Anket Anne/kv torunlarinin bakimina destek olmali mi?

Hellohappiness .!.:

Diger genc avrupai arkadaslarimizin yorumlarini zaten biliyorum"ona güvenerek mi yaptiniz? Sizi büyütmüs cocugunuzu da mi büyütecek? Mecbur degil vs vs"

Genişletmek için tıkla...

Bekar değilim, birkaç ay sonra işe dönecek bir anneyim ve ben de mecbur değil yorumunu yapıyorum.

Hellohappiness .!.:

En azindan bakicinin basinda dursunlar istiyorum. Ama yok günler, akraba gezmeleri cok mühim..

Genişletmek için tıkla...

Koca koca insanlar hayatında önemli olan şeyler sıralamasını elbette kendileri yapacaklar sizin buna bu şekilde karışmanız bana bencilce geliyor. Siz bakıcının başında dursun diyorsunuz o da güne gitmek istiyor neden zorla burada duracaksın diyesiniz? İstemiyor diye de yargılıyorsunuz. Her gün her gün bakıcının başında durmasını istemek hayatını size ipotek etmesini istemek demek. Onlar gönüllüler deseydiniz yorumum başkaydı.

Insan eti ağır derler. Neden yaşlı bakmak zor bebek bakmak kolay olsun ki?
Ikiside tercih.
Tabii gelip arada ilgilseler güzel olur. Ama her gun gorev olur.

Gryffindor19 .!.:

Bekar değilim, birkaç ay sonra işe dönecek bir anneyim ve ben de mecbur değil yorumunu yapıyorum.

Koca koca insanlar hayatında önemli olan şeyler sıralamasını elbette kendileri yapacaklar sizin buna bu şekilde karışmanız bana bencilce geliyor. Siz bakıcının başında dursun diyorsunuz o da güne gitmek istiyor neden zorla burada duracaksın diyesiniz? İstemiyor diye de yargılıyorsunuz. Her gün her gün bakıcının başında durmasını istemek hayatını size ipotek etmesini istemek demek. Onlar gönüllüler deseydiniz yorumum başkaydı.

Genişletmek için tıkla...

Keske dünya benimde çevremde dönse

Asla mecbur degiller.
31 yasinda anne oldum. Calisiyordum meslege ara verdim. Annem 1954 dogumlu. Diger kardesleri kendi torunlarina bakmaktan sefil oldular,hastalik sahibi oldular. Annem iclerinde ozgur olan tek kisi. 35 yil devlet hizmeti yapmis artik hayatini yasamak,kazanciyla keyif surmek onun hakki. Ciktigim her tatile annemi de gotururum. Orada ben gece cikarsam torun bakar iste ondan bekleyebilecegim tek sey bu. Bu yaklasimin Avrupai oldugunu dusunmuyorum acikcasi bence insanlik olarak goruyorum. Anneleri rahat birakalim ki bizimle olmaktan keyif alsinlar,zorunluluklari olmasin.

Bu arada bekarken de “mecbur değiller tabi ki” diye düşünüyordum, anne olup çocuk bakımının ne kadar zor olduğunu ve insanların desteğine ihtiyaç duyabileceğimi gördükten sonra da bu düşüncem değişmedi. Hala insanların hayatlarına ve önceliklerine saygı duymaya devam ediyorum.
İnsanların hayatına saygılı biriyseniz anne olduktan sonra bu değişmiyor. Bu yüzden anne olmayan arkadaşların bu konu hakkındaki fikirlerinin dışlanmasına bence gerek yok.

Gryffindor19 .!.:

Bekar değilim, birkaç ay sonra işe dönecek bir anneyim ve ben de mecbur değil yorumunu yapıyorum.

Koca koca insanlar hayatında önemli olan şeyler sıralamasını elbette kendileri yapacaklar sizin buna bu şekilde karışmanız bana bencilce geliyor. Siz bakıcının başında dursun diyorsunuz o da güne gitmek istiyor neden zorla burada duracaksın diyesiniz? İstemiyor diye de yargılıyorsunuz. Her gün her gün bakıcının başında durmasını istemek hayatını size ipotek etmesini istemek demek. Onlar gönüllüler deseydiniz yorumum başkaydı.

