Aileniz ile aranız nasıl ?

Genelde konular eş ailesi üzerine oluyor. Merak ediyorum sizlerin kendi ailesi(Anne, Baba, kardeş) ile ilişkileriniz nasıl ?

Ben annemle istediğim ilişkiyi kuramadım, öyle büyüdüm. Çocukluğum belki de hiç annem tarafından öpülüp sarılınmadan geçti. Gençlik zamanlarım daha sancılı tabiki o kadar çok anlatacağım şey var ki buraya sığdıramam maalesef. Örnekler vermek gerekirse, üniversite okuduktan sonra evde kpss çalışmaya çalıştım sürekli durum şuydu biz sana bakmak zorunda değiliz git çalış, evlen, yanlışlıkla bir şey dökecek kıracak olsan konu 18 yaşında edindiğin erkek arkadaşdan dolayı or.. u ya kadar varıyordu. Özetle sıfır sevgi bol hakaretli zaman zaman şiddetli bir çocukluk ve gençlik.

Sonra bir şekilde iş buldum, eşimi tanıdım kurtuldum. Neyse çeyiz, düğün vs yaptılar büyük ihtimalle çevreden dolayı oda.

Annem bu şekildeyken tabii ki onun kopyası birde abla var. Hatırlayanlar bilir. Vajinismusken hamile kaldım ve ablam çocuk istiyorken ben hamile kaldığım için saldırmalar. Annenin hiç bir şey yapmaması.

Daha bir sürü detay var ben hepsini sineye çekip kapatıp normal şekilde ailemle görüşmeye hafta da 1 gün mutlaka zaman geçirmeye özen gösteriyorum.

Sanırım eşime çok düşkünüm çok farkında değilim. Ailesiyle de olabildiğince iyi olmaya gayret ediyorum. Bu onları rahatsız ediyor gibi.

Asıl meseleye gelince 3 gün önce babamla telefonda konuşurken sağlıksız beslenmeden bahsediyordu sık sık bahseder siz çok sağlıksız besleniyorsunuz dedi bunu da sürekli tekrarlar bende yok baba sürekli yemiyoruz vs. Gördüm masanızda çikolata vardı dedi bi parça kalmış aylar önce, bende eşime kızmıştım canım çok sıkkındı zaten o yüzden aramıştım kafam dağılsın diye, bizimle mi yaşıyorsun her gün abur cubur mu yiyoruz baba sabah sabah bu ne diyip telefonu yüzüne kapattım. Sanki sürekli yemek yapmıyorum da hazır yemekler yiyoruz gibi bi alınganlık yaşadım içsel olarak galiba.

Neyse bu bana hakaretler eden annem arayıp hesap sordu yüzüne kapatmışımda çok saygısızmışım da hepsine öyle davranıyormuşum da kocam da kocam diyormuşum da.

Genel olarak gerçekten onlarla zaman geçirirken çok yıpranıyorum sohbetleri muhabbetleri hep gergin böyle beni rahatsız eden bir şeyler var. Var çünkü ben hamileyim diye saldıran bi ablayla ne konuşabilirim. Ama sonuçta ailem koparamam çok üzgünüm paylaşmak dertleşmek öneriler belki iyi gelecek bir şeyler okumak istiyorum.

Helinsma .!.:

Genelde konular eş ailesi üzerine oluyor. Merak ediyorum sizlerin kendi ailesi(Anne, Baba, kardeş) ile ilişkileriniz nasıl ?

Ben annemle istediğim ilişkiyi kuramadım, öyle büyüdüm. Çocukluğum belki de hiç annem tarafından öpülüp sarılınmadan geçti. Gençlik zamanlarım daha sancılı tabiki o kadar çok anlatacağım şey var ki buraya sığdıramam maalesef. Örnekler vermek gerekirse, üniversite okuduktan sonra evde kpss çalışmaya çalıştım sürekli durum şuydu biz sana bakmak zorunda değiliz git çalış, evlen, yanlışlıkla bir şey dökecek kıracak olsan konu 18 yaşında edindiğin erkek arkadaşdan dolayı or.. u ya kadar varıyordu. Özetle sıfır sevgi bol hakaretli zaman zaman şiddetli bir çocukluk ve gençlik.

