- 29 Haziran 2015
- 7
- 2
- 35
- Konu Sahibi shryldz2015
- #1
Arkadaşlar merhaba. KK yı çok uzun zamandır takip ediyorum. sessiz üyelerdenim yani. hemen konuya girmek istiyorum. uzun yazdım biliyorum ama bunları yazmasam konu anlaşılmazdı. hakkınızı helal edin. konu şu;
Ailemle sorunlar yaşıyorum. iki kardeşiz. benden 3 yaş büyük bir abim var. babamin kendi iş yeri var annem babam ve abim orda çalışıyorlar. bir dönem bende çalışmıştım fakat üni. ye başlayınca çıkmak zorunda kaldım. üni bittikten sonrada dışarda biraz tecrübe kazanmak istedim. bi süre dışarıda çalıştıktan sonra işi bırakmak zorunda kaldım. babamın iş yerinde hep göz hapsinde çalışmak istemedim. dışarıda iş aradım. bi mağazada satış danışmanlığı yapıyordum. çok kısa sürede görsel sorumlusu olma yoluna girdim. fakat işin çok geç satlerde bitmesi ve evime çok uzak olması nedeniyle babam işten çıkmamı istedi. tabi bence bu bahanesiydi çünkü benim başka sebeplerden geç kaldığımı gezip tozduğumu kötü yola düştüğümü falan düşünüyordu sanırım. kavga kıyamet kabul ettim ve çıktım işten. kendi yanında çalışmamı teklif etti. başta kabul etmedim. çünkü iş yerinin müdürü olan kız beni hiç sevmiyordu ve çalıştığım dönemde beni hep ezip azarlardı. babamda hiç bi zaman arkamda olmadı hep kıza destek verdi. ama bi şekilde tamam dedim. denicem gelip çalışacam. ailecek bayram tatiline gittik dönüşte işe başlayacaktım ama babam annemle konuşup bana haber gönderdi. gelmesin işe diye. çünkü o müdür denen kız o gelirse ben istifa ederim demiş. babamda 10 yıldır işle ilgili herşeyin sorumluluğunu ona verdiği için korktu. kendisi bişey bilmiyor çünkü. sonra suçluluk duygusuyla bana iş bulmaya çalıştı. kabul etmedim. kendim bulurum dedim. bikaç kere de bulduğum oldu ama her defasında gitme ben ayarladım sana garanti iş diyerek hep beni bekletti yaklaşık 5 senedir çalışmıyorum. kpss ye girdim ama atama olmadı.
Geçen yıl nişanlandım. özellikle erkek arkadaşımla hemen ailemi tanıştırmak istedim çünkü içleri rahat etsin nerdeyim kiminleyim bilsinler orda burda gezmektense gözlerinin önünde olayım dedim. ama demez olaydım. burnumdan getirdiler. bekarken geç gelmem, nerde olduğum sorun olmazken nişanlanınca bu tam tersine döndü. daha çok sıktılar. düğün tarihi belirledik benim hiç çeyizim yoktu. herşeyimi yapacaklarını söylediler ama düğüne 3 ay kalana kadar hiç bişey yapmadılar. nişanlımın herşeyi tek başına yapacaklarını bilmelerine rağmen ve ailemin durumunun iyi olmasına rağmen saçma sapan gerekçelerle yapmak istemediler bi çok şeyi. zar zor bi şekilde yaptırdım.
neyse 3 ay önce evlendim. evlenmeden önce evde babanım yeni aldiği lüks arabası octavia yı abime vereceğiyle ilgili konuşmalar geçmişti. kendine jeep alacakmış. arabada daha 6 aylık bi arabaydı. abimde bu arada iş yerinde pazarlamacılık yapıyor. yani ürünleri sayıp paketleyip müşterilere dağıtıyor. ki benim düğün salonu arayışım sırasında babamın karşısına geçip adaletli ol çocuklarına eşit davran benim düğünümü sokakta yapmıştın demiş ( 6 yıl önce evlendi bu arada. ayrıca babamdan 3000 tl maaş alıyor ve iş yerinde bi miktar hissesi var. benim ise koca bir sıfırım var. ha birde takılan altınlarla ev peşinatı verdi ev aldı. annemin adına kredi çekti ev borcu ödüyormuş. ki ben inanmıyorum o krediyi annem ödüyor büyük ihtimalle. ve son olarak yeni evlerine geçerlerken annem onlara koltuk takımı aldı ve kızına çocuk odası hediye etti) yazık abime çok adaletsiz davranmışlar. aaaa atlıyorudum annemde her ay maaşından bir miktarını torununa veriyor ayrıca. benden gizli! :)
araba konusuna geri döneyim ben. tabi bütün bunlardan sonra ben anneme dedim eğer o arabayı abime verirseniz size karşı tavrım çok değişecek dedim. çünkü benim eşim herşeyi zar zor yaptı. abim kadar bile maaş almıyor. eski eşinden olan oğluna her ay 600 tl nafaka ödüyor ve 700 tl ye kirada oturuyoruz. ben bunca yıldır çalışmadığım için ve yaşım itibari ile iş de bulamıyorum. tek maaş geçiniyoruz. tabi ben evlenene kadar konu kapandı. babam istediği salonda istediği şekilde benim düğünümü yaptı. bana hiç bişey sormadı. ne o salonu ne de o düğünü istememiştim ben. dayımın durumu babamdan çok daha iyi. babam bana dayın bile o salonda yapacak demişti (salon sanayinin içinde iğrenç bi yerde) benden iki ay sonra kuzenim havuz başında 2000 kişilik bi salonda evlendi!
