- 3 Ağustos 2023
- 345
- 57
- 13
- 25
- Konu Sahibi melikecik1
-
- #1
Öncelikle teşekkür ederim rabbim kızınıza cennet anahtarı olacak kaderler yazsın , haklısınız bu hayatta insan en çok kendini mutlu edebilmeli yaralarımı sarabildiğimde umarım bunu başarmış olurumOkurken çok duygulandım şu anda 9 aylık kızım var belki çok küçük su an ama yinede yinede ona davranış şeklimi gözden geçirdim
Üzülme canım belki de annende zamanında sevgi görmemiştir yada aile hayatı düzensiz gitmiştir yoksa bir anne neden bu şekilde davransın ki evladına onu da öyle kabul et bu zamana kadar değişmemiş se artık değişmez canım görmezden gel yoluna bak bu annende olsa kimseyi memnun etmek için uğraşma bu hayatta inşallah hep mutlu olursun daha çok gençsin
Suç sizde değil,anneniz nasıl anne olunur anne ne demektir bilmiyor.Bsna bu tarz davranışlar çok hastalıklı geliyor Siz değil başka biri kızı olsaydı ona da aynı davranırdı, çünkü anneniz böyle bir kadın.Herkese merhaba ben 23 yaşında bir genç kızım , bu satırları bu platformdan silinmeyeceğini bilerek yazıyorum ve asla böyle konularda buraya derdimi paylaşacağımı bilmezdim , ben küçüklüğümden beri hiç bir zaman takdir edilmeyerek büyüyen bir kızım özellikle annem tarafından küçükken çok anlamadım ama büyüdükçe kurduğu her söz katlanarak arttı arttıkça acı vermeye başladı ne kadar başarı elde edersem edeyim asla memnun edemedim annemi … Örnek vereyim bu yaşımda bile çaydanlık taşıyıp misafirlere çay doldururken herkesin içinde “ sen bırak taşıyamazsın onu “ melike sen bilmezsin Melike’nin aklı yetmez vb gibi sözleri çok kullanırdı , rezil olmayı geçtim içimde açılan yaralarla yazıyorum bu satırları , çok güzel şiirler yazan okulunda başarılı olan bir kızdım ,ama ben anneme hiç yetemedim ,hep sen nereden bileceksin diyerek öteledi beni haliyle böyle büyüdüğünüzde de özgüveniniz eksik oluyor … mesela bir kere yaptığım bir ev temizliğinden Allah razı olsun kızım lafını duymadım bir kere gelip dertleşemedik en son ne zaman öptü beni bilmem…Her zaman hevesle gel anne şöyle anne kız gezelim kafa dağıtalım desem bir bahane bulurdu ama arkadaşları çağırsa koşa koşa giderdi.
Hatta küçükken annem beni neden sevmiyor derdim kendi kendime .Hayatım nasıl ilerler gelecekte nasıl bir kaderim olur bilmiyorum bugün hala annemden çok fazla söz duyuyorum belki diyeceksiniz ayrı bir eve çık , ama içimdeki o acıyı nereye gitsem taşıyacağım bu dünyada hiç mutlu olamadım , ama en iyi bildiğim şey sanırım ben gökyüzünden ayı tutup anneme getirsem çiçeklerle süslesem yine yaranamayacağım çok iyi biliyorum , bir gün ölüp gittiğim de en çok istediğim şey toprağım beni incitmesin . Çünkü ben annem tarafından çok incindim , buradan kız anneleri varsa onlara seslenmek istiyorum lütfen kızlarınızı bu hayatta üzmeyin çünkü kalplerinde hep bir acıyla yaşarlar
Okuduğunuz için teşekkür ederim bu satırları yazmak biraz da olsa beni rahatlattı .
teşekkürler yorumunuz için , artık belki de neden böyle demeyi bırakmalıyım mutlu olmak için uğraştığım her şeyde yine acılarım önüne geçiyordu , sanırım mutlulukta sabır gerektiriyor en önemli şey gerçekten insanın kendini sevebilmesiSuç sizde değil,anneniz nasıl anne olunur anne ne demektir bilmiyor.Bsna bu tarz davranışlar çok hastalıklı geliyor Siz değil başka biri kızı olsaydı ona da aynı davranırdı, çünkü anneniz böyle bir kadın.
Bu platformda hep derim kimse sizi sevmesede siz kendinizi sevin, çünkü en değerli hayat herkesin kendi hayatı.Mumkunse başka bir yerde başka bir ortamda yaşayın artık,gezin dolaşın kendinizi ödüllendirin böyle birinin yanında delirmeden durdum diye.
Anneliğe çok büyük kutsiyet yüklemeyin doğurmak iş değil iş anne olabilmek ,işte bazıları maharet doğurmak sanıyor.
