Anneliğimin sorgulanması vs sıkıntılarım.

işte hatanız bu.. kendinizi izah etmeye çalışmak
ne diye uğraşıyorsunuz ki kendinizi ispatlamaya çalışmayı boşverin
siz gaza geldikçe yavrularınızda gerilecek
büyük kızım da çok yaptım o hatayı bin pişmanım şimdi

insanları memnun edemeyiz boşverin
 
Sizin çocuğunuz var mı ? Ayrıca öyle bir bahsetmişsiniz ki sanki çocuk vahşeti yapmışım kızımı koruyorum zaten kolundan tutmakla ölesiye dövdüm mü yazdım sizde aynı tarz cahilce bi yargılama içerisindesiniz. Hamileliğimi evet biliyorum ve yaşayamıyorum 1 saat bile yatamıyorum karnımdaki çocuk kilo almıyor anlatabiliyor muyum ? gayet güzel yönlendiriyorum merak etmeyin. İkincisi ben anneme devamlı çocuk bırakmak istemiyorum ya da devamlı arkadaşlarını gezeyim çocuğumu kenara atayım yapmıyorum bu ayda bir İki istek ve bununla da pozitif anne olabilmem için bana gerekli sonuçta insanız nefes almaya ihtiyacımız oluyor çünkü çocukla her yere gidemiyorum dışarıda çok hareketli ee karnımdan dolayı kucağıma alamadığımı da düşünebilirsiniz. Evet annem bakmak zorunda değil ama kendisi çocuk bakmak için taşındırttı Ve büyük nineler için haftada 2-3saat bakmak bir görev olmamalı zevk olmalı ben dadılık yapsın demiyorum. Ayrıca sorumluluklarını bilmediğim buradan mı çıkarttınız nasıl anne olduğumdan bahsetmedim illa yazmam mı gerekiyor kızımla şunları yapıyoruz diye.
 
sizi de göreceğiz hele bir çocuk sahibi olun deseydiniz...çocuk içinde tavsiyem ya kreşe ya spora ya yüzmeye ya baleye vs sosyal açıdan kendini geliştirebileceği bir aktiviteye katılmasını sağlayın hemen açılır
 
dediklerinizde haklısınız da, çok mu agresifsiniz acaba, yazım diliniz bana öyle geldi de.

hamilelik ve küçük çocuk zordur bilirim, benimkilerin arası da 3 yaş.
bence de baba daha fazla devreye girmeli. ben akşamları eşim gelince çocukları bırakıp spora gidiyorum, gayet kendime geliyorum. siz de yürüyüşe çıkabilirsiniz çok geç olmuyorsa veya alışverişe falan.

anneniz konusunda yine sizi haklı gördüm ama siz gitmek yerine onu çağırsanız gelmez mi, hem evi de dağılmamış olur.

kv klasik zaten, siz bunları duymamayı öğrenmelisiniz.

arkadaşlarınız ise bence haklılar, yani o ortamda o sinir patlaması olmamış bence.
 
Soyleyeceklerimi yanlis anlamayin lutfen , iki cocuk annesi olarak yaziyorum bunlari..
Bir kere kimseden bisrsey beklemeyin , annenizden kv nizden , o vovukalr sizin ve sizden baska kimse ilgilenmek zorunda degil ha yardimci olsalar super olur tabi ama yardimci olmuyorlarsa da bosverin..
Gezip tozmaktan ziyade dinleneceginiz ortamlar yaratmaya calisin hatta bunu kizinizla beraber yapin , cikin deniz kenarinda yuruyus yapin beraber bi cafede oturup kahve icin , siz sakin oldugunuz surece cocugunuz da sakin olacaktir ve uyumlu olacaktir , siz beraber olmaktan keyif aldiginiz surece goruceksiniz o da daha farkli bir cocuk olacak
Bir de bebek gelince daha cok yorulacaksiniz , iyi bir planlamayla kimse olmadan cok rahat ustesinden gelirsiniz sadece sakin olun ve kendinize guvenin
 
Biraz agresif olduğum doğru ama eşime Ben yansıtırım çocuğuma çok fazla yansıtma yansıtmam aslında dün çok fazla bi patlama da değildi yaş pastayı düşürürken koştum kızım Allah aşkına bi otur ya dedim kolundan itmiş bulundum ama onlar öyle bi alevlendirdiler ki iyice sinirime gitti. Annem bana gelirken de binbir zorlukla ısrarla gelir artık ona çok bağlanmamıştı düşünüyorum zaten. Eşim yardımcı bir insandır ama vardiya sistemiyle çalışıyor saatleri bazen uymuyor derken böyle oluyor ama düzenli dışarı çıkmam lazım benim de
 
