merhaba benim sorunum annemle ilgili ama konuyu anlayabilmeniz için en başından özet geçmem gerekiyor umarım okuyup fikirlerinizi paylaşırsınız. Annem 16 yaşında babamla görücü usulü evlendirilmiş babam da büyük değilmiş evlendiklerinde 21 yaşındaymış. Babaannem, dedem ve babaannemin annesiyle yaşamaya başlamışlar. Çok zorluklar çekmiş babaannem çok aksi bir kadındı sadece onunla yaşamak bile çile iken bir de hepsinin hastalıklarında yanlarında oldu çok afedersiniz altlarına kadar aldı bu süreçte destekçisi olacak kimse yoktu. Bunca şeyin yanında kardeşim ve bizi büyütürken de bizde kapanmayacak yaralar açtı. En basiti küçükken kilolu bi çocuktum bi mağazaya gittiğimiz zaman annem herkesin içinde şişko ayı gibi yersen böyle olur kıyafet bulamıyoruz vs şeklinde konuşurdu. Çok ciddi bir şekilde şiddet uygulamadı ama başkalarına sinirlenip saçımı çekmelerini falan da unuttum desem yalan olur. Bütün bunların yanında bizim okumamız için de elinden geleni yaptı işe girdi çalıştı üniversite okutabilmek için didindi. Ben üniversiteyi evimden uzakta okudum. Birgün kardeşimle sohbet ederken bana annemin arkamdan konuştuğu şeyleri anlattı annemle herşeyi paylaşmamam gerektiğini söyledi. Anneme anlattığım ne varsa babaannemlerin yanında beni aşağılayarak anlatmış arkamdan. Özel hayatımdan tutun eğitim hayatıma kadar. Bu okuyamaz, bununla evlenecek olan diploması için evlenir vs vs bir sürü şey. Neyse mezun oldum evime döndüm baş başa vakit geçirmelerimiz çoğaldıkça şunu hissetmeye başladım; sanki annem ben mutsuz olduğum zaman yanımdaydı destek oluyordu ama ben mutlu olduğum zaman küçümsüyordu dinlemek bile istemiyordu. Ne anlatsam bir kusur buluyordu. Birinden hoşlansam diploman içindir o diyordu veya biz iyi bir aileyiz ondan seninle oluyor sevdiğinden falan değil diyordu. Birinden ayrılsam onun seni istemediği belliydi diyordu. Bir de yalan söyleme huylarını çok yakaladım. Sadece benimle ilgili değil tanıdığı herkesle ilgili yalanlar söylüyor. Büyük yalanlar değil ama birleştiği zaman insan bunu neden yaptığını anlayamıyor. Atıyorum yolda bi tanıdığı gördü benim hakkımda sana selam söyledi seni çok seviyo vs gibisinden saçma sapan şeyler. Bir de insanlara sıcak davranır ki sormayın tanısanız sen bu kadın için mi bunları yazdın deyip yüzüme tükürürsünüz öyle içten davranır ama eve gelince amaaan bu da yakamı bırakmıyor habire arıyor der. Her neyse böyle böyle yuvarlanıp gidiyoruz derken bir erkek arkadaşım oldu annemin hiç bir eleştirisine aldırmadan yoluma bakacağım dedim. Bu hafta sözümüz olacak inşallah. Fakat şöyle bir aksilik çıktı kardeşim farklı şehirde üniversite okuyor sınıflarından biri korona olmuş herkesi teste yollamışlar kardeşim sonuçlar çıkmadan bizi aradı korona olabilirim haberiniz olsun diye. Kardeşimin arkasından zeka özürlü bunu kandırırlar bu kötü yola düşer bunu kim sevsin kullanıp atarlar bunun içinde kötü kadınlık var vs diyen annem kardeşim için ölüp bitmeye başladı. Ben yavrumu bırakmam okuduğu şehre gidip yanında olucam senin sözün iptal olursa olsun işlerine gelmiyosa bitsin bu iş köklerine kibrit suyu vs demeye başladı. Ben dur anne sonuçları bekleyelim demeye çalışırken bana sen koca meraklısıymışsın hainmişsin kardeşini umursamıyorsun Allah seni çocuklarının sağlığıyla sınasın dedi. Bildiğiniz beddua etti. He acaba karşı tarafı mı beğenmedi diye düşüneceksiniz hayır onların yanında ağızlarının içine düşecek gibi davranıyor. Erkek arkadaşıma sen benim oğlumsun seni bana Allah verdi diyor o da zavallım gerçek zannediyor. Erkek arkadaşımın annesine sen benim ablamsın diyor. Arkalarından yalaka bile diyor. Çeyiz alışverişi yaparken kendi neyi beğenirse onu alıyor ben beğenmeyince sen anlamazsın diyor. Daha da diretirsem almıyorum o zaman diye insan içinde azarlıyor. 28 yaşındayım artık benim de ağrıma gidiyor bazı şeyler. Lütfen biri bana bişey desin annemin yaptıkları beni delirtecek artık. Bi beddua ediyor bi destek oluyor bi hakaret ediyor bi seviyor. Benim göremediğim şeyler mi var sorun bende mi artık çıldırmak üzereyim.