Sonra bir şekilde iş buldum, eşimi tanıdım kurtuldum. Neyse çeyiz, düğün vs yaptılar büyük ihtimalle çevreden dolayı oda.

Annem bu şekildeyken tabii ki onun kopyası birde abla var. Hatırlayanlar bilir. Vajinismusken hamile kaldım ve ablam çocuk istiyorken ben hamile kaldığım için saldırmalar. Annenin hiç bir şey yapmaması.

Daha bir sürü detay var ben hepsini sineye çekip kapatıp normal şekilde ailemle görüşmeye hafta da 1 gün mutlaka zaman geçirmeye özen gösteriyorum.

Sanırım eşime çok düşkünüm çok farkında değilim. Ailesiyle de olabildiğince iyi olmaya gayret ediyorum. Bu onları rahatsız ediyor gibi.

Asıl meseleye gelince 3 gün önce babamla telefonda konuşurken sağlıksız beslenmeden bahsediyordu sık sık bahseder siz çok sağlıksız besleniyorsunuz dedi bunu da sürekli tekrarlar bende yok baba sürekli yemiyoruz vs. Gördüm masanızda çikolata vardı dedi bi parça kalmış aylar önce, bende eşime kızmıştım canım çok sıkkındı zaten o yüzden aramıştım kafam dağılsın diye, bizimle mi yaşıyorsun her gün abur cubur mu yiyoruz baba sabah sabah bu ne diyip telefonu yüzüne kapattım. Sanki sürekli yemek yapmıyorum da hazır yemekler yiyoruz gibi bi alınganlık yaşadım içsel olarak galiba.

Neyse bu bana hakaretler eden annem arayıp hesap sordu yüzüne kapatmışımda çok saygısızmışım da hepsine öyle davranıyormuşum da kocam da kocam diyormuşum da.

Genel olarak gerçekten onlarla zaman geçirirken çok yıpranıyorum sohbetleri muhabbetleri hep gergin böyle beni rahatsız eden bir şeyler var. Var çünkü ben hamileyim diye saldıran bi ablayla ne konuşabilirim. Ama sonuçta ailem koparamam çok üzgünüm paylaşmak dertleşmek öneriler belki iyi gelecek bir şeyler okumak istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Ya insan çocuguna nasıl boyle davranır anlamıyorum. 2 cocuk arasında nasım ayrım yapar yada. Ikısıde aynı yerden cıkıyor

Son cümlenize katılmıyorum aileden kopulabilir. Ne hayrını gördünüzde kopamam diyorsunuz? Anneniz anne dahi değil.

Mesafe koyacaksın.
ailedir deyip kenarda dursunlar, aranı da bozma,sonra kocanla sorun yaşasan başına kakar çünkü.
az öz görüş, görüşünce de söylediklerine kulak tıka
kocanla mutlu olmaya bak.
hayatın şifresi bu kadar ..

kafasikarisikhatun .!.:

Mesafe koyacaksın.
ailedir deyip kenarda dursunlar, aranı da bozma,sonra kocanla sorun yaşasan başına kakar çünkü.
az öz görüş, görüşünce de söylediklerine kulak tıka
kocanla mutlu olmaya bak.
hayatın şifresi bu kadar ..

Genişletmek için tıkla...

