Anne olupta sonradan pişman olanlar var mı?

:KK53:Ilk bebeğimi çok zor büyüttüm gaz sancısı beslenme sorunu yardım edenim yoktu vsvs bebeğimi bile sevmeye korktum ve 5 yıl 2. Yapmadım şimdi 2 aylık mi oğlum var yiyesin geliyor poaça gibi kek gibi:kk77::kk77:İçime sokasım var ve 3. Yü yapmayı düşünüyorum.... Doğunca zorlukları elbette olucak ve sevgisi her şeye değer...
 
akıl sağlığı yerınde olan çocuk edınmek için yeterli olgunlukta olan bır kadının anne olmaktan pişman olması mumkun değil
 
Aynı benim düşüncemde birisin bende 3 yılı geçkindir evliyim hala cesaret edemiyorum çocuğa.Çocuk kendinden canından bir parça tabi sevilir fakat nasıl büyüyecek acı sıkıntı çekerekmi ? Bende çok ince düşünceliyim nasıl bakarım iyi bir anne olabilecekmiyim?Gerekli sabırı fedakarlığı gösterebilecekmiyim?Sırf annelik duygumu tatmin etmek için bir çocuk getireceğim dünyaya onun için herşeyi yapabilecekmiyim?..Budha'ya sormuşlar ''oğlun oldu neden sevinmiyorsun''diye. Budha'da demiş ''neden sevineceğim oda benim gibi yaşlanacak sıkıntılar çekip ölecek''demiş.Bu söz sürekli aklıma gelir.Ama ya ileride pişman olursam diye de korkmuyor değilim.Kendinden canından bir parça dünyaya getirip gözlerinin önünde büyümesi anne demesi çok farklı bir şey olsa gerek...
 
blckndwht .!.:
Kızlar ben şimdi 30 yaşındayım , çocuk yapma konusunda hala kesin bir karar veremedimo_OBir yanım istiyor, küçük bir kuzum olsun bağrıma basayım diyorum, arkadaşlarımın bebişlerini severken evet doğurmalıyım, Allah'ım banada nasip et diyorum...Ama bu düşüncem sonra hemen değişiyor, yok çocuk olmaması daha iyi diyorum.Nasıl doğuracam, doğurdum hadi nasıl bakacam ve büyütecem, ben işe giderken o napacak, hem işime, hem evime, hem çocuğa bakacak güç ve sabır bende yok diyorum:KK61:Biraz bahtsızımdır ben, ya çocuk engelli doğarsa, ya doğum çok zor olursa, ya sonrasında ben ya da bebeğim hasta olursa diye aklıma geliyor ve daralıyorum,çok kaygı taşıyorum, geleceği düşünmeden yaşayabilmeyi beceremeyenlerdenim:KK43: Bi de bizim ailede herkes kanserden ölüyor, doktorlarda sende genetik açıdan risk altındasın, çocuk istiyorsan hemen yap diyorlar...Bilmiyorum ben yaa, napıcam??Hep kötü kötü düşünceler aklıma geliyor.Diyelim ki çocuk yaptım ama sonrasında kanser bana da vurdu, bu seferde neden ben bu çocuğu doğurdum, onu bile bile annesiz bırakmayı göze alarak nasıl dünyaya getirdim diye kendi kendimi suçlarsam diye çok korkuyorum.Ya nolur içinizden ne geçiyorsa onu yazın , yorumlarınızı bekliyorum, fikirleriniz karar vermemde etkili olacak:KK19:
Genişletmek için tıkla...
İçim daraldı yanlış anlamayın ama bu nasıl bir karamsarlıktır.Akışına bırakın olayları bence böyle düşünmekten kanser olur insan.Rahatlayın biraz hemen de bir bebek yapın emin size çok iyi gelecektir:emir_bebek::KK59:
 
Sdece çocuk konusunda değil de hayatınızdaki diğer konularda da böyle karamsar mısınız,hep kötüyü mü çağırırsınız? Psikolojik destek alın bence eğer öyleyse. Sadece çocuk konusunda böyleyse biraz daha zaman var demek ki.
 
