Anne olunca annesini daha iyi anlayan degil kızgınlığı artan var mi benim gibi

Yazdıklarınızdan çıkardığım en önemli şey şu ki, bence siz çok iyi bir annesiniz. Çocuğuyla nasıl oyun oynayacağını, ne yapması gerektiğini bile araştıran bir annesiniz öncelikle bunun için takdir etmek istedim sizi.

Anneme çok kızdığım zamanlar oldu, ilişkimiz çok kötüydü.

Ama bir zaman sonra annemi anladım. Ve onu arkadaş olarak görmeye başladım. Çünkü kendisi hep iyi bir anne olamadığını, yetersiz olduğunu, elinden geleni yaptığını ama iyi bir anne olmadığını söyledi bana. Biz de anne-kızdan öte arkadaş olduk, kardeş olduk. Beni çok özgür yetiştirdi, ama biliyordum ki ne zaman ihtiyacım olsa annem yanımda olacak. Grip olduğumda bile onun sohbeti bende iyileştirici etki yapacak.

Karşılıklı kabullendik yani birbirimizi. Ne o çok iyi anne oldu, ne ben çok iyi evlat oldum. Karşılıklı iyi iki arkadaş olduk, hayatı beraber sirtladik.

Ben herkesin hayata bi gelis amacı olduğunu düşünüyorum. Bazı kadınlar dogustan anne olarak geliyorlar dünyaya. Kendi çocuğu olmayanları bile anne sefkatiyle kucakliyorlar. Benim annem aşık olmak için gelmişti dünyaya mesela, çok güzel bir ask yasadi. Çoğu insanin hayatında sahip olamayacağı bir aska sahip oldu. Acı ama güzel ve degerli bir ask.

Ben simdi annemi kaybettim mesela, 1 yıl olacak 1 ay sonra. Belki annem yaşasaydı ben de ona kızacaktım, anne olduktan sonra. Ama su an herseyimi kaybetmiş gibi hissediyorum, çünkü herseydik birbirimiz için. Anne kız dışında herşey...
Ben klasik "anne" figürünü kayinvalidemle yakaladım.

O yuzden demem o ki, kabullenmek onemli. Karşımızdaki kişi için değil, kendimiz için.

Kızınız için birşey demiyorum, çünkü siz zaten onun için dünyanın en iyi annesisiniz. Benim için annemin oldugu gibi...
 
 
Çok haklısın canım. Ben de aynılarını yaşadım hatta daha beterini.
Evlenene kadar annemi suçladım. Ama evlenince benim gibi dışa dönük ve pozitif bir insanı negatif birine dönüştürdü eşim. Kimseden etkilenmeyen ve hiçbir şeyi takmayan ben kaygı bozukluğu yaşıyorum.
En kötüsü de babasının kızım yüzünden beni sürekli eleştirmesi benim kızıma karşı soğukluk hissetmeme sebep oldu.
Çok şükür ki farkına varıp tedavi oldum.
Tedavi olmama konusunda da annen ve benim annem gibiler hatalı.
 
Kayınvalideye kocaman bir
 
İnsanın hayatındaki en önemli kişiler anne ve baba. Onlar tarafından onaylanmayinca yeterli gorulmeyince hayat boyu kendinde o güveni gucu bulamıyor malesef.
 
Beni de babaannem büyütmüş dogdugumdan beri. Annem ben 1 yaşındayken boşanıp ardından hemen yine evlenmiş. Bana maddi manevi bakmadı, komşu kızı gibi sadece 1 gün kalıp geldim evime hep. Onda da hiç ilgi göstermedi, şimdi benim bebekliğime benzeyen bir kızım var,onda tüm eksik yanlarımı kapatmaya çalışıyorum.

Ben de anne olduktan sonra iyice annesinden soguyanlardanım. Hiç görüşmüyorum bile. Sizin en azından aynı evde kalmışlıgınız var, ama demek ki çocuk yetiştirmekten bir habermiş, güzel yanı ise aynı hataları sizin yapmayacak olmanız.
 
Evet sizin iliskinizi bir iki konuda okumuştum hatırlıyorum. Sizin çocukluğunuz da zor geçmiş. İyileşme olsa da olmasa da denemek zorundayım tabi çocuğum için. Yaşadıklarimi yaşamasın diye.
 
