Annem bencil mi yoksa beni mi sevmiyor?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Sen okurken, sınava hazirlanirken yapmadığı psikolojik baskı kalmamış, köstek olmuş.
Sen sınavı kazanınca;
doğurup büyüttüm çalışıp kazandım eller yiyor.
:KK70: :KK70: :KK70:
Annen gerçekten umutsuz vaka bence. O iyi bir anne, ama sadece oğullarına karşı. Senin üstünden battaniyeyi çekip oğluna vermesinin başka bir açıklaması olamaz.
Bence annen,annelik yolunda sana yol gostermeli. En azından nasıl kötü anne olunur, nasıl çocuğa yetersiz hissettirilir, nasıl çocukluk anıları kirletilir iyi biliyorsun... Ona benzemeye başladığını dusundugun cümleler kurarken kendine hakim olsan, annen gibi olmamak için çaba sarfetsen bile güzel bir başarı.
Ayrıca senin çocuğunu büyütmemesi, abinin çocuğunu büyütmesi bence bir avantaj. Annenin psikoloji normal değil, neden senin çocuğunun da beynine saçma sapan şeyler kodlasin ki? Ayrıca geçimsiz de bir kadınmış.
Ne güzel işte gelmesin. Asil dert etmesi gereken çocuk bahanesiyle devamlı annene maruz kalma ihtimali olan zavallı gelin :)
Hiç üzme tatlı canını....onun gibi olma,yeter
 
Gerçekten çok üzücü. Bunları düşünüp düşünüp kendinize değer biçmeyin.
Annenizin kendi içinde bireysel olarak halletmesi gereken ciddi problemleri var. Bunu size fazlası ile yansıtmış. Tahminimce annenizin de özdeger özsaygı problemi var. Bunu da erkek kardeşinizi pohpohlayarak tamamlamaya çalışıyor. Başka bir yol öğrenememiş çünkü. Sen daha iyi bilirsin. Ne olursa olsun kendine bağlama. Annenin tutumuna bakıp kendini saha çok yada daha az sevme.
Her şeye rağmen iş sahibi olmuşsun yuva kurmuşsun. Sen annenin sana verdiği değerden çok daha fazlasının.
 
Doğuma bir aydan az bir süre kaldı. Annem başka şehirde ben başka. Telefonda konuşurken oruç tutuyor musun dedi. Hayır dedim. Niye tutmuyorsun dedi. E hamileyim dayanamıyorum dedim. Ben nasıl dayanıyordum üç çocuk doğurdum hepsinde tuttum ben insan değil miydim vs diye konuştu. Neyse tartıştık kapattık. Geçmişe dönüp bakıyorum da sanki annemle hiç güzel anılarımız yok.

Kpssye hazırlandığım zamanlar dışarı çıkıp eve geldiğimde kitaplarımı yere atılmış şekilde bulurdum.

Evlenen arkadaşlarımı görünce bana aşağılayıcı şekilde davranırdı. Evlen diye diretirdi. Neyse evlendim. Niye onunla evlendin dedi.

En çok kırıldığım şeylerden biri evlendikten sonra ailemin yanına ilk gidişimde annem dedi ki doğurup büyüttüm çalışıp kazandım eller yiyor. (Evlenmeden hemen önce atanmıştım.)

Grip olmuştum üzerimde battaniye var. Annem geldi üzerimdeki battaniyeyi aldı abimin üzerine örttü. Burnum sızlamıştı.

Eşimle bizimkilere gittiğimizde annem hiçbir şey hazırlamaz. Çay ve bizim giderken aldığımız abur cuburu yeriz. Halbuki abim kız arkadaşını tanıştırmak için bize getirmişti. Annem sofrayı donatmıştı. Kıskançlık değil ama kendimi değersiz hissediyorum ve eşime mahçup oluyorum.

Yine abimin kız arkadaşına çocuğunuz olursa ben bakarım sen hiç merak etme vs demişti. Arkadaşlarıyla çay ortamında(kayınvalidem de var ) bizden konu açılınca çocukları olursa ben bakamam hastayım falan demiş. Bunu çocukluk arkadaşım bana söyledi. Onun annesi anlatmış ona da.