Artık evlendikten sonra daha net görüyorsun bir şeyleri ama olmuyor işte 18 19 yaşlarındayken çok ağlardım annem beni sevmiyor diye. Gerçekten sevmiyor

Helinsma .!.:

Artık evlendikten sonra daha net görüyorsun bir şeyleri ama olmuyor işte 18 19 yaşlarındayken çok ağlardım annem beni sevmiyor diye. Gerçekten sevmiyor

Genişletmek için tıkla...

beş sevgi dili kitabını oku.
hatt bence herkes okumalı
hem insani ilişkilerde ,hem sevgili ilişkisinde hayata bakışını değiştiriyor insanın.
herkesin sevgi dili farklı .
ama biz karşımızdakinin sevgi dilinin bizimki ile aynı olmasını istedğimiz için sorun yaşıyoruz.
bazı insanlar bizden farklı sevgisini gösterebilior

Siz çok dolmuşsunuz, abur cubur yiyorsunuz dedi diye babanın yüzüne telefon kapatmak mantıksız çünkü. Her hafta görüşmenize en baştan gerek yokmuş

girlinred .!.:

Siz çok dolmuşsunuz, abur cubur yiyorsunuz dedi diye babanın yüzüne telefon kapatmak mantıksız çünkü. Her hafta görüşmenize en baştan gerek yokmuş

Genişletmek için tıkla...

Evet kapatacak bir şey yoktu, Canım sıkkındı diye yaptım diyebiliyorum ama üzülmüş babam o konuda haklı. Ama annemin arayıp hesap sorması öncesi yaşadıklarım vs vs şimdi hepsi üzerime çöktü işte

Çok yalnız hissediyorsunuz sanırım kendinizi . Babanıza verdiğiniz tepki ve eşinize düşkünlüğünüz öyle hissettirdi bana ... çocukluk ve gençlik yıllarınızı kendiminkine çok benzettim. insan doğası gereği haketmediği bir muamele gördüğünde anlamlandırmaya çalışıyor yapılanlar anlamlı olmayınca suçlama eğilimine giriyor . Sürekli baskı ile büyümüş sevgisiz kalmış insanlar genelde kendini suçluyor o çocuk yaşta ... daha iyi değilim olsam severlerdi gibi tabi bilinç altında ...
Aslında suçlanacak yada suçlayacak bir kişi yok . özgürleştirin kendinizi .anne babanız yada ablanız size siz kötü olduğunuz için öyle davranmadı , kendi sorunları yüzünden davranışları yanlış oldu ve muhtemelen herkese benzer davranırlar . insan psikolojisi çok garip ... anneniz ablanızla daha iyi size böyleyse muhakkak onda kendini bulduğu bir durum vardır.
Bugün bir söz duydum insanın başına gelen kötü olaylar yada kötü kişiler onu dengeye sokmak için gelir diyor. Yani siz çok fedakarsanız çıkarcı , düşünceliyseniz düşüncesiz , alıngansanız vurdumduymaz insanları çekersiniz çünkü dengeyi bulmanızı sağlar diyor. size tavsiyem anne babanızın yada ablanızın bu şekilde sevgisiz olmasının sizinle ilgisi olmadığını kendi süreçlerinin sonucu olduğunu anlayın. onların size veremediği sevgiyi kendinize bol bol verin ...

Bir iyi bir kötü

kadermibu .!.:

Çok yalnız hissediyorsunuz sanırım kendinizi . Babanıza verdiğiniz tepki ve eşinize düşkünlüğünüz öyle hissettirdi bana ... çocukluk ve gençlik yıllarınızı kendiminkine çok benzettim. insan doğası gereği haketmediği bir muamele gördüğünde anlamlandırmaya çalışıyor yapılanlar anlamlı olmayınca suçlama eğilimine giriyor . Sürekli baskı ile büyümüş sevgisiz kalmış insanlar genelde kendini suçluyor o çocuk yaşta ... daha iyi değilim olsam severlerdi gibi tabi bilinç altında ...
Aslında suçlanacak yada suçlayacak bir kişi yok . özgürleştirin kendinizi .anne babanız yada ablanız size siz kötü olduğunuz için öyle davranmadı , kendi sorunları yüzünden davranışları yanlış oldu ve muhtemelen herkese benzer davranırlar . insan psikolojisi çok garip ... anneniz ablanızla daha iyi size böyleyse muhakkak onda kendini bulduğu bir durum vardır.
Bugün bir söz duydum insanın başına gelen kötü olaylar yada kötü kişiler onu dengeye sokmak için gelir diyor. Yani siz çok fedakarsanız çıkarcı , düşünceliyseniz düşüncesiz , alıngansanız vurdumduymaz insanları çekersiniz çünkü dengeyi bulmanızı sağlar diyor. size tavsiyem anne babanızın yada ablanızın bu şekilde sevgisiz olmasının sizinle ilgisi olmadığını kendi süreçlerinin sonucu olduğunu anlayın. onların size veremediği sevgiyi kendinize bol bol verin ...

