Anneliği sevemedim 😢

1 yasinda kizim var. Ben de kizimi cok seviyorum. Ama ben de anneligi sevemedim. Hep bana gore olmadigini biliyordum zaten ama, ne diyim yaptik bi hata kotu bir anne miyim, bence degilim ya. Gunumuzde annelik kavraminin da suyu cikti sosyal medya sagolsun. Onlara kalirsa cocuguna influencerlarin tanittigi organik X tarhanasından ilk corbasini yapmayan anne kotu annedir mesela. Oooo cocuk seker mi yedi, sen cani bir annesin. Ne demek cocugunla butun gun aktivite yapmazsin, neee cocuk ekrana mi bakiyor, cocugu devlet elinden almali. simdikilerjn tü kaka dedigi her seyi de yapiyorum. Napalim yani. Saglikli bi kafada kalabilmem lazim. Cocuguma iyi bir anne olabilmek icin bazi seylerden eksiltip kendime vakit ayirmam lazim. Uzme kendini ya. Ben de kendimi anne gibi hissetmiyorum. Ustelik cevremde yardimci olabilecek bana nefes aldirabilecek bir kisi bile yok. Neyse ki esim cok sabirli ve yardimci bana. Ev islerinin ucundan tutuyor, cocugun yukunu benden aliyor. Yuvarlanip gidiyoruz. Bence cocugum buyudukce daha da birlikte eglenceli bir anne kiz olucaz bendeki bu kafayla. Ona da iyi gelicem benim bu anaçligi, asiri sorumlulugu ve olgunlugu reddeden ruh halim Inaniyorum. Ben de boyle anneyim iste. Anneligi sevmeyen anne

-mathilda- .!.:

Canım demek geldi içimden canım…

Genişletmek için tıkla...

arkadasim keske elimden birsey gelse. Sadece gececek bunu bil yeter. Cocuk buyutmek, yetistirmek evet cok zahmetli. Ama Allahin da en guzel nimeti. Ben kendimi cok sorguladim. Cok anaç bir insanken nasil yetemeyen bir anne oldum diye kendime etmedigimi birakmadim. Cok da vicdan azabi cektim yetemiyorum diye. Ama suan iki oglum var gayet de iyi gidiyoruz. Bu bir surec sadece, bunu o surec bitince anlayacaksin. Kayinvalidemin bi sozu var cok dogru soylemis. Cocuk biraz buyuyene kadar onun annesi ol, ev hanimi olma istersen hic bi is yapma sadece on bak derdi. Suan cok iyi anliyorum onu. Ama yinede cok zorlanacaksan destek alacak birini bul olur mu?

Canım çok zor inan çok zor bir durum anlıyorum seni.
Özellikle yalnızken çok daha zor eşin elinden geldiğince destek olsun sana
Annen yada kayınvaliden yok mu .
Bak kendini eve hapsetme bebeğini al dışarı parka çıkın,avm ye git gez yada annenlere yada eşine birak bir iki saat uzaklaş kuaföre ,spora git kendine vakit böyle ayorabilirsin.
Birde evlat sevgisi sevgisi insana zorluğunu ujutturuyor o bu su hepsi hallolur ama sevgisi varya uykusunda bile özlüyorum,evet sunyanjn en zor şeyi anne olmadan insan anlayaamz sozunu bile neden söylediklerini anlıyorum insanların ama sevgisi inanılmaz hergun büyüyor bende ve eşimde de.sevgisine odaklan çok sev onu gerisi hallolur inan bana

cameronhowe .!.:

