Kendi açısından, kendine yaptıkları için gömmüş. Aldatma konusunda abiye tek laf edilmemiş, bütün suç ikinci kadına konu sahibinin deyişiyle metrese yüklenmiş. Metres, metresin ailesi aranmış konuşulmuş abinin peşini bıraksın diye.Abiyi aklamaya çalışıyor gibi gelmedi bana. Hatta abiyi baya gömmüş.
Yoo abisine de laf söylediğini, bu konuda eleştirdiğini, o yüzden de abisinin seni ilgilendirmez deyip küfürler ettiğini söylemiş. Lütfen yanlış anlamayın ama kkda ikinci kadınlar konusunda bazı kişiler çok hassas davranıyor. Boşanmış çocuklu adamla evlenen kadınlar metreslerden daha fazla eleştiriliyor. Bu kişiler mazlum kişiler değil bence bu kadar hassas davranmaya gerek yok. Şahsi algılamayın lütfen sizin yorumunuz üzerinden genel konuştumKendi açısından, kendine yaptıkları için gömmüş. Aldatma konusunda abiye tek laf edilmemiş, bütün suç ikinci kadına konu sahibinin deyişiyle metrese yüklenmiş. Metres, metresin ailesi aranmış konuşulmuş abinin peşini bıraksın diye.
İkinci kadına hassas davranmıyoruz. Sadakat sorumluluğu olan adama tek kelime edilmemesine hassas davranıyoruz.Yoo abisine de laf söylediğini, bu konuda eleştirdiğini, o yüzden de abisinin seni ilgilendirmez deyip küfürler ettiğini söylemiş. Lütfen yanlış anlamayın ama kkda ikinci kadınlar konusunda bazı kişiler çok hassas davranıyor. Boşanmış çocuklu adamla evlenen kadınlar metreslerden daha fazla eleştiriliyor. Bu kişiler mazlum kişiler değil bence bu kadar hassas davranmaya gerek yok. Şahsi algılamayın lütfen sizin yorumunuz üzerinden genel konuştum
O konuda sizinle aynı fikirdeyim. Ama konu sahibi abisini bu konuda çok eleştirdiğini ve bu yüzden kavga ettiklerini anlatmış buna rağmen neden metrese laf ediliyor denilince bana biraz fazla hassaslık gibi geldi. Sonuçta metreslik de etik bir şey değilİkinci kadına hassas davranmıyoruz. Sadakat sorumluluğu olan adama tek kelime edilmemesine hassas davranıyoruz.
Ben sizin gibi algılamadım konuyu. Eleştirdiğini de okumadım. Herkes fikrini yazıyor tartışmanın anlamı yok.O konuda sizinle aynı fikirdeyim. Ama konu sahibi abisini bu konuda çok eleştirdiğini ve bu yüzden kavga ettiklerini anlatmış buna rağmen neden metrese laf ediliyor denilince bana biraz fazla hassaslık gibi geldi. Sonuçta metreslik de etik bir şey değil
Allah yardımcınız olsun rabbim gönlünüze gore versin inşallahArtık hazmedemiyorum olanları. 30’larımın başında hala aile evindeyim. Hayata bir dikiş tutturamadım ne iş bulabildim ne de eş. Her gün şükretmeye devam ediyorum ama kalbim artık paramparça. Hele ki son olanlar... Yalnızlık... Yalnız hissettirilmek.. En büyük desteğin ailen olması gerekirken içini bir foruma dökebilmek.. Eşini aldatan abim aile evine döndü. Hiç sormadan biz tatildeyken geldi hayatımınızın tam ortasına evimize yerleşti. Üç yıldır saçmasapan bahanelerle ben ayrılacağım diyip duruyordu eşini kötülüyordu zaten. Her türlü desteği verdik ailecek bir şeyleri düzeltsin diye ama sonunda öğrendik ki 3. bir şahıs varmış. Neyse arada bir sürü olaylar falan oldu biz yazlıktan evimize döndük. Geldik zaten sanki ben düşmanıyım gibi bana kötü davranmalar suratıma bakmamalar kapıyı suratıma örtmeler. Neden? Çünkü metresine onay vermemişim annemleri de ikna etmemişim. Sonra bir akşam annemlerle konuşurken şöyle bir diyalog geçti annemle arasında”oğlum yapma bak senin de kızın var. O da döndü anneme dedi ki -senin de kızın var(gevşek bir tavırla beni kastederek)” bunu duyunca dayanamadım daldım odaya hiç utanmıyor musun bunları söylemeye dedim o metresin erkek kardeşlerine küfür ettim ve beni bu yaşımda dövmeye kalktı. Neyse babamla annem araya girdi bir zarar veremedi-fiziksel-. Aradan zaman geçti ben bizden iyice kopup o pis insanlara yanaşmasın diye yelkenleri suya indirip yakın davranmaya başladım. Benden özür dilemedi bir gün bile herkese yaptığı şey için yaşattıkları için pişman olup başını öne eğmedi. Derken bir akşam bir konuşma esnasında “inşallah evine dönersin” dedim. Bunu söyleyince bana bağırmaya küfürler hakaretler etmeye başladı. Bir babama baktı tepki veriyor mu diye baktı tık yok döndü bana saydırdı bu art arda oldu. Seni ilgilendirmezler, sana bilmem ne yemek düşerler, sen kimsinler ve küfürler havada uçuştu. Babamsa elinde tabletle kafasını bile kaldırmadan oturuyordu. Bu yaptıklarına karşılık dediklerim “ hiç sormadan çıktın geldin evimize bizi bütün olayların içine çektin sonra sen kimsin diyorsun beni ilgilendirmiyorsa benim hayatım neden etkileniyor?” Ve akabinde ondan gelen muhteşem cümle “etkilenmesin o zaman pılını pırtını topla defol git bu evden!” babama dönüp dedim ki “baba farkında mısın beni babamın evinden kovuyor?” babamsa sadece kahkaha attı. O an kalbimin, dünyanın durduğunu, artık göğsümün bomboş olduğunu hissettim. Ertesi gün zulüm gibiydi annemle babam yanıma geldi üzgünüz sen bizim kıymetlimizsin falan ama geçmiş olsun artık. Ki bunları da kendileri düşündüklerinden değil yengem söyledikten sonra fark ettiler. Yoksa ben kırılmışım odamdan çıkmamışım hiç umurlarında değildi. Ufak bir ayrıntı belirteyim bunlar ramazan ayında oldu. Bu olaydan sonra ne kendi evimde iftar yapabildim ne de sahur. O gece düşündüğüm tek şey “ben nereye gideceğim Allah’ım gidecek hiçbir yerim yok!”tu. Neyse bir süre yengeme gittim iftar için hep oradaydım. Bu aldatılan eş olur kendileri bu arada. Benim bu davranışımı annem ve babam evi terk etti olarak adlandırdılar. Ki gece yatmaya her gece geliyordum eve oğulları odasına çekildikten sonra. Neyse bir süre sonra evde bir kavga kıyamet koptu. Konu belli “bak araştırdık bu kızın ailesi böyle böyle oğlum yapma etme kaç yıllık yuvanı dağıtma bir şans daha ver deneyin çocukların perişan vs.” Diğer abimle birbirlerine girmişler. Ertesi sabah annem, babam, ben evdeyken çıt çıkarmadan evi terk etti. Biz güvenlikten öğrendik gittiğini o kadar sessizce ve habersiz gitti. Bi süre haber alamadık nerede ne yapıyor başına bir şey geldi mi falan derken bulduk izini. Ama o süre o yediğim yemek boğazıma dizildi yattığım yatak oturduğum koltuk battı o şimdi nerede diye. Bir süre annemlerle de görüşmedi ama artık görüşüyorlar. O geldiğinde ben odamdan çıkmıyorum falan bir şekilde hallediyoruz. Bu arada o kıyametin kopma sebebi metresinin annesiyle yengem telefonda konuştu ve ben şahit oldum konuşulanlara. Rezil bir aile özetle. Ama bizim paşamız o kadını iki defa arayıp özür dilemiş yengem onu aradı diye. Ki o kadar kibar bir şekilde dile getirdi ki mağduriyetini ben şahidim tek bir kötü söz söylemedi yengem. Dedim ya şimdi annemlerle görüşüyor beyefendi diye annemin babamın yaşı malum kardeşler küs kalmasın barışın derdinler. Benim kapım açık gelsin özür dilesin ben affederim dedim. Ama bu sorun oldu. Babam bana bağırdı çağırdı. Ben çok gururluymuşum, özür beklemeyecekmişim abimin elini öpecekmişim. Bunları istiyor benim de ağrıma gidiyor haliyle. Yani cahil, kapalı bir ortamda yetişmiş bireyler olsa anlayacağım belki sesim de çıkmayacak bu yapılanlara. Ama ne anneme ne babama yakıştıramıyorum beni bu kadar ezmelerine değersizleştirmelerine dayanamıyorum artık. Kendimi toparlamak için iyi hissetmek için çok çaba sarf ediyorum ama tetikleyiciler sürekli devam ettikçe travmalarımın sonu gelmiyor. Maalesef kurtulamayorum da bu evden. İyi bir meslek sahibi olmama rağmen hiç şansım yaver gitmedi bir yerde dikiş tutturamadım. Ocak ayından beri işsizim sürekli başvuru yapıyorum bir yerden ses gelmiyor. Evlilik desen o da nasip olmadı. Beni yaratan elbet yolumu da çizmiştir diyerek avutuyorum kendimi. Ama geceleri de Allah’ım neredesin ne olur bir çıkar yol göster diye ağlama krizlerime de son gaz devam. İşte böyle hanımlar bir nebze içimi dökeyim istedim. Daha atladığım öyle ayrıntılar var ki. Ancak bu kadar kısa ve öz anlatabildim. Tanımıyorsunuz beni ama lütfen bir kere bile olsa birinizin duasına girsem yeter. Rabbim hepimizin derdine en tez vakitte bir çıkar yol versin.