Doğduğuna pişman olan gördüm.:)
Okuduğuna pişman olan gördüm.
Okumadığına pişman olan gördüm.
Evlendiğine pişman olan gördüm de..

Anne olduğuna pişman olan hiç görmedim.

Boşanmış anneler bile keşke çocuk olmasaydı diye eski kocayı hayatından tamamen
silip atamayacak olmaları gibi nedenler yüzünden diyorlar.
Diğer türlü çocuk yaşama sebebi oluyor anne için. İyi ki doğmuş, her şeyim o benim düşüncesi hakim.

Düşünüyorum da çocuğu olan kadın depresyona bile girmez çocuğunu düşünerek.
Bensiz ne yapar evladım diye.

Çocuk dünyanın en güzel şeyi bana göre.

Böyle kuruntularla hayatı kendinize zehir etmeyin.
 
blckndwht .!.:
Kızlar ben şimdi 30 yaşındayım , çocuk yapma konusunda hala kesin bir karar veremedimo_OBir yanım istiyor, küçük bir kuzum olsun bağrıma basayım diyorum, arkadaşlarımın bebişlerini severken evet doğurmalıyım, Allah'ım banada nasip et diyorum...Ama bu düşüncem sonra hemen değişiyor, yok çocuk olmaması daha iyi diyorum.Nasıl doğuracam, doğurdum hadi nasıl bakacam ve büyütecem, ben işe giderken o napacak, hem işime, hem evime, hem çocuğa bakacak güç ve sabır bende yok diyorum:KK61:Biraz bahtsızımdır ben, ya çocuk engelli doğarsa, ya doğum çok zor olursa, ya sonrasında ben ya da bebeğim hasta olursa diye aklıma geliyor ve daralıyorum,çok kaygı taşıyorum, geleceği düşünmeden yaşayabilmeyi beceremeyenlerdenim:KK43: Bi de bizim ailede herkes kanserden ölüyor, doktorlarda sende genetik açıdan risk altındasın, çocuk istiyorsan hemen yap diyorlar...Bilmiyorum ben yaa, napıcam??Hep kötü kötü düşünceler aklıma geliyor.Diyelim ki çocuk yaptım ama sonrasında kanser bana da vurdu, bu seferde neden ben bu çocuğu doğurdum, onu bile bile annesiz bırakmayı göze alarak nasıl dünyaya getirdim diye kendi kendimi suçlarsam diye çok korkuyorum.Ya nolur içinizden ne geçiyorsa onu yazın , yorumlarınızı bekliyorum, fikirleriniz karar vermemde etkili olacak:KK19:
Genişletmek için tıkla...
Bende bekarım seni anlıyorum.
Kıyamam ben sana içinden geldiği gibi yaşa hayat hesaplarla yaşanmazki nasipte ne var bilemezsin:KK25:
 
cok haklısın. ben de benzer sebeplerden düşünmüyorum çocuk. kararsızım ya da işte...
bu kadar içine sinmezken hamile kalmaman en doğrusu tabii eşinin fikirleri de bu yöndeyse..
 
eğer doğurursan emin ol keşke daha önce doğursaydım diyeceksin,ayrıca bu kadar karamsar olmayın,herkesin çocuğu hastalanıyor,çalışıp da doğuran çok,bir şekilde büyüyor doğan...
 
