- 9 Ocak 2018
- 111
- 24
- 25
Aslında bir fark yokmuş onu anladım ama önceden işi düştüğünde değil her zaman mesaj atan bir arkadaşımdı
Neden dinlemezler yani neyi gerekçe göstererek sizle arkadaşlık etmiyorlar ? Digerlerinde olmayıp bu arkadaşınızda olan nedir ki ?
Sorun bu o zaman.
Kurslara spora vs yazılasan.
Bu şekilde yeni arkadaşlıklar edinebilirsin.
Mesafe güzeldir mesafeli arkadaşlıklar üzmezde.
Zaten samimi olacağın arkadaşlıklar zamanla oluşuyor kendiliğinden.
Hayatından çıkması gerekiyordu ve çıktı.En azından bir süre sonra kafan rahatlayacak bak göreceksin.Başlıktan da anlayacağınız üzere tam altı senedir arkadaşım olan biri bir anda benimle görüşmek istemediğini söyledi ve dünden beri hiçbir mesajıma cevap vermiyor. Dün de bana takıntı yapmış bir akıl hastasısın dedi. Sanırım artık barışmak istemiyorum ama bu acı geçsin istiyorum. Bana yardım edin
Sanırım gerçekten öyle olacakHayatından çıkması gerekiyordu ve çıktı.En azından bir süre sonra kafan rahatlayacak bak göreceksin.
Tabiki anlıyorum, benim tek arkadaşım değildi ama en çok sevdiğim bağlandığım, mahkemesinde şahitlik yaptığım biriydi.Teşekkür ederim. Hepsinden önce acımı anladığınız için
Tabiki anlıyorum, benim tek arkadaşım değildi ama en çok sevdiğim bağlandığım, mahkemesinde şahitlik yaptığım biriydi.
İlk başlarda çok zor oldu, geceleri uyuyamıyordum, sabahları okula geç kalıyordum. Sürekli mesajlar attım, aradım. Yaşım da küçük tabi o zamanlar, tecrübesizim. Hiç unutmuyorum bir akşam arayıp telefonda bir saat ağlamıştım. Dediği sadece soğuk bir ses tonuyla "ağlama" idi.
Sonra ne mi oldu, aradan 6 ay geçti, ben onun içimde açtığı yaraları onardım. Bana mesaj atıp görüşmek istedi. Hiçbir şey olmamış gibi. "Seni iftara davet etmek istiyorum" dedi. Dalga geçer gibi. Kabul etmedim. Çünkü benim anlayışıma göre sorunlar sıcağı sıcağına çözülmeliydi. Karşı tarafa aylarca acı çektirdikten sonra gelen bu teklif sadece bencilceydi.
O kişi hayatımdan çıkalı yıllar oluyor ve iyi ki de çıkmış diyorum. Çünkü gerçekten enerjimi düşürüyormuş. Ondan sonra daha mutlu bir insan haline geldiğimi fark ettim.
Bundan sonra arkadaş edinirken bir süre sonra olmayabileceğini göz önünde bulundurarak adım atmanızı öneririm.İnsan bir süre sonra korkuyor bence arkadaş edinmeye
Oyy kıyamamm ya insan ağlayan birine nasıl böylesine soğuk olabilir. Bence biz anormal değiliz, böyle insanlar taş kalpli...Tabiki anlıyorum, benim tek arkadaşım değildi ama en çok sevdiğim bağlandığım, mahkemesinde şahitlik yaptığım biriydi.
İlk başlarda çok zor oldu, geceleri uyuyamıyordum, sabahları okula geç kalıyordum. Sürekli mesajlar attım, aradım. Yaşım da küçük tabi o zamanlar, tecrübesizim. Hiç unutmuyorum bir akşam arayıp telefonda bir saat ağlamıştım. Dediği sadece soğuk bir ses tonuyla "ağlama" idi.
Sonra ne mi oldu, aradan 6 ay geçti, ben onun içimde açtığı yaraları onardım. Bana mesaj atıp görüşmek istedi. Hiçbir şey olmamış gibi. "Seni iftara davet etmek istiyorum" dedi. Dalga geçer gibi. Kabul etmedim. Çünkü benim anlayışıma göre sorunlar sıcağı sıcağına çözülmeliydi. Karşı tarafa aylarca acı çektirdikten sonra gelen bu teklif sadece bencilceydi.
O kişi hayatımdan çıkalı yıllar oluyor ve iyi ki de çıkmış diyorum. Çünkü gerçekten enerjimi düşürüyormuş. Ondan sonra daha mutlu bir insan haline geldiğimi fark ettim.
