AİLEMİN SEVGİSİZLİĞİYLE BAŞEDEMİYORUM..

belirsizlikyordu .!.:

Konum biraz uzun olacak şimdiden kusura bakmayın...
Biz 3 kardeşiz. Ablam evli 3 çocuğu var bir tanesi büyük ama diğer ikisi daha küçük 3-6 yaşındalar. Konumda babamdan bahsetmeyeceğim çünkü varlığı yokluğu belli olmayan biri. şimdi kısaca konuya gelirsem.
Ben Hayatımı annemin sevgisini kazanmaya çalışmakla geçirdim.. Hep onun için çaba gösterdim beni sevsin istedim Küçük yaşta işe girdim çalıştım eve destek oldum. Senelerce hayatımı evin sorunları borçlarıyla geçirdim ve tek beklentim beni sevmesi ama bu sevgiyi hissedemedim o hep sevdiğini söyler ama göstermeye gelince göstermez. Bana davrandığı gibi değil diğer kardeşlerime onlar ne istese olurdu çocukken de ben bişey isterdim paramız yok derdi onlar isterdi 2tane alınırdı. Benim çocukluğum hırpalanmakla dövülmekle geçti hep kendimce bahaneler buldum piskolojisi iyi değil ondan böyle diye ama günün sonunda hep şunu söylerdim bir tek bana mı iyi değil diğer kardeşlerime neden böyle davranmıyor. Sonra nedenini buldum kendimce. Çünkü ben onun için çabalayan kişiydim ne olsa yetişirdim birşeymi ödenecek ebru gel bişey mi eksik ebru gel onu yap bunu yap herşeyi yap ve anladım ki bu yaptıklarım beni değersiz yapmış. Böyle yapıyorum diye herşeyi benim üstüme yüklemişler herşeyi yaptığım içinde o çok güçlü herşeyde başının çaresine bakar üzülmez diye biyere koymuşlar. Çok yıprattılar bir kere artık dayanamayıp intihar girişiminde bulundum olmadı. İçinde bulunduğum durumdan ne yaptıysam kendimi kurtaramadım en son onun borcu bunun borcu derken bi ton borca girdim ödeyemez oldum kötü günler geçirdim hiçbiri yardım etmedi şuan halen o borç batağındayım. Bi ara yine ölümü düşündüm içinde bulunduğum çıkmazdan kurtulmak istedim şimdi bazılarınız borç bu ödenir bunun için ölüm mü düşünülür diyeceksiniz haklısınız ama beni bu duruma getiren zaten borç değil bu kadar yaptığımdan sonra bu kadar borca sokup kimsenin yanımda olmaması. Bu durumda bide çok değerli ablamın laf sokmalarıyla geçiriyorum günümü sürekli onlara gitmememden yakınıyor. beni özlediğinden değil çocuklara bakayım evini temizleyeyim diye. Gidiyorum aslında elimden geldiğince yapıyorum ama sürekli az gelmemden şikayetci istiyor ki her izin günümde orda olayım bu kadar borcun içinde kendimi toparlamaya çalışırken bide insanların gönlünü yapmaya çalışıyorum. Çok yorgun bitkin tükenmiş durumdayım içinde bulunduğum durum içimde yanan bi alev sanki. Ortadan kaybolmak istiyorum bir gün bütün eşyalarımı toplayıp uzaklara gitmek. Yada ölmek istiyorum görmezden geldikleri ben için kalplerinde bi acı olarak kalmak için içim bomboş. 32yaşındayım ama evlenmiyorum annesinin ailesinin sevmediği birini başka bi insanın sevebileceğine dair bir ümidim yok içimde büyük kocaman bi sevilme isteği bu yaşa gelmiş ama geçmemiş halen çocuklar gibi sevilme isteği. Herkesin bi gülen yüzüne kanan ben bana bir yapsalar karşımdakine 10yaparım yeter ki beni sevsinler. İçimde öyle büyük ki bu sevilme isteği bazen altında eziliyorum. Bunları buraya yazmak içimdekileri dökmek istedim akıl almak bir çıkış yolu bulmak yoksa delireceğim

Genişletmek için tıkla...

Szr_ .!.:

Bu düşüncelerinizi annenizle , ablanızla paylaştınız mı ?
Her ailede yükü sırtlanan biri oluyor , sizin ailede de siz olmuşsunuz.
Çoğumuz ailemize destek olurken yıpranıyoruz maalesef.
Konuşup içinizi dökün ailenize diğer türlü sürekli içiniz içinizi yiyecek.

