- 27 Temmuz 2021
- 18
- 8
- 1
- 31
- Konu Sahibi belirsizlikyordu
-
- #1
Konum biraz uzun olacak şimdiden kusura bakmayın...
Biz 3 kardeşiz. Ablam evli 3 çocuğu var bir tanesi büyük ama diğer ikisi daha küçük 3-6 yaşındalar. Konumda babamdan bahsetmeyeceğim çünkü varlığı yokluğu belli olmayan biri. şimdi kısaca konuya gelirsem.
Ben Hayatımı annemin sevgisini kazanmaya çalışmakla geçirdim.. Hep onun için çaba gösterdim beni sevsin istedim Küçük yaşta işe girdim çalıştım eve destek oldum. Senelerce hayatımı evin sorunları borçlarıyla geçirdim ve tek beklentim beni sevmesi ama bu sevgiyi hissedemedim o hep sevdiğini söyler ama göstermeye gelince göstermez. Bana davrandığı gibi değil diğer kardeşlerime onlar ne istese olurdu çocukken de ben bişey isterdim paramız yok derdi onlar isterdi 2tane alınırdı. Benim çocukluğum hırpalanmakla dövülmekle geçti hep kendimce bahaneler buldum piskolojisi iyi değil ondan böyle diye ama günün sonunda hep şunu söylerdim bir tek bana mı iyi değil diğer kardeşlerime neden böyle davranmıyor. Sonra nedenini buldum kendimce. Çünkü ben onun için çabalayan kişiydim ne olsa yetişirdim birşeymi ödenecek ebru gel bişey mi eksik ebru gel onu yap bunu yap herşeyi yap ve anladım ki bu yaptıklarım beni değersiz yapmış. Böyle yapıyorum diye herşeyi benim üstüme yüklemişler herşeyi yaptığım içinde o çok güçlü herşeyde başının çaresine bakar üzülmez diye biyere koymuşlar. Çok yıprattılar bir kere artık dayanamayıp intihar girişiminde bulundum olmadı. İçinde bulunduğum durumdan ne yaptıysam kendimi kurtaramadım en son onun borcu bunun borcu derken bi ton borca girdim ödeyemez oldum kötü günler geçirdim hiçbiri yardım etmedi şuan halen o borç batağındayım. Bi ara yine ölümü düşündüm içinde bulunduğum çıkmazdan kurtulmak istedim şimdi bazılarınız borç bu ödenir bunun için ölüm mü düşünülür diyeceksiniz haklısınız ama beni bu duruma getiren zaten borç değil bu kadar yaptığımdan sonra bu kadar borca sokup kimsenin yanımda olmaması. Bu durumda bide çok değerli ablamın laf sokmalarıyla geçiriyorum günümü sürekli onlara gitmememden yakınıyor. beni özlediğinden değil çocuklara bakayım evini temizleyeyim diye. Gidiyorum aslında elimden geldiğince yapıyorum ama sürekli az gelmemden şikayetci istiyor ki her izin günümde orda olayım bu kadar borcun içinde kendimi toparlamaya çalışırken bide insanların gönlünü yapmaya çalışıyorum. Çok yorgun bitkin tükenmiş durumdayım içinde bulunduğum durum içimde yanan bi alev sanki. Ortadan kaybolmak istiyorum bir gün bütün eşyalarımı toplayıp uzaklara gitmek. Yada ölmek istiyorum görmezden geldikleri ben için kalplerinde bi acı olarak kalmak için içim bomboş. 32yaşındayım ama evlenmiyorum annesinin ailesinin sevmediği birini başka bi insanın sevebileceğine dair bir ümidim yok içimde büyük kocaman bi sevilme isteği bu yaşa gelmiş ama geçmemiş halen çocuklar gibi sevilme isteği. Herkesin bi gülen yüzüne kanan ben bana bir yapsalar karşımdakine 10yaparım yeter ki beni sevsinler. İçimde öyle büyük ki bu sevilme isteği bazen altında eziliyorum. Bunları buraya yazmak içimdekileri dökmek istedim akıl almak bir çıkış yolu bulmak yoksa delireceğim
Biz 3 kardeşiz. Ablam evli 3 çocuğu var bir tanesi büyük ama diğer ikisi daha küçük 3-6 yaşındalar. Konumda babamdan bahsetmeyeceğim çünkü varlığı yokluğu belli olmayan biri. şimdi kısaca konuya gelirsem.