1 yasinda kizim var. Ben de kizimi cok seviyorum. Ama ben de anneligi sevemedim. Hep bana gore olmadigini biliyordum zaten ama, ne diyim yaptik bi hata kotu bir anne miyim, bence degilim ya. Gunumuzde annelik kavraminin da suyu cikti sosyal medya sagolsun. Onlara kalirsa cocuguna influencerlarin tanittigi organik X tarhanasından ilk corbasini yapmayan anne kotu annedir mesela. Oooo cocuk seker mi yedi, sen cani bir annesin. Ne demek cocugunla butun gun aktivite yapmazsin, neee cocuk ekrana mi bakiyor, cocugu devlet elinden almali. simdikilerjn tü kaka dedigi her seyi de yapiyorum. Napalim yani. Saglikli bi kafada kalabilmem lazim. Cocuguma iyi bir anne olabilmek icin bazi seylerden eksiltip kendime vakit ayirmam lazim. Uzme kendini ya. Ben de kendimi anne gibi hissetmiyorum. Ustelik cevremde yardimci olabilecek bana nefes aldirabilecek bir kisi bile yok. Neyse ki esim cok sabirli ve yardimci bana. Ev islerinin ucundan tutuyor, cocugun yukunu benden aliyor. Yuvarlanip gidiyoruz. Bence cocugum buyudukce daha da birlikte eglenceli bir anne kiz olucaz bendeki bu kafayla. Ona da iyi gelicem benim bu anaçligi, asiri sorumlulugu ve olgunlugu reddeden ruh halim Inaniyorum. Ben de boyle anneyim iste. Anneligi sevmeyen anne

Genişletmek için tıkla...

Cok tatlisin yaaa sevmissin bence anneligi ama kendine özgü bi sekilde

Bence çok tatlı bir annesiniz. Sadece yalnız ve biraz yorgunsunuz. Bugünler de geçecek.

Oyun oynamayı ben de sevmiyorum. Bu bir suç değil öncelikle. Sevdiğim oyun arıyorum.Siz de seveceğiniz bir şeyler ararsanız daha iyi hissedersiniz.
Mesela ben oyun oynamak yerine park bahçe gezdiriyorum. Sulu çamurlu traş köpüklü şeyler yapıyorum. Oyuncakları balona koyup boyalı suyla dolduruyorum ve donduruyorum yada traş köpüğünde oyuncak saklayın yanına su koyun tıkar o. Bunlar hep uzun süre bana ellememesi demek. Dağılanları kirlenmeleri dert etmezseniz deneyin

Hangi ilde yaşıyorsunuz bilmiyorum ama çocukla beraber dışarı çıkmak vs gibi sizinde aktif olabileceğiniz planlar yapsanız yaz döneminde? Bazı illerdeki belediyeler yaşa uygun etkinlik düzenliyor çocuklar için. Değişiklik olur belki sosyalleşirsiniz diğer annelerle.

-mathilda- .!.:

Çok üzgünüm… oğlumu tırnağına dünyayı değişecek kadar çok seviyorum. Ama benden anne olmadı olamadı arkadaşlar lütfen yargılamayın beni çünkü ben zaten kendimi hergün en ağır mahkemelerde yargılayıp asıyorum. Vicdanım beni öldürecek. Ben çocuk yaparken başıma neler geleceğini hiç bilmiyormuşum hangi kafayla hamile kaldım hiçbir fikrim yok. Bana çok zor geliyor çocuk yetiştirmek özellikle oyun oynamak onunla konuşmak çok zor geliyor. Bebeğim doğduğundan beri uyku konusunda hiç sorun çıkarmadı çok şükür ama yemek konusunda yemin ediyorum yaşlandım. Aşırı iştahsız sürekli çeşit çeşit yemekler yapıyorum ki daha önce neredeyse hiç yemek yapmazdım asla yemiyor çok zorluyor beni bu durum . Şuan 1 buçuk yaşında kendimi çok tükenmiş hissediyorum herşeyi kendimi sürükleyerek itekleyerek yapıyorum hiç sevmedim ben bu anneliğin sorumluluğunu kendime hiç zaman kalmamasını bazı günleri aç geçirmeyi duş alamamayı vs vs ama en çok onunla oynamak konuşmak beni yoruyor benim gibi olan var mı çocuğum gözümün içine bakıyor benle gül oyna eğlenelim diye suratım asık kendimi zorlayarak oynamaya çalışıyorum ama yapamıyorum olmuyor bilmiyorum bende mi bir sorun var hayatımda hiçbir zaman eğlenceli güler yüzlü bi tip olmadım ki hep melankpliktşm hata yaptım galiba yavrucuğumun ne suçu var … bana bişeyler söyleyin nolur sizler nasıl motive oluyorsunuz anneliğe. Benimle benzer şeyler yaşayan var mı?

Genişletmek için tıkla...

Herkes çocuk sahibi olmak zorunda değil!

Madem evladınız var o zaman hemen psikolojik tedavi görün ama acilen. Sadece sevmek yetmez bunu göstermeniz de lazım.