İnşallah karşına güzel ve hayırlı bir eş ve iş çıkar. Genelde erkek aileleri oğlumdur yapar kafasında sizin yengenin yanında olmanız güzel bir şey. ama abin gibi bir insanla ısrarla yengeni barıştırmaya çalışmayın bence. Kadının yine yanında olun ama abinle barıştırmaya çalışman sence yengen için iyi bir şey mi? Sen abin gibi bir eş ister miydin?Artık hazmedemiyorum olanları. 30’larımın başında hala aile evindeyim. Hayata bir dikiş tutturamadım ne iş bulabildim ne de eş. Her gün şükretmeye devam ediyorum ama kalbim artık paramparça. Hele ki son olanlar... Yalnızlık... Yalnız hissettirilmek.. En büyük desteğin ailen olması gerekirken içini bir foruma dökebilmek.. Eşini aldatan abim aile evine döndü. Hiç sormadan biz tatildeyken geldi hayatımınızın tam ortasına evimize yerleşti. Üç yıldır saçmasapan bahanelerle ben ayrılacağım diyip duruyordu eşini kötülüyordu zaten. Her türlü desteği verdik ailecek bir şeyleri düzeltsin diye ama sonunda öğrendik ki 3. bir şahıs varmış. Neyse arada bir sürü olaylar falan oldu biz yazlıktan evimize döndük. Geldik zaten sanki ben düşmanıyım gibi bana kötü davranmalar suratıma bakmamalar kapıyı suratıma örtmeler. Neden? Çünkü metresine onay vermemişim annemleri de ikna etmemişim. Sonra bir akşam annemlerle konuşurken şöyle bir diyalog geçti annemle arasında”oğlum yapma bak senin de kızın var. O da döndü anneme dedi ki -senin de kızın var(gevşek bir tavırla beni kastederek)” bunu duyunca dayanamadım daldım odaya hiç utanmıyor musun bunları söylemeye dedim o metresin erkek kardeşlerine küfür ettim ve beni bu yaşımda dövmeye kalktı. Neyse babamla annem araya girdi bir zarar veremedi-fiziksel-. Aradan zaman geçti ben bizden iyice kopup o pis insanlara yanaşmasın diye yelkenleri suya indirip yakın davranmaya başladım. Benden özür dilemedi bir gün bile herkese yaptığı şey için yaşattıkları için pişman olup başını öne eğmedi. Derken bir akşam bir konuşma esnasında “inşallah evine dönersin” dedim. Bunu söyleyince bana bağırmaya küfürler hakaretler etmeye başladı. Bir babama baktı tepki veriyor mu diye baktı tık yok döndü bana saydırdı bu art arda oldu. Seni ilgilendirmezler, sana bilmem ne yemek düşerler, sen kimsinler ve küfürler havada uçuştu. Babamsa elinde tabletle kafasını bile kaldırmadan oturuyordu. Bu yaptıklarına karşılık dediklerim “ hiç sormadan çıktın geldin evimize bizi bütün olayların içine çektin sonra sen kimsin diyorsun beni ilgilendirmiyorsa benim hayatım neden etkileniyor?” Ve akabinde ondan gelen muhteşem cümle “etkilenmesin o zaman pılını pırtını topla defol git bu evden!” babama dönüp dedim ki “baba farkında mısın beni babamın evinden kovuyor?” babamsa sadece kahkaha attı. O an kalbimin, dünyanın durduğunu, artık göğsümün bomboş olduğunu hissettim. Ertesi gün zulüm gibiydi annemle babam yanıma geldi üzgünüz sen bizim kıymetlimizsin falan ama geçmiş olsun artık. Ki bunları da kendileri düşündüklerinden değil yengem söyledikten sonra fark ettiler. Yoksa ben kırılmışım odamdan çıkmamışım hiç umurlarında değildi. Ufak bir ayrıntı belirteyim bunlar ramazan ayında oldu. Bu olaydan sonra ne kendi evimde iftar yapabildim ne de sahur. O gece düşündüğüm tek şey “ben nereye gideceğim Allah’ım gidecek hiçbir yerim yok!”tu. Neyse bir süre yengeme gittim iftar için hep oradaydım. Bu aldatılan eş olur kendileri bu arada. Benim bu davranışımı annem ve babam evi terk etti olarak adlandırdılar. Ki gece yatmaya her gece geliyordum eve oğulları odasına çekildikten sonra. Neyse bir süre sonra evde bir kavga kıyamet koptu. Konu belli “bak araştırdık bu kızın ailesi böyle böyle oğlum yapma etme kaç yıllık yuvanı dağıtma bir şans daha ver deneyin çocukların perişan vs.” Diğer abimle birbirlerine girmişler. Ertesi sabah annem, babam, ben evdeyken çıt çıkarmadan evi terk etti. Biz güvenlikten öğrendik gittiğini o kadar sessizce ve habersiz gitti. Bi süre haber alamadık nerede ne yapıyor başına bir şey geldi mi falan derken bulduk izini. Ama o süre o yediğim yemek boğazıma dizildi yattığım yatak oturduğum koltuk battı o şimdi nerede diye. Bir süre annemlerle de görüşmedi ama artık görüşüyorlar. O geldiğinde ben odamdan çıkmıyorum falan bir şekilde hallediyoruz. Bu arada o kıyametin kopma sebebi metresinin annesiyle yengem telefonda konuştu ve ben şahit oldum konuşulanlara. Rezil bir aile özetle. Ama bizim paşamız o kadını iki defa arayıp özür dilemiş yengem onu aradı diye. Ki o kadar kibar bir şekilde dile getirdi ki mağduriyetini ben şahidim tek bir kötü söz söylemedi yengem. Dedim ya şimdi annemlerle görüşüyor beyefendi diye annemin babamın yaşı malum kardeşler küs kalmasın barışın derdinler. Benim kapım açık gelsin özür dilesin ben affederim dedim. Ama bu sorun oldu. Babam bana bağırdı çağırdı. Ben çok gururluymuşum, özür beklemeyecekmişim abimin elini öpecekmişim. Bunları istiyor benim de ağrıma gidiyor haliyle. Yani cahil, kapalı bir ortamda yetişmiş bireyler olsa anlayacağım belki sesim de çıkmayacak bu yapılanlara. Ama ne anneme ne babama yakıştıramıyorum beni bu kadar ezmelerine değersizleştirmelerine dayanamıyorum artık. Kendimi toparlamak için iyi hissetmek için çok çaba sarf ediyorum ama tetikleyiciler sürekli devam ettikçe travmalarımın sonu gelmiyor. Maalesef kurtulamayorum da bu evden. İyi bir meslek sahibi olmama rağmen hiç şansım yaver gitmedi bir yerde dikiş tutturamadım. Ocak ayından beri işsizim sürekli başvuru yapıyorum bir yerden ses gelmiyor. Evlilik desen o da nasip olmadı. Beni yaratan elbet yolumu da çizmiştir diyerek avutuyorum kendimi. Ama geceleri de Allah’ım neredesin ne olur bir çıkar yol göster diye ağlama krizlerime de son gaz devam. İşte böyle hanımlar bir nebze içimi dökeyim istedim. Daha atladığım öyle ayrıntılar var ki. Ancak bu kadar kısa ve öz anlatabildim. Tanımıyorsunuz beni ama lütfen bir kere bile olsa birinizin duasına girsem yeter. Rabbim hepimizin derdine en tez vakitte bir çıkar yol versin.