. Annem konusunda biraz abartmış olabilirim çünkü eskiden böyle düşünmüyordum belki hormonal etkisi var ama inanın misafirlerinden ben yoruluyorum beni dışlamasından çağırmak istememesinden üzülüyorum. Kızımla bazen anne kız günleri yapıyoruz başbaşa geziyoruz ama belli bir süre sonra kucak istiyor bebek arabasına binmiyor. Ve kesinlikle sabit duramıyor oradan oraya koşuyor bir çay içemiyorum anlayacağınız yine de yapıyoruz dinlenemiyorum pek onun için aktivite oluyo :)
 
Cocuga yansitmam demeyin onun yaninda baskasina bagirsaniz yada sinirlenseniz bile cocuk bunu hisseder
 
2 yas zordur , tam deli donemleri , ben kendimden ornek veriyim oglumlq basbasa yuruyuse cikardim once parka goturur oynatirdim sonra eglenme sirasi annede derdim gider bi cafede otururdum , devasa cantamdan turlu turlu oyuncak cikartir kahvemi icer kitabimi okurken oyuncaklarla onu oyalardim , valla zordu ama keyifli gunlerdi , cok yoruldugunuzu anlayabiliyorum hele hamilelik daha da zor ama mumkun mertebe keyifli taragini dusunun , cok cabuk buyuyorlar o zamanlari cok ozlebiyor
 
Sizi anliyorum.
Benim kizimda zor bir bebekti ce simdide kolay bir cocuk degil.
Cok inatçı. Bazen damari tuttu mu benimde gozum dönüyor. Hemen baska odaya kaçıyorum cocuk benim ofkemi gormesin diye.
Zira dikkat ediyorum ben ne yapuyorsam kizimda aynini yapiyor.gecen temizlik yapiyorduk esimle kizim ayak altinda dolasiyordu "Kızım bi cekil gozunu seveyim yaa" dedim biraz sitemkar.ertesi gun o da bebegine aynisini dedi: )
Yani beni taklit ediyor.ben lacivert giyersrm o da basliyor anne ben lacivert giymek istiyoruuuum.gecen hava guzeldi kirmizi sandaletlerimi giydim.krese gidene kadar tepindi anne kirmizi ayakkabilarim nedeeee diye.
Yani icsel ve dissal ornek aliyor.
Eger siz sabirli olmazsaniz bu kiziniza da yansır. Hamilesiniz hakli olarak zordur sabirla ilgilenmek. Ama yine de dikkat etmeye calisin. Kizim 3 yasinda ama ben hala 2.cocuga yetecek sabrimin sevgimin tahammulumun oldugunu düşünmüyorum. Hatta cogu kez tek cocukla kalma niyetindeyim.
Kv ve komsunuza gelecek olursak.onlar konusur konusur konusur..bosverin.
Kv gercekten iyi niyetle olsa soylenmekten ziyade icraate gecer.benim kv de de uzakta ama geldi mi herseyi ona birakirim.o da buyuk zevk duyar kizimi yedirmekten giydirmekten wc ye goturmekten.bana da der bak boyle yapinca daha iyi oluyor vs.bende dinlerim isime geliyorsa.
Marifet lafta degil icraatte.cocuk sizinse onunda torunu.soylenecegine onunda corbada tuzu olsun.
Arkadasina hic takilma.bekara bosanmak kolay misali mikemmel anne ogutleri verirler daha anne bile olmadan.
Anne olunca görür sabri selameti.
Ki anne bile olsa deme hakkı yok.
Ben misafirlige gittigim evde kızım sebebiyle bir zarar veriyorsak.ozur diliyorum ve temizliyorum.kızıma bağırıp kizmiyorum sadece temizlerken "bak senim kirlettigin yeri ben temizlemek zorundayim ve zorlanıyorum lutfen biraz daha dikkatli ol" diyorum.ev sahibinin icin sogusun diye kizima tepki vermem.zira siz tepki verseniz de vermeseniz de bi sekilde arkanizdan konusacaklar.
Onun yerine eve gectiginizde kizinizla basbasa konusun.bir dahaki gitmenize onun sevdigi oyuncaklardan goturun yaninizda.ya da resimli hikaye kitaplari götürün.
 
