Anksiyete (endise bozuklugu)

bendede anksiyete var sürekli bir cehennem hayatı yaşıyorum.ama ben sonradan oldum.eşim bipolar manik depresif hastası sürekli onu düşünmekten ve yalnızlıktan geceleri sesler duyuyoum birileri sürekli ismimle beni çağırıyor.bir ara geçmişti ama şimdi doğum yaptım ve eşimle sıkıntılarıız artınca tekrarladı alahım kimsenin başına vermesin.hepinize geçmiş olsun...

bende belirtilerin tümü var çok ilerledi tedavi olmaya başladım ilaç kullanıyorum daha sakinim ama tamamen geçmedi,bitmedi

ciddi anlamda küçüklüğümden beri var bende de bu, sürekli birileri ölecek gibi geliyo herkesi herşeyi kontrol etmeye çalışmaktan kendi hayatım kalmıyo. annem tuvalette biraz uzun kalsa gidip kapısını tıklatıp iyimisin diyorum, gece kalkıp ta yatak odasının önünde nefes alıyolar mı diye dinliyorum. arkadşalarımla sevgilimle dışarı çıkıp 5 6 saat dolansam 2 3 defa annemi arıyorum. eğer telefonu cevap vermiyorsa kriz geçirip nerdeysem anında sonlandırıp eve geliyorum, bir defa tiyatroya gitmiştik sevgilimle, tam oyuna girmeden aradım açmadı oyunda bile zırt zırt aradım açmadı dayanamadım oyunun yarısında çıkıp taksiye atlayıp geldim. buna karşı koyamuıyorum allahım aklımı yitiricem....

Ne yazik ki bendede var bu hastalik cok zor bununla yasamak bu hastalik yuzunden
isimden.ayrildim herseyden korkuyorum birine bisey soyluyorum sonra kirdim mi acaba
onu kustumu bana diye kendimi yiyorum birine bisey olacak diye odum kopuyor
her sabah uyandigimda annem le babamin yanina gidip yasiyolarmi diye bakiyorum
biri beni acil ara diye.msj.atarsa aklim.cikiyor kesin.bisey oldu diyorum
Artik arkadaslarima vr cevreme dedim ki bana beni acil arayada sna onemli bisey
soylicem demeyin ben cok korkuyorum cunku elim ayagim titriyor hemen
bi sure tedavi oldum ama artik biraktim.ilacsiz idare ediyorum bu aralar ama
cok zor donemdonem. Hayatimi kotu etkiliyor

Bende küçüklüğümden beri var.Annem babam kardeşlerim eşim çocukları hepsi için endişelenmekle geçer benim zavallı hayatım.Tedavi oldunca hafifliyo ilaçları bırakıncatekrarbaşlıyor.Anksiyete depresyondan daha zor tedavi edilen bir durum.Artık sırf kafayı sıyırmamakiçin kimseyi sevmek,hayatma almak istemiyorum.

anksiyete çok ama çok zor bende yaşıyorum bunu yaklaşık bi senedir. 4 aydırda ilaç kullanıyorum. benim çocukluğumdan beri vardı aslında ama böyle şiddettli değildi. bunun bi rahatsızlık olduğunu ise 1 senedir biliyorum. ilaç kullandığım halde hiç geçmicekmiş gibi geliyor bazen rabbim yardım et bizlere

Dördüncü grup belirtiler ise ayrıntılar üzerinde durma, çevreden gelen uyarıları kötüye yorma, düşündüğü tehlikeyi beklemeye başlamak, aşırı sinirli ve huzursuz görünmek, dikkatini toplayamamak, uykusuzluktan ve uykuya dalamamaktan ve uykusunun bölündüğünde şikayet etmek.

sürekli kuruyorum o bunu şu yüzden dedi bana bunu yapmak istiyo düşünmekten uyuyamıyorum dikkatim çok dağınık çevremdeki herşeyi kötüye yoruyorum bilmiyorum halim ne olacak ama vah,m duruymdayım

