- 4 Mayıs 2019
- 3.482
- 6.192
- 31
Anlatamazsın çünkü bizim ülkemizde kadınlar ve erkekler neden çocuk dünyaya getirilmeli konusunda bilgi sahibi değiller.Bu tartismayi yasadim biliyormusun? Anneme anlatmaya çalistim asil benim istegimin sefkat oldugu. Bir bana sarilmasi "sen harikasin" demesi. Hatta onu bile degil "Oldugun gibi yeterlisin" demesi bile benim için yetecekti.
Yok, anlatamadim.
Yine kendisi magdur rollerine girdi. Yemeyip yedirdi diye, genç yasta anne olmasina ragmen herseyi yapti diye, kv'de ve es magduru diye.. Ben nankörmüsüm, onca seyleri görmüyorum. E peki ben ne yapayim sen genç yasta anne oldugun için? Burda benim suçum ne? Her genç yasta anne olan çoçuguna psikolojik siddetmi uyguluyor?
Müthis bir ego var, asla yanlis oldugunu kabul etmez. Yanlislarini saydigin anda o kadar bagiri, çagirir ki. O kadar seni nankör evlat ilan eder ki. Bide senden özür ister, onu kirdin diye. Yillarca benim kirlmam sorun degil tabiki, onun bahanesi var, es ve kv'de magduru.
Ergenligimde hep zaman makinesi olsada benim dogmadan önceki yila gidebilseydim diyordum. Annemi vazgeçirmek için. Annem çünkü iyi bir dost, kardeslerine iyi bir kardes fakat iyi bir anne degil iste. Baze kadinlar cidden anne olmak için yaratilmamis. Ve çeremesini biz çoçuklar ömrümüz boyunca çekecegiz.
Sürekli eleştirilen hakaret edilen yerde durmayacak o kadın o zaman. Mücadele edecek, kendini kurtaracak. Kurtaramıyorsa da bunun faturasını çocuğa kesmeyecek. Ama “garip analar” hep mağdur. Haa çocuk hayatını kuruyor, eli ekmek tutuyor, o zaman boşanmak akıllarına geliyor. Neden? Sırtına binmelik birini buldukları için. Üyenin nickini vermek istemiyorum ama daha geçen ay birebir bu konu vardı bdv’de.Anlatamazsın çünkü bizim ülkemizde kadınlar ve erkekler neden çocuk dünyaya getirilmeli konusunda bilgi sahibi değiller.
Çevre baskısı, kaynana baskısı, yaşlandığında bakıcı, evliliği kurtarıcı, bir oğlum olsun sevdası....
Kısacası Allah rızası ve vatana millete hayırlı bir birey yetiştirme harici her şey için çocuk dünyaya getiriliyor. Amaç kendi küçük egosunu tatmin etmek olduğu için yedirdi, icirdi, giydirdi olayını çocuk yetiştirmek zannediyorlar.
Bir de yazmışsın ya " zaman makinesi olsa da annemi beni doğurması için vaz gecirseydim " diye. Annen seni dünyaya tek başına getirmedi, bunu babanla beraber yaptı. Ama kabak annenin başına patladı.
Söyle bir durum var ki erkekler mutlu evlatlar yetişsin istiyorlarsa önce annelerini mutlu etmelidirler.
Kocası veya diş etkenler tarafından mutsuz edilen kadınlar psikolojik olarak evlatlarına düzgün annelik yapamıyorlar.
Sürekli eleştirilen, hakaret işiten, değer görmeyen bir kadın sence nasıl bir çocuk yetiştirebilir?
Yahu hep kadınlar mı suçlu? Hırsızın hiç mi suçu yok?Sürekli eleştirilen hakaret edilen yerde durmayacak o kadın o zaman. Mücadele edecek, kendini kurtaracak. Kurtaramıyorsa da bunun faturasını çocuğa kesmeyecek. Ama “garip analar” hep mağdur. Haa çocuk hayatını kuruyor, eli ekmek tutuyor, o zaman boşanmak akıllarına geliyor. Neden? Sırtına binmelik birini buldukları için. Üyenin nickini vermek istemiyorum ama daha geçen ay birebir bu konu vardı bdv’de.
Anlatamazsın çünkü bizim ülkemizde kadınlar ve erkekler neden çocuk dünyaya getirilmeli konusunda bilgi sahibi değiller.