bunca yaşananlara rağmen hiç bi zaman sırtımızı dönmedik eşimle nerdeyse her hafta sonu yanlarındaydık. bi tane dağ evleri var. kış çıkar çıkmaz giderler havalar soğuyana kadar orda kalırlar arada bir inerler diğer evlerine. ben bekarken hep yalnız kalırdım. hatta iki yıl önce yeni ev aldılar oraya taşındık. ben hiç istememiştim çünkü çok sapa bi yerde hatta söylemiştim ben akşamları kursa gidecem burdan nasıl geçerim eve nasıl giderim diye. çünkü akşamları içkiciler yol boyu arabalarla sıralanıyolar ne bir ev ne bir sokak lambası hiç bişey yok. köpekler sürü halinde dolaşıyor. bişey olmaz dediler ve ben her akşam tek başıma o yoldan eve gittim. ki evde boş tek başıma kalıyordum. defalarca korkuyorum dedim. ama bişey olmaz dediler. evde oldukları zamanlarda anneme derdim geliyorum beni yoldan alsana diye. balkondan bakıyorum derdi aşağı inmeye bile üşenirdi. babamda tv karşısında bacaklarını uzatır uyurdu.
anlayacağınız eşimde bende hepsini yuttuk. ta ki babamın abime arabayı verdiğini ve kendine yeni jeep aldığını öğrenene kadar. tam dedik tamam iş icabıdır diye sonra bi öğrendik ki 3 ay önce idare edin durum sıkışık evlendikten sonrada yardım ederiz diyen annem babam ( 3 aydır sadece 100 tl sıkıştırdı annem elime 50 tl si de bayram harçlığıydı) dağ evlerine 30000 tl masrafla kat çıkmaya karar vermişler.
yıkıldığım an o an oldu. bunca yıldır sevildiğimi sanmıştım ama resmen gitmemi bekliyorlarmış. gerçi babam hep derdi ben sana bakmak zorunda değilim bakıyorsam kendi isteğimden diye. hep sığıntı hissettirdiler kendimi. onlara mecbur olduğum için susup otururdum. heralde yine öyle olacak sandılar ki annem babamın arabasının resmini atıp babanın yeni oyuncağı nasıl diye yazdı! artık dayanamadım içimden gelenleri saydım söyledim.
yaklaşık iki üç haftadır annem arayıp sormuyordu. bekarken iş yerinden her sabah arayıp uyandın mı diye soran insandan bahsediyorum. babam desen mecbur kalmadıkça konuşmazdık zaten. onunla en son ne zaman konuştuğumu bile hatırlamıyorum.
bugün ağlayan surat göndermiş annem. bende dedim hatırladın demek diye. sen benim canım ciğerimsin demiş. öyle olsam bunca zamandır arardın dedim. sende anne olacaksın yazdı. ben anne olursam çocuğuma böyle şeyler yaşatmayacağım dedim. inşallah yazmış.
şimdi size soruyorum ben mi hatalıyım? ben mi haksızlık yapıyorum onlara karşı? içim içimi yiyor bunca zamandır bi kere olsun onları üzecek bişey yapmadım aksine hep alttan aldım. ne yaparlarsa yapsınlar onlara olan sevgim hiç bitmedi. içim çok acıyor. annem ikinci torununu bekliyor şimdi hepsi bir arada beni dışladılar resmen.
aranızda anne olanlar var sizlere soruyorum ben mi yanlış düşünüyorum. ben mi suçluyum. siz birde anne gözüyle bakın ne olur ne yapacağımı bilmiyorum. gerçekten şaşırdım artık...