ne hayallerle mutlu olmak icin evlendim gecen yıl bugün.
evliligimden 4 ay sonra bu hastalıkla tanıstım delirecekmisim gibi geliyordu aynalara bakamıyordum gelinlikli fotograflarım sanki ben degilmisim gibi geliyordu ve bi ton sacma düsünce 6 ay boyunca kafama igneler batıyodu kafamı bazen sıkıyorlar bazende kulaklarıma kadar yanıyordu. evliligim işkence oldu gurbetteydım cıldıracak gibi olurken gidecek kimsem yoktu. annem ara ara geldi ama cok kalamadı. hayattan bezdim en korkuncu sabahları uyanmak oluyordu simdi hala saat 1 lere kadar uyudukca uyumak istiyorum hic uyanmamak. hicbiseyden zevk almıyorum saatler gecmiyor ben hep yasadıklarımı hatırlıyorum yada bu hastalık tekrarlıyor. o kadar cok agladımki gözümdeki damarlar kurudu. kendimi öldürecek gibi anlarım cok oldu allah ınancım engelledı. allah bu hastalıgı kimselere vermesin dunyada cehennemi gördüm ben. düzeldimmi bilmiyorum ama o cok kötü anları atlattım azaldı diyebilirim. ama ben eski ben degilim yasamaya nefes almaya uyanmaya bile korkuyorum. eski beni cok özlüyorum yasarken öldüm ben 30 yasımda. gündüzüm gecem bi tuhaf oldu kendi annem babam bu dünya bambaska oldu cok düsündüm bosanıp annemlere geri dönmeyi allah hep yollarımı tıkadı

ve simdi hamile oldugumu ögrendim 6 haftalık caresizim ne yapacagımı bilmiyorum bebegime bakacak kadar güclü hissetmiyorum kendimi bugun doktorda hamile kadınları gorunce kalbim carptı sanırım panik atak ta basladı bende ben bu cocugu nasıl dogurup bakıcam allahım yardım et aldırmayı düsünüyorum ama kafamda düsünceler sürekli degisiyor iyi olunca yapabilirim diyorum kötü olunca iyice korkup aldırmalıyım diyorum

Selam arkadaşlar,
tabi ki önereceklerim bir tedavi şekli değil ancak tedavi esnasında ya da günlük yaşamda işi biraz kolaylaştırmaya yarayabilir diye düşünüyorum.

- gazete ve tvdeki ağlak diziler, felaket haberleri, cinnet, cinayet..vs fazla izlememeye çalışın. insanın taş olması lazım etkilenmemesi için.
- yanında rahat hissettiğiniz insanlarla görüşmeye çalışın.
- kafa allak bullak olmaya başladığında 'kurmak' için durmayın, meşgul olun. olmadı müzik açın, kafanızdaki sesi bastırın. şarkı söyleyin.
- birine ya da birşeye kızar, bozulursanız bunu ifade etmeye çalışın. içinizde sıkışıp kalmasın
-'ayıp olur' diye kendinizi binbir angaryanın altına sokmayın.
- egzersiz yapın. yürüyüş..vs her ne olursa.

dediğim gibi, bunlar tedavi yöntemi değil ama bazen günü daha kolay geçirmeye yardımcı olabiliyor..

selam kızlar,

daha önce yazılanlara tam bakmadım yalnız bi kaç şey de ben yazmak istiyorum;

anksiyete depresyonla birlikte geldiğinde depresyon tedavisiyle birlikte o da ortadan kalkıyor, yalnız tekrarlama riski var. tek başına yaşandığında ise şiddetinin arttığı yönünde şikayetler oldukça fazla. eğer başlı başlına anksiyeteden şikayetçiyseniz ve bu şikayetler hayatınızın belirli dönemlerinde tekrarlanıyorsa ilaç tedavisinin yanında doktorunuzdan terapi de isteyin. şöyle düşünün bu nevrotik durumun sebebi her ne ise o sizde ve ondan kurtulmadıkça tekrarlıyor unutmayın tekrarlayan psikozlarda terapi en iyi çözümdür.

Bana da ilk zamanlar depresyon teşhisi konulmuştu daha sonra gittiklerim hep anksiyete bozukluğu olduğunu söylediler, konsantrasyon ve dikkat eksikliği, çabuk ve aşırı sinirlenme, sürekli endişe duyma, kendini halsiz ve yorgun hissetme gibi belirtilerim var:) ... Allah cümleten yardımcımız olsun