Genişletmek için tıkla...

Gönüllü olsalardi zaten böyle bir konu olmazdi. Bir mesajimda söyledim. Cevremde arkadaslarimin kuzenlerimin tüm cocuklari anneanne babaanne tarafindan büyütüldüler, bakici görmediler. Bense bakici tutayim sadece basinda dursunlar diyorum. Nerede o insanlar acaba, foruma girmiyorlar belli.. Öncelik siralamasi zaten insana dokunuyor. Cocugun ve torunun sana ihtiyac duyarken akraba oturmasini seciyorsun.. insanlar hayatlarini ipotek etsin basimizdan ayrilmasin demiyorum. Ama kimilerinin gezmesi tozmasindan evladina hic sira gelmiyor.

Gryffindor19 .!.:

Bu arada bekarken de “mecbur değiller tabi ki” diye düşünüyordum, anne olup çocuk bakımının ne kadar zor olduğunu ve insanların desteğine ihtiyaç duyabileceğimi gördükten sonra da bu düşüncem değişmedi. Hala insanların hayatlarına ve önceliklerine saygı duymaya devam ediyorum.
İnsanların hayatına saygılı biriyseniz anne olduktan sonra bu değişmiyor. Bu yüzden anne olmayan arkadaşların bu konu hakkındaki fikirlerinin dışlanmasına bence gerek yok.

Genişletmek için tıkla...

Ama benim fikrim degisti 2. cocukta. Herkes isine ara veremiyor. Düzgün bir bakici bulamiyor. İnsanlar aileleri icin fedakarlik yaparlar, aile olmak böyle bir sey. Ben de esim de cok fedakarlik yaptik ailelerimize. Bu yasimiza kadar asla yük olmadik maddi manevi. Evliligimizde her masrafimizi kendimiz ödedik bir kurus ödetmedik kimseye. Ama evet 35 yasinda ailemize ihtiyacimiz var ve simdi biz de fedakarlik bekliyoruz.

Valla kararsizim. Onu işaretledim. Benim kv gelince cocugu ona veriyorum emzirip,3 saat ya da 4 saat uyuyorum. Ya da Banyosunu yaptırıyor. Kayınvalide gitti gecen gün. Bugün 21 saat uykusuz kaldım ve en son esime gel artık camdan atliyacam dedim. O geldi cocugu o uyuttu.
Ben de uyudum şükür

Ama onlar da haklı kafaları kaldırmıyor ve ya bir sürü hastalıkları oluyor eskisi gibi değiller. dinç değiller.
Yine de zaman ayırmaları lazim çocukların da nine dede sevgisine ihtiyacı var. Bu zor olmamalı..
Ama diyorlar ki . Biz böyle cocuk görmedik . Cok yaramaz durmuyor bilmemne. Bunu çok duydum çevreden.. bakayım bizimki icin ne diyecekler. Oyle olunca da insanın zoruna gider tabi

Bakmak zorunda değiller. Zaten zorunlulukla yapılacak iş değil. Ama bizim aile için böyle durumda bu bir zorunluluktur. İki erkek kardeşim var. İkisinin çocuğuna da annem baktı zamanında. Bizde böyle şeyler önem sırasına girecekse eğer en başta oluyor. Sonuçta bir insan yetişiyor. Onun önceliği bizim için günden gezmekten önce gelir. Abimler gurbetteyken bebekleri oldu. Rica ettiler ve biz evi kapatıp başka şehirde üç yıl kaldık. Zor muydu evet zordu ama anne babasının içi rahattı. İkinci çocukta bakıcı tuttular ama sık sık gittik. Bakıcı bir hafta yokum derdi ben giderdim bakmaya. Annem veya yengemin annesi giderdi. Diğer kardeşimin bebeğine anneannesi bakıyor. İhtiyaç oldu annem babam bir ay kaldı bakmak için. Ben çalışmıyorum ama annem beni dinlendirmek için iki ayda falan gelirdi pandemiden önce. Bir cümle duymuştum “bir bebeği büyütmek için bir köy gerekir” diye. Ben buna inanıyorum. Ama eğer aile bakıyorsa da maddi manevi rahat ettirilmeliler. Bakıcı parası bize kaldı demeyip arada harçlık verilir, ihtiyaçları karşılanabilir, markete gidilir. Arabayla alınıp bırakılır veya toplu ulaşım ücreti ödenir. Parayla bakmak değil de nasıl desem hoşluk yapılmalı.