Ailemle sorunlar yaşıyorum. iki kardeşiz. benden 3 yaş büyük bir abim var. babamin kendi iş yeri var annem babam ve abim orda çalışıyorlar. bir dönem bende çalışmıştım fakat üni. ye başlayınca çıkmak zorunda kaldım. üni bittikten sonrada dışarda biraz tecrübe kazanmak istedim. bi süre dışarıda çalıştıktan sonra işi bırakmak zorunda kaldım. babamın iş yerinde hep göz hapsinde çalışmak istemedim. dışarıda iş aradım. bi mağazada satış danışmanlığı yapıyordum. çok kısa sürede görsel sorumlusu olma yoluna girdim. fakat işin çok geç satlerde bitmesi ve evime çok uzak olması nedeniyle babam işten çıkmamı istedi. tabi bence bu bahanesiydi çünkü benim başka sebeplerden geç kaldığımı gezip tozduğumu kötü yola düştüğümü falan düşünüyordu sanırım. kavga kıyamet kabul ettim ve çıktım işten. kendi yanında çalışmamı teklif etti. başta kabul etmedim. çünkü iş yerinin müdürü olan kız beni hiç sevmiyordu ve çalıştığım dönemde beni hep ezip azarlardı. babamda hiç bi zaman arkamda olmadı hep kıza destek verdi. ama bi şekilde tamam dedim. denicem gelip çalışacam. ailecek bayram tatiline gittik dönüşte işe başlayacaktım ama babam annemle konuşup bana haber gönderdi. gelmesin işe diye. çünkü o müdür denen kız o gelirse ben istifa ederim demiş. babamda 10 yıldır işle ilgili herşeyin sorumluluğunu ona verdiği için korktu. kendisi bişey bilmiyor çünkü. sonra suçluluk duygusuyla bana iş bulmaya çalıştı. kabul etmedim. kendim bulurum dedim. bikaç kere de bulduğum oldu ama her defasında gitme ben ayarladım sana garanti iş diyerek hep beni bekletti yaklaşık 5 senedir çalışmıyorum. kpss ye girdim ama atama olmadı.
Geçen yıl nişanlandım. özellikle erkek arkadaşımla hemen ailemi tanıştırmak istedim çünkü içleri rahat etsin nerdeyim kiminleyim bilsinler orda burda gezmektense gözlerinin önünde olayım dedim. ama demez olaydım. burnumdan getirdiler. bekarken geç gelmem, nerde olduğum sorun olmazken nişanlanınca bu tam tersine döndü. daha çok sıktılar. düğün tarihi belirledik benim hiç çeyizim yoktu. herşeyimi yapacaklarını söylediler ama düğüne 3 ay kalana kadar hiç bişey yapmadılar. nişanlımın herşeyi tek başına yapacaklarını bilmelerine rağmen ve ailemin durumunun iyi olmasına rağmen saçma sapan gerekçelerle yapmak istemediler bi çok şeyi. zar zor bi şekilde yaptırdım.
neyse 3 ay önce evlendim. evlenmeden önce evde babanım yeni aldiği lüks arabası octavia yı abime vereceğiyle ilgili konuşmalar geçmişti. kendine jeep alacakmış. arabada daha 6 aylık bi arabaydı. abimde bu arada iş yerinde pazarlamacılık yapıyor. yani ürünleri sayıp paketleyip müşterilere dağıtıyor. ki benim düğün salonu arayışım sırasında babamın karşısına geçip adaletli ol çocuklarına eşit davran benim düğünümü sokakta yapmıştın demiş ( 6 yıl önce evlendi bu arada. ayrıca babamdan 3000 tl maaş alıyor ve iş yerinde bi miktar hissesi var. benim ise koca bir sıfırım var. ha birde takılan altınlarla ev peşinatı verdi ev aldı. annemin adına kredi çekti ev borcu ödüyormuş. ki ben inanmıyorum o krediyi annem ödüyor büyük ihtimalle. ve son olarak yeni evlerine geçerlerken annem onlara koltuk takımı aldı ve kızına çocuk odası hediye etti) yazık abime çok adaletsiz davranmışlar. aaaa atlıyorudum annemde her ay maaşından bir miktarını torununa veriyor ayrıca. benden gizli! :)
araba konusuna geri döneyim ben. tabi bütün bunlardan sonra ben anneme dedim eğer o arabayı abime verirseniz size karşı tavrım çok değişecek dedim. çünkü benim eşim herşeyi zar zor yaptı. abim kadar bile maaş almıyor. eski eşinden olan oğluna her ay 600 tl nafaka ödüyor ve 700 tl ye kirada oturuyoruz. ben bunca yıldır çalışmadığım için ve yaşım itibari ile iş de bulamıyorum. tek maaş geçiniyoruz. tabi ben evlenene kadar konu kapandı. babam istediği salonda istediği şekilde benim düğünümü yaptı. bana hiç bişey sormadı. ne o salonu ne de o düğünü istememiştim ben. dayımın durumu babamdan çok daha iyi. babam bana dayın bile o salonda yapacak demişti (salon sanayinin içinde iğrenç bi yerde) benden iki ay sonra kuzenim havuz başında 2000 kişilik bi salonda evlendi!
