- 20 Ekim 2007
- 785
- 1
bende devamlı bulantı oluyo ve aşırı heyecan doktora gittim ama çare olmadı malesef verdiği ilaçlar daha çok heyecanlanmama sebep oldu bende bıraktım bu hastalığı atlatmış birileri varsa bana öneride bulunabilir mi acaba neler yaptılar nasıl başaçıkıyolar ben başaramıyorum
bende devamlı bulantı oluyo ve aşırı heyecan doktora gittim ama çare olmadı malesef verdiği ilaçlar daha çok heyecanlanmama sebep oldu bende bıraktım bu hastalığı atlatmış birileri varsa bana öneride bulunabilir mi acaba neler yaptılar nasıl başaçıkıyolar ben başaramıyorum
buraya yazmadan önce Allah hepimizin yardımcısı olsun umarım sağlıklı günler çok uzakta değildir. ben 4 yıldr prozac kullanıyorum. aglama titreme iç sıkıntısı kapl çarpıntısıyla gittim. erkek arkadaş problemim vardı tehdit ediliyordum contalar koptu... geceleri sürekli vişeyler kuruyordum aklımda sabahları karşılıyordum.2.5 yıl procacı kullandıktan sonra dedim ki düzeldim ben herşey yolunda kendime güveniyorum ve herşeyle başa çıkabilirim drum yazahanesini kapattıgı için açıkta kaldım nasılsa ilerleme kattettin yavaş yavaş bırakıcaksın ilacı dediği için şeytana uydum azaltarak kendim bıraktım. 6 ay sonra kabuslarım ard arda çıkmaya başladı sinir krizleri geçiriyordum sese tahammül edemiyordum eleştirilmeye dayanamıyordum. sürekli korku halinda ya yaşadıklarım tekrar karşıma çıkarsa diye düşünüp düşünüp dibe batıyordum 2 hafta geçmeden dr gittim bana kendime kimsenin yapamayacagı bir zarar verdiğimi basit bir depresyonu daha güçlü hale getirdiğimi belki ömür boyunca ilaca baglı kalacagımı söyledi. procacı aldım tekrar eve geldim. herkes içme yenersin dedi 1 hafta geçti ben giderek zayıflamayakemik yıgını haline gelmeye başlayınca dedim ki...dur... herşeyi daha berbat edicem...ilacımı kullanmay başladım. devam ediyorum ara ara kontrollere gidiyorum. bu sefer hiç birşey tozpembe değil ilk içtigim gibi... hatta arada anksiyete atakları geçiriyorum mesela 1 haftada 1 defa ya da 2... alışmaya başlayamadım.alışılınmıyor. sürekli insanlardan küçük görüyorum kendimi. kimsenin yanına yakışmadıgımı düşünüyorum aileme layık bir evlat olmadıgımı başarısız biri oldugumu... öyleki ilkokuldan tutunda üniversite arkadaşlarıma kadar kimseyi istemiyorum. yolda karşılaşınca heycanlanıyorum saçlarımın dipleri bile yanıyor resmen kimseyi görmek istemiyorum. hiç kimsenin beni bilmediği bi yerde yaşamak istiyorum ama bu imkansız... nlp seminerlerine gidiyorum ama onlarda bir işe yaramıyor pozitif düşün pozitif olsun gerçekleşmiyor hayatımda. yavaş yavaş öldügümü ve etrafımdaki herkesi zahirlediğimi düşünüyorum çünkü nişanlım ailem yıprandılar. bazen yatagımda kendimi nasıl öldürebilirim diye düşünürken buluyorum sonra sevdiklerimin ne kdar üzülecekleri gözümün önüne geliyor.bazen merhamet duygumun başıma ne kadar çok büük dert açtıgını görüp utanıyorum.
eger burda anksiyete şikayeti olan arkadaslar varsa sakıın geçmişi düşünmesinler ben öyle yapamıyorum sayfalarım kapanmıyor sürekli kendimi kanatıyorum ama UMUTLUYUM. çok geçmeden atlatıcam vedicem ki kendime "ne olmuş yani" sonunda ölüm var herşeyin ucunda...kaç günlük dünya kime kalmış...
uzun oldu... kusura bakmayın.
bende de aşırı heyecan ve kaygı var ve bunun verdiği aşırı mide bulantısı oluyo hatta istifra ediyorum.en ufak bi yiyecek görmeye tahammül edemiyorum hatta düşüncesi bile midemi bulandırmaya hatta beni kusturmaya yetip de artıyo.22 yaşındayım ve bu huyumun yüzünden zayıfım 43 kilo olmuştum şu an yine baş göstermeye çalıştı bu hastalığım kilo vericem diye korkuyorum.bu şikayetlerim genellikle yeni bi ilişkiye başladığım zaman oluyor hiç bir erkeğin yanında rahat olamıyorum.hiç bişey yiyip içemiyorum.bunu ona anlatmaya da çekiniyorum utanıyorum.acaba bu dünyada sadece böyle olan ben mi varım diye düşünüyorum düşündükçe sinirlerim boşanıyo ağlıyorum bunalıyorum kendime kızıyorum vs. erkek arkadaşımın bu durumdan şikayetçi olduğunu düşünüyorum ve görüşmek istemiyorum.bu gidişle ben nasıl evlenirim felan diye düşünüyorum iyice sıkıntılarım artıyor.bir insan acı çayı bile içerkende mi midesi bulanır.off.. ya..psikoloğa da gitmiyorum..napsam bilmem ki..benim gibi sorunu olan varsa yalvarırım söylesin..içim biraz rahatlasın sadece benim mi böyle oluyo acaba sorusu gitsin en azından yanlız olmadığımı anlayım..allah bu durumda olanlara büyük sabır ve acil şifa versin..aminnn..sevgiyle kalın:a015:
kesinlikle yalnız değilsin arkadaşım bu anlattıklarının hepsi bende mevcut benim bir erkek arkadaşım bile yok 28 yaşındayım düşün artık gerisini bende başkalarının yanında yemek yiyemiyorum aklıma heyecan gelirse hemen ellerim titremeye başlıyo bulantı geliyo bazen aklıma yemek düşüncesi gelse bile bulantı oluyo çok zor bu bir durum allah hepimize yardım etsin