Anne kız ilişkisi ..

Mehrii34

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
30 Kasım 2017
7.985
3.953
Arkadaşlar merhaba , biraz uzun olabilir ama kimseyle konuşamıyorum eşim beni biyere kadar dinliyor adam yorgun eve geliyor dert dinleyecek dermanı yok kendi aile içinde problemi olan birine kendi aile problemlerimi anlatamıyorum zaten..

Ben 27yaşında evliyim genç yaşta evlendim mutlu bir evliliğim var yurtdışında yaşıyorum, bu yüzden yalnızlık çok çektim çevre az olduğundan dolayı mesela hala teyze dayı kuzen vs hepsi Türkiye’de senede bir gördüğüm insanlar aile fertleri olarak.. onlar hariç evli abilerim var çocukluğumu onlarla başka sorunlardan ötürü beraber geçiremedim bu yüzden yalnızlık çok çektim .

Annemin dert ortağı oldum hep belli süre sonra Annem ve babam evliliklerinde bir kriz geçirdi klasik ihanet. Ama o evde ne ders çalışabiliyordum ne başka birşey bu süre zarfında büyük travma bıraktılar bana neyseki şuan mutlular kaç sene geçti üstünden zaten. Abilerime gelirsek uzak yaşıyorlar bizden o yüzden pek görüşmüyoruz sadece telefon felan ama telefon bile doğru düzgün bana açmıyorlar ben yalnızlığın dibini yaşıyorum buna rağmen annem sen ara sen konuş diye bana baskı yapıyor, ailenin tek kızıyım tek kız kardeş olarak biraz ilgi istemem kötü birşey miş gibi bir algı yaratıyor annem .. bütün derdini ben çektim o evde kötü anıları ben yaşadım kimse arayıp sormadı ben hep tek başıma çare bulmak zorundaydım ailemin doktor kontrollerini evrak işlerini kendim hallediyorum abilerimin aileme hiç bir katkısı yok maddi hiç yok manevi asla yok .., kendi problemleri var bunu da biliyorum ama herkesin var bi telefon kadar yakın olduğumuzu bilmeleri gerekirdi..neyseki sonunda eşimle tanıştım ve evlendim ayrıca bu sorunlar yüzünden okulu yarım bıraktım bir çıkış olarak gördüm çünkü o evden kurtulmak istedim ..

Bu ara da benim çocukluğum hep hastane koridorunda geçti babamın rahatsızlıkları yüzünden .. ve şuan annemin bana yaptığı baskı ve duygularımı hiç sormaması beni derinden üzüyor maddi olarak sonuna kadar benim arkamdalar ama manevi desteğe çok daha ihtiyacım var telefon acip beni huzursuz ediyor sürekli abilerinden haber aldın mı bilmem ne sen bana uğramıyorsun diyip duruyor sen gel babamla diyorum hiç gelmek istemiyorsunuz hep çağırıyorsunuz dedim saçma sapan trip ediyor ..mesela 6 senelik evliyim tüp bebek olayları var tedavi görüyorum gelip bana başkalarının gebelik haberlerini bana veriyor saçmaladığını fark edince de afallıyor konuyu toparlayamıyor en hassas noktam olduğunu bildiği halde anlatıyor .. veya başka örnek verecek olursam kuzenimle konuşmuyorum küs değilim ama kırgın olduğum için fazla konuşmuyorum haklı olduğum halde bana çok ağır bir laf söyledi annem hep onu savunuyor benim zoruma gidiyor neden hep başkaları daha değerli neden mesela abilerim öncelik hiç bir katkıları yok arayıp sormaları yok neden ben onları sormalıyım aramalıyım ? Kendimi kötü hissediyorum eşime yansıtıyorum evde nasıl toparlanacağım bilmiyorum bugün annemin arayıp böyle sitem etmesi benim bütün günümü mahf etti beni huzursuz etmeye ne gerek vardı anlayamıyorum ..birşey olunca hep başkalarını savunması da ayrı tuhaf sizin annenizle ilişkiniz nasıl ?ablalarım kardeşlerim ne olur bana bişeyler diyin içim hafiflesin sadece bunu istiyorum..
 
Arkadaşlar merhaba , biraz uzun olabilir ama kimseyle konuşamıyorum eşim beni biyere kadar dinliyor adam yorgun eve geliyor dert dinleyecek dermanı yok kendi aile içinde problemi olan birine kendi aile problemlerimi anlatamıyorum zaten..

