakası yok. Erkek arkadaşıma zaten yansıtmamaya çalışıyorum ama kendimi tutamayıp yansıtsam da oda hep aranı düzelt, uzaklaşma annenden gibi şeyler söylüyor. Ama artık ben gerçekten yoruldum. Annem sayesinde kardeşim de, bende özgüvenli bi birey olarak büyüyemedik benim kendime hiç güvenim yoktur mesela. Hep bi pasiflik. Kardeşim de aynı şekilde kendine hiç güveni yok erkek olduğu halde. Bu da tamamen annemden kaynaklanıyor. Çünkü bana da, kardeşime de hep böyle yaklaştı. İyiliğine iyidir hakkını yiyemem ama bu zamana kadar ben neyde kendi başıma karar versem hep bi sorun çıkardı. Hiç bişeyde kendi başıma bişeyler yapmama fırsat vermedi.
İçime atıp dile getiremedigim daha bi çok şey var ama en çok zoruma gidenden bahsedip daha fazla uzatmıcam konuyu. 22 yaşındayım. 2 seneden beri çalışıyorum çalıştığım yerde staj yapıp stajdan devam ettim. Staj yaparken ailem aldığım paraya çom müdahale etmemeye calıstı ama ben yinede laf yapmasınlar diye hep verdim. Zatej stajer maaşı dediğin 350 lira. Para saklayan biri yada cimri biride degilim. Stajım bitip işe devamlı olarak başladıktan sadece 2 ay sonra annem maaş kartımı aldı. Ben sadece 2 ay kendi paramı kendim çekebildim. Parayı alıp kendine mi harcıyor derseniz. Tamamen kendine harcamıyor ama ben kendi kazandıgım parayı ondan harclık alır gibi alıyorum. Ve ayda benim elime kazandıgım paradan en fazla 200 lira geciyor oda parca parca. Bu cok zoruma gidiyor artık gercekten. Kendi ayaklarımın üstünde durabilcegim zamanlar tamda bu zamanlar ama bana hep bi engel var ve bu engel hepte annemden kaynaklananlar.
Gerçekten anlatsam dahası çok var. Ama az çok beni anladığnızı düşünüyorum. Ne yapmam gerekiyor? Ya da ben nerde yanlış yapıyorum bana yardım eder misiniz? Maaş kartımı annemden nasıl alabilrim? Konuş iste diceksiniz biliyorum ama eger öyle bisey yaparsam daha da kötü oluruz. Verir evet ama burnumdan da getirir. Ben zaten maasımı kendim ceksem bile eve para vermemezlik asla yapmam sadece tek istegim kendi emeklerimin karşılıgını kendim almak. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin ama gerçekten buna çok ihtiyacım vardı. Hepinize teşekkür ederim.
Başlıktan da anlaşıldığı gibi konu annem. Bi önceki konumu okursanız, yada hatırlayanlar varsa annemin çok baskın bi karakter oldugunu ve hayatıma her sekilde müdahale etmek istediğini bahsetmiştim. Ve erkek arkadaşımla olan saçma sapan muhabbetini. Biz o günden beri annemle düzelemedik arkadaşlar. Konuştuk defalarca konuştuk ama annem her zaman ki gibi yaptığını tastikledi, kabul etmedi yaptığının dogru bisey oldugunu söyledi hep. Her yolla anlattım ama olmadı.
Artık bende vazgeçtim. Son 4 aydan beri gerçekten annemden uzaklaştım. İnsan annesinden uzaklaşır mı? Biz aynı evin içinde ikinci yabancı gibiyiz. Ve aramızda ne olursa olsun herşeyi erkek arkadaşıma yönlendiriyor, onun yüzünden uzaklaşmışım gibi. Halbu ki gerçekten hiç alakası yok. Erkek arkadaşıma zaten yansıtmamaya çalışıyorum ama kendimi tutamayıp yansıtsam da oda hep aranı düzelt, uzaklaşma annenden gibi şeyler söylüyor. Ama artık ben gerçekten yoruldum. Annem sayesinde kardeşim de, bende özgüvenli bi birey olarak büyüyemedik benim kendime hiç güvenim yoktur mesela. Hep bi pasiflik. Kardeşim de aynı şekilde kendine hiç güveni yok erkek olduğu halde. Bu da tamamen annemden kaynaklanıyor. Çünkü bana da, kardeşime de hep böyle yaklaştı. İyiliğine iyidir hakkını yiyemem ama bu zamana kadar ben neyde kendi başıma karar versem hep bi sorun çıkardı. Hiç bişeyde kendi başıma bişeyler yapmama fırsat vermedi.
İçime atıp dile getiremedigim daha bi çok şey var ama en çok zoruma gidenden bahsedip daha fazla uzatmıcam konuyu. 22 yaşındayım. 2 seneden beri çalışıyorum çalıştığım yerde staj yapıp stajdan devam ettim. Staj yaparken ailem aldığım paraya çom müdahale etmemeye calıstı ama ben yinede laf yapmasınlar diye hep verdim. Zatej stajer maaşı dediğin 350 lira. Para saklayan biri yada cimri biride degilim. Stajım bitip işe devamlı olarak başladıktan sadece 2 ay sonra annem maaş kartımı aldı. Ben sadece 2 ay kendi paramı kendim çekebildim. Parayı alıp kendine mi harcıyor derseniz. Tamamen kendine harcamıyor ama ben kendi kazandıgım parayı ondan harclık alır gibi alıyorum. Ve ayda benim elime kazandıgım paradan en fazla 200 lira geciyor oda parca parca. Bu cok zoruma gidiyor artık gercekten. Kendi ayaklarımın üstünde durabilcegim zamanlar tamda bu zamanlar ama bana hep bi engel var ve bu engel hepte annemden kaynaklananlar.
Gerçekten anlatsam dahası çok var. Ama az çok beni anladığnızı düşünüyorum. Ne yapmam gerekiyor? Ya da ben nerde yanlış yapıyorum bana yardım eder misiniz? Maaş kartımı annemden nasıl alabilrim? Konuş iste diceksiniz biliyorum ama eger öyle bisey yaparsam daha da kötü oluruz. Verir evet ama burnumdan da getirir. Ben zaten maasımı kendim ceksem bile eve para vermemezlik asla yapmam sadece tek istegim kendi emeklerimin karşılıgını kendim almak. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin ama gerçekten buna çok ihtiyacım vardı. Hepinize teşekkür ederim.