Ama iş değil de arada dinlendirmek için soruyorsanız bence bakmak zorundalar. O kadar da değil yani. İhtiyaç anımızda da anne baba diyemeyeceksek ne yapacağız. Aile kavramının içi bu kadar boş olmamalı.

Hellohappiness .!.:

Gönüllü olsalardi zaten böyle bir konu olmazdi. Bir mesajimda söyledim. Cevremde arkadaslarimin kuzenlerimin tüm cocuklari anneanne babaanne tarafindan büyütüldüler, bakici görmediler. Bense bakici tutayim sadece basinda dursunlar diyorum. Nerede o insanlar acaba, foruma girmiyorlar belli.. Öncelik siralamasi zaten insana dokunuyor. Cocugun ve torunun sana ihtiyac duyarken akraba oturmasini seciyorsun.. insanlar hayatlarini ipotek etsin basimizdan ayrilmasin demiyorum. Ama kimilerinin gezmesi tozmasindan evladina hic sira gelmiyor.

Genişletmek için tıkla...

Her gün mü akraba oturması var? Haftada bir olur veya iki. Gelmesine mani olmaz bu. Gideceği yere gider, gün içinde birkaç saatliğine bile uğrayabilir isterse. Belli ki canları istemiyor. Yapacak bir şey yok. Üzüldüm böyle hissettiğiniz için. Hayırlısı olsun.

Çok zorunda olmadıkça ben bırakma taraftarı değilim zaten yaşları geçmiş 60 şı bir de şeker tansiyonları var.

Çocuklar zaten ikisi de zor durmayan çocuk hastane ve mecburen çarşı, market olmadığı sürece baktırmayı düşünmüyorum.

Şimdi önümüzde doğum var annem hastaneye gelmek isteyecek yanıma gelme diyemem alınır. Çocuklara da eşim ve kayınvalidem bir gece idare edecekler artık.

Ben kayınvalide ya da annemdense eşime bırakmayı tercih ediyorum daha çok, bensiz çocukları idare etmeli çünkü bakmak zorunda olan kişi eşim kayınvalide ya da annem değil.

Hellohappiness .!.:

Ama benim fikrim degisti 2. cocukta. Herkes isine ara veremiyor. Düzgün bir bakici bulamiyor. İnsanlar aileleri icin fedakarlik yaparlar, aile olmak böyle bir sey. Ben de esim de cok fedakarlik yaptik ailelerimize. Bu yasimiza kadar asla yük olmadik maddi manevi. Evliligimizde her masrafimizi kendimiz ödedik bir kurus ödetmedik kimseye. Ama evet 35 yasinda ailemize ihtiyacimiz var ve simdi biz de fedakarlik bekliyoruz.

Genişletmek için tıkla...

Çocuk bakmak gerçekten çok çok zor, biz aynı şehirdeyiz kayınvalidem hasta diyalize gidiyor haftanın 3 günü, annemde çalışıyor ayrıca evde felçli ananem var ona bakıyor. İşk bebekten sonra ücretsiz izin aldım 2 yaşa kadar bakarım sonra kreşe başlar diyordum bu süreçte yine hamile kaldım ve bebek 1 aylık ve çok zorlanıyorum 2 yaşında bir bebek ve 1 aylık bebekle. Kayınvalidem işiniz olursa bırakın, gezmek için bırakın derdi hep ama çok yoruyor kadını biliyorum, zaptedemiyor. Çok acil işimiz olduğunda kısa süreli bıraktık. Yeni bebekte oldukça zorlandığımı gören annem gel kızım bana ben bakarım bebeğe diyor, Pandemiden dolayı izinli evde, ananem evde olduğu için bize gelip kalamıyor 2 saatliğine gelip bebeği yıkayıp gidiyor. Sen doğurdun sen bakacaksın gibi tavırları hiç olmadı, insan evladının zorlanmasını istemez hiç bir evlat da o yaştaki insanlara bu ağır sorumluluğu yükleyemez, kendileri isterse ne ala, en güzeli bakıcı yanında durmaları hem bakıcıyı kontrol edip hem o sevgi ortamını oluşturmaları, zorunlu olmadıkları için arada kendi plan programlarını yapıp sıkılmamaları. Ben de tekrar ücretsiz izin alıp huniyle dolaşmaya başlıcam