-mathilda- .!.:

Çok üzgünüm… oğlumu tırnağına dünyayı değişecek kadar çok seviyorum. Ama benden anne olmadı olamadı arkadaşlar lütfen yargılamayın beni çünkü ben zaten kendimi hergün en ağır mahkemelerde yargılayıp asıyorum. Vicdanım beni öldürecek. Ben çocuk yaparken başıma neler geleceğini hiç bilmiyormuşum hangi kafayla hamile kaldım hiçbir fikrim yok. Bana çok zor geliyor çocuk yetiştirmek özellikle oyun oynamak onunla konuşmak çok zor geliyor. Bebeğim doğduğundan beri uyku konusunda hiç sorun çıkarmadı çok şükür ama yemek konusunda yemin ediyorum yaşlandım. Aşırı iştahsız sürekli çeşit çeşit yemekler yapıyorum ki daha önce neredeyse hiç yemek yapmazdım asla yemiyor çok zorluyor beni bu durum . Şuan 1 buçuk yaşında kendimi çok tükenmiş hissediyorum herşeyi kendimi sürükleyerek itekleyerek yapıyorum hiç sevmedim ben bu anneliğin sorumluluğunu kendime hiç zaman kalmamasını bazı günleri aç geçirmeyi duş alamamayı vs vs ama en çok onunla oynamak konuşmak beni yoruyor benim gibi olan var mı çocuğum gözümün içine bakıyor benle gül oyna eğlenelim diye suratım asık kendimi zorlayarak oynamaya çalışıyorum ama yapamıyorum olmuyor bilmiyorum bende mi bir sorun var hayatımda hiçbir zaman eğlenceli güler yüzlü bi tip olmadım ki hep melankpliktşm hata yaptım galiba yavrucuğumun ne suçu var … bana bişeyler söyleyin nolur sizler nasıl motive oluyorsunuz anneliğe. Benimle benzer şeyler yaşayan var mı?

Genişletmek için tıkla...

Sen anneliği değil yalnız kalmayı sevmedin güzel mathilda .. bir oğlum var 5.5 yaşında bi kızım var 13.5 aylık onlardan başka hiçbir hayatım yok benimde eşim vardiyalı çalışan birisi ve çok yoğun ne fatura ne market sadece ev temizliğine çok destek ve büyük oğlumla ilgileniyor bebekle çok ilgilenemiyor kızım bensiz durmuyor ve ciddi uyku problemi var ne gece ne gündüz saatlerce uyutmaya calisiyorm yemegi geçiştirme şansım zaten yok oğlum var kahvaltisi ara öğünleri akşam yemeği bebek desen keza aynı üstüne il değişikliği hiçbir arkadaşim yok annem ve kv var onlarında hayrı yok .. ihtiyacımız olan şey nefes almak ama insan kimseyi de bakmıyor diye suçlayamıyor evlat bizim sorup da yapmadık tabi sadece keşke biraz özverili olsalardı, halden anlasalardı diyor insan yinede...kendine acımayı bırak olur mu öyle yaptıkça insan sarpa sarıyor yaşadım çunkü biliyorum.. merak etme büyüyünce arkadaş gibi oluyorlar büyük oğlum benim elim ayağım bu günlerde geçicek elbet bunun bilinciyle olursan daha iyi hissedersin kendini.. birçok kadın aynı durumda çalısmadan duramayan ben mesleğimi bırakmak zorunda kaldm kızımıda büyütüp öyle bakıcam önüme kolay büyümüyorlar

Herkes anneliği sevmek zorunda değil. Çocukla oyunlar oynayıp bir dediğini iki etmemek kölelik yapmakta gerekmiyor bence ilgilen güleryüzlü ol biraz oyun oyna yeter. Evet yapı meselesi belki bebeklik yıllarını sevmeyeceksin çocuğunun ama üzülme zaten büyüyorlar sonra daha güzel bir aile olursunuz birbirinizi anlarsınız vb. Önemli olan kötü davranmaman ve biraz destek olman yakında kendi kendine de oynar.

