• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

AİLEMİN SEVGİSİZLİĞİYLE BAŞEDEMİYORUM..

Bizim gibilerin kaderinde mutlaka ailesini aratmayacak dostlar olur. "El" den aile yaparız biz, allah bir yerden aldığını başka yerden verir mutlaka.

Çıkış kapını sen bulacaksın, eline ne kadar para kalıyor, birinin yanına ev arkadaşı olarak falan geçsen yetmez mi paran. Maddi açıdan bir çıkış bulsan gerisini çözebilirsin
Şuanlık öyle bir bütçem yok şubat ayından sonra ancak öyle bişey yapabilirim. Aynen öyle bazen kanında olan insanların açtığı yaraları el dedikleri insanlar kapatıyor
 
Aynisini arkadaşım yasadi. Psikologlar sayesinde annesinin ruhsal saglikli olmadığını ogrenip annesini yargilamayi birakti. Hatta affetti ruhunda..Artık umrunda degil. Hesap sormayi vs birakti. Mesafeli olup yilda 3 4 kere goruyo. Az ariyo.
Yani bende artık öyle dönüp neden demeyi bıraktım. Ama ruhsal sağlığı bozuksa bütün evlatlarına bozuk olmalı birine değil
 
Okurken nefesimi tuttum ve kendimi okudum...

Bizde 3 kardesiz, tek kizim.. Ben intihar tesebbusune girmeyi hic dusunemedim cunku 19 yasinda anne ve babasi yuzunden evlenmek zorunda kalan ve 20 yasinda 6 aylik bebekle ayrilan bir anneydim.

Pilini pirtini topla git diyen olmus ama bu biseyi degistirmez. Ben ayni evde yasamamis olmama ragmen (bosandiktan sonra) hep bi manipulasyon hep bi kontrol altindaydim annem tarafindan.

Bosandiktan 9yil sonra evlendim. Lohusaligin varligina inanmayan ben cok kotu gecirdim. Psikolojik yardim almaya basladim. Bir cok seyans gittim yeri geldi icim rahatladi yeri geldi merhamet duydum taa ki annemi bu psikologa goturene dek.

Annem 3 seyans gitti ve psikolog anneme bipolar teshisi koydu ve bircok anlayamadigim ve anlamakda zorlandigim hastalik teshisi, ruh sagligi cok iyi olmayan birisi oldugunu soyledi.

Bunun uzerine annemi hasta kabul ettim ve kendime yapilan her haksizlik icin azad ettim onu.

Size tavsiyem sizde annenizi hasta olarak gorup onun sevgisini kazanmak icin hic bise yapmayin bu onun egosunu tavan yapmaktan ve sizi manipule etmekden baska biseye yaramayacak.
Yani bende dedim yaşadıklarından belki yaptıkları ama hasta olsa diğer çocuklarına karşıda öyle olması gerekmez mi. Bir bana gelince mi hasta. Eğer bişey isteyecekse o kadar ılımlı olabiliyor ki şaşırırsın ama tabi istediğini yaptırana kadar ben bu dünyaya isteyerek gelmedim benim tercihim değildi o tercih etti madem sevgi veremeyecekti neden doğurdu. Defalarca aklımda zihnimde ona hak vermeye affetmeye çalıştım ki. Beni döverken bazen o kadar acımasız olurdu ki o zaman bile kendimce bi sebep neden bulurdum. ona hak verirdim ama artık ne affedebiliyorum ne hak verebiliyorum
 
Aileleri seçemiyoruz maalesef.
Ama bakış açımızı degistirme sansimiz var.
Maddi durumun düzelince kucuk bi eve tasinin.
Ozguveniniz zedelenmis ama bunu toplamak elinizde. Psikolog destegi+ özgüven üzerine kitaplar okuyun.. oyle iyi tavsiyeler var ki. Netten videolari bilr var psikologlar anlatıyor.
Ben degerli ve önemli biriyim. Sözünü defalarca tekrar edin. Buna önce siz inanin. Size deger veren kisi çıkacaktır elbette. Ailenizin yanlış tutumları sizin sucunuz değil ama dediğim gibi bakış acınızı degistirin. Enerjinizi kendinize verin. Abla evini temizlemek yerine sevdiginiz muzigi dinleyip yürüyüş yapın. Hep bi bahane bulun. Yatirimlari kendi ruhunuza yapın.
Özgüvenim sevilebileceğime dair hiç bir ümidim kalmadı. Yani içinde bulunduğum piskoloji beni artık bitiriyor. Bazen herşeyi yoluna koymak için bu evden çıkmam gerektiğine çok inanıyorum ama sonra yaşadıklarımı beynimde ki herşeyi kendimle götüreceğimi hatırladıkca içimde ki boşluk hiç kapanmayacak gibi geliyor
 