Çalıştığım zamanlar doğudayım annemden çok uzakta. Beni arayıp huzursuz ederdi. Kaynananla kavga ettim. Onun ağzını yırtarım. Biliyorsun beni diyordu. Yani napabilirim ki 10-11 saatlik mesafeden onların kavgalarına.

Atandıktan sonra anneme para verirdim. Belki içi ısınır bana diye. Bulaşık makinesi aldım. Senin makinen nasıl bundan büyük mü dedi? Biraz daha büyük dedim. Bana niye küçük aldın dedi. Sonrasında kestim ben de para vermeyi bir şeyler almayı.

Neyse uzattım. Genel olarak durum bu. Anne olmaya çok yakın olduğum bu zamanlarda bunlar aklıma geliyor. Annem beni sevmiyor mu? Çünkü bakıyorum da erkek çocuklarına sınırsız sevgi fedakârlık yaparken ben sanki üvey evladıyım. Neden böyle ki? Annemden nefret etmiyorum üzülüyorum ikimiz adına. Anne kız olamadık. Bundan sonrası için de olamayacak mıyız?
Şu oruç tutanlar kendilerince dünyaya en faydali seyi yapiyor gibi birde başkalarının kararlarina karisirlar tutan tutsun Allah kabul etsin ama neden oruc tutamayanlari veya tutmayanlari zorluyorlar bu devirde hala bu geri kafalilik pes doğrusu.
Evet annen evlat ayiriyor bariz bir şekilde üzucu ama takma ...mesafe koy arana
 
atandıgınız zaman evlendınız eve para getırmedınız dıyemı sızce
Aynen öyle kadın ben büyüttum okuttum Eller yiyor demis yahu biz cocuklarimizi karsilik beklemeden buyutuyoruz emegimizin karsiligi sadece saygı beklemek olmali durumu iyi degilse tabiki yardim etmeli ama konu sahibinin annesi öz kizina kaynanalik yapiyor çok yazik
 
Doğuma bir aydan az bir süre kaldı. Annem başka şehirde ben başka. Telefonda konuşurken oruç tutuyor musun dedi. Hayır dedim. Niye tutmuyorsun dedi. E hamileyim dayanamıyorum dedim. Ben nasıl dayanıyordum üç çocuk doğurdum hepsinde tuttum ben insan değil miydim vs diye konuştu. Neyse tartıştık kapattık. Geçmişe dönüp bakıyorum da sanki annemle hiç güzel anılarımız yok.

Kpssye hazırlandığım zamanlar dışarı çıkıp eve geldiğimde kitaplarımı yere atılmış şekilde bulurdum.

Evlenen arkadaşlarımı görünce bana aşağılayıcı şekilde davranırdı. Evlen diye diretirdi. Neyse evlendim. Niye onunla evlendin dedi.

En çok kırıldığım şeylerden biri evlendikten sonra ailemin yanına ilk gidişimde annem dedi ki doğurup büyüttüm çalışıp kazandım eller yiyor. (Evlenmeden hemen önce atanmıştım.)

Grip olmuştum üzerimde battaniye var. Annem geldi üzerimdeki battaniyeyi aldı abimin üzerine örttü. Burnum sızlamıştı.

Eşimle bizimkilere gittiğimizde annem hiçbir şey hazırlamaz. Çay ve bizim giderken aldığımız abur cuburu yeriz. Halbuki abim kız arkadaşını tanıştırmak için bize getirmişti. Annem sofrayı donatmıştı. Kıskançlık değil ama kendimi değersiz hissediyorum ve eşime mahçup oluyorum.

Yine abimin kız arkadaşına çocuğunuz olursa ben bakarım sen hiç merak etme vs demişti. Arkadaşlarıyla çay ortamında(kayınvalidem de var ) bizden konu açılınca çocukları olursa ben bakamam hastayım falan demiş. Bunu çocukluk arkadaşım bana söyledi. Onun annesi anlatmış ona da.