Sanki metresinin ailesini beğenseler hemen oğullarını evlendirecekler gibi, bir de yok evliliğini kurtar falan. Sanki koskoca adam değil 2 yaşında çocuk da kim bakarsa baksın diye birilerine yamamaya çalışıyorlar, zavallı kadının aldatıldığı yetmemiş bir de adamı çekmek zorunda sanki. Ne kadar anne babalık bilemedim. Bize dokunmayan yılan bin yaşasın diye kendi kızlarının arkasında da durmuyorlar. Ben de sizin gibi düşündüm okurken, konu kendi oğullarının karaktersizliği değil de başkasının suçuymuş gibi konuşulmuş hep, bence bu yansıyor konu sahibine de. Yorumunuz çok doğru.Metres, metresin ailesi aranmış konuşulmuş abinin peşini bıraksın diye.
Ekonomik bağımsızlığınız varsa neden bu kadar drama yapıyorsunuz ki. Tutun kendinize küçük se olsa bir ev, kafanızı dinleyin. Ekonomik darlık yoksa sağlık da yerindeyse bu kadar kendine kahretmek bana drama geliyor kusura bakmayın. Ayrıca abiniz size fikrinizi sokmadığı sürece özel hayatıyla ilgili konuşmanız doğru değilÖncelikle okuyup iyi dileklerde bulunan herkese çok teşekkür ederim. Konunun özü kendi yaşadıklarım ve hissettiklerim olduğu için abimin boşanma mevzusuna çok derin girmedim. Zaten detaylı bir şekilde burada isim vermeden dahi olsa anlatmanın onların hakkına gireceğini düşünüyorum. O yüzden bu konuda çok boşluklar var ve haliyle o boşlukları kendinizce doldurmanız çok normal saygı duyarım. Ama bazı yanlış anlaşılmaları biraz da olsa azaltma adına belirteyim. Üç yıl önce bu ayrılma kararını bizlere söylerken abim çok şiddetli bir geçimsizlik tablosu çizerken yengem lütfen yardım edin ben ayrılmak istemiyorum diye ağladığında elimizi kolumuzu bağlayıp ne haliniz varsa görün diyemedik. Ha elimizi kolumuzu bağlamadık da ne yaptık, onları en iyilerini olduğunu düşündüğümüz aile terapistlerine yönlendirdik. Abim o zamanlarda tanımadığımız bir insana dönüştüğü için ilk başta kırk yaş sendromuna girdiğini düşündük ve en iyisinin bir destek alması gerektiğini söyledik. Ki bu sendromda genel olarak insanlar hayatlarında köklü değişimlere yönelirler ve çoğu kişinin de ilk yaptığı evliliğini bitirmek olur. Devamında tabii başka yenilikler de gelir. Bundan dolayı bir hata yapmaması adına yine uzman bir psikologla görüşmesini sağladık. O dönemlerde bir başka kadının varlığından kimsenin haberi yoktu tabii. Ama herkesin aklına ilk gelen o oldu ve öyle bir şey varsa söylemesini kimseyi mağdur etmeden bir şekilde bu evliliği bitirip herkesin yoluna bakmasını tavsiye ettik. Tabii ki öyle bir itiraf gelmedi. Hep saçmasapan bahaneler sundu. İşte bana eskiden şöyle demişti bunu yapmıştı vs. Sorduk e şimdi var mı bu problemler? -yok. Bu süre zarfında zaten ne evinden ayrıldı ne de boşanma girişiminde bulundu. Terapistlerin söylediği boşanmanız için bir gerekçe yok ama devam ettirmeniz için bir çabanız da yok oldu. Özetle abim hiçbir çaba sarf etmedi evliliği için. Yanlış anlaşılmasın kimse onu o eve zorla kilitlemedi de. Üç senenin sonunda biz yazlık evimizdeyken bir gün evini terk edip bizim evimize yerleşmiş. Bu ev konusuna da gelecek olursak annem ve babam 2-3 ay hariç yılın tamamını yazlıkta geçirirler. İlk defa geçen sene ben de onlarla birlikte uzun süre kaldım. Bu arada ben öğretmenim uzaktan eğitim olduğu için iş konusunda da rahattım oradan online derslere devam ettim o yüzden erken dönmedim. Yani bu evde yılda birkaç ay hariç ben yalnız yaşıyorum. Doğal olarak bu eve gelmesi durumunda onunla uzun zaman sadece ikimiz yaşayacaktık. Kendine ayrı bir ev açma imkanı varken o buraya gelmeyi tercih etti. Kovma konusunda da onu kovmadım “inşallah evine dönersin” dedim arada fark olduğunu düşünüyorum. Yengemle olan ilişkimize gelecek olursak da abimden çok ona yakınımdır. Bu olayın en başından beri onun yanında olduk ailecek. Maddi ve manevi her zaman yanında olduğumuzu ve olacağımızı söyledik. En son ortaya çıkan durum için de abim adına mahcubiyetimizi her zaman belli ettik. Ramazan dönemi de kapanmaya denk geldiği için dışarıda iftar yapmam imkansızdı yengem ısrarla oraya gitmemi istediği için ona da yük olduğumu hiç düşünmedim Allah var hiç öyle bir şey hissettirmedi de. İftarda herkes aynı anda sofraya oturacağı için abimin suratını görmemek adına evde olmamayı tercih ettim. İş konusunda da dediğim gibi öğretmenim. Hep ücretli öğretmenlik yaptığım için uzun süreli olmadı çalışma hayatım, aralar vermek zorunda kaldım. En son da ocak ayında istifa ettim. Şimdi de artık öğretmenlik değil de başka sektörlerde ilerlemek ve kafamı meşgul etmek adına iş arıyorum. Yoksa çok şükür ailemden bağımsız gelirim var konu ekonomik bağımlılık değil. Üçüncü şahsın ortaya çıkma konusuna gelecek olursak da her şey tamamen tesadüfen ve arkası da yine o şekilde kendiliğinden ortaya çıktı. Evet sadakatsiz olan benim abim ama karşısındaki insanlar tanıdığı gibi insanlar değil bir türlü bunu gözü görmüyor. O televizyonda gördüğümüz “aa ne olaylar varmış, ya nasıl tezgah kurmuşlar” dediğimiz insan tipleriyle karşı karşıyayız maalesef. O kadar profesyonel ilerliyorlar ki artık oturup abimin yem olmasını izliyoruz özetle. Yengem de daha fazla geri dönülmez olmadan gözü açılıp geri döndüğü takdirde hep affetmekten yanaydı. İnsan da hayır o seni aldattı kabul edemezsin boşa gitsin ş...sizi diyemiyor. Siz derseniz böyle bir durumda saygı duyarım. Amacım onların boşanma sürecini anlatmak değildi bunlar aslında hiç bilinmesi gerekmeyen şeyler olduğu için yazmamıştım ama görüyorum ki konu buraya kaymış biraz. Bu arada karşılıklı davalar açtılar zaten şu an boşanma aşamasındalar. Çok çalkantılı bir süreç müdahil olmamak adına elimizden geleni yaptık ama iki taraf da olayın içine çekti bizleri. Dolayısıyla da herkes ayrı ayrı çok yıprandı. Çocuklara, aldıkları terapilere değinmiyorum bile. Herkese tekrar iyi dilekleri için çok teşekkür ederim. Benim dileğim de tanımadığım bir insanın duasına talip olmaktı zaten.
