Anlaşılmaya ihtiyacım var,lütfen yanımda olun

Tıpatıp ben ailem eşim ve ailesi dörtgenini anlatmışsınız. Doğumdaki tavırlar aynı benim yaşadıklarım. Konu sahibi keşke bizim hayatları görse de kendi eş ailesine şükretse ki ben bi sorun göremedim. Haksızsın konu sahibi
 
Sizi çok iyi anlıyorum, neredeyse aynı şeyleri yaşamışız.İkinci lohusalığımda sezeryanın ikinci günü annesi hasta numarasıyla etrafta dolandı, o öksürdükçe eşim de anne iyi misin deyip koşturdu durdu.Ben de çok kırıldım.Şimdi bazen hala kendimi tutamayıp söylediğim oluyor, " nasıl yapabilmişim böyle bir şeyi" deyip özür diliyor.Eğer sevginiz yeterince kuvvetliyse, aile olmayı öğrenir eşiniz.Hayattaki öğrendiklerini ve değerlerini tekrar gözden geçirir.Umarım aklı başına gelir ve bundan sonrasında çok mutlu olursunuz.
 
Uzun zaman bebek için bekleyip zor çocuk sahibi olduysanız sizin de eşinizin de buhran geçirmesi doğal.doğurmuyorlar evet ama etkileniyorlar elbette.kendini dışlanmış hissetmiş olabilir.size gelen duygu seli ona gelmediği için (çünkü erkek hormonları bunu sağlamıyor) kötü hissediyor olabilir.özellikle yıllarca tüp bebek tedavisinde uğraşan babalar bunu söylüyor: bebek gelir gelmez aile kavramımız bambaşka olacak sandım,eşim gözümde bambaşka olacak sandım,hayatımızın amacı bebekti şimdi kimi nereye koyacağımı bilemiyorum,yabancılaştım...bunlar çok sık görülen şeyler.
Boşanmak istemiyorsanız eşiniz özür maiyetinde aile terapisi ayarlasın size.kayınaileniz de üstünüze gelirse lohusa depresyonu tanısı aldım zamanla düzeliyormuş diyin,konu kapansın,gereksiz şeyler uzamasın.
Bir de otoparka yalnız yürüme anınızı gözümde canlandırdım,o konumda bulunmadım ama sizi anlıyorum diyebilirim.bence beklentilerinizi ve duygusal taleplerinizi siz açıkça belirtmelisiniz.eşiniz belli ki kendiliğinden anlayamıyor.
 
Siz hikayenizi anlatır mısınız? Tabi isterseniz
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…