Kızınızı yarım gün kreşe verseniz hem siz dinlenirsiniz, hem de çocuk eğlenip aktivite yapıp yorulur. Öğlen uykusuna da başlar bu sayede belki ekstra fayda olarak.
 
Keske ikinci bebek icin kizinizin biraz buyumesini bekleseydiniz.
Tam ilgiye ac oldugu zamanlarda biyle olmamali.
 
Annen ve kv'nin yardimci olmamasi cok kotu senin de biraz nefes almaya hakkin var. Diger yandan arkadasin hakli hamilelikten itibaren annelik zor bir surec uykusuz kaliyor insan ve gergin oluyor ikinci bebekle her sey daha zor olacak
 
Onlar kendini baya birşey sanıyor heralde ben kaç yaşına grldim annem bana hala kızar eee sorgulayalımmı anneliğini bide evli barklıyım ben yinede kızar hakettiğim yerde.

Sen bide hamilesin yorulursun hareketlerin kısa çabuk başın ağrır kimseyi umursama sen kendini bildikten somra gerisi fıssss
 
7/24 çocukla uğraşmak evet çok bir şey. ama "ben de hamileyim, yardım edenim yok, uykusuzum" vs. arkasına sığınılacak sebepler değil. hamilelik zorladıysa evet biraz daha ara verebilirdiniz. erken olmuş. ya da hiç şikayet etmeyeceksiniz. elimizde olan seçebileceğimiz durumlar için hele ki ortada iki yaşında bir bebek varsa şikayet edemeyiz.

kırmak için yazmıyorum. benim de 3 yaşında kızım var. hamileliğimin başında iki buçuk yaşındaydı. ve benim kızım da yabancıları sevmez. kimseye gitmez. biri bir şey söylerse benim kızım böyle. kime gitmek isterse ona gider diyorum. ya da vermem gereken cevap neyse veriyorum. herkes çenesini kapatıyor.

ilk aylarda midem çok bulandı. sabah 6 da kalkıp kusup işe gidiyordum. kızımın geceleri uyuma sorunu olduğu için bazen sadece 2-3 saatlik uykuyla işe çok gittim. öğretmenim, saatlerce vuran kıran, bağıran, kavga eden, çocuklar bunlar... eve gelip kızımla ilgileniyordum. çünkü ikinci bebeği ben istedim ve kızıma bunun faturasını kesemem.

yardım konusuna gelince kayınvalidem uzakta zaten. anneme ise 3 yılda 3 kere bırakmamışımdır. acile gitsek bile üçümüz (eşim ve kızımla) gidiyoruz. bu hayata alıştık. çünkü hiç kimse benim kızıma bakmak zorunda değil. kimseye güvenip çocuk yapmadım. doğurmak üzereyim hala annemin gelip temizlik yapmışlığı, bir tas yemek yapmışlığı yok. kızamam ne diyeyim. çok şükür elim ayağım tutuyor. hala temizlik yapabiliyorum.

bence olaylara bakışınızı değiştirin ve kendinize acımayı bırakın.
 
Büyüklerden yardım konusunda çok benziyoruz. Bizim iki anne de yakında. Kv yaşı genç ama enerjisi oğluma yetmediği için bakmak istemiyor, annemin enerjisi iyidir ama o da fazla iyi yerinde durmaz :)

bazen anneler için ayda 1 bile olsa bakılabilir dediğim oluyor ama yapmıyorlarsa da suçlamam.
Bana da 2 yaşındaki çocuk için tuvaet eğitimi vs diyen çok, velet zayıf diye neler duyuyorum her gün. hiç yerinde durmuyor hareketli diye ben öyle yapmışım diyorlar :) çocuk 10 aylık yürüdü ona bile senin yüzünden dediler.
Bu Arada bende 2. Yi bekliyorum. Ve herkes keşke ilki biraz büyüseydi dedi.
Ki ben şikayetçi değilim, beklentim yok, kime ne.
Şimdi başkalarına kulak asmaya kalksak annelikten soğur insan.
O yüzden kim ne derse desin...
Sosyal hayatınızı oluştururken mümkün olduğu kadar çocuklu arkadaşlarınızla bir araya gelmeye bakın. Halden anlarlar en azından.
Çocuklara uygun ortamlarda planlar yapın. Biz çocuk oyun alanı olan yerleri tercih ediyoruz, ilk 20 dk benim de oğlumla oynadığım oluyor. Sonra alışınca rahat veriyor az da olsa :)
Havalar güzel, açık hava planları yapın, parkı olan yerler tercih edin.
Ben bazen sitenin parkına inerken bile bir termos cay, 2-3 de bardak alıyorum yanıma annelerle vakit geçirmeye :)
Bu şartlar olmuyorsa uygun olmayan bir yere giderken hiç görmediği 2-3 oyuncak, bir boyama kitabı ve kuru boyalar bizim işimizi görüyor.
Normal zamanda günde 1 saat çizgi film izletiyorum hoşuma gitmesede...
bazen telefonumdan dışarıdayken izlemiş oluyor o bir saati.
Çok uzattım :) kısacası herkesin çocuğu kendine. Kimseyi kafaya takma, kendi çözümlerini bulmaya bak :) cok söylenene sen öyle yaparsın dersin :)