İnşallah gün gelecek bugünlerinizi hatirlamayacaksiniz bile öyle mutlu olacaksınız ki. Bende yaşadım benzer şeyler. Belki daha beterini. Ezilmek mecbur kalmak elinde başka yol care olmaması kötü. Çok hassas oluyor insan belliki anne baba bu empatiyi yapacak sizi anlayacak kapasitede degil. Ruh sagliginizi korumaya bakin ruhunuza kimsenin yaralar açmasına izin vermeyin onlar size lazım olacak ilerde yaşayacağınız mutlu hayatınızda. Ama ilerde bireyler değiştiğinde unutmayın bugünleri. Sizi üzenlere aranıza mesafe koyun. O gün geldiğinde önce ben diyerek yaşayın. Allah yardımcınız olsun. Rabbım tez zamanda size hayırlı bir kapı açsın inşallahArtık hazmedemiyorum olanları. 30’larımın başında hala aile evindeyim. Hayata bir dikiş tutturamadım ne iş bulabildim ne de eş. Her gün şükretmeye devam ediyorum ama kalbim artık paramparça. Hele ki son olanlar... Yalnızlık... Yalnız hissettirilmek.. En büyük desteğin ailen olması gerekirken içini bir foruma dökebilmek.. Eşini aldatan abim aile evine döndü. Hiç sormadan biz tatildeyken geldi hayatımınızın tam ortasına evimize yerleşti. Üç yıldır saçmasapan bahanelerle ben ayrılacağım diyip duruyordu eşini kötülüyordu zaten. Her türlü desteği verdik ailecek bir şeyleri düzeltsin diye ama sonunda öğrendik ki 3. bir şahıs varmış. Neyse arada bir sürü olaylar falan oldu biz yazlıktan evimize döndük. Geldik zaten sanki ben düşmanıyım gibi bana kötü davranmalar suratıma bakmamalar kapıyı suratıma örtmeler. Neden? Çünkü metresine onay vermemişim annemleri de ikna etmemişim. Sonra bir akşam annemlerle konuşurken şöyle bir diyalog geçti annemle arasında”oğlum yapma bak senin de kızın var. O da döndü anneme dedi ki -senin de kızın var(gevşek bir tavırla beni kastederek)” bunu duyunca dayanamadım daldım odaya hiç utanmıyor musun bunları söylemeye dedim o metresin erkek kardeşlerine küfür ettim ve beni bu yaşımda dövmeye kalktı. Neyse babamla annem araya girdi bir zarar veremedi-fiziksel-. Aradan zaman geçti ben bizden iyice kopup o pis insanlara yanaşmasın diye yelkenleri suya indirip yakın davranmaya başladım. Benden özür dilemedi bir gün bile herkese yaptığı şey için yaşattıkları için pişman olup başını öne eğmedi. Derken bir akşam bir konuşma esnasında “inşallah evine dönersin” dedim. Bunu söyleyince bana bağırmaya küfürler hakaretler etmeye başladı. Bir babama baktı tepki veriyor mu diye baktı tık yok döndü bana saydırdı bu art arda oldu. Seni ilgilendirmezler, sana bilmem ne yemek düşerler, sen kimsinler ve küfürler havada uçuştu. Babamsa elinde tabletle kafasını bile kaldırmadan oturuyordu. Bu yaptıklarına karşılık dediklerim “ hiç sormadan çıktın geldin evimize bizi bütün olayların içine çektin sonra sen kimsin diyorsun beni ilgilendirmiyorsa benim hayatım neden etkileniyor?” Ve akabinde ondan gelen muhteşem cümle “etkilenmesin o zaman pılını pırtını topla defol git bu evden!” babama dönüp dedim ki “baba farkında mısın beni babamın evinden kovuyor?” babamsa sadece kahkaha attı. O an kalbimin, dünyanın durduğunu, artık göğsümün bomboş olduğunu hissettim. Ertesi gün zulüm gibiydi annemle babam yanıma geldi üzgünüz sen bizim kıymetlimizsin falan ama geçmiş olsun artık. Ki bunları da kendileri düşündüklerinden değil yengem söyledikten sonra fark ettiler. Yoksa ben kırılmışım odamdan çıkmamışım hiç umurlarında değildi. Ufak bir ayrıntı belirteyim bunlar ramazan ayında oldu. Bu olaydan sonra ne kendi evimde iftar yapabildim ne de sahur. O gece düşündüğüm tek şey “ben nereye gideceğim Allah’ım gidecek hiçbir yerim yok!”tu. Neyse bir süre yengeme gittim iftar için hep oradaydım. Bu aldatılan eş olur kendileri bu arada. Benim bu davranışımı annem ve babam evi terk etti olarak adlandırdılar. Ki gece yatmaya her gece geliyordum eve oğulları odasına çekildikten sonra. Neyse bir süre sonra evde bir kavga kıyamet koptu. Konu belli “bak araştırdık bu kızın ailesi böyle böyle oğlum yapma etme kaç yıllık yuvanı dağıtma bir şans daha ver deneyin çocukların perişan vs.” Diğer abimle birbirlerine girmişler. Ertesi sabah annem, babam, ben evdeyken çıt çıkarmadan evi terk etti. Biz güvenlikten öğrendik gittiğini o kadar sessizce ve habersiz gitti. Bi süre haber alamadık nerede ne yapıyor başına bir şey geldi mi falan derken bulduk izini. Ama o süre o yediğim yemek boğazıma dizildi yattığım yatak oturduğum koltuk battı o şimdi nerede diye. Bir süre annemlerle de görüşmedi ama artık görüşüyorlar. O geldiğinde ben odamdan çıkmıyorum falan bir şekilde hallediyoruz. Bu arada o kıyametin kopma sebebi metresinin annesiyle yengem telefonda konuştu ve ben şahit oldum konuşulanlara. Rezil bir aile özetle. Ama bizim paşamız o kadını iki defa arayıp özür dilemiş yengem onu aradı diye. Ki o kadar kibar bir şekilde dile getirdi ki mağduriyetini ben şahidim tek bir kötü söz söylemedi yengem. Dedim ya şimdi annemlerle görüşüyor beyefendi diye annemin babamın yaşı malum kardeşler küs kalmasın barışın derdinler. Benim kapım açık gelsin özür dilesin ben affederim dedim. Ama bu sorun oldu. Babam bana bağırdı çağırdı. Ben çok gururluymuşum, özür beklemeyecekmişim abimin elini öpecekmişim. Bunları istiyor benim de ağrıma gidiyor haliyle. Yani cahil, kapalı bir ortamda yetişmiş bireyler olsa anlayacağım belki sesim de çıkmayacak bu yapılanlara. Ama ne anneme ne babama yakıştıramıyorum beni bu kadar ezmelerine değersizleştirmelerine dayanamıyorum artık. Kendimi toparlamak için iyi hissetmek için çok çaba sarf ediyorum ama tetikleyiciler sürekli devam ettikçe travmalarımın sonu gelmiyor. Maalesef kurtulamayorum da bu evden. İyi bir meslek sahibi olmama rağmen hiç şansım yaver gitmedi bir yerde dikiş tutturamadım. Ocak ayından beri işsizim sürekli başvuru yapıyorum bir yerden ses gelmiyor. Evlilik desen o da nasip olmadı. Beni yaratan elbet yolumu da çizmiştir diyerek avutuyorum kendimi. Ama geceleri de Allah’ım neredesin ne olur bir çıkar yol göster diye ağlama krizlerime de son gaz devam. İşte böyle hanımlar bir nebze içimi dökeyim istedim. Daha atladığım öyle ayrıntılar var ki. Ancak bu kadar kısa ve öz anlatabildim. Tanımıyorsunuz beni ama lütfen bir kere bile olsa birinizin duasına girsem yeter. Rabbim hepimizin derdine en tez vakitte bir çıkar yol versin.