blckndwht .!.:
Kızlar ben şimdi 30 yaşındayım , çocuk yapma konusunda hala kesin bir karar veremedimo_OBir yanım istiyor, küçük bir kuzum olsun bağrıma basayım diyorum, arkadaşlarımın bebişlerini severken evet doğurmalıyım, Allah'ım banada nasip et diyorum...Ama bu düşüncem sonra hemen değişiyor, yok çocuk olmaması daha iyi diyorum.Nasıl doğuracam, doğurdum hadi nasıl bakacam ve büyütecem, ben işe giderken o napacak, hem işime, hem evime, hem çocuğa bakacak güç ve sabır bende yok diyorum:KK61:Biraz bahtsızımdır ben, ya çocuk engelli doğarsa, ya doğum çok zor olursa, ya sonrasında ben ya da bebeğim hasta olursa diye aklıma geliyor ve daralıyorum,çok kaygı taşıyorum, geleceği düşünmeden yaşayabilmeyi beceremeyenlerdenim:KK43: Bi de bizim ailede herkes kanserden ölüyor, doktorlarda sende genetik açıdan risk altındasın, çocuk istiyorsan hemen yap diyorlar...Bilmiyorum ben yaa, napıcam??Hep kötü kötü düşünceler aklıma geliyor.Diyelim ki çocuk yaptım ama sonrasında kanser bana da vurdu, bu seferde neden ben bu çocuğu doğurdum, onu bile bile annesiz bırakmayı göze alarak nasıl dünyaya getirdim diye kendi kendimi suçlarsam diye çok korkuyorum.Ya nolur içinizden ne geçiyorsa onu yazın , yorumlarınızı bekliyorum, fikirleriniz karar vermemde etkili olacak:KK19:
Genişletmek için tıkla...
Hiçbirimiz yarın ne olacağını bilmiyoruz,bilin istedim. Gelecek herkes için muamma. bu kadar kaygılı yaşanmaz.
 
blckndwht .!.:
Kızlar ben şimdi 30 yaşındayım , çocuk yapma konusunda hala kesin bir karar veremedimo_OBir yanım istiyor, küçük bir kuzum olsun bağrıma basayım diyorum, arkadaşlarımın bebişlerini severken evet doğurmalıyım, Allah'ım banada nasip et diyorum...Ama bu düşüncem sonra hemen değişiyor, yok çocuk olmaması daha iyi diyorum.Nasıl doğuracam, doğurdum hadi nasıl bakacam ve büyütecem, ben işe giderken o napacak, hem işime, hem evime, hem çocuğa bakacak güç ve sabır bende yok diyorum:KK61:Biraz bahtsızımdır ben, ya çocuk engelli doğarsa, ya doğum çok zor olursa, ya sonrasında ben ya da bebeğim hasta olursa diye aklıma geliyor ve daralıyorum,çok kaygı taşıyorum, geleceği düşünmeden yaşayabilmeyi beceremeyenlerdenim:KK43: Bi de bizim ailede herkes kanserden ölüyor, doktorlarda sende genetik açıdan risk altındasın, çocuk istiyorsan hemen yap diyorlar...Bilmiyorum ben yaa, napıcam??Hep kötü kötü düşünceler aklıma geliyor.Diyelim ki çocuk yaptım ama sonrasında kanser bana da vurdu, bu seferde neden ben bu çocuğu doğurdum, onu bile bile annesiz bırakmayı göze alarak nasıl dünyaya getirdim diye kendi kendimi suçlarsam diye çok korkuyorum.Ya nolur içinizden ne geçiyorsa onu yazın , yorumlarınızı bekliyorum, fikirleriniz karar vermemde etkili olacak:KK19:
Genişletmek için tıkla...
Ben henüz anne degilim ama anne olupta pişman olan 1 kadın bile tanimiyorum
 
Çok korktum bu konuyu bir anne açtı diye. Hiç pişman olunur mu. Öyle seviliyor ki... Bazen çıldırasım geliyor sevgiden :) Oturup ağladığımı çok biliyorum çok seviyorum diye. O kadar seviliyor ki nasıl seveceğini şaşırıyor insan. İyi ki varsın oğlum :)
 
