merhaba. ailesinin maddi durumu sebebiyle çok erken yaşta çalışmaya başlayan, tüm giriştiği işlerden yüksek başarı ile çıkan, en son ünlü bir şarkıcının kişisel asistanı olarak çalışmış, sevdiği adamla evlenmesine müsaade edilmeyince 1 buçuk sene önce kaçarak evlenmiş, düzen ve simetri takıntılısı 22 yaşında biriyim ben. çok detaycı biriyimdir, uzunca yazdım. kısa kesseydin diyecek olanlar, atlaya atlaya kalın yazılı yerleri okusalar konuyu anlarlar.
annem 16 yaşında evlenmiş. güney doğuluyuz biz. maddi anlamda zor büyüdük. gördük, isteyemedik. dandiği oldu ama gözümüz kalmadı. her zaman sevgiyle büyüdük. babam memur. 'ben size yapamıyorum, daha iyi bakmak isterdim ama elimden bu kadar geliyor' deyip, her zaman daha fazla çalışmaya uğraşan bir adam. ameliyat olması gereken bir konu var, para sebebiyle olmuyor. 'yeter ki bize bir şey olmasın'mış. annem ev hanımı, kalp kapakçığından 2 sefer ameliyat oldu bu sene. kız kardeşim çok akıllı bir kız, bu sene lys'ye girecek. tıp veya hukuk istiyor.
hepimizin ortak sorunları olan kayınvalide ve görümce sıkıntılarını yaşamış ve hâlâ yaşayanlardanım. burada günlerdir konusu açılmış olan, içimizi parçalayan çocukken akraba tacizciliğine kurban gitmişlerdenim. 8 ay önce psikiyatriste gittim, anksiyete teşhisi kondu. 6 ay kadar önce erkek kardeşimin ateist ve şizofren olduğunu öğrendim. babama vurmasına tanık oldum. ben de onu dövdüm. 4 ay önce de eşimi askere yollamak zorunda kaldım, bedelliyi ödemeye paramız olmadığı için. tek başıma çalışarak evi geçindiremeyeceğim için eşyaları depoya koyduk, kayınvalidemin yanına geldim. işten ayrıldım.
Allah'ım konuyu yazamıyorum.
2 ay önce annemlerde kalmaya gitmiştim. annemin arkadaşlarıyla kahvaltıya gittik. telefonumu evde unutmuşum. annemin telefonunundan eşimi aradım. internetten bir şey bakmamı istedi. sonra geri verdim telefonunu. neyse evde tablet ortak kullanılıyor. annem tablette facebookunu açık unutmuş. oyun oynuyorum ben de tablette. pat pat bildirim düşüyo. açtım kim bu diye. bu arada annem facebook şifresini hiç gizlemedi. şifresi de annem ve babamın adı. memleketlimiz olan, babama babasından miras kalan bir dükkanın satışıyla ilgilenen bir adam. tanıyorum. '325' yazdı annem. adam cevap yazmadı. annem sildi mesajı. satılacak dükkanla ilgili mi falan diye bakmıştım aslında. akşam annem babama, 'bak pijamalarını salona koyuyorum, sen çok geç uyuduğun için odaya geldiğinde ben uyanıyorum. burada giyin pat diye odaya gelme' dedi. babam 4'ten aşağı uyumaz hakikaten. ama annemin bunu söylemesi çok abartı gelmişti.
