- Konu Sahibi hasretim87
-
- #1
Günaydin arkadaslar.
Dün bir konu acmistim canim cok ynaiyor diye....o konuda biten beraberligim hakkinda pek birsey yazmadim...ama ki yazmak istiyorum...
yaklasik 10 ay önce beraberligimi sonlandirdim....baslarda cok güzel giden bir beraberlikti...onunla gecirdigim her saniye harikaydi...gözlerime ask ile bakiyordu...ellerim ellerimiz ellerimizden ayrilmasin istiyorduk...öyle aman aman kavgamiz hic olmazdi...okadar bütünlüyorduk ki birbirimizi arkadaslar bile sasiriyordu...sonradan iste ben hastaneye yattim..ameliyat oldum...ve bir hastalik cikti ortaya..burada ahstaligimi anlatmak istemiyorum ama...bu hastalik benim hayatimin belirli seylerini engelleyen birsey...sevgilime tabiki anlattim bunu...destekci oldu bana...en büyük destegim o du benim! sonradan iste tedaviye basladim...zaten o siralar biz sözlenmeyi düsüyorduk...ve bu hastalik bir gölge düsürmedi beraberligimize...ama ki zaman zaman ya hastaliktan dolayi yada benim düsüncelerimden dolayi hep kalbimi kirmaya basladi...yani aslinda sebebsiz seyler ama ne biliyim hep kavga cikiyordu durmadik yerde...konular: gelinlik acik mi kapalimi...annemi görmeye ne kadar gidicez..benim annemi babami görme hakkim 2-3 ayda bir kereymis...dügün onun yasadigi sehirde olabilirmis sadece ayriyetten beni yasadigim sehride yapamazmisik...bu üc konu sadece...cok kavga ettik..ama yinede sonunda onun dedigi oldu ve ben sustum...her kavgadan sonra ayrilalim derdi..yani kiz istemye bir kac hafta kalmis o ne diyor. hep benim ayrilmamak icin cabalayan...sonradan bir sevgilim beni ziyarete diye yola cikti..anesini de aldi yanina ve yol da abisine birakti..anneisni biraktiktan sonra biz ikimiz telefonlastik..telefonda dediki bana: annem de diyorki bir an önce evleninde bu yolu hep gidip gelme...bana bunu dediginde benim karsiligim aynen su oldu: bu yolu hep gidip gelmek zorunda kalicazki...sonucta annem babam var...yemin ederimki hic bir art niyet yoktu bu lafin altinda...ama o tabi yine tersten anladi..neymis ben onun annesine laf atmisim...onun annesi kötü birseymi demis...beni resmen kücük cocuk gibi aglatti karisisnda..ben onu sakinlestirmeye calsiirken o daha da fazla ielriye gitmeye basladi..gözleri öyle kin doluyduki anlatamam...onun o sözlerinden sonra benim tabiki kalbim bir hayli kirgin...bir kac gün görüsmedik..sonradan teelfonlasmaya basladik..ama ki ben okadar kirgindimki onun bana o gün ettigi sözlerden dolayi..telefonlasmak bile istemiyordum...sonradan da ayrildik iste...o yine barismak sitedi ama ne biliyim, belki basina böyle bir olay gelmis olan arkadaslar vardir..hani okadar büyük bir kirginlikki, haketmedigin sözleri isitmek insani cok yaraliyor...derler ya hani dil yarasi bicak yarasindan derindir diye aynen öyle... son telefonlasmaizdan sonra ona dogumgününde mesaj yolladim..ya benim hep aklimda yinede o vardi hep yinede bir ümit barisiriz diyordum...ve aylar gecti ses soluk yok..o sirada iste ilk babaannem sonradan da demem vefaat etti...bekeldim biraz...ve 3-4 ay önce hal hatir sordum tekrardan görüsmeye basladik...haftada bir iki defa konusurduk. ayni eski zamanlarda konsutugmuz gibiydi...hemen gidip anneme bile anlatmistim barisiyoruz galiba diye
sizce arkadaslar dönermi daha? acaba kendisni agirdanmi satiyor yada yedekte mi tumaya calsyior? cabalayimmi? ben onu geri istiyorum! kafayi yicem artik.
coook özledim.
