doğru söylüyosun balsurat aslında dua çok faydalı şöyle düşüncen bence buda allahtan bizim sınavımız atlatıcaz inşallah derdi veren rabbim dermanınıda verir ümitsizliğe kapılmamak lazım senle bu arada hemşeriyiz bende rizeliyim neresindensin
buraya yazmadan önce Allah hepimizin yardımcısı olsun umarım sağlıklı günler çok uzakta değildir. ben 4 yıldr prozac kullanıyorum. aglama titreme iç sıkıntısı kapl çarpıntısıyla gittim. erkek arkadaş problemim vardı tehdit ediliyordum contalar koptu... geceleri sürekli vişeyler kuruyordum aklımda sabahları karşılıyordum.2.5 yıl procacı kullandıktan sonra dedim ki düzeldim ben herşey yolunda kendime güveniyorum ve herşeyle başa çıkabilirim drum yazahanesini kapattıgı için açıkta kaldım nasılsa ilerleme kattettin yavaş yavaş bırakıcaksın ilacı dediği için şeytana uydum azaltarak kendim bıraktım. 6 ay sonra kabuslarım ard arda çıkmaya başladı sinir krizleri geçiriyordum sese tahammül edemiyordum eleştirilmeye dayanamıyordum. sürekli korku halinda ya yaşadıklarım tekrar karşıma çıkarsa diye düşünüp düşünüp dibe batıyordum 2 hafta geçmeden dr gittim bana kendime kimsenin yapamayacagı bir zarar verdiğimi basit bir depresyonu daha güçlü hale getirdiğimi belki ömür boyunca ilaca baglı kalacagımı söyledi. procacı aldım tekrar eve geldim. herkes içme yenersin dedi 1 hafta geçti ben giderek zayıflamayakemik yıgını haline gelmeye başlayınca dedim ki...dur... herşeyi daha berbat edicem...ilacımı kullanmay başladım. devam ediyorum ara ara kontrollere gidiyorum. bu sefer hiç birşey tozpembe değil ilk içtigim gibi... hatta arada anksiyete atakları geçiriyorum mesela 1 haftada 1 defa ya da 2... alışmaya başlayamadım.alışılınmıyor. sürekli insanlardan küçük görüyorum kendimi. kimsenin yanına yakışmadıgımı düşünüyorum aileme layık bir evlat olmadıgımı başarısız biri oldugumu... öyleki ilkokuldan tutunda üniversite arkadaşlarıma kadar kimseyi istemiyorum. yolda karşılaşınca heycanlanıyorum saçlarımın dipleri bile yanıyor resmen kimseyi görmek istemiyorum. hiç kimsenin beni bilmediği bi yerde yaşamak istiyorum ama bu imkansız... nlp seminerlerine gidiyorum ama onlarda bir işe yaramıyor pozitif düşün pozitif olsun gerçekleşmiyor hayatımda. yavaş yavaş öldügümü ve etrafımdaki herkesi zahirlediğimi düşünüyorum çünkü nişanlım ailem yıprandılar. bazen yatagımda kendimi nasıl öldürebilirim diye düşünürken buluyorum sonra sevdiklerimin ne kdar üzülecekleri gözümün önüne geliyor.bazen merhamet duygumun başıma ne kadar çok büük dert açtıgını görüp utanıyorum.
eger burda anksiyete şikayeti olan arkadaslar varsa sakıın geçmişi düşünmesinler ben öyle yapamıyorum sayfalarım kapanmıyor sürekli kendimi kanatıyorum ama UMUTLUYUM. çok geçmeden atlatıcam vedicem ki kendime "ne olmuş yani" sonunda ölüm var herşeyin ucunda...kaç günlük dünya kime kalmış...
uzun oldu... kusura bakmayın.