Benim annemin ise bildiğim kadarı ile evliligi ile ilgili ciddi dertleri yoktu. Çalışıyordu evet ama kendi istediği için. Çocuklukta yokluk görmüş tabi ayrıca yatılı okumuş vs. O da hasretti annesine. Koyde okul yoktu. Anneannem çok iyi biriydi 8 çocuğu vardı köyde yaşıyorlardı. Onun anneme davranişi ile annemin bana davranışı bir değil. Cok yogun çalışıyordu ev işleri tam yapılacak ev düzgün olacak bize fiziki olarak düzgün bakılacak bunlar sartti. İlgilenecek zamanı yoktu ayırmıyorDu. En çok üzüldüğüm de yıllar sonra bile iyiki çalışmışım kendi paramı kazanmışım der. Dese ki calismaktan cok memnundum ama sizi ihmal ettim ya da sizin icin zordu yine anlayacagim. Ben o calisirken o kadar sikinti cektim yalniz kaldim gormuyor. Kaldıki babam parasını annemden hiç esirgemeyin her istediğini aldı bir gün para maaş konusu yapmadı.
Beni de kardeşimi de isteyerek dogurmuş ama zor gelmiş işte ince ayrıntılar.
 
Anneniz öyle görmüş öyle öğrenmiş gerçekten vakti yokmuş. Belki başka şartlar altında olsa daha ılımlı olabilirdi şimdi elinden geleni yapıyorsa ne mutlu. Ben annemi yanıma gel diye cagirmiyorum artık çünkü hayır derse çok üzülüyorum ben çağırmamis olayım yeterki o gelemem demesin.
 
İşte en azından şimdi telafi etmeye çalışsa ya da hala ona ihtiyacım olduğunu fark etse keşke. İhtiyacım var desem gururlaniyor annelik damarı kabarıyor ama ben her zamanaçık söylemek istemiyorum ben de gurur yapıyorum. Çünkü ben o kadar şeye rağmen sana hala ihtiyaç duyuyor ve sevgi besliyorsam sen neden bu kadar kör olmayı seçiyorsun görmüyorsun hala. Ama değişmiyor işte ne yapalım.
 
yetersizlik hissini dogum yaptigim andan beridir hissediyorum, asla ona yetemeyecegimi düsünerek büyüttüm
hep bir yanim eksik gibi, kizinla aramda asamadigim duygular vardi, cogunu yendim sanki simdi aramiz daha iyi daha dogrusu benim kalbim. gögsümden ayirmiyorum cok seviyorum. bes yasina geldi ama bir de bana sorun nasil geldi. sürekli kendini suclayan bir anneydim. anladim ki beni cok suclamislardi cocukken. aile iliskilerim hic iyi degil. kendimi sevilmeye degmez biri olarak sartlamisim, saolsunlar..
simdi seviyorum kizim da hissediyor. nasil dünya güzeli anlatamam, her zaman yanindayim, arkasindayim. tuhaf olan oglumda bunlari hissetmedim ama kizimda cok zorlandim cok anlatamam, icimde can cekistim.
kizimin yeri ayridir sanki hep kirilacakmis gibi aramda daglar varmis hissi, yurt dusindayim psikologa gidemiyorum kendimi iyi ifade edemem diye. bir gün bunlari konusmak isterdim
 
Sanki ortak annelerin çocuğu gibi hissettim kendimi. Al benden de o kadar. Biraz daha büyüyünce dövüp sokağa atardı bide. Ağlaya ağlaya gider teyzemde kalırdım nasıl utanırdım ahhh ahhh... Ben de anne olunca bebeğime geçirdiğim her anda annemin yaptıkları geldi aklıma. Kafayı yiyordum az kalsın. Çok ağladım her gün. Sonra eşimle konuştum. Doğumundan bu güne kyannemin yaptıklarını tek tek anlattım. Bu zamana kadar anlatmamistim. Ve bana sarıldı. Ağladım. Sonra dedi ki. Evet anlıyorum, çok zor bir çocukluk gecirmissin. Ama hepsi geçti ve bitti. Şöyle düşün. Bunu kafanda basitlestir. Hayal et 5 yaşındaydım ve bisiklet istedin ama sana o bisiklet alınmadı. Üzüldün. Aradan yıllar geçti. Şimdi kalkıp sana alınmayan o bisiklet için yas tutup ağlar mısın? Bu kadar üzülür müsün? Biliyorum ağır bir yük. Karşında seçeneklerin var; annenle yuzles ve sana neden böyle davrandığını sor. Özür dilesin affet. Bu en sagliklisi ( annem assslaaa kabul etmez üstüne küfür kıyamet kavga çıkar ) yapamam dedim peki diğer seçenek; kendi içinde hesaplas ve affet. ( Affedemiyorum çok ağır çok büyük yutkunamiyorim bile ) bu da olmaz. O zaman olayı hafiflet. Bisiklet istedin ( anne istedin ) ve sahip olamadın. Kkucukken alamadigin bisikletin yasını tutma. Önce saçma geldi. Ama bunu bir hafta düşündüm inanın üzerinden yük kalktı. Artık öfkeli degilim. Artık vasitlestirdim resmen. Bu arada evladıma çok yumuşak davranmak onunla hep oynamak bir kaç saat bile olsa başkasına bırakmak istememek bende de var. Kötü anne olmak istemiyorum. En mükemmel anne olmak istiyorum. Sesimi bile toplasan 3 kez yükseltmek isimdir ona karşı. Bilmiyorum doğru mu yapıyorum. Ama o da şımarık değil ne bileyim aksi değil sanki yanlış yapmıyorum gibi geliyor. Hele ki çocuğuna vuran annelere tahammülüm asla yok. O size muhtaç o size emanet nolur vurmayın evladiniza.
 