kızlar bende de 7-8 yıldır boğulma hissiyle gelen ve sonrasında aşırı halsizlik ve yorgunluk yaşatan durumlarım oluyor.fibromiyalji için psikiyatriste gittğimde anksiyete dedi ve cymbalta verdi.1 yıldır kullanıyorum ve o durum kayboldu sadece ilacı almayı unuttuğum zamanlarda yoksunluktan dolayı atak geçiriyorum.ama o kadar araştırdım bende depresif haller hiç olmuyor.yani ölüm korkusu endişe kaygı gibi...sadece nefes darlığıyla (sadece esneyerek nefes aldığımı hissediyorum ve sürekli esniyorum)aşırı halsiz ve baygınlık derecesinde seyreden bi durumda oluyorum bi kaç saat sürüyor ve sonra bütün gün onun etkisini yaşıyorum.şimdi şunu sormak istiyorum hiç bir endişe bozukluğu olmadan sadece bedensel etkileri olunca bu yine anksiyete bozukluğu mudur?cvp verirseniz çok sevinirim çünkü kaç saattir araştırıyorum ama bi cvp bulamadım

sonunda buldum benim durumum ''korkusuz panik''miş.benim durumumda olan varmı acaba?

bende de anksiyete var ve tüm belirtilerini taşıyorum
artık kaldıracak gücüm kalmadığını hissediyorum defalarca doktora gittim ama verdikleri ilaçların hep yan etkisini gördüm kullanmaya korktum ama hep gergin endişeli yaşamaktan bıktım
buna birazda yaşam tarzım neden oluyor bunu biliyorum ne olur bu illettenkurtulan yada tedaviisiyle rahatlayan cevap versin aklımı kaçırıcam

LadyDelarose .!.:

arkadaşlar bu belirtiler bende de var artık çekilmez oldu..gece uykuya dalmak işkence benm için.. günde 3-4 saat ancak uyuyablyrum o da kesik kesik ve nefes almakta zorlanıyorum..sabah ise çok erken uyanıyorum ve yine düşünceler düşünceler korkular..psikologa gitmeliyim sizce? bu tür ilaçlar kullanmak da istemyorum

Genişletmek için tıkla...

bendede var ama dahada azaldı ilaç kullanınca tabi bende karşıyım her bir olay olduğunda ilaç kullanmaya ama sağlık bu şakaya gelmezz sağlık için gerekliyse kullanmak lazım kullandıktan sonra daha iyi olacaksın.uykusuzluk çekiyorsan 3 yada 5 kere ayet el kürsi oku yat unutma korkacak hiç bir şey yok daha sağlıklı yaşamanı idame ettirmen için uyuman gerek sen uyumak istemiyorsun ama vucudunun dinlenmeye ihtiyacı var ve unutma korkacak hiç bir şey yok.ben bunu düşünerek 2 aydır rahatca uyuyorum artık darısı uykusuzların başına amin.

99 depreminden sonra arkadaşımda başgösterdi çok ağır bi şekilde çadırda üstüne örtü çekip oturuyodu o sıcakta yanına gidince bırakmıyordu hem kuçuktuk hemde o ortamda algılayamadık daha sonra pskolojik danışma merkezi kurdular
ilaçların çok etkili olduğunu düşünüyorum ilaçlarınızı drnin verdiği dozda ve düzenli kullanın
şuan evli pek görüşemiyoruz ama hala ilç kullandığını bıraktığında kaygılara geri döndüğünü söyledi

oyle zor ki vu hastalikla yasamak tam 7 yildir mucadele ediyorum ilacsiz atlatamayacagimi
dusundum ve ilaclari kullanmaya basladim yillarca ilac kullandim
ama keske hic kullanmasaydim o ilaclari ozaman faydasini gordum ama simdi hic biseyi
aklimda tutamiyorum aglayamiyorum garip bir insan oldum ciktim
bu hastalikta malesef cekenden baska kimse anlamiyor sizi ilacsiz atlatmak istiyorum cok zor
gunler gecirdim simdi cok sukur iyiyim ilac kullanmiyorum bir yildir endiselerim korkRim
hala var ve bunu.la yasamak gercekten cok zor birseye karar bile veremiyorum karar
versem gunlerce iyi mi kotu yaptim diye dusunuyorum
en kotusude beni kimse anlamiyor surekli basima bi felaket gelicek gibi hissediyorum
Rabbim hepimizin yardimcisi olsun

Bende de var bu lanet şey...

