- 17 Aralık 2019
- 185
- 27
-
- Konu Sahibi ruyalaralemindenbircicek
- #1
Arkadaşlae merhaba.
Nasıl nereden başlasam bilmiyorum. Travmalar ile dolu bir çocukluk geçirdim ve bu durum yaşım ilerledikçe anksiyeteye dönüştü. Anksiyete olduğunu bilmeden yıllarca ufak tefek olaylara endişeleniyordum fakat hayatımi çok etkilemiyordu.
Ancak geçen sene tam düğünüme 2 ay kala apandisit ameliyatı oldum ve internette "apandisit ameliyatı olanların tüpleri yapışık olabilir" yazısıyla adeta dünyam başıma yıkıldı 7 senelik beraber olduğum adamla evleniyordum ve ya benim yüzümden çocuğumuz olmazsa diye öyle buyuk bir depresyona girdim ki resmen hayat bitmişti benim için ne yemek yiyebiliyordum ne birisiyle konusabiliyordum deli gibi internetten hastalık arastiriyordum kaç doktor gezdim bilmiyorum bile aile evinde son günlerimi çok zor geçirdim o dönemde eşime bu soruları sorduğumda ben seninle çocuk için evlenmiyorum olur ya da olmaz ucunda ölüm yok ya diyordu bu beni telkin ediyordu ama içten içe ya benimle evlendiğinde ileride pisman olursa diye 6 kilo vermiştim
sonrasında bu böyle olmayacak dedim ve psikiyatriye gittim bana ilaç yerine terapi almam gerektiğini söyledi ama imkanım yoktu daha da içime kapanmaya başladım sonra internette iyi hissetmek adlı bı kitap gördüm ve aldım o kadar çaresiz hissediyordum ki yine de bir umut okuyayım dedim
iyi ki almışım iyi ki okumuşum o kitabı düşüncelerimin çarpıtma olduğunu aslında ölüm hariç her şeyin bir çözümü olabileceğini öğrendikten sonra kendime gelmeye başlamıştım yemek yemeye insanlarla sohbet etmeye evden cikabilmeye o kadar rahatlamıştım ki yine yaşıyordum ancak kontrol altında tutabiliyordum
ve çok şükür sevdiğim adamla evlendim 1 yıldır evliyiz çocuk hâlâ yok ama düşündüğüm kadar felaket yaşanmadı
ancak şu sıralar tekrar tetiklenmeye başladı bu kadar stresliyken ya kanser olursam ya hasta olursam ya delirirsem ya kocam bu yüzden benden nefret ederse ya hayatı ona zulüm edersem cocugumuzda olmadı kesin stresten olmuyor ya hiç anne baba olamazsak vs vs geçen sene ki kadar yoğun değil ama huzursuzum yani farkındayım en azından bu düşüncelerin aslında mantık dışı olduğunun yani geçerli olsa bile çözümu olan şeyler olduğunu biliyorum ancak eski günlerime dönerim diye korkuyorum
terapi için şuan gerçekten maddi açıdan uygun değiliz düğün borçları araba borçları biraz rahatlasın öyle gitmeyi düşünüyorum
sormak istediğim şu terapi alana kadar ilaç kullansam olur mu bu ilaçlar bağımlı yapar mı o kadar çok yorum görüyorum ki ilaclardan kurtulamiyorum diye bu bile endişe yaratıyor
belki beni anlayanlar çıkar diye buraya yazmak istedim okuduğunuz için çok teşekkür ederim önerilerinizi bekliyorum
Nasıl nereden başlasam bilmiyorum. Travmalar ile dolu bir çocukluk geçirdim ve bu durum yaşım ilerledikçe anksiyeteye dönüştü. Anksiyete olduğunu bilmeden yıllarca ufak tefek olaylara endişeleniyordum fakat hayatımi çok etkilemiyordu.
Ancak geçen sene tam düğünüme 2 ay kala apandisit ameliyatı oldum ve internette "apandisit ameliyatı olanların tüpleri yapışık olabilir" yazısıyla adeta dünyam başıma yıkıldı 7 senelik beraber olduğum adamla evleniyordum ve ya benim yüzümden çocuğumuz olmazsa diye öyle buyuk bir depresyona girdim ki resmen hayat bitmişti benim için ne yemek yiyebiliyordum ne birisiyle konusabiliyordum deli gibi internetten hastalık arastiriyordum kaç doktor gezdim bilmiyorum bile aile evinde son günlerimi çok zor geçirdim o dönemde eşime bu soruları sorduğumda ben seninle çocuk için evlenmiyorum olur ya da olmaz ucunda ölüm yok ya diyordu bu beni telkin ediyordu ama içten içe ya benimle evlendiğinde ileride pisman olursa diye 6 kilo vermiştim
sonrasında bu böyle olmayacak dedim ve psikiyatriye gittim bana ilaç yerine terapi almam gerektiğini söyledi ama imkanım yoktu daha da içime kapanmaya başladım sonra internette iyi hissetmek adlı bı kitap gördüm ve aldım o kadar çaresiz hissediyordum ki yine de bir umut okuyayım dedim
iyi ki almışım iyi ki okumuşum o kitabı düşüncelerimin çarpıtma olduğunu aslında ölüm hariç her şeyin bir çözümü olabileceğini öğrendikten sonra kendime gelmeye başlamıştım yemek yemeye insanlarla sohbet etmeye evden cikabilmeye o kadar rahatlamıştım ki yine yaşıyordum ancak kontrol altında tutabiliyordum
ve çok şükür sevdiğim adamla evlendim 1 yıldır evliyiz çocuk hâlâ yok ama düşündüğüm kadar felaket yaşanmadı
ancak şu sıralar tekrar tetiklenmeye başladı bu kadar stresliyken ya kanser olursam ya hasta olursam ya delirirsem ya kocam bu yüzden benden nefret ederse ya hayatı ona zulüm edersem cocugumuzda olmadı kesin stresten olmuyor ya hiç anne baba olamazsak vs vs geçen sene ki kadar yoğun değil ama huzursuzum yani farkındayım en azından bu düşüncelerin aslında mantık dışı olduğunun yani geçerli olsa bile çözümu olan şeyler olduğunu biliyorum ancak eski günlerime dönerim diye korkuyorum
terapi için şuan gerçekten maddi açıdan uygun değiliz düğün borçları araba borçları biraz rahatlasın öyle gitmeyi düşünüyorum
sormak istediğim şu terapi alana kadar ilaç kullansam olur mu bu ilaçlar bağımlı yapar mı o kadar çok yorum görüyorum ki ilaclardan kurtulamiyorum diye bu bile endişe yaratıyor
belki beni anlayanlar çıkar diye buraya yazmak istedim okuduğunuz için çok teşekkür ederim önerilerinizi bekliyorum