bunca yaşananlara rağmen hiç bi zaman sırtımızı dönmedik eşimle nerdeyse her hafta sonu yanlarındaydık. bi tane dağ evleri var. kış çıkar çıkmaz giderler havalar soğuyana kadar orda kalırlar arada bir inerler diğer evlerine. ben bekarken hep yalnız kalırdım. hatta iki yıl önce yeni ev aldılar oraya taşındık. ben hiç istememiştim çünkü çok sapa bi yerde hatta söylemiştim ben akşamları kursa gidecem burdan nasıl geçerim eve nasıl giderim diye. çünkü akşamları içkiciler yol boyu arabalarla sıralanıyolar ne bir ev ne bir sokak lambası hiç bişey yok. köpekler sürü halinde dolaşıyor. bişey olmaz dediler ve ben her akşam tek başıma o yoldan eve gittim. ki evde boş tek başıma kalıyordum. defalarca korkuyorum dedim. ama bişey olmaz dediler. evde oldukları zamanlarda anneme derdim geliyorum beni yoldan alsana diye. balkondan bakıyorum derdi aşağı inmeye bile üşenirdi. babamda tv karşısında bacaklarını uzatır uyurdu.
anlayacağınız eşimde bende hepsini yuttuk. ta ki babamın abime arabayı verdiğini ve kendine yeni jeep aldığını öğrenene kadar. tam dedik tamam iş icabıdır diye sonra bi öğrendik ki 3 ay önce idare edin durum sıkışık evlendikten sonrada yardım ederiz diyen annem babam ( 3 aydır sadece 100 tl sıkıştırdı annem elime 50 tl si de bayram harçlığıydı) dağ evlerine 30000 tl masrafla kat çıkmaya karar vermişler.
yıkıldığım an o an oldu. bunca yıldır sevildiğimi sanmıştım ama resmen gitmemi bekliyorlarmış. gerçi babam hep derdi ben sana bakmak zorunda değilim bakıyorsam kendi isteğimden diye. hep sığıntı hissettirdiler kendimi. onlara mecbur olduğum için susup otururdum. heralde yine öyle olacak sandılar ki annem babamın arabasının resmini atıp babanın yeni oyuncağı nasıl diye yazdı! artık dayanamadım içimden gelenleri saydım söyledim.
yaklaşık iki üç haftadır annem arayıp sormuyordu. bekarken iş yerinden her sabah arayıp uyandın mı diye soran insandan bahsediyorum. babam desen mecbur kalmadıkça konuşmazdık zaten. onunla en son ne zaman konuştuğumu bile hatırlamıyorum.
bugün ağlayan surat göndermiş annem. bende dedim hatırladın demek diye. sen benim canım ciğerimsin demiş. öyle olsam bunca zamandır arardın dedim. sende anne olacaksın yazdı. ben anne olursam çocuğuma böyle şeyler yaşatmayacağım dedim. inşallah yazmış.
şimdi size soruyorum ben mi hatalıyım? ben mi haksızlık yapıyorum onlara karşı? içim içimi yiyor bunca zamandır bi kere olsun onları üzecek bişey yapmadım aksine hep alttan aldım. ne yaparlarsa yapsınlar onlara olan sevgim hiç bitmedi. içim çok acıyor. annem ikinci torununu bekliyor şimdi hepsi bir arada beni dışladılar resmen.
aranızda anne olanlar var sizlere soruyorum ben mi yanlış düşünüyorum. ben mi suçluyum. siz birde anne gözüyle bakın ne olur ne yapacağımı bilmiyorum. gerçekten şaşırdım artık...
