ben 31 haftalik hamileyim ve ben yıllardır okb hastasıyım yani takinti hastalığı . bugun annemle disari ciktik annem bi magazada cicek gördü ve stil yapmak icin kırdı normalde yasak çiçeklerden kirmak vs tam kolunu aceleyle geri cekerken dirsegi karnıma carpti yada carpmadi bilmiyorum gözümle carpip carpmadigini gorsem bile dusuncelerim beni esiri altina alıyor ya çarpmışsa ya bisey olduysa ya carptida ben farkına varmadiysam ya bebege bisey olursa vs. düşünceler kafamda bitmiyor . sonra çarpmadi dedi bende ya carptiysa falan diye kızdım sonra markete girdik ordan ama cok kötüyum bunaldim carpti karnima bebege bisey olacak vs düşüncelerime engel olamıyorum anne bisey olmaz degilmi carpmadi dirsegin değil mi diye soruyorum surekli annem yeter artık hergun hergub biseye takılıyorsun biktim ben zaten hastayim stres yaptırıyorsun bana falan dedi bende sinirlendim ve yeleginin cebinden kırdığı cicegi alip parçalayıp yere attim 3 kuruşluk çiçek için karnıma vurdun diye bağırdım oda cicegi parçalayinca bana 'Allah belani versin naptin cicege o karnındaki senin basini yesin' diye bağırmaya basladi . sonra eve gittik kendi kendini tokatlamaya basladi bende gidiyorum ben yeter artik karnıma carptin sen diye bağırdım evime gittim sonra surekli agladim hıçkırdim dayanamadim aradim sen benim doğmamış cocuguma beddua ediyorsun ben o cocuk icin neler çekiyorum haberin varmi dun gece sabaha kadar yatmadim bu cocuga bisey olsunda sende rahatla sevin dedim oleyimde kurtul dedim oda napiyim ölursen Allahtab gelene napiyim öl dedi . bende agladim bisuru sey soyledim oda yıllardir biktim senin bu takıntılarından Allah belanı versin gelme bundan sonra evime rahat birak beni dedi . o çocuk dogsun sapasaglam yüzüne tukurecegim Allaha el açıp beddua edecegim sana dedi bende doğmasını bekleme şimdiden et bedduani dedim . anlamıyorum uc kuruşluk cicek stili calacagim diye karnima carpti sonrada cicegi parcaladim diye demediğini birakmadi bi cicek icin doğmamış çocuğuma beddua etmesi cok zoruma gitti sonrada telefonu kapatti bende aradim aradim acmadi . kimsem yok yalnızım ama annemin evinede gitmek istemiyorum ama eminimki yuzsuZ gibi dayanamayip gene gidecegim . dayanamıyorum ben surekli aglayinca bebek kasildi hareket etmedi babam hastaneye goturdu donuste dil ucuyla babama sordu ne dediler diye benim yüzume bile bakmıyor sonra da biz gezmeye gidiyoruz deyip kardeşimle gezmeye gittiler
Lütfen bir psikiyatra görünün. OKB tedavi edilmesi gereken bir hastalık
Bakın ben gebelik hakkında biraz Bilgi sahibiyim eğitim açısından
Ve ufak tefek kol dirsek çarpmaları ile bir şey olmaz inşallah
Sizin de stres yapmayıp biraz rahat olmanız lazım
Çoçuğunuz asıl o zaman en mutlu şekilde doğar
Anneniz sizi bu dünyada en çok seven insandır
Onun da sıkıntıları olabilir onun da dertleri birikmiş olabilir
Bazen biz evlatların da alttan alması gerekir
Anneniz ile konuşmuyorsanız gidin ve barışın lütfen o henüz hayattayken kıymetini bilin
Ne insanlar var annem bana etmediğini bırakmasaydı da yanımda olsaydı diyen
Şu an gebelik dolayısı ile hormonlarınız da değişmiş durumda
Bunun da etkisi var psikolojinize
Ama şöyle düşünün her şeyi dert ede ede yaşayamaz insan
Allah büyük
Ona İnanmak güvenmek lazım tevekkül etmek lazım
Ne trafik kazaları ne afetler oluyor Çocuklar anne karnında mışıl mışıl yaşamaya devam ediyor
Sizinki sadece bir ufacık çarpma ki ondan bile emin değilsiniz
Bakın şöyle yapın
Oldu mu olmadı mı diye düşünürken mesela çarptı mı çarpmadı mı
Bunu kafanızda bitirmeniz lazım
Tamam çarpmadı - diyin ve konuyu kapatmaya çalışın
Kafanızda iç sesiniz ya çarptıysa... derse hayır çarpmadı deyin o devam ederse hayır deyin
Böyle böyle her kararsızlık her ikilem her tereddütü aşmaya çalışın
Ama mutlaka bir doktora görünün ve tedavi olun
Ailenizin de kıymetini bilin