Çalıştığım zamanlar doğudayım annemden çok uzakta. Beni arayıp huzursuz ederdi. Kaynananla kavga ettim. Onun ağzını yırtarım. Biliyorsun beni diyordu. Yani napabilirim ki 10-11 saatlik mesafeden onların kavgalarına.

Atandıktan sonra anneme para verirdim. Belki içi ısınır bana diye. Bulaşık makinesi aldım. Senin makinen nasıl bundan büyük mü dedi? Biraz daha büyük dedim. Bana niye küçük aldın dedi. Sonrasında kestim ben de para vermeyi bir şeyler almayı.

Neyse uzattım. Genel olarak durum bu. Anne olmaya çok yakın olduğum bu zamanlarda bunlar aklıma geliyor. Annem beni sevmiyor mu? Çünkü bakıyorum da erkek çocuklarına sınırsız sevgi fedakârlık yaparken ben sanki üvey evladıyım. Neden böyle ki? Annemden nefret etmiyorum üzülüyorum ikimiz adına. Anne kız olamadık. Bundan sonrası için de olamayacak mıyız?
Memnun olamıyor hicbirseyden bu bir ikincisi cinsiyet ayırıyor oğlan cocugunu daha çok seviyor bu çok üzücü seni kendisi gibi davrsnmani bekliyor onunda yapmıyorsun beğenmiyor hareketlerini seni anca kötü günde arar ysnliz kaldığında bir kizim var der herkes dışlar bence anne kız olamassin yapılari böyle uzun yazdım çünkü bende senin gibiyim ve seni n gibi düşünüyorum ama ararım Allah için sorarım ama duygusal bağımız kopuk dilerim iyi olur sonumuz
 
Mesafeli davranın, az gidin, az arayın, aynı şehirde yaşamayın, maddi manevi beklentiniz ve alışverişiniz olmasın, belli ki kız çocuğu alerjisi var. kız çocuğu doğurduğuna üzülen, bu üzüntüsünü de yaşamı boyu kızına mobbing uygulayarak, oğullarını da pohpohlayarak gidermeye çalışan anneler var, sanırım sizin anneniz de böyle bilemiyorum.
 
Tek kızım. Herkes sen tek kızsın değerlisindir diyor. Benimse içim yangın yeri...
Bir an kendimi gördüm sanki.Ama sizin şansınız uzak olmak.Yakın olunca daha çok eziyorlar..
Ben doğum yapacağım zaman annem hastaneye ben niye gelicem başkasını bulun dedi.
Çocuğum biraz büyüyünce 3 yaşındayken srn çocuga bak ben çalışayim maaşımın yarısını sana vereyim dedim.Niyeymiş ben kendim çalışır maaşın hepsini kendim alırım dedi(hayatında hiç calismamış)
Brn bu yaşta cocuk bakamam derdi.(18 yıl önce)Simdi kardesimin nisanlisina evlenince cocuk getirin ben bakarım siz calisin diyor..
Yani yaslaninca degisir sanıyor insan ama yok. İnanın en güzeli uzak durmak..Az gördüğü için daha değerli olmuyorsun ama daha az görüyorsun.Daha az eziliyorsun.
Değişmiyorlar yani bizde hep aynı
 
Sizinki kadar değil ama en yakın arkadaşım da annesinin abisini kendisinden fazla sevdiğini biliyor. Annesi onun yeri başka, onu çok zor büyüttüm, dünya bir yana o bir yana dermiş abisi için. 27 yıllık arkadaşız daha yeni anlattı bunları bir sebepten. Üzgün ya da kırgın değil. Kafada bitirmiş. Sorun etmemiş hiç. İnsan burulur anlıyorum sizi. Ama şükür ki kendi ailenizi kurmuşsunuz. Bence yeterli...
 