Genişletmek için tıkla...

belirsizlikyordu .!.:

Defalarca paylaştım senelerdir yaşadığım şeyler ağladım evi terk ettim kendime zarar verdim ama hiç birşey değişmedi. Sadece ben değil çevremde işyerimde kötü olduğumu gören bi iki kişide aileme ulaştı. Kötü olduğumu durumumu anlattılar ama onlar herşeyi benim abarttığımı söylediler asla kendilerinde hata aramadılar. Bazen bana karşı nasıl bu kadar katı olabildiklerine anlam veremiyorum. Çok kötü depresyona girdiğim bi kaç dönemde özür dilediler ama sonra yine aynı inanın beni nasıl durumlarda yanlız bıraktıklarını söylesem kimse inanamaz. Çoğu zaman onlara duyduğum sevgiyi içimden alsın diye rabbime dua ettim o zaman herşey daha rahat olurdu. Sadece evi terkettiğimde bi süre iyi oluyorlardı geri döneyim diye oda ben gidersem ödemeleri kim yapacak diye

Genişletmek için tıkla...

gggooozzz .!.:

Bencede al esyalarini git uzaklara kendi hayatını kur.ozlemek onlarin sana yaptigindan daha az üzer. Zaten sıkışınca da yaninda olmayarak göstermişler ne olduklarini.

Genişletmek için tıkla...

Szr_ .!.:

Sizde umursamayın yoklarmış gibi davranın.
Bir silkelensinler
Aynı şekilde sevgisiz ve ilgisiz davranın
Bazı şeyleri gözlerine sokmadan olmuyor

Genişletmek için tıkla...

belirsizlikyordu .!.:

Konum biraz uzun olacak şimdiden kusura bakmayın...
Biz 3 kardeşiz. Ablam evli 3 çocuğu var bir tanesi büyük ama diğer ikisi daha küçük 3-6 yaşındalar. Konumda babamdan bahsetmeyeceğim çünkü varlığı yokluğu belli olmayan biri. şimdi kısaca konuya gelirsem.
Ben Hayatımı annemin sevgisini kazanmaya çalışmakla geçirdim.. Hep onun için çaba gösterdim beni sevsin istedim Küçük yaşta işe girdim çalıştım eve destek oldum. Senelerce hayatımı evin sorunları borçlarıyla geçirdim ve tek beklentim beni sevmesi ama bu sevgiyi hissedemedim o hep sevdiğini söyler ama göstermeye gelince göstermez. Bana davrandığı gibi değil diğer kardeşlerime onlar ne istese olurdu çocukken de ben bişey isterdim paramız yok derdi onlar isterdi 2tane alınırdı. Benim çocukluğum hırpalanmakla dövülmekle geçti hep kendimce bahaneler buldum piskolojisi iyi değil ondan böyle diye ama günün sonunda hep şunu söylerdim bir tek bana mı iyi değil diğer kardeşlerime neden böyle davranmıyor. Sonra nedenini buldum kendimce. Çünkü ben onun için çabalayan kişiydim ne olsa yetişirdim birşeymi ödenecek ebru gel bişey mi eksik ebru gel onu yap bunu yap herşeyi yap ve anladım ki bu yaptıklarım beni değersiz yapmış. Böyle yapıyorum diye herşeyi benim üstüme yüklemişler herşeyi yaptığım içinde o çok güçlü herşeyde başının çaresine bakar üzülmez diye biyere koymuşlar. Çok yıprattılar bir kere artık dayanamayıp intihar girişiminde bulundum olmadı. İçinde bulunduğum durumdan ne yaptıysam kendimi kurtaramadım en son onun borcu bunun borcu derken bi ton borca girdim ödeyemez oldum kötü günler geçirdim hiçbiri yardım etmedi şuan halen o borç batağındayım. Bi ara yine ölümü düşündüm içinde bulunduğum çıkmazdan kurtulmak istedim şimdi bazılarınız borç bu ödenir bunun için ölüm mü düşünülür diyeceksiniz haklısınız ama beni bu duruma getiren zaten borç değil bu kadar yaptığımdan sonra bu kadar borca sokup kimsenin yanımda olmaması. Bu durumda bide çok değerli ablamın laf sokmalarıyla geçiriyorum günümü sürekli onlara gitmememden yakınıyor. beni özlediğinden değil çocuklara bakayım evini temizleyeyim diye. Gidiyorum aslında elimden geldiğince yapıyorum ama sürekli az gelmemden şikayetci istiyor ki her izin günümde orda olayım bu kadar borcun içinde kendimi toparlamaya çalışırken bide insanların gönlünü yapmaya çalışıyorum. Çok yorgun bitkin tükenmiş durumdayım içinde bulunduğum durum içimde yanan bi alev sanki. Ortadan kaybolmak istiyorum bir gün bütün eşyalarımı toplayıp uzaklara gitmek. Yada ölmek istiyorum görmezden geldikleri ben için kalplerinde bi acı olarak kalmak için içim bomboş. 32yaşındayım ama evlenmiyorum annesinin ailesinin sevmediği birini başka bi insanın sevebileceğine dair bir ümidim yok içimde büyük kocaman bi sevilme isteği bu yaşa gelmiş ama geçmemiş halen çocuklar gibi sevilme isteği. Herkesin bi gülen yüzüne kanan ben bana bir yapsalar karşımdakine 10yaparım yeter ki beni sevsinler. İçimde öyle büyük ki bu sevilme isteği bazen altında eziliyorum. Bunları buraya yazmak içimdekileri dökmek istedim akıl almak bir çıkış yolu bulmak yoksa delireceğim