Ben 27yaşında evliyim genç yaşta evlendim mutlu bir evliliğim var yurtdışında yaşıyorum, bu yüzden yalnızlık çok çektim çevre az olduğundan dolayı mesela hala teyze dayı kuzen vs hepsi Türkiye’de senede bir gördüğüm insanlar aile fertleri olarak.. onlar hariç evli abilerim var çocukluğumu onlarla başka sorunlardan ötürü beraber geçiremedim bu yüzden yalnızlık çok çektim .

Annemin dert ortağı oldum hep belli süre sonra Annem ve babam evliliklerinde bir kriz geçirdi klasik ihanet. Ama o evde ne ders çalışabiliyordum ne başka birşey bu süre zarfında büyük travma bıraktılar bana neyseki şuan mutlular kaç sene geçti üstünden zaten. Abilerime gelirsek uzak yaşıyorlar bizden o yüzden pek görüşmüyoruz sadece telefon felan ama telefon bile doğru düzgün bana açmıyorlar ben yalnızlığın dibini yaşıyorum buna rağmen annem sen ara sen konuş diye bana baskı yapıyor, ailenin tek kızıyım tek kız kardeş olarak biraz ilgi istemem kötü birşey miş gibi bir algı yaratıyor annem .. bütün derdini ben çektim o evde kötü anıları ben yaşadım kimse arayıp sormadı ben hep tek başıma çare bulmak zorundaydım ailemin doktor kontrollerini evrak işlerini kendim hallediyorum abilerimin aileme hiç bir katkısı yok maddi hiç yok manevi asla yok .., kendi problemleri var bunu da biliyorum ama herkesin var bi telefon kadar yakın olduğumuzu bilmeleri gerekirdi..neyseki sonunda eşimle tanıştım ve evlendim ayrıca bu sorunlar yüzünden okulu yarım bıraktım bir çıkış olarak gördüm çünkü o evden kurtulmak istedim ..

Bu ara da benim çocukluğum hep hastane koridorunda geçti babamın rahatsızlıkları yüzünden .. ve şuan annemin bana yaptığı baskı ve duygularımı hiç sormaması beni derinden üzüyor maddi olarak sonuna kadar benim arkamdalar ama manevi desteğe çok daha ihtiyacım var telefon acip beni huzursuz ediyor sürekli abilerinden haber aldın mı bilmem ne sen bana uğramıyorsun diyip duruyor sen gel babamla diyorum hiç gelmek istemiyorsunuz hep çağırıyorsunuz dedim saçma sapan trip ediyor ..mesela 6 senelik evliyim tüp bebek olayları var tedavi görüyorum gelip bana başkalarının gebelik haberlerini bana veriyor saçmaladığını fark edince de afallıyor konuyu toparlayamıyor en hassas noktam olduğunu bildiği halde anlatıyor .. veya başka örnek verecek olursam kuzenimle konuşmuyorum küs değilim ama kırgın olduğum için fazla konuşmuyorum haklı olduğum halde bana çok ağır bir laf söyledi annem hep onu savunuyor benim zoruma gidiyor neden hep başkaları daha değerli neden mesela abilerim öncelik hiç bir katkıları yok arayıp sormaları yok neden ben onları sormalıyım aramalıyım ? Kendimi kötü hissediyorum eşime yansıtıyorum evde nasıl toparlanacağım bilmiyorum bugün annemin arayıp böyle sitem etmesi benim bütün günümü mahf etti beni huzursuz etmeye ne gerek vardı anlayamıyorum ..birşey olunca hep başkalarını savunması da ayrı tuhaf sizin annenizle ilişkiniz nasıl ?ablalarım kardeşlerim ne olur bana bişeyler diyin içim hafiflesin sadece bunu istiyorum..
Kimsenin aile hayatı dört dörtlük değil, herkes de ailesi ile samimi değil. Bunu fark etmelisin. Keşke destek olsalardı fakat ta temelden ailede böyle bir bağ ve samimiyet yok senin ailende yazdıklarına bakılırsa güven sevgi ilgi alaka sadakat hep eksik ve kırgınlık çok...Bu saatten sonra herkes kendi rotasında gibi duruyor.
Kendini sev, eşinle ve etrafındaki olanlarla bağ kur, sosyal hayattan uzak durma arkadaşlıklar hobiler edin. Bu annem abim kardeşim fikirleri güzel ama sende eksikliği yüzünden ana merkeze oturmuş... Tek başına atlatamıyorsan psikolojik destek al. Böyle kendini üzersin gene sen perişan olursun. Bu yaşa gelmişsin faydası da zararı da dokunmuş insanların. Gördüğün kadar ilgiyi göster ve müdahele etmelerine izin verme.. Sen de yetişkin bir kadınsın güçlü dur🌸 Her şey güzel olur inşallah en hayırlı zamanda sağlıkla bir bebiş sahibi de olursun umarım hiç üzme kendini🤍
 
