AİLEMİN SEVGİSİZLİĞİYLE BAŞEDEMİYORUM..

Şuanlık öyle bir bütçem yok şubat ayından sonra ancak öyle bişey yapabilirim. Aynen öyle bazen kanında olan insanların açtığı yaraları el dedikleri insanlar kapatıyor
 
Yani bende artık öyle dönüp neden demeyi bıraktım. Ama ruhsal sağlığı bozuksa bütün evlatlarına bozuk olmalı birine değil
 
Yani bende dedim yaşadıklarından belki yaptıkları ama hasta olsa diğer çocuklarına karşıda öyle olması gerekmez mi. Bir bana gelince mi hasta. Eğer bişey isteyecekse o kadar ılımlı olabiliyor ki şaşırırsın ama tabi istediğini yaptırana kadar ben bu dünyaya isteyerek gelmedim benim tercihim değildi o tercih etti madem sevgi veremeyecekti neden doğurdu. Defalarca aklımda zihnimde ona hak vermeye affetmeye çalıştım ki. Beni döverken bazen o kadar acımasız olurdu ki o zaman bile kendimce bi sebep neden bulurdum. ona hak verirdim ama artık ne affedebiliyorum ne hak verebiliyorum
 
Özgüvenim sevilebileceğime dair hiç bir ümidim kalmadı. Yani içinde bulunduğum piskoloji beni artık bitiriyor. Bazen herşeyi yoluna koymak için bu evden çıkmam gerektiğine çok inanıyorum ama sonra yaşadıklarımı beynimde ki herşeyi kendimle götüreceğimi hatırladıkca içimde ki boşluk hiç kapanmayacak gibi geliyor
 
Kendine değer verirsen sevilirsin. Ailene verdiğin tavizi başkalarına asla verme, benzer şeyler olabileceğini hissettiğin an karşındakine dur de, kendini korumaya çalış. Yaşadıkların aslında esaslı bir hayat dersi, sömürülmenin ne olduğunu bildiğinden bunun işaretlerini çabucak göreceksin, kaçmak için fırsatın olacak. Yeter ki pes etme. İlk fırsatta çık oradan.

Ben öğretmenim, ilk atamada başvurumda ailemin yaşadığı şehirde boşluk olmasına rağmen gidip başka bir şehir yazarak kaçtım onlardan. Bağlarımı gerçekten koparmasam da o kadar uzakta olmak bana çok iyi geldi. Özgür ve kendim olmayı çevremi istediğim gibi yönetmeyi başardım. Sonrası çorap söküğü gibi geldi. Kendimi buldum sonra da eşimi buldum aradaki fiziksel mesafe ne kadar büyürse huzur da o kadar büyüyor. Şu an yanlarında olduğun için bu kadar acı çekiyorsun, çünkü aynı şeyleri yaşamaya devam ediyorsun. Uzaklaştıkça yaşadıkların da azaldığından her zaman bu kadar acı vermiyor.
 
Arkadasim da oyle, anneme aciyorum artik diyo. Üstündeki yük azaldi psikolog sayesinde
 
Annemde oyledir kardeslerime karsi daha ilimli daha farklk ben oyle degilim...
Yani tabiri cabizse cok uzulerek soylucem kopek sahibine gore havlar derler. Cok ozur dilerim anneyi boyle biseye benzettigim icin belki farklk bisekilde atasozude vardir ama ben bunu bildigim icin bunu yazdim. Yada deli deliyi gorunce comagini saklar denilebilir.
Ben fiziksel siddet fazla gormedim ama duygusal siddeti cok yasadim Halada yasiyorum
Yapacak bise yok kardesim kabullenmekden baska
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…