Ihtiyaç halinde ne kadar evlatlık ediyorsak o kadar beklemek hakkımız bence.
Bencilin teki olup zorunda mıyım diyen bir tip mümkünse kimseden bir şey beklemesin.

Hellohappiness .!.:

Ama kimilerinin gezmesi tozmasindan evladina hic sira gelmiyor.

Genişletmek için tıkla...

2 çocuğum var, Avrupai anne değilim, cevap hakkım doğdu sanırım.
Bu üstte yazdığınız şey annelerimizin tercihi. Çünkü hayat onların hayatı. Ne yapmak istediklerine kendileri karar veriyorlar, normali bu. İster gezip tozar, ister kendini evine kapatır. Hatta ve hatta “sen doğur, ben bakarım” demiş olabilir, ama sonradan KARAR DEĞİŞTİRME hakkını da kullanmış olabilir.

Bakıcıya güvenemiyorum yazmışsınız, oraya takıldım ben. Ben kendimi bakıcılık yaparken düşünüyorum mesela. Kendi çocuğuma baktığımdan daha iyi bakarım, emanet çünkü. Evet görüyoruz tv de, gazetelerde, ama her mesleğin yüz karasını görmüyor muyuz zaten oralarda? Küçük çocuğa sarkıntılık eden bakkal haberini okuyunca bakkala markete gitmeyi bırakıyor muyız? Müvekkilini dolandıran avukat haberini izleyince adli tüm işlerimizi kendimiz mi halletmeye çalışıyoruz.

Ebeveynlik çocuğuna bakıcı bulurken “amaaann karnını doyursun baksın” da demek değil ki. Ben bakıcımın birinin çocuklarıma yalan söylediğini keşfettiğimde hemen işten çıkardım. Yalan da şu; kadın uzakta oturuyor aslında, ama pencereden bir apartmanı gösterip benim evim bu demişti. Bana yetti bu kadının karakterini anlamam için.
Sonraki bulduğum bakıcı işitme engelliler dilini öğretti kızıma mesela. Ne yalan ne başka bir arıza. Neden siz de kendinizin de bakıcılık yapmak durumunda olduğunu ve aslında ne kadar iyi bakacağınızı düşünerek bakıcı aramıyorsunuz? Kişi kendinden bilir işi diye bir söz var. Yoksa siz “başkasının çocuğu” diye kötü mü davranacaksınız çocuğa???

Anne ve kv ye olan bu sitemli/öfkeli düşünceleriniz sadece size zarar verir. Zaten farkındaysanız onlar gezme tozmasına devam ediyor. Biraz düşüncelerinizde esnemeyi deneyin. Bir de bakıcılara olan ön yargınızı kırmayı...

Yardım etmeleri gerekir ama mecbur değiller. Ben bakmam derse alnına silah dayayacak halimiz yok ya. Benim annemde teyzem de torun bakar. Halam ben bakamam der kenara çekilir. Herkes sever torununu ama bakmak gerçekten zor. Allah kolaylık versin annelik her yaşta zor. Benim iyiki annem var, bakar sağ olsun.

Annem uzak, kvdem çocuk bakmaya hevesli değil. Zaten ben de baktırıp minnet duymak istemem. O halde başımın çaresine bakıyorum. Çok mecburi bir durum olunca bir kaç saatliğine bakar. O da senede 2-3 kereyi geçmez. Bazen bir hevesle torun bakan kaynanalara özenmiyor değilim. Bir kaç saat de olsa insan kendine vakit ayırmak ister. Evinin işini 10 kere bölünmeden yapmak ister. Ama kadın 3 çocuk + başka torunlar büyütmüş. Daha da uğraşmak istememesi gayet doğal ve saygıyla karşılıyorum.
Herkes annesini, kvdesini tanır. Çocuk yaparken de ona göre yapar.