İlk ve son gittiğim psikiyatristin verdiği ilacı sadece 1 ay kullanıp bıraktım.Psikoloğum bir psikiyatristle birlikte bana gelmeyede devam et demişti.İkisinede gitmedim.Ama çok kötü durumdayım.Hiç bir yere gitmek istemiyorum.Arkadaş denen bişey yok,görüşmek isteseler hep bir bahane.Telefonla konuşamıyorum,sesini duyduğum an kalbim küt küt.Babama birşey olacakmış gibi korkular,ağlamalar.Delireceğim korkusu.Kapı çaldığında donup kalıyorum,açmıyorum kapıyı.Hangi düşünceyle yapıyorum bunu bilmiyorum.Eşim bir gün erken gelmi işten,kapı çaldı,açmadım.Aradı benim diye de öyle açtım :)
Kardeşim de diyor sana süpriz yapılmaz,kapıda kalırım gelsem diyor :)

Herşeyi erteliyorum.Bu yüzdende hala gidemedim bir psikiyatriste.Bir de mükemmeliyetçi tarafım var ondan.Kime gitsem,o nasıl bu nasıl.Bakırköye gideceğim kısmet olursa ama bir sürü doktor var,hangisine...

Birde şunu düşünüyorum.Gittim ve ilaca başladım diyelim.2. gittiğimde ne diyeceğim,iyi geldi diyelim,iyi hissettim.Bir sonraki sefere tamam iyileştin diyecekmiş gibi düşünüyorum...

Eşiminde katkısı var sanırım.Anlamıyor,ilgilenmiyor,sormuyor.Üstüme geldikçe o hırsla düzeleceğim sanıyor sanırım ama öyle birşey değil,güçlü olsak neden bu durumları yaşayalım ki zaten...

Bende senin gibiyim canim mukemmeliyetci hangi doktora gitsem iyimidir
kotumudur diye dusunuyordum sonunda bi arkadasin tavsiuesi ile gittim
bu hastalik ilk bas gosterdiginde evliydm hic destek gormedim herseyden
korkuyordum disari cikmiylr kapiyi acmiyordum kimseye cunku kimseyi istemiyodum
guneslikleri bile acmiyodum evde yokum sansinlar diye konusmak bile zor.geliyodu
sonra ise basladim bu seferde evi terk edemez oldum sabah evden ciktiktan sonra
Tabi boyle dusunmeme esim sebep oluyodu benim o benden once geliyodu eve isigo acik unuttum diye bir suru laf soyluyodu bana zacaba ütunun fisini cektin mi tv kapadin mi isigi söndurdum mu diye butun gun deli oluyodum
isyerinde aksam siteden iceri girince ohh evim yanmamis yikilmamis diyodum doktorun faydasini gordum
tabiki inkar.edemem ama ilac kullanmasaydim keske diyorum cunku butun duygularimi aldi
goturdu aglayamiyorum artik buda beni cok kotu etkiliyor 2.gitmende tamam iyilestin demezler cnm
mesela ben ilk gittigde haftada iki kere gidiyodm sonra bire dusti sonra 15 gun oldu oyle
bir.program yapiyolar yani ozel olanlar b.koye acile gitmistim bi kerede randevulu gittim
ama herzaman ayni doktoru bulamiyorsun buda bence duzenli bir tedavi olmuyor
ozele gidiyordum
simdi cok sukur o gunlere gore daha iyiyim Rabbim insaalh sanada sifa versin tez zamanda
telefondan yazdigim icin karisik yazmis olabilirim cnm kusura bakma

umut_iklimi .!.:

dördüncü grup belirtiler ise ayrıntılar üzerinde durma, çevreden gelen uyarıları kötüye yorma, düşündüğü tehlikeyi beklemeye başlamak, aşırı sinirli ve huzursuz görünmek, dikkatini toplayamamak, uykusuzluktan ve uykuya dalamamaktan ve uykusunun bölündüğünde şikayet etmek.

Sürekli kuruyorum o bunu şu yüzden dedi bana bunu yapmak istiyo düşünmekten uyuyamıyorum dikkatim çok dağınık çevremdeki herşeyi kötüye yoruyorum bilmiyorum halim ne olacak ama vah,m duruymdayım

Genişletmek için tıkla...

evet beni tarif etmişsin ben aynen öyeyim ayrıntılara fazlasıyla takılıyorum böyle dedim demeseydm şöylemi deseydim gibi tuhaf ayrıntılara takılıyorum sonra böyle şeylere takıldıgım için kendime kızıyorum dediysem dedim diyorum saçma sapan haller işte..