Sizi çok iyi anlıyorum. Son zamanlarda bir moda başladı, insanlar derdini anlatıyor, amaaan boşver kafana takma. İnsan arkadaşının onunla iletişimi kestiğinden bahsediyor, amaaan boşver giderse gitsin. Hiç de yardımcı olmuyor bu cevaplar. Her şeyi boşverirsek nasıl hayatta kalırız? Hayatın bir anlamı olmaz ki. Siz takıntılı bir insan değilsiniz, yalnızca hassas kalplisiniz. Günümüz insanları çok katı kalpli maalesefBaşlıktan da anlayacağınız üzere tam altı senedir arkadaşım olan biri bir anda benimle görüşmek istemediğini söyledi ve dünden beri hiçbir mesajıma cevap vermiyor. Dün de bana takıntı yapmış bir akıl hastasısın dedi. Sanırım artık barışmak istemiyorum ama bu acı geçsin istiyorum. Bana yardım edin
Bazen insanlar anlayış görmek ister. Bende ne yazıkki böyle bir dostluğu bitirmek zorunda kaldım görüşmek istemediğimi söyledim. Son bir yılda benimde hayatım yolunda gitmemesine rağmen çok yıpratmıştı beni. Herşeyi sürekli açıklamak zorunda kalmak, sürekli mesajlaşmak, sürekli telefonda konuşmak, her yaptığını anlatmak... boğmuştu çok yorulmuştum. Hayatında istediği olmayan şeyler vardı elimden geleni yapmaya çalıştım yetiremedim. Ben yorulup yıprandığımda sadece biraz kafa dinlemek istedim hayatımda yeni şeyler oluyodu kimseyle paylaşmak istemedim buna saygı göstermesini beklerken hiç haketmediğim şeyler duydum. Onun için onca şey yapmama rağmen bu arkadaşlığı ben götürdüm diyebildi. Hastanede yattım tatile gitmişim gibi gördü kısacası yıprattı fazlasıyla. Yinede herşeye rağmen tekrar barışma adımı attım kendisinde hiç değişim yoktu. Belki okusa bunların hiçbirini kabul etmez :) önemi yok zaten hayat işte. Kırıp döküp herşeyin eskisi gibi olmasını bekledi öyle kolay olmuyor birikiyor. Hayatında kötü giden şeyler yüzünden ona ihtiyaç duyuyorsun seni sürekli dinlesin arasın istiyorsun ama aynı benim olayımdaki gibi o kızında kendine göre sebepleri ve bir hayatı var. Ben telefonu açmadım diye iki saat hesap veriyordum çok yorucu cidden. Uzak durmalısın kendini değiştiremiyorsan. Oda değişeceğine inanmaz muhtemelen. Zorlama...
Ben hic oyle gorusmemesine takilacagim bir arkadasim yok. Cok umurumda degil acikcasi benle kim konusmus kim konusmamis. Bence sorun etme arkadas mi yok sana. Bir suru ortam var seninle benzer dusuncede olan insanlarin oldugu. Herkes kemdi yoluna gitsin
Bundan sonra arkadaş edinirken bir süre sonra olmayabileceğini göz önünde bulundurarak adım atmanızı öneririm.
Sizi çok iyi anlıyorum. Son zamanlarda bir moda başladı, insanlar derdini anlatıyor, amaaan boşver kafana takma. İnsan arkadaşının onunla iletişimi kestiğinden bahsediyor, amaaan boşver giderse gitsin. Hiç de yardımcı olmuyor bu cevaplar. Her şeyi boşverirsek nasıl hayatta kalırız? Hayatın bir anlamı olmaz ki. Siz takıntılı bir insan değilsiniz, yalnızca hassas kalplisiniz. Günümüz insanları çok katı kalpli maalesef
2016 Kasım ayında
Çok sevdiğim arkadaşım ile aramız bozuldu , bı hiç uğruna ama çok zor oldu resmen acı çektim , hiç öyle aman olsun boşver deneyle olmuyor ,cidden acı çekiyor insan hiç unutmadım ben ama
Bir iki kez mesaj attım dönmedi dahada üzüldüm , oda haklıydı bende hakliydim ...
Tam 1.5 sene geçti görüsmedilk
Ama hiç unutmadım ben
Dün tesadufen okul bahçesinde karşılaştık
Oda benim gibi çok üzülmüş
V dün hiç birşey olmamış gibi .
Bana geldi oturduk ...
Öyle hemen geçmiyor iste unutulmuyor
Mutlaka bir nedeni var. Neden peki?Biz farklı şehirlerdeyiz tek iletişimimiz telefon ve bugün numaramı engelledi
Bende atıyordum arıyordum herşeyimi paylaşmak istiyordum kötü bi dönemdeyken bana çok destek oldu telefonda dinledi etti ama kötüydüm kabullenemiyordum yaşadığım şeyi doktora gittim doktorda aynı şeyleri söyledi seninle dedim ben onu kaale almamısım dakikakları boşuna harcamış bana. Neler neler uzaklaştırdı işte. Çok severdim arkadaşımı ama benimde bir sınırım vardı.Ya keşke bende böyle olsam. Derdim ki çok zorladım onu. Ama düşün ki ben mesaj atmazsam o atıyordu bana.
Mutlaka bir nedeni var. Neden peki?