Abinizin ahlaksizligina ona yeniden evlerini acarak canak tutacak kadar geniş olan aileniz sizin kendi gelirinizle eve cikmaniza razi olmuyor muÖncelikle okuyup iyi dileklerde bulunan herkese çok teşekkür ederim. Konunun özü kendi yaşadıklarım ve hissettiklerim olduğu için abimin boşanma mevzusuna çok derin girmedim. Zaten detaylı bir şekilde burada isim vermeden dahi olsa anlatmanın onların hakkına gireceğini düşünüyorum. O yüzden bu konuda çok boşluklar var ve haliyle o boşlukları kendinizce doldurmanız çok normal saygı duyarım. Ama bazı yanlış anlaşılmaları biraz da olsa azaltma adına belirteyim. Üç yıl önce bu ayrılma kararını bizlere söylerken abim çok şiddetli bir geçimsizlik tablosu çizerken yengem lütfen yardım edin ben ayrılmak istemiyorum diye ağladığında elimizi kolumuzu bağlayıp ne haliniz varsa görün diyemedik. Ha elimizi kolumuzu bağlamadık da ne yaptık, onları en iyilerini olduğunu düşündüğümüz aile terapistlerine yönlendirdik. Abim o zamanlarda tanımadığımız bir insana dönüştüğü için ilk başta kırk yaş sendromuna girdiğini düşündük ve en iyisinin bir destek alması gerektiğini söyledik. Ki bu sendromda genel olarak insanlar hayatlarında köklü değişimlere yönelirler ve çoğu kişinin de ilk yaptığı evliliğini bitirmek olur. Devamında tabii başka yenilikler de gelir. Bundan dolayı bir hata yapmaması adına yine uzman bir psikologla görüşmesini sağladık. O dönemlerde bir başka kadının varlığından kimsenin haberi yoktu tabii. Ama herkesin aklına ilk gelen o oldu ve öyle bir şey varsa söylemesini kimseyi mağdur etmeden bir şekilde bu evliliği bitirip herkesin yoluna bakmasını tavsiye ettik. Tabii ki öyle bir itiraf gelmedi. Hep saçmasapan bahaneler sundu. İşte bana eskiden şöyle demişti bunu yapmıştı vs. Sorduk e şimdi var mı bu problemler? -yok. Bu süre zarfında zaten ne evinden ayrıldı ne de boşanma girişiminde bulundu. Terapistlerin söylediği boşanmanız için bir gerekçe yok ama devam ettirmeniz için bir çabanız da yok oldu. Özetle abim hiçbir çaba sarf etmedi evliliği için. Yanlış anlaşılmasın kimse onu o eve zorla kilitlemedi de. Üç senenin sonunda biz yazlık evimizdeyken bir gün evini terk edip bizim evimize yerleşmiş. Bu ev konusuna da gelecek olursak annem ve babam 2-3 ay hariç yılın tamamını yazlıkta geçirirler. İlk defa geçen sene ben de onlarla birlikte uzun süre kaldım. Bu arada ben öğretmenim uzaktan eğitim olduğu için iş konusunda da rahattım oradan online derslere devam ettim o yüzden erken dönmedim. Yani bu evde yılda birkaç ay hariç ben yalnız yaşıyorum. Doğal olarak bu eve gelmesi durumunda onunla uzun zaman sadece ikimiz yaşayacaktık. Kendine ayrı bir ev açma imkanı varken o buraya gelmeyi tercih etti. Kovma konusunda da onu kovmadım “inşallah evine dönersin” dedim arada fark olduğunu düşünüyorum. Yengemle olan ilişkimize gelecek olursak da abimden çok ona yakınımdır. Bu olayın en başından beri onun yanında olduk ailecek. Maddi ve manevi her zaman yanında olduğumuzu ve olacağımızı söyledik. En son ortaya çıkan durum için de abim adına mahcubiyetimizi her zaman belli ettik. Ramazan dönemi de kapanmaya denk geldiği için dışarıda iftar yapmam imkansızdı yengem ısrarla oraya gitmemi istediği için ona da yük olduğumu hiç düşünmedim Allah var hiç öyle bir şey hissettirmedi de. İftarda herkes aynı anda sofraya oturacağı için abimin suratını görmemek adına evde olmamayı tercih ettim. İş konusunda da dediğim gibi öğretmenim. Hep ücretli öğretmenlik yaptığım için uzun süreli olmadı çalışma hayatım, aralar vermek zorunda kaldım. En son da ocak ayında istifa ettim. Şimdi de artık öğretmenlik değil de başka sektörlerde ilerlemek ve kafamı meşgul etmek adına iş arıyorum. Yoksa çok şükür ailemden bağımsız gelirim var konu ekonomik bağımlılık değil. Üçüncü şahsın ortaya çıkma konusuna gelecek olursak da her şey tamamen tesadüfen ve arkası da yine o şekilde kendiliğinden ortaya çıktı. Evet sadakatsiz olan benim abim ama karşısındaki insanlar tanıdığı gibi insanlar değil bir türlü bunu gözü görmüyor. O televizyonda gördüğümüz “aa ne olaylar varmış, ya nasıl tezgah kurmuşlar” dediğimiz insan tipleriyle karşı karşıyayız maalesef. O kadar profesyonel ilerliyorlar ki artık oturup abimin yem olmasını izliyoruz özetle. Yengem de daha fazla geri dönülmez olmadan gözü açılıp geri döndüğü takdirde hep affetmekten yanaydı. İnsan da hayır o seni aldattı kabul edemezsin boşa gitsin ş...sizi diyemiyor. Siz derseniz böyle bir durumda saygı duyarım. Amacım onların boşanma sürecini anlatmak değildi bunlar aslında hiç bilinmesi gerekmeyen şeyler olduğu için yazmamıştım ama görüyorum ki konu buraya kaymış biraz. Bu arada karşılıklı davalar açtılar zaten şu an boşanma aşamasındalar. Çok çalkantılı bir süreç müdahil olmamak adına elimizden geleni yaptık ama iki taraf da olayın içine çekti bizleri. Dolayısıyla da herkes ayrı ayrı çok yıprandı. Çocuklara, aldıkları terapilere değinmiyorum bile. Herkese tekrar iyi dilekleri için çok teşekkür ederim. Benim dileğim de tanımadığım bir insanın duasına talip olmaktı zaten.