Çevre baskısı, kaynana baskısı, yaşlandığında bakıcı, evliliği kurtarıcı, bir oğlum olsun sevdası....
Kısacası Allah rızası ve vatana millete hayırlı bir birey yetiştirme harici her şey için çocuk dünyaya getiriliyor. Amaç kendi küçük egosunu tatmin etmek olduğu için yedirdi, icirdi, giydirdi olayını çocuk yetiştirmek zannediyorlar.
Bir de yazmışsın ya " zaman makinesi olsa da annemi beni doğurması için vaz gecirseydim " diye. Annen seni dünyaya tek başına getirmedi, bunu babanla beraber yaptı. Ama kabak annenin başına patladı.
Söyle bir durum var ki erkekler mutlu evlatlar yetişsin istiyorlarsa önce annelerini mutlu etmelidirler.
Kocası veya diş etkenler tarafından mutsuz edilen kadınlar psikolojik olarak evlatlarına düzgün annelik yapamıyorlar.
Sürekli eleştirilen, hakaret işiten, değer görmeyen bir kadın sence nasıl bir çocuk yetiştirebilir?
Kocaya ve/veya ailesine kızıp çocuğa şiddet uygulamamak marjinallikse keşke herkes benim kadar marjinal olsa. Evime hırsız girerse eve giren hırsıza kızarım, hırsızı suça iten nedenler 2. plandadır benim için.Yahu hep kadınlar mı suçlu? Hırsızın hiç mi suçu yok?
Kadınların çocuğunu düşündüğü kadar kocalar da düşünse sıkıntı kalmayacak demek istedim ben.
Sabah sabah veya akşam akşam saçma bir sebep yüzünden tartışma çıkar, sonra da kadını çocuklarla evde bırakıp kapıyı çek çık. Git kafanı dağıt, evde kalıp bir yere çıkamayan kadın da ne yaparsa yapsın ki geneli çocuklarına sarıyor.
Ayrıca sürekli psikolojik şiddete maruz kalan bir kadın normal düşünemez ki!!
Herkes öyle zannedip sineye çekmeye devam eder. Çünkü böyle yetiştiriliyoruz.
Eşimin annesi birisinin boşandığını duydu. " Kızım sana söylüyorum gelinim sen işit" misali bana söylüyor
- kadın dediğin alttan alacak. Her şeyi sorun etmeyecek. Gerekirse çekecek. Biz de çektik zamanında. Şimdiki kızlar da hiçbir şeyi çekmiyorlar. Hemen boşanıyorlar. "
Erkeğin çektirmesi normal ama onu çekmeyen kadın anormal.
Ulkemizdeki kadınların bir çoğu bu mantıkta kız ve erkek çocuk yetiştiriyorlar.
Sizin dediginiz gibi o kadar marjinal olamadık.
Marjinallik haksızlığa uğrayan kadının anında tepki koyması ve hakkını savunması.Kocaya ve/veya ailesine kızıp çocuğa şiddet uygulamamak marjinallikse keşke herkes benim kadar marjinal olsa. Evime hırsız girerse eve giren hırsıza kızarım, hırsızı suça iten nedenler 2. plandadır benim için.
Maalesef çogu kadın senin annen gibi. Unutup hayatına devam etmek yerine hatırlayıp acı çekmeyi ve çektirmeyi seçiyor.Acikcasi babam olmasaydi çoçuklugum komple berbat olacakti. Babam en azindan sevkat gösteriyordu, benim ile sakalar yapiyordu, ergen bunalimimi anliyordu. Annemin hayati evet daima kolay degildi fakat kendisi abarttigi kadar zorda degildi. Baze seylerin iyilestirmenin yerine, annem negatif enerji saçmayi seçiyor. Annem ilk yillarinda kayin aile ile yasadi. Sonra oda bitti, kendi evi oldu. Istese babami çok iyi bir sekilde idare edebilirdi fakat yapmadi. Yillardir o geçmisin intikami pesinde ve hiç bitmiyor bu magduriyeti. Hem kendine, hem etrafa hayati zehir ediyor aslinda.
Maalesef çogu kadın senin annen gibi. Unutup hayatına devam etmek yerine hatırlayıp acı çekmeyi ve çektirmeyi seçiyor.
