Anksiyete böyle birşey değil 2 yıldır savaş veriyorum çok ağır antidepresanlar kullandım babamı kaybettim üstüne depremi yaşadım günde 2 saatlik uykuyla dolastigimi biliyorum duvarlar üstüme geliyordu, nefesimi kesiyordu o an kriz geçiriyordum evin içinde dört döndüğümü biliyorum size o hissi asla tarif edemem.. rabbimde kimseye yaşatmasın. İlaçların boş olduğunu sadece kendimi oyaladığını geç oldu ama anladım duaya inandım Allah'a güvendim namaz, kuran derken çok şükür biraz daha iyiyim.. demek istediğim şu ki aklınıza böyle şeyleri getirmemeye çalışın başka şeylerle uğraşın o an ve sadece dua edin.. inanın geçecek
bebeğinizle de hayırlı bir ömür diliyorum 
Cook haklisin, Bir ara iyidim. Taa ki gecenlerde tirnagimda leke gordum orda basladi tekrar. Arastirmaya basladim hep kanser cikti karsima, panik atak gecirmeye basladim titreme, stress direk migdeme vurdu. Takmamak bukadar kolay olabilse, umaram gecer
Cook haklisin, Bir ara iyidim. Taa ki gecenlerde tirnagimda leke gordum orda basladi tekrar. Arastirmaya basladim hep kanser cikti karsima, panik atak gecirmeye basladim titreme, stress direk migdeme vurdu. Takmamak bukadar kolay olabilse, umaram gecer
Cok cok gecmis olsun.. cok kotu zamanlar gecirmisin. umarim dahada iyi olursun.Anksiyete böyle birşey değil 2 yıldır savaş veriyorum çok ağır antidepresanlar kullandım babamı kaybettim üstüne depremi yaşadım günde 2 saatlik uykuyla dolastigimi biliyorum duvarlar üstüme geliyordu, nefesimi kesiyordu o an kriz geçiriyordum evin içinde dört döndüğümü biliyorum size o hissi asla tarif edemem.. rabbimde kimseye yaşatmasın. İlaçların boş olduğunu sadece kendimi oyaladığını geç oldu ama anladım duaya inandım Allah'a güvendim namaz, kuran derken çok şükür biraz daha iyiyim.. demek istediğim şu ki aklınıza böyle şeyleri getirmemeye çalışın başka şeylerle uğraşın o an ve sadece dua edin.. inanın geçecek
6 aylık oldum. Hamilelikte başlamadı 5 yıldır var bende ama hamileligimin 5. Ayında tekrarladı. Şimdi bir aydır zor bela toparlamaya çalışıyorum. Korkularım ilk zamanlar daha yoğundu, otobüse biniyordum ya devrilirse, inşaatlı duvardan gecemiyordum ya üzerime devrilirse.. Bu gibi şeyler yoğundu. Şimdi sürekli sebebini bilmediğim kötü bir şey olacak hissi var. Sürekli telkin etmeye çalışıyorum kendimi kötü bir şey olmayacak diyorum pek de işe yaramıyor. Atak anlarımda deliriyorum diyorum. Halbuki delirmiyorum. Böyle.. zor geçiyor..
Tamamen asla bırakmıyor sadece onunla yaşamayı öğrendim diyebilirim o an derin bir nefes alıp 20 saniye kadar sayıyorum başka şeylere odaklanmaya çalışıyorum onun seni ele geçirmesine izin verme ve sen hamilesin bu hissettiklerin bebegine de geçiyor öyle birşey mi hissettin aç bir müzik dans et bebeğin için yap bunu
Yaşıyorum böyle mecbur. Ancak ilaçlarla idare edebiliyorum. İlacı bırakınca en fazla 6 ay dayanabildim. Sonra geri başa sarıyor. Aynı titremeler uykusuz kalmalar Bende de var evin içinde dolanip duruyorum. Sen ilaç kullanıyor musun
Anksiyete böyle birşey değil 2 yıldır savaş veriyorum çok ağır antidepresanlar kullandım babamı kaybettim üstüne depremi yaşadım günde 2 saatlik uykuyla dolastigimi biliyorum duvarlar üstüme geliyordu, nefesimi kesiyordu o an kriz geçiriyordum evin içinde dört döndüğümü biliyorum size o hissi asla tarif edemem.. rabbimde kimseye yaşatmasın. İlaçların boş olduğunu sadece kendimi oyaladığını geç oldu ama anladım duaya inandım Allah'a güvendim namaz, kuran derken çok şükür biraz daha iyiyim.. demek istediğim şu ki aklınıza böyle şeyleri getirmemeye çalışın başka şeylerle uğraşın o an ve sadece dua edin.. inanın geçecek
25 aslında daha yolun başında bile olmadığımı düşünüyorum bu yaşta bunları yaşamış olmak biraz fazla üzüyor yinede isyan etmeden bir şükür diyip yola umutla bakmaya devam etmek gerek
sizin yaşınız kaç?Ertelemeyin bol bol dua edin okuyun, dinleyin inanın hem bebeğe hemde size şifa olacak inşallah
her geçen gün anlayacaksınız.. ilaç falan boş sadece insanın kendisini oyalıyor bırakmak için öyle çaba verdim ki belkide o dönem çevremde kim varsa herkese zarar vermişimdir. İnsan bu dönemde sadece kendine şifa oluyor , kimse ne düşündüğünüzü o an ne hissettiginizi emin olun bilmiyor.25 aslında daha yolun başında bile olmadığımı düşünüyorum bu yaşta bunları yaşamış olmak biraz fazla üzüyor yinede isyan etmeden bir şükür diyip yola umutla bakmaya devam etmek gerek
Öncesinde çok bırakmayı düşündüm ama sonra kotulesince tekrardan kullandım Ağustos ayında kararlıydım son kutumu bitirdim, bırakmakta öyle kolay değil ilk 3 ay çok şiddetli yoksunluğunu hissediyorsunuz aşırı sinir, en ufak şeye ağlıyorsun, iştah tamamen bitiyor 4 kilo vermiştim bırakma evresinde gece uykularım tamamen bitmişti. Tabi yine ara ara geliyor ama o ilk zamanlardaki gibi kalbim sıkışacak derecede olmuyor başa çıkmayı öğrendim diye düşünüyorum eşime anlattığımda ya birşey olmaz, çok düşünüyorsun kafanda çok seneryo kuruyorsun derdi elimde değil diye anlattıkça aynısını hep tekrarlar sonra da anlıyorum seni diyip konuyu kapatmaya çalışırdı halbuki ne anlaması
demek istediğim şu sadece yaşayan anlar ama insan sadece kendisine şifa olabilir. 
Başa çıkmayı öğrenince insanın geçiyor Çok zor. ilaçsız geçiremiyorum ben. Daha da ilerlemeden doktora gitmeni tavsiye ederim. Hastalık korkum yok. Hamilelikte de kullanılan antidepresanlar var. Kullanıyorum ben. Hala tam toparlayamadım ama biraz zaman istiyor.