Sizi anlıyorum hayat bazen hepimize aynı imkanları sunmuyor dışarıya baktığınızda annesiyle arkadaş gibi geçinen insanları gördükçe içinizin buruk gezmesi ne demek bilirim , bu hayatta ben ne yaptıysam anneme yaranamadım gözüne girmek için kırk takla attım başarılar elde ettim yine olmadı o gün anladım ki sorun bende değilmiş , hep başkaları en iyisi oldu hep ben örselendim sonra kendime dedim ki ne yaparsan yap olmayacak yavaş yavaş kafaya takmayı bıraktım , anne bir kız çocuğu için başkadır , size en iyi tavsiyem sizi kırdığı noktada dile getirip açıkça söyleyin anne bir daha bu sebeple lütfen beni arayıp incitme kırıldığımı gör gibi kelimeler kullanın çünkü biz hep sustukça en üzülen olduk anlamadılar , eşinize de çok fazla dile getirmeyin insanoğlu gün gelir de annen de sana böyle yapıyordu diyebilir Allah korusun
Rabbim annenizle içinizdeki kırgınlıkları gidersin güzel günler göstersin sizlere .
 
Kimsenin aile hayatı dört dörtlük değil, herkes de ailesi ile samimi değil. Bunu fark etmelisin. Keşke destek olsalardı fakat ta temelden ailede böyle bir bağ ve samimiyet yok senin ailende yazdıklarına bakılırsa güven sevgi ilgi alaka sadakat hep eksik ve kırgınlık çok...Bu saatten sonra herkes kendi rotasında gibi duruyor.
Kendini sev, eşinle ve etrafındaki olanlarla bağ kur, sosyal hayattan uzak durma arkadaşlıklar hobiler edin. Bu annem abim kardeşim fikirleri güzel ama sende eksikliği yüzünden ana merkeze oturmuş... Tek başına atlatamıyorsan psikolojik destek al. Böyle kendini üzersin gene sen perişan olursun. Bu yaşa gelmişsin faydası da zararı da dokunmuş insanların. Gördüğün kadar ilgiyi göster ve müdahele etmelerine izin verme.. Sen de yetişkin bir kadınsın güçlü dur🌸 Her şey güzel olur inşallah en hayırlı zamanda sağlıkla bir bebiş sahibi de olursun umarım hiç üzme kendini🤍
Çok Teşekkür ederim bi dönem yardım aldım ama sonra bıraktım ara ara mental çöküşlerim çok oluyor malesef ana merkeze yerleşti bu şeyler kafamda bu aralar çok duygusalım ..üstüne annem arayıp tirip atınca bütün günüm kötü geçiyor bana şimdi kendi istediklerini beni kötü hissettirerek söyledi kapattı bu benim için bencillik kronik hastalığı olduğu için de ters tepki veremedim aşırıya kaçmamak için sustum.
 
Sizi anlıyorum hayat bazen hepimize aynı imkanları sunmuyor dışarıya baktığınızda annesiyle arkadaş gibi geçinen insanları gördükçe içinizin buruk gezmesi ne demek bilirim , bu hayatta ben ne yaptıysam anneme yaranamadım gözüne girmek için kırk takla attım başarılar elde ettim yine olmadı o gün anladım ki sorun bende değilmiş , hep başkaları en iyisi oldu hep ben örselendim sonra kendime dedim ki ne yaparsan yap olmayacak yavaş yavaş kafaya takmayı bıraktım , anne bir kız çocuğu için başkadır , size en iyi tavsiyem sizi kırdığı noktada dile getirip açıkça söyleyin anne bir daha bu sebeple lütfen beni arayıp incitme kırıldığımı gör gibi kelimeler kullanın çünkü biz hep sustukça en üzülen olduk anlamadılar , eşinize de çok fazla dile getirmeyin insanoğlu gün gelir de annen de sana böyle yapıyordu diyebilir Allah korusun
Rabbim annenizle içinizdeki kırgınlıkları gidersin güzel günler göstersin sizlere .
Annem ve babam kronik rahatsız o yüzden korkumdan eskisi gibi sesimi çıkaramıyorum bu içimde bırıkenler yalnızlık felan beni çok hırcın yaptı haksızlığa gelemeyen insanım başkaları savunulduğu an ve bencillik edildiği an gerçekten delirecek gibi oluyorum bu sefer sustum ama hastalar diye annem dinlemeyi pek sevmiyor Tezcanlı bir huyu var yarıda keser lafını kanı beynine fışkırtır söyledikleriyle tarif edemiyorum bence anladınız siz 🥹 bu arada amin Allah herkese güzel günler versin en çokta şifa .. Ruhumuza kalbimize 🥹
 