Herkes çocuğunu sever ( cani anneler hariç tabii.) Ama herkes anne olmayı sevmek zorunda değil. Bunun için de linç yememelisin. Çocuk sorumluluğunu geçmiş nesiller çok mu seviyordu sanki? Ömrümü yediniz, sırf masrafsınız laflarıyla büyüdü geçmiş nesil. Şimdiki nesil bile az yakınlarına ver nefes al diyor. Kimse bu sorumlulukla boğulmayı sevmiyor. Sen bunu geç fark etmiş olabilirsin artık durumu kabullenip iyi bir anne olmaya çalışacaksın. Bence oyunla da iyi anne olunmuyor. Ben annemin benle oynadığını hatırlamam ama gezdirirdi güler yüzlüydü. Bence çok da iyi bir anne

Yemek konusunda zorlamayın zaten. Ac duracak hali yok. Siz verin isterse yer istemezse yemez. Onun dışında her şeye yetişmeye çalışıp, yorulmuş yıpranmış olabilirsiniz. Kendinize zaman ayıracak, arkadaşlarınızla sosyalleşecek zamanınız oluyor mu? Çocuk bakımında destek olan var mı? Genelde biz kadınlar tüm sorumluluğu alıp kendimizi hırpalıyoruz.

3 yaşında kızım var.Esim de çok yardımcı ama bittik yani.10.yil yaşlandık.cocugun huyundan mi suyundan mı.bilmiyorum ama o kadar zor bi bebekti ki.simdi de daha zor bir çocuk.resmen inatlaşmak tersini yapmak ve agalamk için doğmuş.ne kitaplar ne uzmanlar her yolu denedik.suc bizdedir dedik. Tercih sunduk .müdahale etmedik aynalama yaptık sarıldık.yok dikkatini dağıttık yok.ne annelik ne babalık bize göre değilmiş.her akşam hayatı sorguluyoruz .5 yas diyorlar ama benim umudum yok.

-mathilda- .!.:

Çok üzgünüm… oğlumu tırnağına dünyayı değişecek kadar çok seviyorum. Ama benden anne olmadı olamadı arkadaşlar lütfen yargılamayın beni çünkü ben zaten kendimi hergün en ağır mahkemelerde yargılayıp asıyorum. Vicdanım beni öldürecek. Ben çocuk yaparken başıma neler geleceğini hiç bilmiyormuşum hangi kafayla hamile kaldım hiçbir fikrim yok. Bana çok zor geliyor çocuk yetiştirmek özellikle oyun oynamak onunla konuşmak çok zor geliyor. Bebeğim doğduğundan beri uyku konusunda hiç sorun çıkarmadı çok şükür ama yemek konusunda yemin ediyorum yaşlandım. Aşırı iştahsız sürekli çeşit çeşit yemekler yapıyorum ki daha önce neredeyse hiç yemek yapmazdım asla yemiyor çok zorluyor beni bu durum . Şuan 1 buçuk yaşında kendimi çok tükenmiş hissediyorum herşeyi kendimi sürükleyerek itekleyerek yapıyorum hiç sevmedim ben bu anneliğin sorumluluğunu kendime hiç zaman kalmamasını bazı günleri aç geçirmeyi duş alamamayı vs vs ama en çok onunla oynamak konuşmak beni yoruyor benim gibi olan var mı çocuğum gözümün içine bakıyor benle gül oyna eğlenelim diye suratım asık kendimi zorlayarak oynamaya çalışıyorum ama yapamıyorum olmuyor bilmiyorum bende mi bir sorun var hayatımda hiçbir zaman eğlenceli güler yüzlü bi tip olmadım ki hep melankpliktşm hata yaptım galiba yavrucuğumun ne suçu var … bana bişeyler söyleyin nolur sizler nasıl motive oluyorsunuz anneliğe. Benimle benzer şeyler yaşayan var mı?

Genişletmek için tıkla...

İşlere yetisememe kendinize zaman ayıramamak vs bu konularda yorgunluk bıkkınlık olmasını anlarım her annede oluyordur eminim bazı çocuklar yemek yeme alışkanlığını da kazanana kadar anneyi çok zorluyor etraftan şahit oldum gerçekten çok yorucu bir süreç. Ama siz çocuğunuzla konuşmanin sizi çok yordugunu söylemişsiniz neden acaba, yeni yeni konuşmayı öğreniyor en güzel zamanlari bu şekilde düşünün bu günler geçecek tadını çıkarmaliyim diye kendinizi motive edin. Belki diğer işler sizi çok yoruyor ve enerjiniz kalmıyordur

-mathilda- .!.:

