Bu sıkıntıyı çok iyi biliyorum, benim 8 sene olmadı çocuğum, öyle eve kapandım ki, kimseyi görmek konuşmak istemiyordum, çünkü ilk sorulan daha bişey yokmu çaresine bakmiyormusunuz oluyordu sinirimi bozuyordu herkes, sanki onlar beni kendimden daha çok düşünüyor.
Neyse ki çok şükür ilk
tüp bebek denememiz tuttu şimdi 2 buçuk yaşında oğlum var, çok el üstünde tutuyoruz yada Rabbimin sınavı bitmedi ki doğduğundan beri başında musibet dolanıyor, 1 aylıkken boynunun eğri olduğunu farkettim doktora götürdük onu atlatamadan kalbinde ufurum var dedi, 6 aylık olana kadar boynu için egzersiz yaptık çok şükür düzeldi sıkıntı kalmadı, kalbi için senede 1 samsuna gidiyoruz çok büyük sıkıntısı yok şuan da çok şükür ama geçen mayıs ayında kv me emanet edip 5 dk ligina yanından ayrıldığım oğlum kv bişeye dalınca balkona çıkıyor demire tırmanıp aşağı sarkiyor ve ikinci katın balkonundan beton zemine kafa üstü çakılıyor, drlar hiç ümit vermediler uyanmaz kafatası paramparça dediler ama oğlum çok şükür uyandı beyin cerrahı dr çok hızlı iyileşti mucize gibi dedi hiç birşeyi kalmadı 1 tane kırık var oda zamanla kapanır dedi, adlı vaka olduğu için nöroloji ye sevk ettiler, nöroloji demezmi kiriktan dolayı beyinde zede oluşmuş epilepsi olma riski çok yüksek diye, biri sevindirdi öbürü kursağımda koydu, 6 aydır ilaç kullanıyordu nöbet gecirmesin diye onu biraktirdi beyin cerrahı, şimdi gece gündüz gözüm üstünde nöbet gecirirmi acaba diye. Anlayacağın bi ohh diyemedim ama yinede Rabbim in bu gününe çok şükür, evlat sevgisinin bir eşi daha dünyada yok, Allahım sanada nasip etsin o güzel kokuyu inşallah.
Kusura bakma uzun yazdım. Ne acıymıs meğer demişsin ya ona istinaden daha büyük acılar var onu anlatmaya çalıştım. Hayırlısını versin Rabbim inşallah