Bazen, bir çocuk bakar gözlerinin içine.
Arkan dönüktür, görmezsin...
Bazen, güneş kucağındadır.
Orada olduğunu bile bilmezsin...
Bazen, yıldızları süpürürsün eteklerinle.
Telaşlısındır, farkına varmazsın...
Bazen, bir orkestra kurulur içinde.
Başka sesleri duyar, onu duymazsın...
Bazen, mutluluk gelip konar kirpiğine.
Sen onu hep uzaklarda ararsın...
Bazen, bir sandık hazine durur başucunda.
Akıl edip, kapağını aralamazsın...
Bazen, hayatının fırsatı geçiverir önünden.
Tehir eder, koşup yakalamazsın...
Bazen, kutsal bir el uzanır sana göklerden.
Meşgulsündür, uzanıp tutmazsın...
Shakespeare