Genişletmek için tıkla...

Çok yalnızım evet arkadaşlarım var ama kendime yakın hissettiğim hiç dostum yok. Bir tek eşim var ona düşkünlüğüm bu olabilir haklısınız. Annem ablamla benimle olduğu gibi değil daha toleranslı daha anlayışlı çünkü karekterleri birbirlerine benziyor. Birde o sorunlu bir evlilik yaşıyor sözde. Ama ben hiç bir şeyimi anlatmıyorum aslında beni yalnız bıraktıkları için ben güçlü olmak zorunda kaldım anneme göre ben hallederim ama ablam halledemiyor güya. Ama öyle değil işte. Kürtaj olmak için bile doktora gitmiştim sonra vazgeçtim tabi de ama hep yalnızdım bir tek eşim vardı. Daha mesafeli olmak zorundayım kabullenmek zorundayım yapamıyorum çünkü

Aile var aile var.
Eşimin ailesiyle benim ailem arasında uçurumlar var mesela. Eşimi ailesi ortada hiçbir sebep yokken kapıya koymuş. Benim ailem normal bir aile. Okutmuş büyütmüş.

Ailem kötü olsaydı da eşime sırtımı dayamazdım sanırım. Çünkü eşe de güven olmaz. En büyük darbeleri eşlerinden yiyor insanlar. Herkes sadece kendisine ve kendi imkanlarına güvensin. Dimdik dursun hayata karşı. Eşmiş aileymiş hepsi boş da çıkabilir.

kafasikarisikhatun .!.:

beş sevgi dili kitabını oku.
hatt bence herkes okumalı
hem insani ilişkilerde ,hem sevgili ilişkisinde hayata bakışını değiştiriyor insanın.
herkesin sevgi dili farklı .
ama biz karşımızdakinin sevgi dilinin bizimki ile aynı olmasını istedğimiz için sorun yaşıyoruz.
bazı insanlar bizden farklı sevgisini gösterebilior

Genişletmek için tıkla...

Tamam annemi öyle kabul ettim zaten kızım dese mutlu oldum öpmesini sarılmasını beklemedim. Ama onlarla ilişkilerimi yürütmekte zorlanıyorum. Anlaşamıyorum. Sevmiyorum zaman geçirmeyi. Çünkü iyi niyet hissetmiyorum. Çok basit bir örnek vereyim ailemin durumu iyi sayılır , abim evli ablam evli ticaret yapıyorlar, ikiside görücü usulü evlendi. Ben eşimi çok severek evlendim ikimizde Özel sektörde çalışıyoruz haliyle evimiz vs lüks değil daha mütevazi yaşıyoruz. Otururken miras muhabeti hakkında espirileşme başladı sana şu kalırdı bana bu kalırdı konuşuyoruz. Ablam dönüp bana yazık buda hep bunu düşünüyor dedi. Bende anlamadım güldüm geçtim. Sonra düşününce yazık falan demesi canım çok sıkıldı. Zaten yeni yeni görüşmeye başlamıştık. Hamilelik konusundan dolayı. Yani mutlaka beni geren bir şey oluyor

darkmore .!.:

Aile var aile var.
Eşimin ailesiyle benim ailem arasında uçurumlar var mesela. Eşimi ailesi ortada hiçbir sebep yokken kapıya koymuş. Benim ailem normal bir aile. Okutmuş büyütmüş.

Ailem kötü olsaydı da eşime sırtımı dayamazdım sanırım. Çünkü eşe de güven olmaz. En büyük darbeleri eşlerinden yiyor insanlar. Herkes sadece kendisine ve kendi imkanlarına güvensin. Dimdik dursun hayata karşı. Eşmiş aileymiş hepsi boş da çıkabilir.