blckndwht .!.:
Kızlar ben şimdi 30 yaşındayım , çocuk yapma konusunda hala kesin bir karar veremedimo_OBir yanım istiyor, küçük bir kuzum olsun bağrıma basayım diyorum, arkadaşlarımın bebişlerini severken evet doğurmalıyım, Allah'ım banada nasip et diyorum...Ama bu düşüncem sonra hemen değişiyor, yok çocuk olmaması daha iyi diyorum.Nasıl doğuracam, doğurdum hadi nasıl bakacam ve büyütecem, ben işe giderken o napacak, hem işime, hem evime, hem çocuğa bakacak güç ve sabır bende yok diyorum:KK61:Biraz bahtsızımdır ben, ya çocuk engelli doğarsa, ya doğum çok zor olursa, ya sonrasında ben ya da bebeğim hasta olursa diye aklıma geliyor ve daralıyorum,çok kaygı taşıyorum, geleceği düşünmeden yaşayabilmeyi beceremeyenlerdenim:KK43: Bi de bizim ailede herkes kanserden ölüyor, doktorlarda sende genetik açıdan risk altındasın, çocuk istiyorsan hemen yap diyorlar...Bilmiyorum ben yaa, napıcam??Hep kötü kötü düşünceler aklıma geliyor.Diyelim ki çocuk yaptım ama sonrasında kanser bana da vurdu, bu seferde neden ben bu çocuğu doğurdum, onu bile bile annesiz bırakmayı göze alarak nasıl dünyaya getirdim diye kendi kendimi suçlarsam diye çok korkuyorum.Ya nolur içinizden ne geçiyorsa onu yazın , yorumlarınızı bekliyorum, fikirleriniz karar vermemde etkili olacak:KK19:
Genişletmek için tıkla...
Bi psikoloğa git ciddiyim bende negatiftim genelde fakat daha iyiyim şu an....duşunerek omur geçmez
 
Çok çok uç örnekler dışında bunu söyleyecek anne olacağını sanmıyorum.
Anneler anneliğe objektif bakamazlar pek. O hormon bombardımanı ve içgüdü buna engel.
Zaman zaman yakınır, isyan eder, "anam beni size köle mi doğurdu" der lakin canından can olanın yüzüne bakıp da "keşke doğurmasaydım" cümlesini içinden bile geçirmez.
Ben anneliğe hazır olmak, meselesine de inan biri değilimdir açıkçası. Çünkü mantık çerçevesinde bakarsak öyle bir sorumluluğa asla hazır olamaz bir insan. Ne demek yepyeni bir insan getiriyorsunuz hayata ve onu bu hayata hazırlamak sizin sorumluluğunuz. :) Belki de ben plansız hamile kalıp anne olduğum içindir. Üstelik kesinlikle çocuk istemiyorduk kaldı ki ben bebek falan sevmem pek, çocuklar dikkatimi ilgimi de çekmez. Hatta arkadaşlarım "nasıl yani sen anne mi olacaksın, bekçi Hasan abinin bile hamileliği daha makul" derlerdi :). Şu an ikinciyi düşünmüyoruz ama oğlumu doğurduğum için de bir gün bile pişmanlık duymadım.
 
blckndwht .!.:
Kızlar ben şimdi 30 yaşındayım , çocuk yapma konusunda hala kesin bir karar veremedimo_OBir yanım istiyor, küçük bir kuzum olsun bağrıma basayım diyorum, arkadaşlarımın bebişlerini severken evet doğurmalıyım, Allah'ım banada nasip et diyorum...Ama bu düşüncem sonra hemen değişiyor, yok çocuk olmaması daha iyi diyorum.Nasıl doğuracam, doğurdum hadi nasıl bakacam ve büyütecem, ben işe giderken o napacak, hem işime, hem evime, hem çocuğa bakacak güç ve sabır bende yok diyorum:KK61:Biraz bahtsızımdır ben, ya çocuk engelli doğarsa, ya doğum çok zor olursa, ya sonrasında ben ya da bebeğim hasta olursa diye aklıma geliyor ve daralıyorum,çok kaygı taşıyorum, geleceği düşünmeden yaşayabilmeyi beceremeyenlerdenim:KK43: Bi de bizim ailede herkes kanserden ölüyor, doktorlarda sende genetik açıdan risk altındasın, çocuk istiyorsan hemen yap diyorlar...Bilmiyorum ben yaa, napıcam??Hep kötü kötü düşünceler aklıma geliyor.Diyelim ki çocuk yaptım ama sonrasında kanser bana da vurdu, bu seferde neden ben bu çocuğu doğurdum, onu bile bile annesiz bırakmayı göze alarak nasıl dünyaya getirdim diye kendi kendimi suçlarsam diye çok korkuyorum.Ya nolur içinizden ne geçiyorsa onu yazın , yorumlarınızı bekliyorum, fikirleriniz karar vermemde etkili olacak:KK19:
Genişletmek için tıkla...
Bir gün Nasrettin hoca gece yatağında dönüp durup bir türlü uyuyamıyormuş. Hanımı da 'hoca neyin var neden huzursuzsun' demiş
Nasrettin hoca da ' bizim komşunun eşeği hamileymiş. Ya doğacak sıpanın kuyruğu olmazsa diye düşünüp uyuyamıyorum' demiş
Hanımı ' ilahi hoca bundan sanane' demiş
Nasrettin hoca ' banane olur mu hiç hanım. Ya yarın öbür gün sıpa kaybolursa komşu da benden bulmak için yardım isterse bem de sıpayı aramaya çıksam ve sıpayı bir bataklıkta bulsam sıpayı neresinden tutup kurtaracağım' demiş.
Sizin olayınız da bunun gibi olmuş. Ya sakat olursa , ya kanser olursam , ya pişman olursam ya kendimi suçlarsam. .... Yapmayın bebek sahibi olmanın güzelliğinden böylesine yersiz kuruntularla kendinizi mahrum bırakmayın.
Biraz tevekkül öneriyorum size :KK19:
 