Dün bir konu acmistim canim cok ynaiyor diye....o konuda biten beraberligim hakkinda pek birsey yazmadim...ama ki yazmak istiyorum...
yaklasik 10 ay önce beraberligimi sonlandirdim....baslarda cok güzel giden bir beraberlikti...onunla gecirdigim her saniye harikaydi...gözlerime ask ile bakiyordu...ellerim ellerimiz ellerimizden ayrilmasin istiyorduk...öyle aman aman kavgamiz hic olmazdi...okadar bütünlüyorduk ki birbirimizi arkadaslar bile sasiriyordu...sonradan iste ben hastaneye yattim..ameliyat oldum...ve bir hastalik cikti ortaya..burada ahstaligimi anlatmak istemiyorum ama...bu hastalik benim hayatimin belirli seylerini engelleyen birsey...sevgilime tabiki anlattim bunu...destekci oldu bana...en büyük destegim o du benim! sonradan iste tedaviye basladim...zaten o siralar biz sözlenmeyi düsüyorduk...ve bu hastalik bir gölge düsürmedi beraberligimize...ama ki zaman zaman ya hastaliktan dolayi yada benim düsüncelerimden dolayi hep kalbimi kirmaya basladi...yani aslinda sebebsiz seyler ama ne biliyim hep kavga cikiyordu durmadik yerde...konular: gelinlik acik mi kapalimi...annemi görmeye ne kadar gidicez..benim annemi babami görme hakkim 2-3 ayda bir kereymis...dügün onun yasadigi sehirde olabilirmis sadece ayriyetten beni yasadigim sehride yapamazmisik...bu üc konu sadece...cok kavga ettik..ama yinede sonunda onun dedigi oldu ve ben sustum...her kavgadan sonra ayrilalim derdi..yani kiz istemye bir kac hafta kalmis o ne diyor. hep benim ayrilmamak icin cabalayan...sonradan bir sevgilim beni ziyarete diye yola cikti..anesini de aldi yanina ve yol da abisine birakti..anneisni biraktiktan sonra biz ikimiz telefonlastik..telefonda dediki bana: annem de diyorki bir an önce evleninde bu yolu hep gidip gelme...bana bunu dediginde benim karsiligim aynen su oldu: bu yolu hep gidip gelmek zorunda kalicazki...sonucta annem babam var...yemin ederimki hic bir art niyet yoktu bu lafin altinda...ama o tabi yine tersten anladi..neymis ben onun annesine laf atmisim...onun annesi kötü birseymi demis...beni resmen kücük cocuk gibi aglatti karisisnda..ben onu sakinlestirmeye calsiirken o daha da fazla ielriye gitmeye basladi..gözleri öyle kin doluyduki anlatamam...onun o sözlerinden sonra benim tabiki kalbim bir hayli kirgin...bir kac gün görüsmedik..sonradan teelfonlasmaya basladik..ama ki ben okadar kirgindimki onun bana o gün ettigi sözlerden dolayi..telefonlasmak bile istemiyordum...sonradan da ayrildik iste...o yine barismak sitedi ama ne biliyim, belki basina böyle bir olay gelmis olan arkadaslar vardir..hani okadar büyük bir kirginlikki, haketmedigin sözleri isitmek insani cok yaraliyor...derler ya hani dil yarasi bicak yarasindan derindir diye aynen öyle... son telefonlasmaizdan sonra ona dogumgününde mesaj yolladim..ya benim hep aklimda yinede o vardi hep yinede bir ümit barisiriz diyordum...ve aylar gecti ses soluk yok..o sirada iste ilk babaannem sonradan da demem vefaat etti...bekeldim biraz...ve 3-4 ay önce hal hatir sordum tekrardan görüsmeye basladik...haftada bir iki defa konusurduk. ayni eski zamanlarda konsutugmuz gibiydi...hemen gidip anneme bile anlatmistim barisiyoruz galiba diye
sizce arkadaslar dönermi daha? acaba kendisni agirdanmi satiyor yada yedekte mi tumaya calsyior? cabalayimmi? ben onu geri istiyorum! kafayi yicem artik.
coook özledim.