Sen okurken, sınava hazirlanirken yapmadığı psikolojik baskı kalmamış, köstek olmuş.
Sen sınavı kazanınca;

:KK70: :KK70: :KK70:
Annen gerçekten umutsuz vaka bence. O iyi bir anne, ama sadece oğullarına karşı. Senin üstünden battaniyeyi çekip oğluna vermesinin başka bir açıklaması olamaz.
Bence annen,annelik yolunda sana yol gostermeli. En azından nasıl kötü anne olunur, nasıl çocuğa yetersiz hissettirilir, nasıl çocukluk anıları kirletilir iyi biliyorsun... Ona benzemeye başladığını dusundugun cümleler kurarken kendine hakim olsan, annen gibi olmamak için çaba sarfetsen bile güzel bir başarı.
Ayrıca senin çocuğunu büyütmemesi, abinin çocuğunu büyütmesi bence bir avantaj. Annenin psikoloji normal değil, neden senin çocuğunun da beynine saçma sapan şeyler kodlasin ki? Ayrıca geçimsiz de bir kadınmış.
Ne güzel işte gelmesin. Asil dert etmesi gereken çocuk bahanesiyle devamlı annene maruz kalma ihtimali olan zavallı gelin :)
Hiç üzme tatlı canını....onun gibi olma,yeter
Yok canım ya gelinlerin çocuklarına gözü gibi bakıyorlar.Birden iclerinden mukkemmel bir insan çikiyor.Gelinlerin önunde mum gibi oluyorlar .
Benim annem benim cocuklarimi hep kiyaslar eleştirir , hor görür ama ogullarının kine çıt demez hep över ..
Yani o bozuk psikoloji sadece ezmeye alıstikları kızlarında vuku bulur.
Başkalarına gelince psikoloji birden mükemmel oluyor
 
Doğuma bir aydan az bir süre kaldı. Annem başka şehirde ben başka. Telefonda konuşurken oruç tutuyor musun dedi. Hayır dedim. Niye tutmuyorsun dedi. E hamileyim dayanamıyorum dedim. Ben nasıl dayanıyordum üç çocuk doğurdum hepsinde tuttum ben insan değil miydim vs diye konuştu. Neyse tartıştık kapattık. Geçmişe dönüp bakıyorum da sanki annemle hiç güzel anılarımız yok.

Kpssye hazırlandığım zamanlar dışarı çıkıp eve geldiğimde kitaplarımı yere atılmış şekilde bulurdum.

Evlenen arkadaşlarımı görünce bana aşağılayıcı şekilde davranırdı. Evlen diye diretirdi. Neyse evlendim. Niye onunla evlendin dedi.

En çok kırıldığım şeylerden biri evlendikten sonra ailemin yanına ilk gidişimde annem dedi ki doğurup büyüttüm çalışıp kazandım eller yiyor. (Evlenmeden hemen önce atanmıştım.)

Grip olmuştum üzerimde battaniye var. Annem geldi üzerimdeki battaniyeyi aldı abimin üzerine örttü. Burnum sızlamıştı.

Eşimle bizimkilere gittiğimizde annem hiçbir şey hazırlamaz. Çay ve bizim giderken aldığımız abur cuburu yeriz. Halbuki abim kız arkadaşını tanıştırmak için bize getirmişti. Annem sofrayı donatmıştı. Kıskançlık değil ama kendimi değersiz hissediyorum ve eşime mahçup oluyorum.

Yine abimin kız arkadaşına çocuğunuz olursa ben bakarım sen hiç merak etme vs demişti. Arkadaşlarıyla çay ortamında(kayınvalidem de var ) bizden konu açılınca çocukları olursa ben bakamam hastayım falan demiş. Bunu çocukluk arkadaşım bana söyledi. Onun annesi anlatmış ona da.

Çalıştığım zamanlar doğudayım annemden çok uzakta. Beni arayıp huzursuz ederdi. Kaynananla kavga ettim. Onun ağzını yırtarım. Biliyorsun beni diyordu. Yani napabilirim ki 10-11 saatlik mesafeden onların kavgalarına.

Atandıktan sonra anneme para verirdim. Belki içi ısınır bana diye. Bulaşık makinesi aldım. Senin makinen nasıl bundan büyük mü dedi? Biraz daha büyük dedim. Bana niye küçük aldın dedi. Sonrasında kestim ben de para vermeyi bir şeyler almayı.