Annenizi olduğu gibi kabul edin bir şey beklemeyin,kimsenin sevgi dilencisi olmayın,iki tatlı sözle kanmayın yaranizi herkese göstermeyin, gelişin,düzelin
Demek siz de kötü bir çocukluk geçirdiniz zaten insanın küçükken yaşadığı acılar içinde hep bir yara olarak kalıyor , eşiniz iyi bir insan çıktı mı bari?Benimde çok kötü geçen çocukluğum genç kizligim oldu ama unutmak istiyorum gerçekten
yorumunuz için teşekkür ederimYazdıklarınıza o kadar üzüldüm ki sizi hiç tanımıyorum ama bir şekilde sarılıp acınızı hafifletmeye çalışmak isterdim. İnşallah çok geri kalan dönemde güzel bir hayatınız çok mutlu güzel bir yuvanız olur. Annenize birşey demek istemiyorum ben de bir anneyim küçük bir kızım var saçını toplarken biraz canını yaksam içim çok yanar. Siz çok güçlü bir insansınız keşke bu kadar güçlü olmazk zorunda olmasaydınız ama bundan sonra tavsiyem annenizi memnun etmek için değil kendinizi mutlu etmek için yaşayın
Anne olunca yaralarınız daha çok kanayacak. Evladınıza duyduğunuz sevgiye öyle şaşıracaksınız ki bir evlat bu kadar çok sevilebiliyorsa ben neden hiç sevilmedim diyeceksiniz. Aynısını yaşadım
35 yaşında sekiz yıllık evli ve iki çocuk annesiyim. Hala yaptığım yemekten çocuğuma davranışıma giydiğim kıyafetten arkadaş iliskilerime kadar her şeyi her fırsatta eleştiren ve asla memnun olmayan takdir edemeyen bir annem var. Ama bunların sebebi ben değilim. Tek sebep sevmeyi bilmiyorlar, onlar da öyle büyümüş öyle görmüş ve bunu kıramayıp bizi de öyle yetiştirmiş.
Yaralarım bana nasıl iyi anne olunur çok güzel öğretiyor.
Aynı benim annemi anlattınız hatta benimki daha da kötüydü.. işte bu yüzden kızımı bol bol.takdirle büyütüyorum şefkat kanadımı ona tamamen indirdim inşallah başarılı olabilirim.. Ben hala inciniyorum annem yok gibiHerkese merhaba ben 23 yaşında bir genç kızım , bu satırları bu platformdan silinmeyeceğini bilerek yazıyorum ve asla böyle konularda buraya derdimi paylaşacağımı bilmezdim , ben küçüklüğümden beri hiç bir zaman takdir edilmeyerek büyüyen bir kızım özellikle annem tarafından küçükken çok anlamadım ama büyüdükçe kurduğu her söz katlanarak arttı arttıkça acı vermeye başladı ne kadar başarı elde edersem edeyim asla memnun edemedim annemi … Örnek vereyim bu yaşımda bile çaydanlık taşıyıp misafirlere çay doldururken herkesin içinde “ sen bırak taşıyamazsın onu “ melike sen bilmezsin Melike’nin aklı yetmez vb gibi sözleri çok kullanırdı , rezil olmayı geçtim içimde açılan yaralarla yazıyorum bu satırları , çok güzel şiirler yazan okulunda başarılı olan bir kızdım ,ama ben anneme hiç yetemedim ,hep sen nereden bileceksin diyerek öteledi beni haliyle böyle büyüdüğünüzde de özgüveniniz eksik oluyor … mesela bir kere yaptığım bir ev temizliğinden Allah razı olsun kızım lafını duymadım bir kere gelip dertleşemedik en son ne zaman öptü beni bilmem…Her zaman hevesle gel anne şöyle anne kız gezelim kafa dağıtalım desem bir bahane bulurdu ama arkadaşları çağırsa koşa koşa giderdi.
Hatta küçükken annem beni neden sevmiyor derdim kendi kendime .Hayatım nasıl ilerler gelecekte nasıl bir kaderim olur bilmiyorum bugün hala annemden çok fazla söz duyuyorum belki diyeceksiniz ayrı bir eve çık , ama içimdeki o acıyı nereye gitsem taşıyacağım bu dünyada hiç mutlu olamadım , ama en iyi bildiğim şey sanırım ben gökyüzünden ayı tutup anneme getirsem çiçeklerle süslesem yine yaranamayacağım çok iyi biliyorum , bir gün ölüp gittiğim de en çok istediğim şey toprağım beni incitmesin . Çünkü ben annem tarafından çok incindim , buradan kız anneleri varsa onlara seslenmek istiyorum lütfen kızlarınızı bu hayatta üzmeyin çünkü kalplerinde hep bir acıyla yaşarlar
Okuduğunuz için teşekkür ederim bu satırları yazmak biraz da olsa beni rahatlattı .
Yan dairemde oturan komşum var, abla diyorum ona. Kızı var benden on yaş küçük. Kızına nasıl sarılıp öpüyor gördükçe imreniyorum. Hatta beni bile ne zaman görse sımsıkı sarılır öper, iki gün görmesin hemen arar özlettin kendini der.hayatta en önemli şey sanırım kendimizi mutlu edecek yollar bulabilmek , zaten bu yaştan sonra değişmesini beklemiyorum ama siz beni çok iyi anladınız yani o kalbinizdeki acıyı atabiliyor musunuz çok zor hala bunlara maruz kalıyor olmanız benim gelecekteki halim gibi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?