Çoluğunu çocuğunu bırakıp metrese giden adamdan ne bekliyorsun Allah yengenin de yardımcısı olsun. Baban da hala metresin ailesini araştırmış sanki iyi biri olsa evlendirecek oğlunu. Boşver kendi kabuguna çekil. Herkes yalnız bu hayattaArtık hazmedemiyorum olanları. 30’larımın başında hala aile evindeyim. Hayata bir dikiş tutturamadım ne iş bulabildim ne de eş. Her gün şükretmeye devam ediyorum ama kalbim artık paramparça. Hele ki son olanlar... Yalnızlık... Yalnız hissettirilmek.. En büyük desteğin ailen olması gerekirken içini bir foruma dökebilmek.. Eşini aldatan abim aile evine döndü. Hiç sormadan biz tatildeyken geldi hayatımınızın tam ortasına evimize yerleşti. Üç yıldır saçmasapan bahanelerle ben ayrılacağım diyip duruyordu eşini kötülüyordu zaten. Her türlü desteği verdik ailecek bir şeyleri düzeltsin diye ama sonunda öğrendik ki 3. bir şahıs varmış. Neyse arada bir sürü olaylar falan oldu biz yazlıktan evimize döndük. Geldik zaten sanki ben düşmanıyım gibi bana kötü davranmalar suratıma bakmamalar kapıyı suratıma örtmeler. Neden? Çünkü metresine onay vermemişim annemleri de ikna etmemişim. Sonra bir akşam annemlerle konuşurken şöyle bir diyalog geçti annemle arasında”oğlum yapma bak senin de kızın var. O da döndü anneme dedi ki -senin de kızın var(gevşek bir tavırla beni kastederek)” bunu duyunca dayanamadım daldım odaya hiç utanmıyor musun bunları söylemeye dedim o metresin erkek kardeşlerine küfür ettim ve beni bu yaşımda dövmeye kalktı. Neyse babamla annem araya girdi bir zarar veremedi-fiziksel-. Aradan zaman geçti ben bizden iyice kopup o pis insanlara yanaşmasın diye yelkenleri suya indirip yakın davranmaya başladım. Benden özür dilemedi bir gün bile herkese yaptığı şey için yaşattıkları için pişman olup başını öne eğmedi. Derken bir akşam bir konuşma esnasında “inşallah evine dönersin” dedim. Bunu söyleyince bana bağırmaya küfürler hakaretler etmeye başladı. Bir babama baktı tepki veriyor mu diye baktı tık yok döndü bana saydırdı bu art arda oldu. Seni ilgilendirmezler, sana bilmem ne yemek düşerler, sen kimsinler ve küfürler havada uçuştu. Babamsa elinde tabletle kafasını bile kaldırmadan oturuyordu. Bu yaptıklarına karşılık dediklerim “ hiç sormadan çıktın geldin evimize bizi bütün olayların içine çektin sonra sen kimsin diyorsun beni ilgilendirmiyorsa benim hayatım neden etkileniyor?” Ve akabinde ondan gelen muhteşem cümle “etkilenmesin o zaman pılını pırtını topla defol git bu evden!” babama dönüp dedim ki “baba farkında mısın beni babamın evinden kovuyor?” babamsa sadece kahkaha attı. O an kalbimin, dünyanın durduğunu, artık göğsümün bomboş olduğunu hissettim. Ertesi gün zulüm gibiydi annemle babam yanıma geldi üzgünüz sen bizim kıymetlimizsin falan ama geçmiş olsun artık. Ki bunları da kendileri düşündüklerinden değil yengem söyledikten sonra fark ettiler. Yoksa ben kırılmışım odamdan çıkmamışım hiç umurlarında değildi. Ufak bir ayrıntı belirteyim bunlar ramazan ayında oldu. Bu olaydan sonra ne kendi evimde iftar yapabildim ne de sahur. O gece düşündüğüm tek şey “ben nereye gideceğim Allah’ım gidecek hiçbir yerim yok!”tu. Neyse bir süre yengeme gittim iftar için hep oradaydım. Bu aldatılan eş olur kendileri bu arada. Benim bu davranışımı annem ve babam evi terk etti olarak adlandırdılar. Ki gece yatmaya her gece geliyordum eve oğulları odasına çekildikten sonra. Neyse bir süre sonra evde bir kavga kıyamet koptu. Konu belli “bak araştırdık bu kızın ailesi böyle böyle oğlum yapma etme kaç yıllık yuvanı dağıtma bir şans daha ver deneyin çocukların perişan vs.” Diğer abimle birbirlerine girmişler. Ertesi sabah annem, babam, ben evdeyken çıt çıkarmadan evi terk etti. Biz güvenlikten öğrendik gittiğini o kadar sessizce ve habersiz gitti. Bi süre haber alamadık nerede ne yapıyor başına bir şey geldi mi falan derken bulduk izini. Ama o süre o yediğim yemek boğazıma dizildi yattığım yatak oturduğum koltuk battı o şimdi nerede diye. Bir süre annemlerle de görüşmedi ama artık görüşüyorlar. O geldiğinde ben odamdan çıkmıyorum falan bir şekilde hallediyoruz. Bu arada o kıyametin kopma sebebi metresinin annesiyle yengem telefonda konuştu ve ben şahit oldum konuşulanlara. Rezil bir aile özetle. Ama bizim paşamız o kadını iki defa arayıp özür dilemiş yengem onu aradı diye. Ki o kadar kibar bir şekilde dile getirdi ki mağduriyetini ben şahidim tek bir kötü söz söylemedi yengem. Dedim ya şimdi annemlerle görüşüyor beyefendi diye annemin babamın yaşı malum kardeşler küs kalmasın barışın derdinler. Benim kapım açık gelsin özür dilesin ben affederim dedim. Ama bu sorun oldu. Babam bana bağırdı çağırdı. Ben çok gururluymuşum, özür beklemeyecekmişim abimin elini öpecekmişim. Bunları istiyor benim de ağrıma gidiyor haliyle. Yani cahil, kapalı bir ortamda yetişmiş bireyler olsa anlayacağım belki sesim de çıkmayacak bu yapılanlara. Ama ne anneme ne babama yakıştıramıyorum beni bu kadar ezmelerine değersizleştirmelerine dayanamıyorum artık. Kendimi toparlamak için iyi hissetmek için çok çaba sarf ediyorum ama tetikleyiciler sürekli devam ettikçe travmalarımın sonu gelmiyor. Maalesef kurtulamayorum da bu evden. İyi bir meslek sahibi olmama rağmen hiç şansım yaver gitmedi bir yerde dikiş tutturamadım. Ocak ayından beri işsizim sürekli başvuru yapıyorum bir yerden ses gelmiyor. Evlilik desen o da nasip olmadı. Beni yaratan elbet yolumu da çizmiştir diyerek avutuyorum kendimi. Ama geceleri de Allah’ım neredesin ne olur bir çıkar yol göster diye ağlama krizlerime de son gaz devam. İşte böyle hanımlar bir nebze içimi dökeyim istedim. Daha atladığım öyle ayrıntılar var ki. Ancak bu kadar kısa ve öz anlatabildim. Tanımıyorsunuz beni ama lütfen bir kere bile olsa birinizin duasına girsem yeter. Rabbim hepimizin derdine en tez vakitte bir çıkar yol versin.