Genişletmek için tıkla...

Öyle gerçekten bu yüzden işte hiç bir zaman çalışmayı bırakmak istemiyorum. Boşanıp gitsem eminim kabul etmek zorunda kalsalarda burnumdan gelir. Eşime gelince onunda hiç bir zaman garantisi yok tabiki.

Helinsma .!.:

Genelde konular eş ailesi üzerine oluyor. Merak ediyorum sizlerin kendi ailesi(Anne, Baba, kardeş) ile ilişkileriniz nasıl ?

Ben annemle istediğim ilişkiyi kuramadım, öyle büyüdüm. Çocukluğum belki de hiç annem tarafından öpülüp sarılınmadan geçti. Gençlik zamanlarım daha sancılı tabiki o kadar çok anlatacağım şey var ki buraya sığdıramam maalesef. Örnekler vermek gerekirse, üniversite okuduktan sonra evde kpss çalışmaya çalıştım sürekli durum şuydu biz sana bakmak zorunda değiliz git çalış, evlen, yanlışlıkla bir şey dökecek kıracak olsan konu 18 yaşında edindiğin erkek arkadaşdan dolayı or.. u ya kadar varıyordu. Özetle sıfır sevgi bol hakaretli zaman zaman şiddetli bir çocukluk ve gençlik.

Sonra bir şekilde iş buldum, eşimi tanıdım kurtuldum. Neyse çeyiz, düğün vs yaptılar büyük ihtimalle çevreden dolayı oda.

Annem bu şekildeyken tabii ki onun kopyası birde abla var. Hatırlayanlar bilir. Vajinismusken hamile kaldım ve ablam çocuk istiyorken ben hamile kaldığım için saldırmalar. Annenin hiç bir şey yapmaması.

Daha bir sürü detay var ben hepsini sineye çekip kapatıp normal şekilde ailemle görüşmeye hafta da 1 gün mutlaka zaman geçirmeye özen gösteriyorum.

Sanırım eşime çok düşkünüm çok farkında değilim. Ailesiyle de olabildiğince iyi olmaya gayret ediyorum. Bu onları rahatsız ediyor gibi.

Asıl meseleye gelince 3 gün önce babamla telefonda konuşurken sağlıksız beslenmeden bahsediyordu sık sık bahseder siz çok sağlıksız besleniyorsunuz dedi bunu da sürekli tekrarlar bende yok baba sürekli yemiyoruz vs. Gördüm masanızda çikolata vardı dedi bi parça kalmış aylar önce, bende eşime kızmıştım canım çok sıkkındı zaten o yüzden aramıştım kafam dağılsın diye, bizimle mi yaşıyorsun her gün abur cubur mu yiyoruz baba sabah sabah bu ne diyip telefonu yüzüne kapattım. Sanki sürekli yemek yapmıyorum da hazır yemekler yiyoruz gibi bi alınganlık yaşadım içsel olarak galiba.

Neyse bu bana hakaretler eden annem arayıp hesap sordu yüzüne kapatmışımda çok saygısızmışım da hepsine öyle davranıyormuşum da kocam da kocam diyormuşum da.

Genel olarak gerçekten onlarla zaman geçirirken çok yıpranıyorum sohbetleri muhabbetleri hep gergin böyle beni rahatsız eden bir şeyler var. Var çünkü ben hamileyim diye saldıran bi ablayla ne konuşabilirim. Ama sonuçta ailem koparamam çok üzgünüm paylaşmak dertleşmek öneriler belki iyi gelecek bir şeyler okumak istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Babanizın yuzume kapatmaniz yanlis tabiki. Ama bu aileyle haftada bir görüşme motivasyonunuz nedir. Aci cekmekten zevk mi aliyorsunuz

Helinsma .!.:

