Çocuk bakmak gerçekten çok çok zor, biz aynı şehirdeyiz kayınvalidem hasta diyalize gidiyor haftanın 3 günü, annemde çalışıyor ayrıca evde felçli ananem var ona bakıyor. İşk bebekten sonra ücretsiz izin aldım 2 yaşa kadar bakarım sonra kreşe başlar diyordum bu süreçte yine hamile kaldım ve bebek 1 aylık ve çok zorlanıyorum 2 yaşında bir bebek ve 1 aylık bebekle. Kayınvalidem işiniz olursa bırakın, gezmek için bırakın derdi hep ama çok yoruyor kadını biliyorum, zaptedemiyor. Çok acil işimiz olduğunda kısa süreli bıraktık. Yeni bebekte oldukça zorlandığımı gören annem gel kızım bana ben bakarım bebeğe diyor, Pandemiden dolayı izinli evde, ananem evde olduğu için bize gelip kalamıyor 2 saatliğine gelip bebeği yıkayıp gidiyor. Sen doğurdun sen bakacaksın gibi tavırları hiç olmadı, insan evladının zorlanmasını istemez hiç bir evlat da o yaştaki insanlara bu ağır sorumluluğu yükleyemez, kendileri isterse ne ala, en güzeli bakıcı yanında durmaları hem bakıcıyı kontrol edip hem o sevgi ortamını oluşturmaları, zorunlu olmadıkları için arada kendi plan programlarını yapıp sıkılmamaları. Ben de tekrar ücretsiz izin alıp huniyle dolaşmaya başlıcam