- Konu Sahibi derya_fenerbahce12
-
- #21
Geçmiş olsun canım terapitw bir kere gittim sanki konuşmak işe yaramocak gibi geldi bıraktım belki de devam etmem gerekirdi. Nasıl.işliyoe süreç onu merak ediyorum.Psikolog iyi gelecek. Bana cok iyi geldi. Ilac kullanmadim. Konusarak terapi seklinde gitti surec. Iyiki gitmisim iyiki
Denemeye değer yaniKonusmak bana cok iyi geldi. Ilk seansta bende dedim acaba ise yaramayacak mi? Hep ben konustum psikolog dinledi. Sonra baktim ki dusuncelerimin ardinda bazi gercekler varmis. Ben farkedememistim. Onlari gunyuzune cikardi. Dusunce sistemimi olumladi.
En iyisi psikiyatri ya da psikolog a gitmek canımMerhaba arkadaşlar lütfen bana bir yol gösterinbende daha önce psikoloğa yada psikiyatra gitmedim. Benim sizin anlattığınız gibi kriz anlarım olmuyor daha uzun süreli sıkıntı yaşıyorum.hep kötü birşey olacak düşüncesiyle mutlu bir ana sevinmeye bile korkuyorum (özellikle yakınlarımda bir hastalık çıkacak ve onları kaybedeceğim şeklinde) ve bu korku o kadar yoğunki artık gündüz düşündüklerimi hemen hemen her gece rüyamda görüp ağlayarak uyanıyorum ((
Genelde sabahları kendini en kötü hissettiğin an oluyor mu? Sonra akşama doğru biraz toparlıyorsun. Öyle ise bu depresyon bile olabilir (ve belirti olarak aşırı kaygı). Bir psikolog ile konuşabilirsin ama önce terapiye yoğunlaş sakın hemen ilaca başlama ilaç en son çare ya da gerçekten şikayetlerin dayanılmaz boyutya ise. Turkiyede maalesef girer girmez hastalara direk reçete yazılıyor halbuki terapi daha etkili.Merhaba arkadaşlar lütfen bana bir yol gösterinbende daha önce psikoloğa yada psikiyatra gitmedim. Benim sizin anlattığınız gibi kriz anlarım olmuyor daha uzun süreli sıkıntı yaşıyorum.hep kötü birşey olacak düşüncesiyle mutlu bir ana sevinmeye bile korkuyorum (özellikle yakınlarımda bir hastalık çıkacak ve onları kaybedeceğim şeklinde) ve bu korku o kadar yoğunki artık gündüz düşündüklerimi hemen hemen her gece rüyamda görüp ağlayarak uyanıyorum ((
Merhaba, yaklaşık 3 senedir anksiyeteyle debeleniyorum. Kaygılarım,totemlerim,senaryolarım,beynimden git düşünceler diye ağladığım geceler oldu.
Doğru değil belki ama ben ilaç kullanmayı reddettim. Eğer başlarsam devamı gelecek ve bırakamayacaktım biliyorum.
Evlilik sebebiyle şehir değiştirdikten sonra çıktı bu rahatsızlık.
Evde oturunca,boş durunca hep tetikledi. Daha da ileriye gitti ağlattı,çıldırttı.
Psikoloğa gittim.Kesinlikle iyi geliyor ama önce iş sizde bitiyor.
Ne zaman birşeylerle uğraşmaya başlasam hep gitti başımdan düşünceler.
İşe başladım 2 aydır çalışıyorum şuan anksiyetenin a sı yok. Ama biliyorum işten çıkınca başıma bela olacak yine.
Ben şöyle teskin ettim düşünceler geldiği an.
Kitap okudum,ders çalıştım,hemen birilerini aradım,dans ettim.
Bir de dua ettim.
Dua etmek inanılmaz rahatlatıcı...
Şifanız bol olsun.
Kesinlikle bir uzmandan yardım alın.
Kızlar anksyete hastalığı derken? Böyle bir tanı psikolojide aslında yok ki. Tabi anksyete hastalıkları var ama bu bir genellemedir yani anksyete hastalıkları bilmem kaç hastalığa bölünür burda okuduğum çoğu kişi sanırım panik atak hastası ya da genel anksyete bozukluğu hastası yani bende şeker var der gibi herkes bende anksyete var diyor :) halbuki anksyete dediğin aslında herkeste var bu bir belirtidir hastalık değil. Herkes de atlamış hemen evet anksyete var sende ilaç kullan diye....Konuyu başlatan arkadaş krizden bahsetmişsin ne tür bir kriz bu mesela göğsün sıkışıyor mu yani fizyolojik birşey mi yoksa daha çok düşünceler seni boğuyor gibi mi oluyor yani beyninde böyle bir endişe fırtınası gibi bir şey mi nasıl?
Canım kendimizi meşgul etmek güzel tabi ama öyle yaptıkça da kaygılardan korkulardan kaçmış oluyoruz.üzerine gitmekte lazım.ötelemek çoğu zaman kaygıyı kemikleştiriyor.mesela benim acayip korkularım vardı.korktuğum bir olaydan sonra anksiyete bozukluğu oluştu.uykumda eşim sözde bi şaka yaparak korkutmuştu insanlardan korkuyordum eşimde dahil.bi zaman herkesten kaçtım.ama beni daha beter etti.korku sebebim insanların içine görünmeyen varlık girmiş gibi düşünmemdi.üzerine nasıl gidecektim bilmiyordum.terapide öğrendim.şuan çok daha iyiyim çoğu korkumu aştım ama bence bu hastalık tamamen geçmiyor.korkularıyla başetmeyi öğrenince kabullenip onunla yaşamayı öğreniyoruzBen de 2 yıldır uğraşıyorum anksiyeteyle. Ben de aynen sizin gibi düşündüm ilaca başlamak istemedim. Size katılıyorum kendimi meşgul etmeye başlayınca düşünceleri engelleyebiliyorum. Buradaki mağdur arkadaşlara da tavsiyem anksiyetenin geldiğini anlar gibi olursanız sakın düşüncelerinize izin vermeyin hemen başka bir şeyle meşgul olun. örneğin yanınızda biri varsa o an onunla konuşun bir şey sorun filan olun veya izlediğiniz bir film/diziyi, okuduğunuz bir kitabı düşünün örneğin ‘şu kitaptaki adam acaba neden öyle yaptı’ ya da ‘kitabın sonunda ne olacak’ herhangi bir şey olabilir yeterki ankiseyetenin düşüncelere müsade etmeyin o an. Örneğin bu ankiseyeteli düşünceler bana yemekten sonra gelir gibi oldu hemen ‘çok yedim ya fazla geldi birazdan rahatlarım’ deyip hemen masayı topluyorum veya başka bir şey yapıyorum. Çünkü biliyorum beynimi susturmazsam devam edecek. Kendimi daha iyi hisetmessem hemen Allahtan güç kuvvet istiyorum (La havle vela kuvvete ...). Gün içersindede Allahı zikretmeye çalışıyorum salavat getiriyorum filan. Umarım başkalarınada yardımcı olur.
Evet anksyete atağı gibi anlattıkların. Ama altında mutlaka bir sebep vardır yani sorunu kökünden çözmen için bir psikoloğa gitmeni tavdiye ederim. Insallah daha da iyi olursun. Geçmiş olsun.Düşünceler boğuyor, endişeleniyorum sonra titreme terleme mide bulantısı oluyor. Bir kaç dakikaya ve ya bazen bir saate geçiyor. Bu aralar iyiyim ama çok şükür.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?