Ailenin haksızlık yapması.

Blesk

Üye
Kayıtlı Üye
22 Haziran 2022
50
54
İyi geceler herkese. Bir tane kız kardeşim var ve aynı yaştayız. Küçüklüğümüzden beri hep ailem tarafından kardeşimin sorumlulukları bana yüklendi. Mesela en basitinden onun ödevlerini yapmak, sınavlarına yardımcı olmak, anlaşamadığı kişilerle sürekli uğraşmak gibi. Bu durumda eğitim hayatımda derslerden soğumama ve yorulmama neden oldu. Eskiden çalışkan bir öğrenci olmama karşın şimdi ders çalışmak bana öcü gibi geliyor. Büyüdükçe sorumluluklar da değişti. Bir örnek verecek olursam, onun yanlışlıkla bir yeri yakması sonucunda ben müdahale ettim. Bunda bir sorun yok fakat annemin izlerken sürekli ateşi daha hızlı söndürmem için bağırması, acele ettirip ellerimi yakmama neden olması ama bunu ya da ben uğraşırken kardeşimin uzaktan izlemesini hiç önemsememesi gibi. Başka bir örnek için, evle ilgili tadilat, ev dışı sorunlarla ilgili işler ve diğer şeyler için her şeyi benim yapmamı, kardeşim neden yapmıyor diye sorduğumda o yapamaz şimdi, şeklinde kestirip atılmasını verebilirim. Son zamanlarda onun yaptığı hatalara sinirlendiğinde de "Ne hali varsa görsün herkes, her şeyi satacağım sonra bırakıp gideceğim." şeklinde söylenmeleri arttı. Sanki o evde ben de yaşamıyormuşum gibi beni tamamen yok sayıyor. Fakat ihtiyacı olduğunda ise dünyada benden iyisi yok. Bazen kendimi tutamayıp tartıştığımızda bu konuları söylüyorum. O zaman beni kin tutmakla suçluyor. Olmuş bitmiş, her şeyi unutmalıymışım gibi. Elbette unuturdum lakin işler bu yaştan sonra da aynı gidiyor. Onun bir şeye ihtiyacı olursa hemen yanıma gelip kardeşin bunu istiyor, der. Kardeşimle kavga ederlerse ki o uyumsuz ve memnun etmesi zordur, annem sinir krizleri geçirip yarını yokmuş gibi ağlıyor. Bunu sürekli tekrarlıyorlar.
Kardeşimin geçimsizliği sebebiyle eskiden kurduğum tüm arkadaşlıklar bir şekilde bitti. Bir başkasıyla oturmama bile öfkelenir, herkesin içinde ağlardı ki bunu yaptığında küçük değildi. Başkalarıyla kavga ederdi, kardeşim olduğu için onun tarafında olurdum. Bu sebeple beni seven herkes de zamanla kaçtı.
Biraz uzattım ama nasıl özetleyeceğimi bilemedim. Bu durumdan kurtulmak için uzak durmaya çalışıyorum ama şimdilik bana engel olan şeyler var. Yorumlarınızı veya varsa tavsiyelerinizi bekliyorum.
Siteyi ilk kez kullanıyorum, bir hatam olursa gönderide, kusura bakmayın şimdiden.
 
İlk çocuk değilim, pasif olan taraf da değilim artık. Çocuklukta korkuyla yaptığım şeylerdi. Şimdi yapmıyorum fakat hala beklentileri devam ediyor. Mecburen aynı yerde yaşadığımız için görmezden gelemiyorum.
 
Sen herşeyi biraz fazla üstlenmişsin hep alttan alan sen olmuşsun ve insanlarda buna alışmış kendini yavaş yavaş geri çek bence ve onlara herşeyde yardımcı olamayacağını göster
 
Pasiflikten kastım sorumluluk almamak anlamında ama aşılamamış buna rağmen. Bu konuda başka bir fikrim yok şahsen, umarım şartlar olgunlaşır ve kendi evinize çıkarsınız herşeye en güzel çözüm özgürlük diye düşünüyorum..
 
Bu yüzden tek çocuk olmanın mutluluğunu yaşıyorum diyordum ki bu sefer annem yine bütün sorumluluğu bana yüklüyor Ama insan kıyamıyor işte.
 
Bu yüzden tek çocuk olmanın mutluluğunu yaşıyorum diyordum ki bu sefer annem yine bütün sorumluluğu bana yüklüyor Ama insan kıyamıyor işte.
Evet, ben de tek çocuk olmak isterdim. Öyle olsaydı şu an çok daha başka birisi olabilirdim. Başkasının mantıksız sorunlarına zaman ayıracağıma kendimi geliştirmek için çabalardım. Ailem de beni destekler ve sağlıklı bir ortamda yaşardık. Fakat maalesef huzursuz ve iç karartıcı bir şekilde geçiriyoruz günleri.
 
Kardeşinin gelişimsel farklılıkları var mıydı?Bilişsel olarak senden daha farklıymış gibi hissettim verdiğin örneklerden
 
Maalesef ailede genelde ilk çocuklar her şeyi üstlenmek zorunda kalıyor. Küçük olan da hep yapamaz, edemez kısmında kalıyor. Siz ikizmişsiniz ama size kalıyor burada da sorumluluk işi. Ve nasıl kurtulacağına gelirsek. Söylenenleri yapmıycaksın, kardeşin yapıcak. Yani ben o şekilde azalttım bu durumu. Örneğin sofra toplama vs vs hepsini ben yaparken annem daha fazlasını da istiyordu benden. Şimdi çalıştığım için bunlara pek yeltenmiyorum ve bu durumda da kardeşim yapmak zorunda kalıyor. Yavaş yavaş elinizi bu sorumluluklardan çekebilirsiniz bence.
 
Kişi sessiz olduğunda ya da ne bileyim saygı adı altında bişeylere ses etmediğinde hırlamadığında hep söylüyorum ilk aile başlıyor ezmeye. Keşke ekonomik gücünüz olsaydı kendi düzeninize baksaydınız ama 20 yaş daha erken, okul var.
Benim başıma gelseydi bu durum. Bıktırma yoluna giderdim sanırım. Benden su bile isteseler x e söyleyen yok hep bana falan derdim ama her şeyde. Bi yerden sonra sırf laf duymamak için bile sizden beklentiyi azaltabilirler.
 
Kardeşinin gelişimsel farklılıkları var mıydı?Bilişsel olarak senden daha farklıymış gibi hissettim verdiğin örneklerden
Hayır daha farklı değildi. Sadece karakter olarak farklıydık, o hep daha sinirli ve agresif bir çocuktu. Bu da aileden kaynaklı, eskiden aile içinde sorunlar vardı. İkimiz de hoş olmayan tartışmalara ve kavgalara tanık olduk.
 
Agir agir misafir gelince iş yaptırın suyu sen getir sana zahmet diyin misafir yaninda da aglayacak hali yok artik 20 yasinda aglarsa kendine eder.disarda daha aktif olun onu yalniz birakin sizin kendi cevreniz akrdaslarinjz farklı olsun boyle boyle herkes kendo hayatini yasar benim fikrim
 
Maalesef herkes fedakar ve verici, çalışkan insanları kullanıyor, aile bile olsa , biraz beceriksiz olun , fedakarlığı da bırakın...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…