Destek alabileceğiniz bir uzmana gidin yarayı o deser o iyi eder yani insanın travmaları iki söz ile gecmiyorki derinligine bağlı işlediği yere bağlı sizi ne kadar etkilediğine bağlı....yani takma boşver kahve iç kitap oku gez toz ....ne kadar işe yarar sizde...bunların konuşulması iyice dinlenmesi ve çözülmesi gerekli .....onun içinde bu işin uzmanı birine gidilmeli ....Bence bunu yaparak çok sağlıklı yol alırsınız yoksa anlık çözümler. bu sorunlarda anlık ferahlık sağlar sadece..... kökten çözülmeli ......Ailesel travmalar da böyle.....
 
Aynı yaştayız ve bende ailemden yana şansız biriyim. Sürekli üvey evlat mıyım acaba diye sorgulayıp dururdum evlenmeden önce. Evliliği kaçış olarak görmedim, çok isteyerek ve severek evlendim ama evlendiğimde de bitmedi sorunlar. Takılan takılar, evime aldığım eşyalar, eşimin bana aldığı hediyeler bile sorun oldu.

Ben bekarken saat 9 en geç 10a kadar dışarda takılabilirdim. Zaten çalışan biriydim ve iş çıkış saatim 8 buçuktu. Evden işe işten eve gidip gelmekten psikolojim bozulmuştu. Hiçbir sosyal aktivitemin olmasına müsade etmediler bile.
Nişanlılık evresinde bile saat 9 dan 10 dan önce evde olucaksın şartı vardı.

Bir kız kardeşim daha var. 5 yıl şehir dışında eğitm gördü ve o kadar özgür bi hayatı vardı ki. O gezip tozarken ben evin içinde annem ve babamın kavgalarına şahit olurdum hep onların baskısı altında kaldım.

Bazen iyi niyet ve herşeye tamam demek olur demek insanı basitleştiriyor. Hiçbirşeye hayır diyemez hale geliyor insan. Edilen hakaretlere yapılan haksızlıklara bile cevap veremiyorum çoğu zaman. Susup kalıyorum.

Bu yaştan sonra düzeleceğini de zannetmiyorum. Ve ne yazıkki evliliğime de yansıyan çok şey var. Canımı sıktıklarında eşime yansıtabiliyorum, huzursuz oluyorum çoğu zaman..

Bana haksızlık yapan herkes haklı, ben haksız oluyorum her durumda ve koşulda. Sanırım sende öylesin..
 
Aynı yaştayız ve bende ailemden yana şansız biriyim. Sürekli üvey evlat mıyım acaba diye sorgulayıp dururdum evlenmeden önce. Evliliği kaçış olarak görmedim, çok isteyerek ve severek evlendim ama evlendiğimde de bitmedi sorunlar. Takılan takılar, evime aldığım eşyalar, eşimin bana aldığı hediyeler bile sorun oldu.

Ben bekarken saat 9 en geç 10a kadar dışarda takılabilirdim. Zaten çalışan biriydim ve iş çıkış saatim 8 buçuktu. Evden işe işten eve gidip gelmekten psikolojim bozulmuştu. Hiçbir sosyal aktivitemin olmasına müsade etmediler bile.
Nişanlılık evresinde bile saat 9 dan 10 dan önce evde olucaksın şartı vardı.

Bir kız kardeşim daha var. 5 yıl şehir dışında eğitm gördü ve o kadar özgür bi hayatı vardı ki. O gezip tozarken ben evin içinde annem ve babamın kavgalarına şahit olurdum hep onların baskısı altında kaldım.

Bazen iyi niyet ve herşeye tamam demek olur demek insanı basitleştiriyor. Hiçbirşeye hayır diyemez hale geliyor insan. Edilen hakaretlere yapılan haksızlıklara bile cevap veremiyorum çoğu zaman. Susup kalıyorum.