Çok üzgünüm… oğlumu tırnağına dünyayı değişecek kadar çok seviyorum. Ama benden anne olmadı olamadı arkadaşlar lütfen yargılamayın beni çünkü ben zaten kendimi hergün en ağır mahkemelerde yargılayıp asıyorum. Vicdanım beni öldürecek. Ben çocuk yaparken başıma neler geleceğini hiç bilmiyormuşum hangi kafayla hamile kaldım hiçbir fikrim yok. Bana çok zor geliyor çocuk yetiştirmek özellikle oyun oynamak onunla konuşmak çok zor geliyor. Bebeğim doğduğundan beri uyku konusunda hiç sorun çıkarmadı çok şükür ama yemek konusunda yemin ediyorum yaşlandım. Aşırı iştahsız sürekli çeşit çeşit yemekler yapıyorum ki daha önce neredeyse hiç yemek yapmazdım asla yemiyor çok zorluyor beni bu durum . Şuan 1 buçuk yaşında kendimi çok tükenmiş hissediyorum herşeyi kendimi sürükleyerek itekleyerek yapıyorum hiç sevmedim ben bu anneliğin sorumluluğunu kendime hiç zaman kalmamasını bazı günleri aç geçirmeyi duş alamamayı vs vs ama en çok onunla oynamak konuşmak beni yoruyor benim gibi olan var mı çocuğum gözümün içine bakıyor benle gül oyna eğlenelim diye suratım asık kendimi zorlayarak oynamaya çalışıyorum ama yapamıyorum olmuyor bilmiyorum bende mi bir sorun var hayatımda hiçbir zaman eğlenceli güler yüzlü bi tip olmadım ki hep melankpliktşm hata yaptım galiba yavrucuğumun ne suçu var … bana bişeyler söyleyin nolur sizler nasıl motive oluyorsunuz anneliğe. Benimle benzer şeyler yaşayan var mı?

Genişletmek için tıkla...

Ben de aynıyım. Anneliğinizde sorun yok emin olabilirsiniz. Sadece yardim edeniniz yok size alan acan biri olsa ozler yine oynarsınız. Eşinizin isi yogunsa esinizi de ozlüyorsunuzdur bir yandan . Bebeğinizi islere dahil edin . Ben ne yaparsam yanıma aliuorum o da ugrasıp oyalanıyor. Yazin da sürekli balkonda su ile oynatmiştım o yaslarda. Komşu falan varsa cocuklu ortak bulusmalar yapın. Uykusunu ayarlayıp aksam erken yatirin böylelikle 4 saat alan size zaman kalır kafanizi dağıtacak seyler yaparsiniz

Oscarcollerde .!.:

Bu benim. İlk çocugumda sıkılmasına fırsat vermedim. Okadar mutluydum ki ona bakmak bile içimi cıvıl cıvıl yapıyordu. Ama 2. Tükenmiş hissediyorum. Eşimin istegiyle oldu belki ondan bilmiyorum. Çok seviyorum ikisinin sevgisde eşit ama oyun moyun geçmiş benden artık

Genişletmek için tıkla...

Herkeste farklı oluyor ama hepsi geçici özünde anneyiz, ben ilk gebeligim de çok hevesliydim herşeyi özenerek hazırladım dört gözle bebeğimi bekliyordum doğdu ve ben hiç birşey hissetmedim hala da vicdan yaparım emzirmeyi bile reddetmişim hatırlamıyorum oraları bebeğimi görmek istemedim bile ama çok kısa sürdü çok şükür belki de çok acı çektim ondandır. ikinci bebeğimi benden çok eşim istedi gebelikte herhangi bir şeye ozenmedim ama bebeğim doğar doğmaz alıp ciğerime basasim geldi kucağımdan hiç indirmek istemedim çok fazla sarılıp öptüm. Çevrem bile fark etmiş ikinci çocugu hemen benimsedin diye. Bu bizi kötü anne yapmaz ruh halimiz değişiyor ikisini de canımdan çok severim ama hala üzülüp vicdan yaptığım olur