Neyse uzattım. Genel olarak durum bu. Anne olmaya çok yakın olduğum bu zamanlarda bunlar aklıma geliyor. Annem beni sevmiyor mu? Çünkü bakıyorum da erkek çocuklarına sınırsız sevgi fedakârlık yaparken ben sanki üvey evladıyım. Neden böyle ki? Annemden nefret etmiyorum üzülüyorum ikimiz adına. Anne kız olamadık. Bundan sonrası için de olamayacak mıyız?
Bebegin kucagında olunca bunların hiç biri umurunda olmayacak ihtiyaç duyduğun sevgiyi onda bulacaksın benzer durum Bende de vardı bebegimden sonra bütün eksikleri onunla doldurdum kalan hiç bişey umrumda olmadı bebegine tutun ve iyi bir anne olmak için herşeyi yap yeterli
 
Başkalarına gelince psikoloji birden mükemmel oluyor
Bu cümlenizi kaç defa okudum. Hissettiğim ama ifade edemediğim şey bu işte. Annemin psikolojisi bozuk diye kendimi teselli ediyordum ama benim ve benimle bağlantılı kişiler(eş, kv) dışındakilere çok iyi davranıyor.
 
Ahhh şu erkek evlatçı anneler.. 😣😣😣Benim çevremde nadir var böylesi ama her gördüğümde şaşırırım.. Bu tipteki anneler erkek çocuklarından olan toruna da çok düşkün olurlar.. Nasıl bir insanlık nasıl bir vicdan bu ben hiç anlayamıyorum.. Halbuki erkek evladını da kız evladınıda sen doğurdun ne farkı var??? Yazıklar olsun böyle annelere ben başka birşey demiyorum..

Konu sahibi arkadaşım sizin adınıza gerçekten çok üzüldüm ama maalesef yapacak birşey yok.. Ben olsaydım bende çok üzülürdüm ama anne işte ne yapabiliriz ki..

En fazla kırıldığınızı dile getirin, herşeyin farkında olduğunuzu söyleyin.. Kıymet bilmiyorsa gereğinden fazla hediye ya da başka birşey yapmayın.. İlişkinizi tabi ki kesmeyin ama gerektiği kadar görüşün moralinizi de bozmayın.. Sağlıkla alın bebeğinizi kucağınıza.. ☺️
 
Bu cümlenizi kaç defa okudum. Hissettiğim ama ifade edemediğim şey bu işte. Annemin psikolojisi bozuk diye kendimi teselli ediyordum ama benim ve benimle bağlantılı kişiler(eş, kv) dışındakilere çok iyi davranıyor.
Aynen canım benim annemde ben evlenene kadar şamar oğlanı bendim.Kimseye birsey diyemez bana celallenirdi.Ben ona yinede uzulurdum.Zorluklar yasamış o yuzden boyle derdim.Ama sadece bana boyleydi..Ben yinede uzulmesin diye her dedigini yapardım.Kardeslerim yapmazdı..Ama o benim salak olduğum icin kafam calismadigi icin boyle davrandığımı dusunuyormuş.. Evlendim ne eşime değer verdi nede eşimin ailesine.Beni hep mahçup etti onlara...Cok zorluklar yasadim onun yuzunden..
Careyi kocaa bir mesafe koyarak buldum..Nekadar az gorusuyorum o kadar kafam rahat.
Mesafe candır
 
Doğuma bir aydan az bir süre kaldı. Annem başka şehirde ben başka. Telefonda konuşurken oruç tutuyor musun dedi. Hayır dedim. Niye tutmuyorsun dedi. E hamileyim dayanamıyorum dedim. Ben nasıl dayanıyordum üç çocuk doğurdum hepsinde tuttum ben insan değil miydim vs diye konuştu. Neyse tartıştık kapattık. Geçmişe dönüp bakıyorum da sanki annemle hiç güzel anılarımız yok.

Kpssye hazırlandığım zamanlar dışarı çıkıp eve geldiğimde kitaplarımı yere atılmış şekilde bulurdum.