Kayın aile ile yaşaması onda travmaya sebep olmuş ve git gide ilerlemiş.
Babanın hatası ise annen travma yaşarken fark etti ama görmezden geldi veya daha kötüsü hiç fark etmedi.
Biraz uzun olacak sanırım. Isteyen son 2 paragrafi okuyabilir.Okumak fikir vermek isteyenler buyursun. Buraya kizimla oyun oynamak konusnda fikir almak icin konu acacaktim ama biraz derine inip içimi dökmek istedim. Özellikle çocuk gelisimci arkadaşlara bir sorum olacak yazimin sonunda.
Ben 33 yasindayim. Annem çalışan bir kadındı ve çok yoğundu. Öyle ki erken doğmuşum ve 2 ay hastanede kalmışım annem çoktan başlamış ise. Bakıcı bakmış sonra kreşe gitmişim. Çok yorgun gelirdi çok konuşkan bir cocuktum. Günlük aktivitelerimi anlatirken başım agridi simdi isim var sonra derdi ama sonra bana hic sira hiç gelmezdi. Sarılırdım pek sarilmaya da gelmezdi. Ne güzel bir söz hatırlarım ne sarıldığını. Bıcır bıcır bir çocukken içime kapandım soğuk konuşmayan bir genç kıza ve kadına evrildim. Çünkü hiç öğrenmedim nasıl sevgi gosterilecegini. Bana hiç bir şey öğretmedi ne mutfak işi ne temizlik sen dur batirirsin şimdi ben yaparım diye diye hiç uğraşmak istemedi. Ama hep laf isitirdim başkalarının yanında gururumu çok kırardı. Zaten beceriksiz hiç ise yaramaz birsey bilmez sunepe vs. Kısacası işinin ve hayatin tüm yorgunluğunu benden çıkarırdı. İhtiyacım olan hiçbir anımda yanımda yoktu. Hic oynamadi benimle ilgilenmedi. Genc kizken nerede ne giyilir gibi basit seyleri bile ogretmedi. Dugune kotla giderdim herkes bana gulerdi. Makyaj yapinca maymuna benzemissin derdi. Kendince saka yapardi aslinda. Ne suslenmeyi ne bakimi yani kadinliga dair hicbirseyi bilmiyorum. Anne dediğim zaman yoktu orada o gün ne yaptığımı birseyden mi korktugumu neyi sevip sevmedigimi neye ihtiyacım olmadığını hiç bilmedi ve beni hiç gerçekten tanıyamadı. Hiç çaba göstermedi fiziksel ihtiyaclarim dışında.
Türkiye aile yapısına bakacak olursak büyük çoğunlukla aynı kaderi paylaşıyorum aslında niyetim dramatize etmek değil ama hayatın başkalarına kolay gelen bazı anlarında çok sorun yaşıyorum bilmiyorum cunku. En çok da kendi kurduğum aileyi ve evi idare etmek konusunda.
Onun disinda ornegin temizlik yapmayı bilmiyorum, derin temizlik kışlıkları yazlıkları kaldırma mutfak ya da gardırop düzeni gibi şeyleri hiç bilmem pratik olamam. Çok da zor gelir.
Bunlar hayatın sonu değil biliyorum halime bin şükür ama zevksiz geçiyor işte zor geliyor ev işi vs. Hiç takdir görmemişim dolayısıyla amaan yapsam ne olacak diye düşünüyor beynim otomatik olarak.
Annemin beni kendince sevdiğini biliyorum aslında hayat çocuk bakımı iş zor geldi sanırım ama affedemiyorum işte. Ona sarılıp öpmekten şefkat göstermekten nefret ediyorum. O ise benden kendi hiç öğretmedigi gostermedigi şeyleri bekliyor. Çok ama çok tepkiliyim ona. Hala anneme ihtiyacim var simdi arada gelsin kalsın istiyorum ama ona çok zor geliyor sıkıntılarımı duymazdan geliyor. Bu da beni daha da uzaklaştırıyor.