Oğlum 1.5 yaşında neredeyse doğduğundan beri kendime ayıracak zamanım yok,ev işleri,yemek derken bazen tükeniyorum.bana da destek olan yok eşim iş yorgunluğu bahanesiyle fazla destek olamıyor arada k.v geliyor ama beni rahatlatıcı bir etkisi yok insanı tüketen yalnızlık sende fazlaca yalnızsın .bazı günler herşeyi yerli yerinde yapıyorum bazen mecbur saliyorum yemek konusunda bizde çok problemliyiz o yüzden severek yediği şeyleri yapıyorum sadece.hava iyi olduğunda alıp parka cikiyorum ikimizede iyi geliyor.konusma , oyun konusunda da elimden Geleni yapmaya çalışıyorum ama bazen yorgun oluyorum yada sıkılıyorum yani aslında herkesin yaşadığı şeyleri yaşıyorsun bu seni kötü anne yapmaz bence.ha bı de benim çevremdekiler (kendi ailemde dahil)bu çocuk sadece seninle duruyor vs diyor çocuk o kadar benimle iç içe ki başka seçeneği kalmıyor aslında .ben sabırla devam ediyorum, sağlığına şükrediyorum.cok hareketli bir bebek günü kazasız belasız atlatinca bile kendimi başarılı görüyorum.seninde iyi yaptığın şeyler var kendini suçlama bu senin motivasyonunu düşürür

yemek konusunda kızımda oğlunuz gibiydi hala öyle şimdi 5.5 yaşında şu beş senede anladım ki çocuğa ay yemek ye diye diretmek, ay yemek yemedi diye kendimi harap etmem o kadar saçmaymış ki.
avuç içi kadar midesi olan bir canlı ne yese doyuyor zaten.
biz anne olarak herşeyi yesin vitaminlensin bağışıklansın gelişsin bla bla istiyoruz ama inanın hiç gerek yok.
bende isterdim önüne koydugum yemegi secmeden yesin ama olmuyor napayim?
ne yiyorsa cevirip cevirip onu pisiriyorum arada biseyler denetiyorum yine severse ne ala sevmezse yapacak bir şey yok.
boş boş hem kendimizi yoruyoruz hem çocuğu,birde iyi anne olamadim beceremedim vs diye kendimizi sucluyoruz halbuki alakası yok çocuğun fıtratı bu.
yemek secenegi bile bir karakter şekli bence.
son olarak cevremizde 3 5 herseyi yiyen cocuk gorunce bizimki yemiyor saniyoruz ama inanin çoğu boyle.
sınıfında 20 tane cocuk var hangisinin velisiyle konussam yemek seciyor yemiyor, cocuklarin onceligi yemek yemek vs degil oyun.
oynarken bunaliyorsaniz hava sicak koyun onume suyu oyuncagi kendi bir sure oyalanir sizde biraz kafa dinleyecek firsat bulursunuz.
sudan biktimi oturun masaya yanina verin eline fircayi kagidi istedigi gibi boyasın.
odanin birini ona tahsis edin duvarlarini bile boyayabilsin, çizebilsin.
dışarı cikarin koyun onune kum kovası kepce kurek kaşık kazsın dursun aslinda sizle oynamak istemiyor oyun kurmak istiyor once bunu çözün.
oyunu kurduktan sonra sizinle pek işi olmaz

Ben hiç sevmem oyun oynamayı. Yetişkin oyunlarını da sevmem. İki çocuğumla da oyun falan oynamadım.tabi benimkiler kreşe gitti gidiyor. Ben çalışıyorum. Ama ben anneliği çok sevdim. Yemek konusunda da ben ısrarcı değilim. Mesela kızım 3 gündür hiçbir şey yemiyor hasta. Yapıp teklif ediyorum. 3 gün aç kaldı diyebilirim. Bugün muz ve süt istedi benim için yeterli. ısrar etmemek gerekiyor zorla yemezler çünkü. Mesela et Türü diline bile değdirmiyor kabullendim. Çok kasma kendini bu seni de bebeği de yorar. Mesela oğlum 10 yaşında en yakın arkadaşım. Büyüdükçe keyifli oluyor.

Büyüdükçe geçiyor merak etmeyin. Benim oğlan 5.5 yaşında. Dün anne yanıma oturur musun seninle konuşmamız gereken bir şey var diyor dedim kreşte bir şeyler oldu onu anlatacak galiba. Küçüklük maceralarını anlatsana bana diyor
Ben antidepresandan sonra düzeldim. Keşke daha önce başlasaydım çocuğumun küçüklüğünden hiç bir şey anlamadım depresyon yüzünden