Evlenen arkadaşlarımı görünce bana aşağılayıcı şekilde davranırdı. Evlen diye diretirdi. Neyse evlendim. Niye onunla evlendin dedi.

En çok kırıldığım şeylerden biri evlendikten sonra ailemin yanına ilk gidişimde annem dedi ki doğurup büyüttüm çalışıp kazandım eller yiyor. (Evlenmeden hemen önce atanmıştım.)

Grip olmuştum üzerimde battaniye var. Annem geldi üzerimdeki battaniyeyi aldı abimin üzerine örttü. Burnum sızlamıştı.

Eşimle bizimkilere gittiğimizde annem hiçbir şey hazırlamaz. Çay ve bizim giderken aldığımız abur cuburu yeriz. Halbuki abim kız arkadaşını tanıştırmak için bize getirmişti. Annem sofrayı donatmıştı. Kıskançlık değil ama kendimi değersiz hissediyorum ve eşime mahçup oluyorum.

Yine abimin kız arkadaşına çocuğunuz olursa ben bakarım sen hiç merak etme vs demişti. Arkadaşlarıyla çay ortamında(kayınvalidem de var ) bizden konu açılınca çocukları olursa ben bakamam hastayım falan demiş. Bunu çocukluk arkadaşım bana söyledi. Onun annesi anlatmış ona da.

Çalıştığım zamanlar doğudayım annemden çok uzakta. Beni arayıp huzursuz ederdi. Kaynananla kavga ettim. Onun ağzını yırtarım. Biliyorsun beni diyordu. Yani napabilirim ki 10-11 saatlik mesafeden onların kavgalarına.

Atandıktan sonra anneme para verirdim. Belki içi ısınır bana diye. Bulaşık makinesi aldım. Senin makinen nasıl bundan büyük mü dedi? Biraz daha büyük dedim. Bana niye küçük aldın dedi. Sonrasında kestim ben de para vermeyi bir şeyler almayı.

Neyse uzattım. Genel olarak durum bu. Anne olmaya çok yakın olduğum bu zamanlarda bunlar aklıma geliyor. Annem beni sevmiyor mu? Çünkü bakıyorum da erkek çocuklarına sınırsız sevgi fedakârlık yaparken ben sanki üvey evladıyım. Neden böyle ki? Annemden nefret etmiyorum üzülüyorum ikimiz adına. Anne kız olamadık. Bundan sonrası için de olamayacak mıyız?
Ne gördlerse onu gösterıyorlar.Oda oyle gormus.Bıraz harclık verın bence .Iyı anılarınızda vardır muhakkak .Anne sen bole bole yapıodun de .Icındekılerı anlat annene.Ne dıcek o zaman.Ben buyuttum eller yıyırda çok sacma
 
Sorsanız muhtemelen oyle olmadigini savunacaktir. Oyle hissettirmis yillardir demek ki. Sadece erkek kiz degil iki kiz arasinda da yapiyorlar. Degersizlik duygusuyla yasiyorsun.
 
Sizin yazinizdan sonra kendi annemle ilişkim düşündüm çocukluğumda benm de çok güzel anılarım yok, annem genelde gergin sınırlı bir insandı ama sadece bana karşı değil hepimize karşı öyleydi yani evlat ayrımı diyemem ama bir süre sonra düzeldi yani ben uni deyken sanırım öncesinde çok güzel bir iletişimimiz var diyemem sebebi belki o zaman yaşadığımız sıkıntılar yani annem belki de o zaman depresyondaydi ama sonra düzeldi hatta annem daha çok çabaladi sanki duzelmesi için,şimdi hepimize karşı aşırı iyidir yani sürekli bizim için çabalar hoş önceden de bizim için çabalardi uğraşırdi ama söylemleri kötüydü hep sinirliyim şimdi söyleyeceği şeyi 2 kez düşünür, 2 yaşındaki kızımın psikolojisini benden çok düşünür. . inanın o şekilde devam etmesi çok zor olurdu..inşallah sizin ilişkinin de düzelir belli olmaz zamanın ne göstereceği evet çok zor ama beklentiniZi düşük tutun ama iletişimi tamamen koparmayin
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X