blckndwht .!.:
Kızlar ben şimdi 30 yaşındayım , çocuk yapma konusunda hala kesin bir karar veremedimo_OBir yanım istiyor, küçük bir kuzum olsun bağrıma basayım diyorum, arkadaşlarımın bebişlerini severken evet doğurmalıyım, Allah'ım banada nasip et diyorum...Ama bu düşüncem sonra hemen değişiyor, yok çocuk olmaması daha iyi diyorum.Nasıl doğuracam, doğurdum hadi nasıl bakacam ve büyütecem, ben işe giderken o napacak, hem işime, hem evime, hem çocuğa bakacak güç ve sabır bende yok diyorum:KK61:Biraz bahtsızımdır ben, ya çocuk engelli doğarsa, ya doğum çok zor olursa, ya sonrasında ben ya da bebeğim hasta olursa diye aklıma geliyor ve daralıyorum,çok kaygı taşıyorum, geleceği düşünmeden yaşayabilmeyi beceremeyenlerdenim:KK43: Bi de bizim ailede herkes kanserden ölüyor, doktorlarda sende genetik açıdan risk altındasın, çocuk istiyorsan hemen yap diyorlar...Bilmiyorum ben yaa, napıcam??Hep kötü kötü düşünceler aklıma geliyor.Diyelim ki çocuk yaptım ama sonrasında kanser bana da vurdu, bu seferde neden ben bu çocuğu doğurdum, onu bile bile annesiz bırakmayı göze alarak nasıl dünyaya getirdim diye kendi kendimi suçlarsam diye çok korkuyorum.Ya nolur içinizden ne geçiyorsa onu yazın , yorumlarınızı bekliyorum, fikirleriniz karar vermemde etkili olacak:KK19:
Genişletmek için tıkla...

Ooo simdiden bukadar pimpirikli olursaniz anne olunca dusunemiyorum,cunki annelik hslastalikli bisey,onu korumak,bakmak,herseyini dusunmek zorundayiz,ama dunyanin en guzel seyi anne olmak,vede zorda tabi.
Belki once pisikolojik destek alip bu endiselerdenkurtulmalisiniz ,sonrasi nasip kismet.
Hakkinizda hayirlisi...
 
Her kadın çocuk yapmak zorunda değil ki, eğer bakamayacak iseniz doğurmamamız en iyisi, o çocuk ailesini seçmiyor ona verebileceğiniz en iyi imkanları vermeniz lazım
 
Bence şu an çok sağlıklı düşünemiyorsunuz,Hayatınızdaki her şey için hatta olmamış Şeyler için bile yoğun kaygınız var,kaygınızın kararlarınızı ve hayatınızı etkilemiş olduğu Anlaşılıyor yazdıklarınızdan.Mutlaka ama mutlaka psikolojik destek alın ve ruhsal durumunuz düzelmeden çocuk yapmayın,çocuğun Sorumluluğu zaten sizin kaygılı hâlinizi daha da pekiştirecektir.Kaygı düzeyi çok yoğun bir anne de çocuğunu yetiştirirken hem zorlanır hem de bu kadar yoğun kaygıyla çocuğun ruh sağlığını olumsuz etkileyebilir. Sağlıcakla kalın
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
X