Çok yalnızım evet arkadaşlarım var ama kendime yakın hissettiğim hiç dostum yok. Bir tek eşim var ona düşkünlüğüm bu olabilir haklısınız. Annem ablamla benimle olduğu gibi değil daha toleranslı daha anlayışlı çünkü karekterleri birbirlerine benziyor. Birde o sorunlu bir evlilik yaşıyor sözde. Ama ben hiç bir şeyimi anlatmıyorum aslında beni yalnız bıraktıkları için ben güçlü olmak zorunda kaldım anneme göre ben hallederim ama ablam halledemiyor güya. Ama öyle değil işte. Kürtaj olmak için bile doktora gitmiştim sonra vazgeçtim tabi de ama hep yalnızdım bir tek eşim vardı. Daha mesafeli olmak zorundayım kabullenmek zorundayım yapamıyorum çünkü

Genişletmek için tıkla...

size tavsiyem kendinize daha çok vakit ayırın .. kendinizle daha çok konuşun dinleyin..

Pampasotu .!.:

Babanizın yuzume kapatmaniz yanlis tabiki. Ama bu aileyle haftada bir görüşme motivasyonunuz nedir. Aci cekmekten zevk mi aliyorsunuz

Genişletmek için tıkla...

Babamın yüzüne kapattım evet ama bu sanki günler sonra arayıp hesap sorulacak kadar da büyük bir şey değildi. Demek istediğim ben bu kadar büyük şeylerin üstünü kapatmışım bu kadar hassas olmamışım da onların sanki çok dikkatli hareket edermiş gibi bana tepki göstermesi sinirlerimi bozdu. Kendi içime dönücem kendim için bir şeyler yapıcam mesafe koycam kesinlikle ama aşılmayacak bir mesafe zaten yakında doğum yapcam. Artık üğğ annem beni sevmiyor ablam bana soğuk diye kırılmaktan beklentiye girmekten sıkıldım herkes ne hali varsa görsün birisi yazdı konuma çok mantıklı onlar bana böyle davranmıyor kendi sorunları kendi hayatları böyle bu bakış açısı çok güzel

Zorlama aile ilişkilerini sevmiyorum özellikle çok çocuklu, evlat ayrımı yapan ailelerde bu oluyor. Normal hayatta tepki verecek bir olayı sırf diğer kardeşlerim gayet iyi görüşüyor diye sırf dışlanmamak için katlanmaya seçen insanlar var. Aileniz size iyi gelmiyor, çocukluktan bağlanma kuramamışsınız, zorlamanın hiçbir anlamı yok mesafe candır. Her hafta görüşmek, gitmek, aramak zorunda değilsiniz. Kendinize, evinize, sosyal ilişkileriniz vakit ayırın. Eleştiri yapıldığında biz böyle çok mutluyuz, bizim düzenimiz böyle, bizim kararlarımız demek çok zor değil.

hayatttt12345 .!.:

Zorlama aile ilişkilerini sevmiyorum özellikle çok çocuklu, evlat ayrımı yapan ailelerde bu oluyor. Normal hayatta tepki verecek bir olayı sırf diğer kardeşlerim gayet iyi görüşüyor diye sırf dışlanmamak için katlanmaya seçen insanlar var. Aileniz size iyi gelmiyor, çocukluktan bağlanma kuramamışsınız, zorlamanın hiçbir anlamı yok mesafe candır. Her hafta görüşmek, gitmek, aramak zorunda değilsiniz. Kendinize, evinize, sosyal ilişkileriniz vakit ayırın. Eleştiri yapıldığında biz böyle çok mutluyuz, bizim düzenimiz böyle, bizim kararlarımız demek çok zor değil.

Genişletmek için tıkla...

İyi gelmiyor evet bence bende onlara iyi gelmiyorum. Uymuyor bağdaşmıyor bir şeyler. Zorlamıycam artık. Kabullenmeyi öğrencem teşekkür ederim

Gerektiği yerde gerektiği kadar mesafe koymazsan yerli yersiz duygu boşalması yaşarsın.
Ailenle hala görüşmek kendi tercihin.
İstediğinde ve istemediğinde gayet net ol.
İnsanlar istediği kadar küssün tavır yapsın umrunda olmasın.