annem babam bosansin istiyorum

ikinizde çalışın az kazanın fakir yaşayın ama huzurlu olun.ben olsam öyle yapardım.annene hele çok daha faazla üzüldüm kadın çocuğum ne var elalem ne der nasıl bakarım diye düşünüyordur.

Annemle babam boşandığında annemin ne bir geliri ne bir işi vardı. Ailesinin desteeğiyle bir ev kurdu. Mutlu huzurlu yaşadık. Benim babamda aynıydı... İnsanın o evde psikolojisi o kadar bozuluyorki hayat boyu etkileirni atamıyor. Çabuk sinirlenen agresiz ve erkeklere güvensiz bir insan haline geliyorsun. Sürekli savaş halinde olduğunu fark ediyorsun. Kurallarla kaidelerle hayattaki yanlışlarla solaktaki insanlarla... Çünkü doğup büyüdüğün evde var olabil mek için iki gram huzur için ve aevdiklerini koruyabilmek için hep savaşmak zorunda kalmışsın...
Sonra insanlar sana agresifsib diyor anlam vermiyor bu hırçınlığına hayatla alıp veremediğine kendi ayakların üzerinde durabilmek tek vaşına bir birey olabilmek için verdiğin çabaya hırslara... O kadar iyi anlıyorumki

çocukları için boşanmayanlar okuyun,kızımız ne durumda,bu kıza bunu yaşatmaya kımsenın hakkı yok,hanımlar ipe sapa gelmez kocalrınızdan çocuklaırnız için vazgeçmiyorsunuzya,