Bu yaştan sonra düzeleceğini de zannetmiyorum. Ve ne yazıkki evliliğime de yansıyan çok şey var. Canımı sıktıklarında eşime yansıtabiliyorum, huzursuz oluyorum çoğu zaman..

Bana haksızlık yapan herkes haklı, ben haksız oluyorum her durumda ve koşulda. Sanırım sende öylesin..
Benzer durumlar var malesef mesela abilerim ne derse çok haklılar ama ben yapsam haksızım insan kendini savunmaya geçince böyle oluyor , mesela kuzenim içinde annem böyle haksız olsa bile savunuyor beni yerin dibine batırıyor.. eve belli saate olma gibi şeyleri bende yaşadım halbuki kötü bişey yaptığımda yoktu kız arkadaşım ya bende olurdu yada ben ona giderdim veya biyerde kahve içerdik oturduğumuz yerde uzunca takılırdık yürüyüş yapardık felan klasik yani abartı bişey yoktu bazı aileler çok zor gerçekten .. ben şanssızım demek istemiyorum severek bende evlendim çıkış olarak gördüğümü belirtmiştim ama sebebi aslında onların kavga gürültüsüne sürekli şahit olmak yüzünden senin gibi.. bilmiyorum hiç bişey elde edemedim bu yaşıma kadar ama bişey için adım atıp denemişliklerim için bile seninle gurur duyuyorum diyen bile olmadı beni hep yetersiz ve işe yaramaz hissettirdiler ve bu canımı çok acıtıyor duygularım okadar karışık ki bu aralar böyle dizlerimin üstüne çöküp saatlerce ağlayasım var benimde yansıtacağım kimsem olmadığından eşime yansıtıyorum e bu seferde eşim üzüldüğüm için sert yorumlarda bulunuyor kızıyor hem bana hem aileme .. öyle işte yine de şükretmek lazım herhalde 🙏🏼🥹 herkes sağ olsun iyi olsun ..:
 
benimde yansıtacağım kimsem olmadığından eşime yansıtıyorum e bu seferde eşim üzüldüğüm için sert yorumlarda bulunuyor kızıyor hem bana hem aileme .. öyle işte yine de şükretmek lazım herhalde 🙏🏼🥹 herkes sağ olsun iyi olsun
Aynen böyle oluyor. Benim eşimde mesela arama biraz uzak durmaya çalış onlar senin eksikliğini hissetsin, merak etsinler diyor. Ben aşamıyorum ama bu durumu. O yapılan baskılar yüzünden hala ve halaa arayıp hesap verme içgüdüsü oluyor. Aramıyorum yazmıyorum bu seferde sen çok değiştin evlendiğinden beri kocan seni dolduruyo ondan böyle oluyo diyorlar. Halbuki doğru olan şeyi yaptığımda işlerine gelmiyor
 
Aynen böyle oluyor. Benim eşimde mesela arama biraz uzak durmaya çalış onlar senin eksikliğini hissetsin, merak etsinler diyor. Ben aşamıyorum ama bu durumu. O yapılan baskılar yüzünden hala ve halaa arayıp hesap verme içgüdüsü oluyor. Aramıyorum yazmıyorum bu seferde sen çok değiştin evlendiğinden beri kocan seni dolduruyo ondan böyle oluyo diyorlar. Halbuki doğru olan şeyi yaptığımda işlerine gelmiyor
Benimki de bazen böyle diyor ama olmuyor işte haklısın bende sürekli iletişim halinde olma zorunluğu hissediyorum onu da geç bişey olsa kendimi asla affedememem fazla kaygı ve korku var bende .. bide nedense ailem beni hep küçük kız çocuğu olarak görüyor hala mesela misafir geldi felanca kişi geldi gelin görün Illa ayıp olur felanca kişinin şuyu var buyu oldu arayın sorun tebrik edin zart zurt bana hiç değer vermeyen arayıp sormayan bir acı kahvemi bile içmek istemeyen insanlar bide böyle kan beynime fışkırıyor bazen eskisi gibi çocukluğumdaki gibi yaptırtmaya çalışıyor sürekli bir baskı .. insanın bi değeri vardır ve durması gereken yeri mutlaka biliyordur beni yönlendirmeleri yetmezmiş gibi abilerimi üstüme salması onların da zaman zaman sık boğaz etmesi sonunda canıma tak etti bağırdım çağırdım kimsenin sesi soluğu çıkmıyor iyi mi ettim kötü mü bilmiyorum kediyi bile sıksan tırnaklarını çıkarır..
 
X