Rabbim gonlundekileri hakkinda hayirlisi olarak sana versin isi de esi de... Anne babaniz aslinda farkinda bence hakli oldugunun ama evlat simdi onlarda ona karsi gelse iyice o kadina baglanip gitmesinden korkuyolardir belki de . Allah onlarin da yardimcisi olsun .Artık hazmedemiyorum olanları. 30’larımın başında hala aile evindeyim. Hayata bir dikiş tutturamadım ne iş bulabildim ne de eş. Her gün şükretmeye devam ediyorum ama kalbim artık paramparça. Hele ki son olanlar... Yalnızlık... Yalnız hissettirilmek.. En büyük desteğin ailen olması gerekirken içini bir foruma dökebilmek.. Eşini aldatan abim aile evine döndü. Hiç sormadan biz tatildeyken geldi hayatımınızın tam ortasına evimize yerleşti. Üç yıldır saçmasapan bahanelerle ben ayrılacağım diyip duruyordu eşini kötülüyordu zaten. Her türlü desteği verdik ailecek bir şeyleri düzeltsin diye ama sonunda öğrendik ki 3. bir şahıs varmış. Neyse arada bir sürü olaylar falan oldu biz yazlıktan evimize döndük. Geldik zaten sanki ben düşmanıyım gibi bana kötü davranmalar suratıma bakmamalar kapıyı suratıma örtmeler. Neden? Çünkü metresine onay vermemişim annemleri de ikna etmemişim. Sonra bir akşam annemlerle konuşurken şöyle bir diyalog geçti annemle arasında”oğlum yapma bak senin de kızın var. O da döndü anneme dedi ki -senin de kızın var(gevşek bir tavırla beni kastederek)” bunu duyunca dayanamadım daldım odaya hiç utanmıyor musun bunları söylemeye dedim o metresin erkek kardeşlerine küfür ettim ve beni bu yaşımda dövmeye kalktı. Neyse babamla annem araya girdi bir zarar veremedi-fiziksel-. Aradan zaman geçti ben bizden iyice kopup o pis insanlara yanaşmasın diye yelkenleri suya indirip yakın davranmaya başladım. Benden özür dilemedi bir gün bile herkese yaptığı şey için yaşattıkları için pişman olup başını öne eğmedi. Derken bir akşam bir konuşma esnasında “inşallah evine dönersin” dedim. Bunu söyleyince bana bağırmaya küfürler hakaretler etmeye başladı. Bir babama baktı tepki veriyor mu diye baktı tık yok döndü bana saydırdı bu art arda oldu. Seni ilgilendirmezler, sana bilmem ne yemek düşerler, sen kimsinler ve küfürler havada uçuştu. Babamsa elinde tabletle kafasını bile kaldırmadan oturuyordu. Bu yaptıklarına karşılık dediklerim “ hiç sormadan çıktın geldin evimize bizi bütün olayların içine çektin sonra sen kimsin diyorsun beni ilgilendirmiyorsa benim hayatım neden etkileniyor?” Ve akabinde ondan gelen muhteşem cümle “etkilenmesin o zaman pılını pırtını topla defol git bu evden!” babama dönüp dedim ki “baba farkında mısın beni babamın evinden kovuyor?” babamsa sadece kahkaha attı. O an kalbimin, dünyanın durduğunu, artık göğsümün bomboş olduğunu hissettim. Ertesi gün zulüm gibiydi annemle babam yanıma geldi üzgünüz sen bizim kıymetlimizsin falan ama geçmiş olsun artık. Ki bunları da kendileri düşündüklerinden değil yengem söyledikten sonra fark ettiler. Yoksa ben kırılmışım odamdan çıkmamışım hiç umurlarında değildi. Ufak bir ayrıntı belirteyim bunlar ramazan ayında oldu. Bu olaydan sonra ne kendi evimde iftar yapabildim ne de sahur. O gece düşündüğüm tek şey “ben nereye gideceğim Allah’ım gidecek hiçbir yerim yok!”tu. Neyse bir süre yengeme gittim iftar için hep oradaydım. Bu aldatılan eş olur kendileri bu arada. Benim bu davranışımı annem ve babam evi terk etti olarak adlandırdılar. Ki gece yatmaya her gece geliyordum eve oğulları odasına çekildikten sonra. Neyse bir süre sonra evde bir kavga kıyamet koptu. Konu belli “bak araştırdık bu kızın ailesi böyle böyle oğlum yapma etme kaç yıllık yuvanı dağıtma bir şans daha ver deneyin çocukların perişan vs.” Diğer abimle birbirlerine girmişler. Ertesi sabah annem, babam, ben evdeyken çıt çıkarmadan evi terk etti. Biz güvenlikten öğrendik gittiğini o kadar sessizce ve habersiz gitti. Bi süre haber alamadık nerede ne yapıyor başına bir şey geldi mi falan derken bulduk izini. Ama o süre o yediğim yemek boğazıma dizildi yattığım yatak oturduğum koltuk battı o şimdi nerede diye. Bir süre annemlerle de görüşmedi ama artık görüşüyorlar. O geldiğinde ben odamdan çıkmıyorum falan bir şekilde hallediyoruz. Bu arada o kıyametin kopma sebebi metresinin annesiyle yengem telefonda konuştu ve ben şahit oldum konuşulanlara. Rezil bir aile özetle. Ama bizim paşamız o kadını iki defa arayıp özür dilemiş yengem onu aradı diye. Ki o kadar kibar bir şekilde dile getirdi ki mağduriyetini ben şahidim tek bir kötü söz söylemedi yengem. Dedim ya şimdi annemlerle görüşüyor beyefendi diye annemin babamın yaşı malum kardeşler küs kalmasın barışın derdinler. Benim kapım açık gelsin özür dilesin ben affederim dedim. Ama bu sorun oldu. Babam bana bağırdı çağırdı. Ben çok gururluymuşum, özür beklemeyecekmişim abimin elini öpecekmişim. Bunları istiyor benim de ağrıma gidiyor haliyle. Yani cahil, kapalı bir ortamda yetişmiş bireyler olsa anlayacağım belki sesim de çıkmayacak bu yapılanlara. Ama ne anneme ne babama yakıştıramıyorum beni bu kadar ezmelerine değersizleştirmelerine dayanamıyorum artık. Kendimi toparlamak için iyi hissetmek için çok çaba sarf ediyorum ama tetikleyiciler sürekli devam ettikçe travmalarımın sonu gelmiyor. Maalesef kurtulamayorum da bu evden. İyi bir meslek sahibi olmama rağmen hiç şansım yaver gitmedi bir yerde dikiş tutturamadım. Ocak ayından beri işsizim sürekli başvuru yapıyorum bir yerden ses gelmiyor. Evlilik desen o da nasip olmadı. Beni yaratan elbet yolumu da çizmiştir diyerek avutuyorum kendimi. Ama geceleri de Allah’ım neredesin ne olur bir çıkar yol göster diye ağlama krizlerime de son gaz devam. İşte böyle hanımlar bir nebze içimi dökeyim istedim. Daha atladığım öyle ayrıntılar var ki. Ancak bu kadar kısa ve öz anlatabildim. Tanımıyorsunuz beni ama lütfen bir kere bile olsa birinizin duasına girsem yeter. Rabbim hepimizin derdine en tez vakitte bir çıkar yol versin.