En onemlisi ise simdi bir kızım var 3 yaşına girecek. Acısını cikarircasina sevgimi gösteriyorum hiç esirgemem zaman zaman abarttigim da olur. Ama hayal gücüm yok mesela anne birlikte oynayalım diyor ve ben yüzlerce kitap okumama nette arastirmama rağmen çabuk tıkanıyorum. Mesela sembolik oyunlara bayiliyor ama bebegi aliyoruz elime konusturuyorum 5 10 dk sürüyor. Zaten oyun oynamayı sevmiyorum belli etmemeye çalışıyorum ama beceremiyorum haliyle çocuğum da sıkılıyor. Çok ama çok sıkılıyor. Yetersizlik hissinden kurtulamıyorum. Onu yetiştirmek bildiğim herşeyi öğretmek hayatta mutlu kalabileceği seylerle donatmak istiyorum ama bilmediğim şeyi nasıl yapacağım. Temizlik bile ogrenmeli cocuk zulüm gelmemeli ona ki benim gibi yapmak zorunda kaldığında nefret etmesin. Bir anne çocugunu duyusal olarak da hayata hazırlamakla yükümlüdür annem bunu hiç yapamadı ben de ogrenemedim simdi igneyle kuyu kazmaya calisiyorum. Nereden nereye bağladın amma uzun yazdın diye kızmayın arkadaşlar içim çok dolu patlarcasina saçıldı etrafa kelimeler...
İşin özeti benim gibi olup da kendilerini iyilestirebilenlerle dertlesmek istedim
Ayrıca sembolik oyun, mis gibi oyun ve aktivite önerilerine açığım. Hergün akşam 3 saat parktayiz açık hava kotasını dolduruyoruz bu arada ve yarim gün de okula baslayacak. Okuduysaniz cok teşekkür ederim.
Onunla daha çok ilgilenirdi ve beni de aynı yaştaki kuzenimle hep oynatirlardi uzak büyüdük malesef aynı evin icindeNeden? Aslinda ortak skntilar daha cok yakinlastirmaliydi sizi
Var olan annenin duygusal yokluğu içimi çok acıtan bir kitaptır okudum. Köpek gibi büyütülmüş çocuk diye bir kitap var o da çok acı. Olgunlaşmamış ebeveynlerin çocuklarını da yarısına kadar okudum bitireceğim. 3. Kitabı bilmiyordum mutlaka bakacağım çok teşekkür ederim.Erken çocukluk uzmanıyım.
Yazdıklarınızı kalbim acıyarak okudum.
Size üç kitap tavsiye edeceğim.
Faydalı olacağını düşünüyorum.
Kızınıza gelince,yaşı gereği dikkat süresi
zaten max 15-20 dk.
Artık sosyalleşme zamanı geldiği için kreşe başlatma kararınız yerinde.
Oyun-arkadaş ihtiyacını kreşte giderir.
Keyif almadığınız oyunlar için kendinizi zorlamayın.
Alternatif etkinliklere yönelin.
Ev işleri için de dertlenmeyin.
İnstagramda temizliksever diye bir sayfa var.
Onu takip edebilirsiniz.
Gerekirse ev işleri için düzenli yardımcı alın.
Kendinize ev işleri-yemek düzeni için haftalık plan/liste yapın.
Siz ve evladınız,fiziksel ve psikolojik olarak sağlıklı olun gerisi bir şekilde hallolur.
Yavrunuzu sağlıkla ve sevgiyle büyütün.
Cünkü o gücü asla kullanmak zorunda kalmadiklari için, yargilamak çok kolay. Haklisin.
Artik varsin yargilasinlar diyorum artik. Toplum olarak bu konuyu konusmaliyiz. Anneleri kutsallastirmak hiçbir ise yaramiyor. Hem baze annelere bu ego yapma bahanesini veriyor. Hem yeni anneleri inanilmaz baski altinda aliyor, herseyi kusursuz yapmak için.
Bizim annelerimizin nesili ise, ego yapan nesildi iste. Anne sorgulanmz. Anne ne derse haklidir. Anneyi kiramazsin. Hata annede bile olsa, yine anneye özür dilemelisin cünkü yediren, içeren o. Seni ona bagli degil, bagimli hale geteren o. Bir nesil böyle çok kötü bir sekilde büyüdü. Herkes ürüdü çünkü. Kimse "bende aslina annelik iç güdüsü yok, yapmicam çoçuk" demedi. Yada en azindan hazir oluncaya kadar çoçuk yapmamak yoktu.