Günaşırı konu açar oldum sanki ama bir de size danışmak istedim. Biz 8 kardeşli bir aileyiz. Ben 3. Sıradayım. Evde okuyup meslek sahibi olan tek kişi benim. Bir ben bir de erkek kardeşim kaldık. Diğerleri evli. Belki yanlış düşüncelere kapılıyorumdur diye bir de size danışmak istedim. Ben 8 yıldır çalışıyorum. Memurum. Çalıştığım süre zarfında maddi olarak aileme destek oldum hep. Bir de en küçük kardeşim benimle kaldı 3 yıl falan. Hem onun hem kendi giderlerim derken zorlanmama rağmen aileme yardımcı oldum. Bunlar sorun değil. Sorun benim annemin bana karşı davranışları. Şimdi atandığımın 2. Senesi o ve ablam kendi paranı biriktir biz sana bir şey yapamayız dediler. O sırada ablam boşanmıstı. Ki annem bütün kız kardeşlerime çeyiz yapıp bir sey takan bir kadın. Bu söylediği zoruma gitti. Yani zaten kendi kendime ben paramı biriktirecem aileme tek çöp yaptırmam diyordum. Annemin bunu söylemesi çok üzdü beni. Daha önce okurken daha atanmamısken, epilasyon aleti istemistim 50 liralık bir şeydi. Bana kalkıp sen de atanınca bana yüzük alacaksın o zaman falancanın kızı yüzük almış annesine dedi. Orda baya bir ağlamıştım. Dur belki atanamıcam ben senin kızınım benimle pazarlığa mı giriyorsun dedim. Belki saka yapıyordur diyeceksiniz ama yok ciddiydi. Atanınca yüzük de aldım ama o yüzüğü ben verir vermez yengeme hediye etti…
Gecen gün de annemin beğendiğim bir kaç tabağı vardı. Yani annem asla öyle tabaklar kullanmaz. 15 yıllık tabaklar. Hiç kullanmıyordu. Ve 2 tane 12 kişilik yemek takımı var. Her ikisini de kullanmıyor. Saklamış. Biz çıkarınca da geri kaldırıyor. Annem yokken tabakları aldım kutuya koydum söylerim diye. Tabi annemin tabakları ister verir ister vermez ama annem gelince anne su tabaklarını alabilir miyim dedim. Bana hayır alamazsın, git kendine al. Benim tabaklarım yok ki dedi. Anne iki takımın var nasıl yok dedim. Dediği şey onları sonra kullanacam. Ne zaman anne dedim. Bilmem zamanla kullanırım dedi ben ölürsem de siz kullanırsınız dedi. Peki anne almam tabaklarını dedim çıkardım yerine koydum.
Sonradan bana al al ben kullanmıyorum onları dedi. Tabi kalbimi kırdıktan sonra. Abim olsun başka kardeşlerim olsun kim ne isterse veriyor, bahçemiz var günlerce bahçeden çıkmaz onlara sebze versin kurutsun diye. Abimin eşi bir fincan takımını beğenmişti. Abim yurt dışında yaşıyor. Arabayla izne gelmişlerdi. Kadın yerim yok fincan takımını alamayacağım deyince annem kutulayıp yok kucağına al, yok ayağının dibine koy illa ki al götür dedi.
Yani anlamadığım niye böyle bana karşı? Bir şeyini vermek zorunda değil evet ama bugüne kadar maddi manevi yanında olan bendim. 8 yıldır çalışıyorum onlara. En son 1 aydır para veremedim o da araba almıştım. Ben mi yanlış düşünüyorum annem değer mi vermiyor bana. Bu arada bir bana böyle konuşuyor. Abim icin ölür. Ki abim izinden dönünce annemi bir kez Bile aramaz… Değersiz miyim yA bana mı öyle geliyor ?
genelde bu sebepsiz tavır farkı buna bağlı oluyor gözlemlediğim kadarıyla