11 aylık bir kızım var.İlk 40 günun yarısinda kv yanımdaydı.Cocugumu yanında uyutmak dahil sahiplenmisti.Bunlar bana çok büyük ders oldu.Ayni şehirlerde değiliz ama olsak iki saat bile bırakmak istemem.Benim doğrularım ve onunkiler asla örtüşmüyor.Kendi annem yaş itibariyle bakamaz ama sağolsun varligi yeter.Cocugumu bakıcı dahil kimseye bırakmayacağım.Cok erken yasta kresle tanışmış olacak seneye ama hiç değilse " ben büyüttüm" tribini cekmeyecegim.
Ben anneanne olsam kızım benden bunu istese suanki aklımla seve seve kabul ederim.Sagligim da elveriyorsa ama sınırlarimi bilerek.Bakmak zorunda değiller bence işin özü.

İnsanları da anlamak lazım ya. Çocuk bakmak çok zor. 60tan sonra başa dönüp tekrar çocuk büyütmek haksızlık bence.
Ben şimdi dört yaşına getirdim ama sor nasıl getirdim. İleride gerçekten torun falan bakamam ben. Şimdiden pestile döndüm o yaşta gerçekten enerjim olmaz. Hayatın son zamanlarında dinlenmek isterim.
Ha arada başbaşa kalmak isterler alır bir gece bakarım, hastane işleri olur bakarım göz kulak olurum. O tip nadir ihtiyaç anlarında anne olarak arkalarındayım ama işe başladık al anne diye bakıcılık yapamam yani. Tam zamanlı bakıcılık yaptırılması bana haksızlık geliyor

Hellohappiness .!.:

Gönüllü olsalardi zaten böyle bir konu olmazdi. Bir mesajimda söyledim. Cevremde arkadaslarimin kuzenlerimin tüm cocuklari anneanne babaanne tarafindan büyütüldüler, bakici görmediler. Bense bakici tutayim sadece basinda dursunlar diyorum. Nerede o insanlar acaba, foruma girmiyorlar belli.. Öncelik siralamasi zaten insana dokunuyor. Cocugun ve torunun sana ihtiyac duyarken akraba oturmasini seciyorsun.. insanlar hayatlarini ipotek etsin basimizdan ayrilmasin demiyorum. Ama kimilerinin gezmesi tozmasindan evladina hic sira gelmiyor.

Genişletmek için tıkla...

Ama bu kadar sene emek vermişler gezmek dinlenmek hakları. Kaç seneleri kaldı ki? On yirmi? Sağlıkla yürüyüp zevk alınacak yaşlar 75e kadar. Sonra ayağım bacağım ağrıyor diyecekler belki de.
Ben bebeğim iki yaşındayken döndüm işe. Annem aynı mahalledeydi o sadece kreşten alırdı bazen.
Hatta oğlum 2,5 yaşında, annem yurtdışındaki abime gitmiş yok, kocam iki gece yurtta belletmen kalacak, benim de iki gün öğlen ikiye kadar okulum var. Haftasonu kreşi de kapalı. Kayınvalidem de 2 saatlik mesafede bir ilçede. Rica ettim ömrümde ilk kez gelip kalmasını. Ramazandı. Ay kızım dedi kaynın oruç tutuyor haftasonu da mesaisi var, ben yokken sahura kalkmaz. Aç aç gitmezin yazık. Sen ablanlara sorsan dedi gelmedi. O zamana kadar hiç yardım da istememiştim. 35 yaşında koca kazık oğlunun yemek işini düşünmesini garipsemiştim başta, sonra takmamaya karar verdim.
Bırakın düzenli gelip yardım etmesini 3 yılda bir kez iki gün kalamayanlae da var

sürekli baktirma taraftari degilim buna mecbur degiller ama haftada bir iki saat ilgilenebilirler onuda kendileri isterse.