ya bu yaşadıklarına cidden cok üzüldüm Allah yardımcın olsun umarım bir an önce iş bulur ve o evden ayrılırsın. seni çok iyi anlıyorum çünkü benim de ailemle bir ton problemim var (klasik Türk aileleri işte, hepsi aynıArtık hazmedemiyorum olanları. 30’larımın başında hala aile evindeyim. Hayata bir dikiş tutturamadım ne iş bulabildim ne de eş. Her gün şükretmeye devam ediyorum ama kalbim artık paramparça. Hele ki son olanlar... Yalnızlık... Yalnız hissettirilmek.. En büyük desteğin ailen olması gerekirken içini bir foruma dökebilmek.. Eşini aldatan abim aile evine döndü. Hiç sormadan biz tatildeyken geldi hayatımınızın tam ortasına evimize yerleşti. Üç yıldır saçmasapan bahanelerle ben ayrılacağım diyip duruyordu eşini kötülüyordu zaten. Her türlü desteği verdik ailecek bir şeyleri düzeltsin diye ama sonunda öğrendik ki 3. bir şahıs varmış. Neyse arada bir sürü olaylar falan oldu biz yazlıktan evimize döndük. Geldik zaten sanki ben düşmanıyım gibi bana kötü davranmalar suratıma bakmamalar kapıyı suratıma örtmeler. Neden? Çünkü metresine onay vermemişim annemleri de ikna etmemişim. Sonra bir akşam annemlerle konuşurken şöyle bir diyalog geçti annemle arasında”oğlum yapma bak senin de kızın var. O da döndü anneme dedi ki -senin de kızın var(gevşek bir tavırla beni kastederek)” bunu duyunca dayanamadım daldım odaya hiç utanmıyor musun bunları söylemeye dedim o metresin erkek kardeşlerine küfür ettim ve beni bu yaşımda dövmeye kalktı. Neyse babamla annem araya girdi bir zarar veremedi-fiziksel-. Aradan zaman geçti ben bizden iyice kopup o pis insanlara yanaşmasın diye yelkenleri suya indirip yakın davranmaya başladım. Benden özür dilemedi bir gün bile herkese yaptığı şey için yaşattıkları için pişman olup başını öne eğmedi. Derken bir akşam bir konuşma esnasında “inşallah evine dönersin” dedim. Bunu söyleyince bana bağırmaya küfürler hakaretler etmeye başladı. Bir babama baktı tepki veriyor mu diye baktı tık yok döndü bana saydırdı bu art arda oldu. Seni ilgilendirmezler, sana bilmem ne yemek düşerler, sen kimsinler ve küfürler havada uçuştu. Babamsa elinde tabletle kafasını bile kaldırmadan oturuyordu. Bu yaptıklarına karşılık dediklerim “ hiç sormadan çıktın geldin evimize bizi bütün olayların içine çektin sonra sen kimsin diyorsun beni ilgilendirmiyorsa benim hayatım neden etkileniyor?” Ve akabinde ondan gelen muhteşem cümle “etkilenmesin o zaman pılını pırtını topla defol git bu evden!” babama dönüp dedim ki “baba farkında mısın beni babamın evinden kovuyor?” babamsa sadece kahkaha attı. O an kalbimin, dünyanın durduğunu, artık göğsümün bomboş olduğunu hissettim. Ertesi gün zulüm gibiydi annemle babam yanıma geldi üzgünüz sen bizim kıymetlimizsin falan ama geçmiş olsun artık. Ki bunları da kendileri düşündüklerinden değil yengem söyledikten sonra fark ettiler. Yoksa ben kırılmışım odamdan çıkmamışım hiç umurlarında değildi. Ufak bir ayrıntı belirteyim bunlar ramazan ayında oldu. Bu olaydan sonra ne kendi evimde iftar yapabildim ne de sahur. O gece düşündüğüm tek şey “ben nereye gideceğim Allah’ım gidecek hiçbir yerim yok!”tu. Neyse bir süre yengeme gittim iftar için hep oradaydım. Bu aldatılan eş olur kendileri bu arada. Benim bu davranışımı annem ve babam evi terk etti olarak adlandırdılar. Ki gece yatmaya her gece geliyordum eve oğulları odasına çekildikten sonra. Neyse bir süre sonra evde bir kavga kıyamet koptu. Konu belli “bak araştırdık bu kızın ailesi böyle böyle oğlum yapma etme kaç yıllık yuvanı dağıtma bir şans daha ver deneyin çocukların perişan vs.” Diğer abimle birbirlerine girmişler. Ertesi sabah annem, babam, ben evdeyken çıt çıkarmadan evi terk etti. Biz güvenlikten öğrendik gittiğini o kadar sessizce ve habersiz gitti. Bi süre haber alamadık nerede ne yapıyor başına bir şey geldi mi falan derken bulduk izini. Ama o süre o yediğim yemek boğazıma dizildi yattığım yatak oturduğum koltuk battı o şimdi nerede diye. Bir süre annemlerle de görüşmedi ama artık görüşüyorlar. O geldiğinde ben odamdan çıkmıyorum falan bir şekilde hallediyoruz. Bu arada o kıyametin kopma sebebi metresinin annesiyle yengem telefonda konuştu ve ben şahit oldum konuşulanlara. Rezil bir aile özetle. Ama bizim paşamız o kadını iki defa arayıp özür dilemiş yengem onu aradı diye. Ki o kadar kibar bir şekilde dile getirdi ki mağduriyetini ben şahidim tek bir kötü söz söylemedi yengem. Dedim ya şimdi annemlerle görüşüyor beyefendi diye annemin babamın yaşı malum kardeşler küs kalmasın barışın derdinler. Benim kapım açık gelsin özür dilesin ben affederim dedim. Ama bu sorun oldu. Babam bana bağırdı çağırdı. Ben çok gururluymuşum, özür beklemeyecekmişim abimin elini öpecekmişim. Bunları istiyor benim de ağrıma gidiyor haliyle. Yani cahil, kapalı bir ortamda yetişmiş bireyler olsa anlayacağım belki sesim de çıkmayacak bu yapılanlara. Ama ne anneme ne babama yakıştıramıyorum beni bu kadar ezmelerine değersizleştirmelerine dayanamıyorum artık. Kendimi toparlamak için iyi hissetmek için çok çaba sarf ediyorum ama tetikleyiciler sürekli devam ettikçe travmalarımın sonu gelmiyor. Maalesef kurtulamayorum da bu evden. İyi bir meslek sahibi olmama rağmen hiç şansım yaver gitmedi bir yerde dikiş tutturamadım. Ocak ayından beri işsizim sürekli başvuru yapıyorum bir yerden ses gelmiyor. Evlilik desen o da nasip olmadı. Beni yaratan elbet yolumu da çizmiştir diyerek avutuyorum kendimi. Ama geceleri de Allah’ım neredesin ne olur bir çıkar yol göster diye ağlama krizlerime de son gaz devam. İşte böyle hanımlar bir nebze içimi dökeyim istedim. Daha atladığım öyle ayrıntılar var ki. Ancak bu kadar kısa ve öz anlatabildim. Tanımıyorsunuz beni ama lütfen bir kere bile olsa birinizin duasına girsem yeter. Rabbim hepimizin derdine en tez vakitte bir çıkar yol versin.