Özgüvenim sevilebileceğime dair hiç bir ümidim kalmadı. Yani içinde bulunduğum piskoloji beni artık bitiriyor. Bazen herşeyi yoluna koymak için bu evden çıkmam gerektiğine çok inanıyorum ama sonra yaşadıklarımı beynimde ki herşeyi kendimle götüreceğimi hatırladıkca içimde ki boşluk hiç kapanmayacak gibi geliyor
Kendine değer verirsen sevilirsin. Ailene verdiğin tavizi başkalarına asla verme, benzer şeyler olabileceğini hissettiğin an karşındakine dur de, kendini korumaya çalış. Yaşadıkların aslında esaslı bir hayat dersi, sömürülmenin ne olduğunu bildiğinden bunun işaretlerini çabucak göreceksin, kaçmak için fırsatın olacak. Yeter ki pes etme. İlk fırsatta çık oradan.

Ben öğretmenim, ilk atamada başvurumda ailemin yaşadığı şehirde boşluk olmasına rağmen gidip başka bir şehir yazarak kaçtım onlardan. Bağlarımı gerçekten koparmasam da o kadar uzakta olmak bana çok iyi geldi. Özgür ve kendim olmayı çevremi istediğim gibi yönetmeyi başardım. Sonrası çorap söküğü gibi geldi. Kendimi buldum sonra da eşimi buldum 😊 aradaki fiziksel mesafe ne kadar büyürse huzur da o kadar büyüyor. Şu an yanlarında olduğun için bu kadar acı çekiyorsun, çünkü aynı şeyleri yaşamaya devam ediyorsun. Uzaklaştıkça yaşadıkların da azaldığından her zaman bu kadar acı vermiyor.
 
Maalesef benim yilda 3 4 kere gorme sansim yok
Annem kizlarima cok duskun
Antidepresan kullaniyo
Mesela ben ona hep aciyorum, aslinda megersem kendini acindirarak manipule etmis beni hep.
Mesefali olucam evet ama bizim durumumuzda haftada 1 veya 10gune bir gorusmeye dusurebilirrim
Annem yanliz yasiyo, aslinda kucuk erkek kardesimle yasiyo. Ama o kendi dunyasinda. Mesela ayni evin icinde olup kardesim zengin hayati yasarken annem borc icinde heray birisinden borc alan ekmege muhtac birisi.
Inanin cok zor, ben bu zamana kadar nasil sabretmisin.
Camdaki kiza bakanlar varsa bilir, hani her bolum nalan koskoca kadin olmus annesinin himayesi altinda birakip gitse meslegi var diyoruz demi. O oyle degil iste, ben ayri evde yasamama ragmen evimi yonetti yillarca
Evlenince aldigim hediyeler konustugum insanlar esimle muhabbetimi yan yana oturusumu bile yonetmeye calisti.
Cok kavgalar ettik, cok kus kaldim. Cok evlat ayirdimi ettigini iliklerime kadar hissettim ama artik o sadece hasta diyorum.
Arkadasim da oyle, anneme aciyorum artik diyo. Üstündeki yük azaldi psikolog sayesinde
 
Yani bende dedim yaşadıklarından belki yaptıkları ama hasta olsa diğer çocuklarına karşıda öyle olması gerekmez mi. Bir bana gelince mi hasta. Eğer bişey isteyecekse o kadar ılımlı olabiliyor ki şaşırırsın ama tabi istediğini yaptırana kadar ben bu dünyaya isteyerek gelmedim benim tercihim değildi o tercih etti madem sevgi veremeyecekti neden doğurdu. Defalarca aklımda zihnimde ona hak vermeye affetmeye çalıştım ki. Beni döverken bazen o kadar acımasız olurdu ki o zaman bile kendimce bi sebep neden bulurdum. ona hak verirdim ama artık ne affedebiliyorum ne hak verebiliyorum
Annemde oyledir kardeslerime karsi daha ilimli daha farklk ben oyle degilim...
Yani tabiri cabizse cok uzulerek soylucem kopek sahibine gore havlar derler. Cok ozur dilerim anneyi boyle biseye benzettigim icin belki farklk bisekilde atasozude vardir ama ben bunu bildigim icin bunu yazdim. Yada deli deliyi gorunce comagini saklar denilebilir.
Ben fiziksel siddet fazla gormedim ama duygusal siddeti cok yasadim Halada yasiyorum
Yapacak bise yok kardesim kabullenmekden baska
 
Back