yine adama '325' yazdı. bekledim. gece 11. içime kurt düştü artık. sonrası.. birbirlerine 'seni çok seviyorum.. seni özledim..' yüreğime bir taş oturdu ki.. anladım ki 325 aralarında bir kod. 'müsaitim' der gibi. konduramadım. günlerce pusuya yattım, takip ettim. 'başkası yazıyordur, annem değildir' dedim. kafamda onu temize çıkarmak için her şeyi düşündüm. resmen liseli aşıklar gibi abuk subuk tripler, niye yazmadın, niye izin almadın falan. en son adam buna 'kahvaltıya giderken benden izin almadın. sana orada mesaj attım bana cevap vermedin.' dedi, annem de 'telefon kızımdaydı, eşini aradı-isimlerimizi de belirtmiş- o sırada interneti açtı, senin mesajın gelmiş' deyince.. bittim. artık her şey kesinleşti. kesindi de.. adam yurtdışında. eşinden ayrılmış. annemi de yanına almak istiyor. annem de 'imkansız bir şey istiyorsun benden' falan diyor. ne yardan ne serden! bu resmen cinayet sebebi.
çıktım evden apar topar kayınvalideme döndüm. ağlamaktan uyuyamıyorum. gündüzleri de kimseye bir şey çaktırmamaya çalışıyorum. yemekti temizlikti falan. eşimin askerlik yaptığı şehirde halam oturuyor. gittim 1 ay halamda kaldım. hafta sonları eşimle görüştüm. ilk kararım, her şeyi ortaya çıkarıp 'defol git adamın yanına, hepimizden uzak dur' demekti. değil akrabalarımızda, sülalede boşanmak denen bir şey yoktur. boşan desem millete ne dicez 25 yıllık evliliğin bitişiyle ilgili falan derken eşim beni sakinleştirdi. ben oradayken adamın eski karısı anneme ulaştı. adam annemi aldatıyormuş. eski karısına annem için 'o benim elimin kiriydi, senin tırnağın olamaz' diyormuş. annem adamdan ayrıldı. 3 aydır birliktelermiş. adam yurtdışında olduğu için görüşemiyorlardı sandım. artık gidecek de yeri yoktu. uzuun uzun düşündüm. annemi tehdit ederek bu işten vazgeçirmeye, bir daha evlerine gitmemeye karar verdim. ne erkek kardeşim kaldırabilirdi annemin gitmesini bu olayın duyulmasını, ne kız kardeşim, ne zavallı babam.
istanbula geldim. annemle konuştum. inanılmaz bir oyunculukla reddetti. accaaayiippp yalanlar söyledi, oyunlar uydurdu. arkama bakmadan gittim yanından. mesajlar attı, hikayeler uydurdu. açıklıycam sana görüceksin falan. o an o kadar istedim ki gerçekten doğru olmadığına beni inandırmasını. 1 hafta kadar sonra itiraf etti. sürekli özür içerikli mesajlar attı. görüşmedim, cevap vermedim.
bir kaç saat evvel onu mesajla köşeye sıkıştırıp, cinsel birliktelik yaşadıklarını öğrendim.
ve artık ben bu hayatta daha neler görebilirim diye düşünüyorum. ben artık kendimi arabaların önüne atmak istiyorum. zaman geçsin, ben böylece ayakta dikili kalayım istiyorum. 1 sene öncesine dönmek için her şeyimi verirdim. bu kadın beni büyütmüş, dişinden tırnağından arttırmış kadın. anne be. hepinizin bildiği anne be bu. nasıl yani. nasıl. nasıl babamın yüzüne bakabiliyor. nasıl hâlâ parasını alabiliyor. acaba babamın parasını biriktirip otele verdi de adamla mı sevişti. babamın. benim canım babamın. kardeşim babama vurduğunun gecesi, babam annemi sakinleştirmeye çalışıyordu, aman sen sakinleş çarpıntın falan gelmesin diyordu.
bıktım artık arkadaşlar. elim ayağım titriyor. sizin dertlerinizi okuyup, kendiminkini unutmak istedim. ama bu son olayla ben de bittim artık. ben nasıl anne olucam. bi' 10 sene falan çocuk sahibi olamam herhalde. dayanamıyorum.
okuyan herkesten Allah razı olsun. ne kadar uzun yazmışsın demeyin, patlamak üzereyim. içimi dökmek zorundayım ve sizden başka kimsem kalmadı. ne acı.
