Herkese merhaba
Ben 3 sene önce bir baslik atmistim cok caresiz bir dönemimde. Durum özetim suydu: Kocamin fazlasiyla kariyer odakli olmasindan kaynakli bana karsi ilgisizligi, beni ve cocugumuzu hep arka plana atmasi seneler sonunda beni derin bir mutsuzluga atmisti. Isyerimde bekar bir erkegin ilgisi ile de karsilasinca kafamin karismasindan dolayi önce bölümümü sonra da (ilk basligimdan sonra) is yerimi tamamen degistirmistim. O psikolojide hata yapmamak adina.
Esimle üc kez evlilik terapistine gitmistik, bir an icin durum düzelmisti ama terapiyi yarida kesmek zorunda kalmistik cünkü esim hem ailevi hem is durumla ilgili ciddi bir travma yasadi. Ama acisini hic disa vurmadi terapi destegi almak istemedi.
Bende esimi degistiremem ama kendimi degistirebilirim mantigiyla kendi sarsilan özgüvenime yogunlastim. 20 kilo verdim, beni mutlu eden seylere yöneldim kendimi sevmeye basladim. Cok fazla da ilgi gördüm bu dönemde benden genc erkeklerden ama gercekten insan kendisiyle barisik olunca bunlar insana viz geliyormus. O önceden kafamda soru isareti yaratan eski is arkadasi da tamamen aklimdan yok olup gitti.
Sonra pandemi dönemi geldi ve biz esimle hic olmadigimiz kadar iyi olduk. Hep kötü olan cinsel hayatimiz hic olmadigi kadar filizlendi, esim tamamen bize odaklandi evde yemek yapmaktan tutun, temizlikten, cocugun okul yemeginden herseye. Ama hep rahatsiz bir hali oldugu cok cok belliydi, is arkadaslari da bana özelden yaziyordu esinin neyi var diye. Bende pandemi galiba adama zor geldi dedim. Megersem pandemiden bir kac gün önce esim beni aldatmis. Üstelik sadece 1,5 saatlik bir tanismadan sonra 20´li yaslarda bir stajyeri bir is seminerinde yatagina almis. Kiz önce gelip esime hayran oldugunu söylemis, bizimki yasadigi travmadan dolayi iste kendisini hep ezik hissettiginden birde orta yas sendromu yasadindan genc bir kizin ilgisine ucmus, flört etmis kizla, beraber icmisler sarhos olmuslar. Evli oldugu icin kiz önce cark etmis. Esim bu sefer odasina cikip ilk is beni aradi gece yarisi kalpler atti falan güya birazcik vicdan azabi cekmis.. Biz telefonu kapadiktan dakikalar sonra da kiz buna sirket telefonundan mesaj atiyor Oda numaran kac diye. Esim cevap vermiyor kiz bu sefer birde telefon aciyor oda numarasi veriliyor. Isleri bittikten sonra esim bu sefer kizin mesajinin resmini cekiyor korkudan beni tecavüzle suclamasin diye!! Eve gelip hadi ikinci cocugu yapalim diyor bana,
tüp bebek doktoruna götürüyor. Hic birseyden haberdar olmayan ben hamile kaliyorum! Havalara ucuyorum mutluluktan. Üzerimizde ki kabustan, kara bulutlardan kurtulduk, esim sonunda degisti diyorum. Bu aylarda ise esim meger bu kiza bir kac kez yaziyormus nasilsin, okul nasil gidiyor, is nasil gidiyor falan diye. Güya nabiz yoklayim, bana sinirlenip, aldatmayi kimseye söylemesin, hem evimden hem isimden olmayim diye. Korkudan da iste pandemide icin icini yiyor kimseye de birsey söyleyemiyor. Sürekli evde kendine ev isi cikariyor, benim es ne hamarat cikti diyorum bende. Kiz ise esimin hala onu istedigini düsünüyor hakli olarak. Ben maalesef düsük yapiyorum yikiliyorum ve bebegi kaybettikten 3 gün sonra kiz bana mesaj atiyor kocan seni aylar önce benimle aldatti, hala yaziyor ama ben onu istemiyorum diye. Ismimi googleda aratinca kizin bir ek isi oldugu, ciplak fotomankenlik yaptigini gördüm.
Ben hemen bosanma davasi actim, esimin anne babasini karsima aldim, yeni müstakbel "gelinlerinin" anadan üryan fotograflarini önlerine attim, onlarin yaninda esime tokatlar attim, inanilmaz derecede yikildilar, ogullarina ates püskürdüler, bana yalvardilar gitme diye. Esim hem bana, hem anne babama b....... yiyim beni affedin diyo ziril ziril agliyor. Yetmiyor bu sefer bahce ipiyle kendini asmaya calisiyor!! Ailem kararinin arkasindayiz ama cocugun icin 17 yillik evliligini bir hata icin bozma. Herkes bir sans hakediyor. Belli ki cok pisman dedi.
Simdi basligi atmamin nedenine gelelim: 1 sene gecti aldatmayi ögrenmemin ardindan. Geri döndüm ama hala affetmis degilim. Son derece mutsuzum. Esim gercekten tüm önceliklerini degistirdi her alanda. Her gün bana hala yalvariyor. Hic birseye inanmiyorsan bari su 1 sene boyunca ugraslarimi gör diyor. Hic birsey isim gücüm umurumda degil herseyi birakirim ama yuvamizi bozma diyor. Stajyer zaten pandemiden beri o is yerinde degil. Esim disari ciktiginda nerdeyse dakika basi beni ariyor. Ben olmayinca alkol icmiyor. Nerde bir mesaj gelse bana gösteriyor, kodlarini bana verdi (eskiden zerre kadar kiskancligim yoktu HIC telefonuna bakmazdim). Gecmisi degistiremem ancak gelecegi degistirebilmem icin bana sans ver diyor. Terapiste de gittik. Sürekli olani basina kakmayacaksan devam edebilirsiniz evlilige diyor bana bu sekilde olmaz. Ama ben cocuklugumdan gelen sorunlardan dolayi bu olayla FENA halde özgüvenim sarsildi. Arkadaslarima da yansiyor. Kimseye anlatamiyorum derdimi, ama artik kimseye güvenemedigim icin herkese laf sokuyorum kendimi her yerde istenmeyen biri diye görüyorum. Yoksa 1,5 saatlik bir tanismadan sonra neden ben cignendim yok sayildim diye düsünüyorum sürekli. Isin komik tarafi da o dönem ben oldugumun en güzel dönemimindeydim, kizin ise gercekten bir özelligi yok. Beni birakin ama daha önce esime ilgi duymus bir cok güzel kiz gördükten sonra, nasil oldu buna tav oldu anlamadim. O kizin hayaleti sürekli aklimda, evimizde, yatagimizda her yerde. Diger yandan diyorum belki de bu bizim senelerdir olan sorunlarimizin dönüm noktasi oldu diye de düsünüyorum esimin akillanmasi icin. Oglum cok asiri hassas ve kirilgan ve cok sarsilir bosanmamizdan.
Cözüm nedir, bosanmak mi yada siz olsaniz napardiniz? Aldatma sonrasi bir evlilik düzelebilir mi? Ben nasil iyilesirim?