Ben Hayatımı annemin sevgisini kazanmaya çalışmakla geçirdim.. Hep onun için çaba gösterdim beni sevsin istedim Küçük yaşta işe girdim çalıştım eve destek oldum. Senelerce hayatımı evin sorunları borçlarıyla geçirdim ve tek beklentim beni sevmesi ama bu sevgiyi hissedemedim o hep sevdiğini söyler ama göstermeye gelince göstermez. Bana davrandığı gibi değil diğer kardeşlerime onlar ne istese olurdu çocukken de ben bişey isterdim paramız yok derdi onlar isterdi 2tane alınırdı. Benim çocukluğum hırpalanmakla dövülmekle geçti hep kendimce bahaneler buldum piskolojisi iyi değil ondan böyle diye ama günün sonunda hep şunu söylerdim bir tek bana mı iyi değil diğer kardeşlerime neden böyle davranmıyor. Sonra nedenini buldum kendimce. Çünkü ben onun için çabalayan kişiydim ne olsa yetişirdim birşeymi ödenecek ebru gel bişey mi eksik ebru gel onu yap bunu yap herşeyi yap ve anladım ki bu yaptıklarım beni değersiz yapmış. Böyle yapıyorum diye herşeyi benim üstüme yüklemişler herşeyi yaptığım içinde o çok güçlü herşeyde başının çaresine bakar üzülmez diye biyere koymuşlar. Çok yıprattılar bir kere artık dayanamayıp intihar girişiminde bulundum olmadı. İçinde bulunduğum durumdan ne yaptıysam kendimi kurtaramadım en son onun borcu bunun borcu derken bi ton borca girdim ödeyemez oldum kötü günler geçirdim hiçbiri yardım etmedi şuan halen o borç batağındayım. Bi ara yine ölümü düşündüm içinde bulunduğum çıkmazdan kurtulmak istedim şimdi bazılarınız borç bu ödenir bunun için ölüm mü düşünülür diyeceksiniz haklısınız ama beni bu duruma getiren zaten borç değil bu kadar yaptığımdan sonra bu kadar borca sokup kimsenin yanımda olmaması. Bu durumda bide çok değerli ablamın laf sokmalarıyla geçiriyorum günümü sürekli onlara gitmememden yakınıyor. beni özlediğinden değil çocuklara bakayım evini temizleyeyim diye. Gidiyorum aslında elimden geldiğince yapıyorum ama sürekli az gelmemden şikayetci istiyor ki her izin günümde orda olayım bu kadar borcun içinde kendimi toparlamaya çalışırken bide insanların gönlünü yapmaya çalışıyorum. Çok yorgun bitkin tükenmiş durumdayım içinde bulunduğum durum içimde yanan bi alev sanki. Ortadan kaybolmak istiyorum bir gün bütün eşyalarımı toplayıp uzaklara gitmek. Yada ölmek istiyorum görmezden geldikleri ben için kalplerinde bi acı olarak kalmak için içim bomboş. 32yaşındayım ama evlenmiyorum annesinin ailesinin sevmediği birini başka bi insanın sevebileceğine dair bir ümidim yok içimde büyük kocaman bi sevilme isteği bu yaşa gelmiş ama geçmemiş halen çocuklar gibi sevilme isteği. Herkesin bi gülen yüzüne kanan ben bana bir yapsalar karşımdakine 10yaparım yeter ki beni sevsinler. İçimde öyle büyük ki bu sevilme isteği bazen altında eziliyorum. Bunları buraya yazmak içimdekileri dökmek istedim akıl almak bir çıkış yolu bulmak yoksa delireceğim