Çok teşekkür ederim. Ah keşke o da görse kabuk etse ama gormuyor hatasını kabul etmek onu da çok yaralayacak biliyorum zor geliyor. Beni hiç olduğum gibi kabul etmedi kızım da böyle demedi sen nasıl istersen demedi. Hala da öyle. Daha cook şey var anlatsam uzun olur ama ben annemi yine de kaybetmekten çok korkuyorum. En büyük korkum da kızımın annesiz kalması. Internette annesi ölen bir gencin annemin öldüğünü teyzemden bir tabak daha patates kızartması istemeye utandigimda anladım gibi birşey dediğini okumuştum hiç aklımdan çıkmaz.
Allah kimseye anne dediğinde karşılıksız kalmayi vermesin.
 

işte herkesi olduğu gibi kabul etmek bu yüzden onemli. anneniz eminim kabul edemedikleriyle o kadar doludur ki. Kendisi de farkında değildir bunun.
Allah size de, annenize de, evladiniza da uzun ömür versin. Daha dun erkek kardeşim, abla bana anne makarnası yap diyince tutuldum kaldım. Hayat boyu boyle sürüp gidecek iste..
 
2 3 kere kızıma çok kızdım farklı zamanlarda. Tükenmiştim. Ama transta gibiydim sanki o ben ben de annemdim. Kişi çocukluğunda yaşadığı olumsuz duygulardan kurtulmak için çocuğuna kendine davranildigi gibi kötü davranır, sonra da bak ona birsey olmadi çok da kötü değilmiş yaşadığım olay bana da olmaz diye dusunerek atlatmaya hafifletmeye calisirmis. Bir nevi kendi çocuğu uzerinden travmasini görmezden gelmeye çalışmak. Sanırım farkında olmadan benim yaptığım da buydu çünkü dovmedim ama sarsmistim. Onun vicdan azabi asla ama asla geçmeyecek. Onun dışında sevdiğimi fazlaca gösteririm o da bilir anlar. Sırf annem çalışıp olumsuz bir anne olduğu için ona benzemeyeyim diye ben isimden ayrıldım. Garip gelecek belki ama kendimi çok yoracak birşey yapmam ya da çok uykusuz kalmam ki enerjimı sabrımı tüketip kızıma sabırsız davranmamayim kötü ilgilenmeyeyim diye. Kendi sınırlarımı biliyorum çünkü. O uyuyunca ev toplamam keyfime bakarım ya da aksam ben de uyurum kendimi toparlarim. Uykusuz yorgun olursam onun ağlama krizlerine tolerans gösteremem yeterince ilgilenmem diye. Kendimi mutlu etmeye calisirim ona da yansıtacak diye. Şimdi sizin yazdıklarınızı okuyumcu tekrar içim acıdı. O 3 kere kötü davrandığım zaman için. Önüm disinda ben de sesimi çok yukseltmem duvarı cizdi diye kızmam vs. Siz bir şekilde affetmissiniz umarım ben de yapabilirim
 
Annem de benle hiç oynamadı ev hanımıydı tek cocuktum umrumda olmadi
Hic ev isi yemek yaptirmadi evlenince ogrendim bunlar sorun degil bence sizde..Annem beni hep optu hep sardı sevdi cok sevdigini hep bildim.Yani asil mesele sarilmayi sevmemesi bi insan evladina nasil sarilmaz muhtemelen içinden sevmis sizi..Kendini de anneanneniz oyle sevmistir .
Simdi yardim etmemesini cok gormeyin yas almış calisan kadinlar yıpranıyor hayati yogunmus siz kuvrzdeyken keyfi işe baslamamistir ki.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

İki çocuklu bir anne için boşanmak mı yoksa birşeyler düzelir mi?
Yorumlar
11
Görüntüleme
831
rakkauspakkaus
R
Annemin davranışlarından soğudum
2
Yorumlar
25
Görüntüleme
2K
ANA VANGA
M
  • Kilitli
Anne sorunu
Yorumlar
0
Görüntüleme
146
motherlesswomann
M
H
Annemi kaybettim
2
Yorumlar
36
Görüntüleme
3K
sedagaziantep27
C
Şiddet
2 3
Yorumlar
41
Görüntüleme
3K
balbazaar
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…