seyrekyagmur
 
Sizi çok iyi anlıyoruz emin olun. Burdaki kadınlarn birçoğu anne sizinle ayını şeyleri yaşıyor. İlk önce şunu kabul etmek lazım çocuk olduktan sonra hayatımız asla eskisi gibi olmuyor. Eskisi gibi gezemiyoruz, yiyemiyoruz, sohbet edemiyoruz, uyuyamıyoruz. Herkesin yardım edeni yok nerdeyse herkes kendi başının çaresine bakıyor.
Benimde iki çocuğum var biri 4 yaşında bir 4 aylık. Annemle yürüme mesafesinde kayınvalidemle araba ile 5 dk mesafede oturuyorum. Ama toplasan belki 3 kere onlara bırakmışımdır oğlumu. Yani ben biraz kafa dağıtayım çocuğa sen bak temizlik yapayım biraz ilgilen hiç yapmadım. Nerdeyse her yere çocuğumla gittim. Oğlum geç konuştu şimdi bile tam anlaşılır konuşmuyor. Bu yüzden biraz sosyalleşsin diye hep parklarda bahçelerde çocuklarla oynatmaya çalıştım. İki yaş civarı çocuklar yemek , uyku istemiyorlar. Keşfedecek bi dünya var onlar için.
Hava güzelse oğlumla beraber bi kek, poğaça , kurabiye yapıyoruz. Parka gidiyoruz. Sonra parktaki çocuklarla ki bu çocukların bi çoğunu tanımıyorum. Oturup yiyoruz. Sonra oğlum onlarla oynamaya başlıyo. Böyle böyle sosyalleşmesini sağlamaya çalıştım. Geçen yaz falan durum hep böyleydi. Şimdide hava güzelse aynı şeyleri yapıyoruz. 4 aylık kızımıda yanıma alıyorum. Arkadaşlarıma gittiğimde oyuncak götürüyorum ama orası Yeni bi ev olduğu için evi incelemeye başlıyor. Peşinden hiç ayrılmıyorum. O bibloya bakıyo öbürünü inceliyo beraber bakıyoruz. Bi kere bile kızmadım. Enson arkadaşıma gittiğimde masada yemek yiyemedim mesela çocuklarımla beraber sofrabezi serip yerde yemek zorunda kaldım.

Bence şunu düşünmek çok önemli şimdi benim çocuğum yada çocuklarım var. Hayatımı ona göre dizayn etmeliyim.
 
Çocuk pastayı düşürecek diye bağırıp kolundan tutup itlediniz öyle mi ? Ya o misafirliğe gitmeyeceksin,yada çocuğuna güzelce anlatacaksın ama psta bu düşübilir yani. Ne biblo nede pasta çocuğunuzdan daha önemli değil. Kızım böyle yaparsan düşeceğini söylemiştim sana dersiniz emin olun bidahakine yapma dediğinizde yapmayacaktır. Çocuklarınıza başkalarının yanında bağırıp öZgüvenlerini zedelemeyin lütfen. Şahsi yorumum birinciye tavrınız buysa bencede ikinciyi yapmasaydınız..
 
bende oğlum 2 buçuk yaşındayken kızıma hamile kaldım...aynı şeyleri bende yaşadım annem yakın oturur ama o kadar sosyalki mesela kızımın şuan acil okuldan alınması gerekiyor ama ben işten izin alamadığım için eşim izin aldı..rahatsız etmiyorum kimseyi..hiçbirzaman çocukları bir yere bırakıp bir arkadaşımla görüşmeye gidemedim gitmedim ya çocuklarla yada ailece görüştük..
sen tamda kızının peşinden koşulması gereken bir çağdasın çok normal sosyal ortamlarda rahatça oturabilmen...çocuklu arkadaşlarınla park yada oyun alanı yada avm gibi yerlerde buluşun hem çocuklar hem siz mutlu olursunuz..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…