İnsan bu hastalıkta bedenini hiç düşünmüyor deneyebildiği kadar kendi yumurtasıyla deniyor olmadı donasyon yaptırıyor bence fizyolojik olarak ısrar hiç bitmiyor. Psikolojik olarak bitiyor biterse.
Bittiği yerde kimisi tamam artık istemiyorum diyor. Kimisi de donasyon ile bebek sahibi oluyor. Yani tüp bebek denemeleri psiklolojik bir savaş o savaştan yorulana kadar mücadele devam ediyor. Psikloljisi artık kaldırmayıncada ya çocuk konusunu kapatıyor ya da donasyon yaptırıp mücadeleyi bitiriyor.
Çok yorucu. Amhı benm gibi(0.02) düşük olanlar için okadar zorki bu süreç. 1-2yumurta olsa şükrediyorsun. Çoğu zaman gidiyorsun olmuyor. Okadar iğne ilaç sonunda belki bir yumurta,belki hiç olmuyor. Okadar zorki.
Aldığımız hormonların bizi ilerde hasta edip etmeyeceği belli değil,aldığımız kilolar,bozulan cildimiz,bir sürü kez umut edip elimizin boşa çıkması, her seferinde olumsuz sonuçlar... okadar yorucu bir yolki. Çoğumuz 25-30 yaşlarındayız. Yumurtalıklarımız 45 yaşında. Bütün hayatımızı yemeden içmeye eşimizle işişkimizi aşlemizle ilişkimizi toplumdaki ilişkilerimizi arkadaşlıklarımızı aklımıza gelen herşeyi etkileyen bir hastalığımız var. Erken yumurtalık yaşlanması yada erken yumurtalık yetmezliği hastasıyız hepimiz.
Kansere vereme çare var buna yok malesef.
Bu hastalıkla upraşmak tam bir mesai istiyor. Yediklerimizi doğal şekilde almak,doğal ve sağlıklı ve dengeli bir beslenme,her gün spor,stresten uzak bir hayat... oysa hepimiz çalışan kariyeri olan yada başka upraşları olan bir sürü stres yaşayan bir sürü koşturmacası olan insanlarız. Hastalığımız için mükemmel olan o hayatı kim gaşıyabiliyor.
Ben çalışıyorum. Düzenli dengeli ve tam sağlıklı beslenemiyorum kolturmacalarım var sporumu yapamıyorum. Aldığım kiloları veremiyorum. Stresten uzak olamıyorum. Bunları yapamadığım içinde vicdan azabı çekiyorum. Siz de öyle değilmisiniz spor yapamadığınız yada bitkisel kürleri tam yapamadığınızda süüüüüreklü bir vicdan azabı kendine kızma hali yaşamıyor musunuz...
Bu yol çok yorucu. İnsan ne kadarını yapsada hep “şunu tam yaoamadım” ondan oldu gibi düşünüyor insan. Ben çok yoruldum ne yapacağımı bilmiyorum yaşım 30 amh 002 fah 8-15 arası değişiyor. Doktora gidip olumsuzlukları duymakta zor,gitmemek daha büyük vicdan azabı. Ben de arada kaldım