Genişletmek için tıkla...

belirsizlikyordu .!.:

Konum biraz uzun olacak şimdiden kusura bakmayın...
Biz 3 kardeşiz. Ablam evli 3 çocuğu var bir tanesi büyük ama diğer ikisi daha küçük 3-6 yaşındalar. Konumda babamdan bahsetmeyeceğim çünkü varlığı yokluğu belli olmayan biri. şimdi kısaca konuya gelirsem.
Ben Hayatımı annemin sevgisini kazanmaya çalışmakla geçirdim.. Hep onun için çaba gösterdim beni sevsin istedim Küçük yaşta işe girdim çalıştım eve destek oldum. Senelerce hayatımı evin sorunları borçlarıyla geçirdim ve tek beklentim beni sevmesi ama bu sevgiyi hissedemedim o hep sevdiğini söyler ama göstermeye gelince göstermez. Bana davrandığı gibi değil diğer kardeşlerime onlar ne istese olurdu çocukken de ben bişey isterdim paramız yok derdi onlar isterdi 2tane alınırdı. Benim çocukluğum hırpalanmakla dövülmekle geçti hep kendimce bahaneler buldum piskolojisi iyi değil ondan böyle diye ama günün sonunda hep şunu söylerdim bir tek bana mı iyi değil diğer kardeşlerime neden böyle davranmıyor. Sonra nedenini buldum kendimce. Çünkü ben onun için çabalayan kişiydim ne olsa yetişirdim birşeymi ödenecek ebru gel bişey mi eksik ebru gel onu yap bunu yap herşeyi yap ve anladım ki bu yaptıklarım beni değersiz yapmış. Böyle yapıyorum diye herşeyi benim üstüme yüklemişler herşeyi yaptığım içinde o çok güçlü herşeyde başının çaresine bakar üzülmez diye biyere koymuşlar. Çok yıprattılar bir kere artık dayanamayıp intihar girişiminde bulundum olmadı. İçinde bulunduğum durumdan ne yaptıysam kendimi kurtaramadım en son onun borcu bunun borcu derken bi ton borca girdim ödeyemez oldum kötü günler geçirdim hiçbiri yardım etmedi şuan halen o borç batağındayım. Bi ara yine ölümü düşündüm içinde bulunduğum çıkmazdan kurtulmak istedim şimdi bazılarınız borç bu ödenir bunun için ölüm mü düşünülür diyeceksiniz haklısınız ama beni bu duruma getiren zaten borç değil bu kadar yaptığımdan sonra bu kadar borca sokup kimsenin yanımda olmaması. Bu durumda bide çok değerli ablamın laf sokmalarıyla geçiriyorum günümü sürekli onlara gitmememden yakınıyor. beni özlediğinden değil çocuklara bakayım evini temizleyeyim diye. Gidiyorum aslında elimden geldiğince yapıyorum ama sürekli az gelmemden şikayetci istiyor ki her izin günümde orda olayım bu kadar borcun içinde kendimi toparlamaya çalışırken bide insanların gönlünü yapmaya çalışıyorum. Çok yorgun bitkin tükenmiş durumdayım içinde bulunduğum durum içimde yanan bi alev sanki. Ortadan kaybolmak istiyorum bir gün bütün eşyalarımı toplayıp uzaklara gitmek. Yada ölmek istiyorum görmezden geldikleri ben için kalplerinde bi acı olarak kalmak için içim bomboş. 32yaşındayım ama evlenmiyorum annesinin ailesinin sevmediği birini başka bi insanın sevebileceğine dair bir ümidim yok içimde büyük kocaman bi sevilme isteği bu yaşa gelmiş ama geçmemiş halen çocuklar gibi sevilme isteği. Herkesin bi gülen yüzüne kanan ben bana bir yapsalar karşımdakine 10yaparım yeter ki beni sevsinler. İçimde öyle büyük ki bu sevilme isteği bazen altında eziliyorum. Bunları buraya yazmak içimdekileri dökmek istedim akıl almak bir çıkış yolu bulmak yoksa delireceğim

Genişletmek için tıkla...

belirsizlikyordu .!.:

Bu aralar inanın çok düşünüyorum bunu. Eşyalarımı alıp arkama bile bakmadan gitmeyi. Ama neden yapmıyorum çok mu cesaretsizim neyi bekliyorum hiç bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

Poni Bon .!.:

Bende 32 yasindaym bnde ayni durumdayim. Herşeyden elini eteğini çek para ilgi muhabbet vs. Kendine,arkadaşlarina, hobilerine vakit ayirmaya calis. Ben evliym 2 cocugum var gurbetteyim meşgul olacağim çok şey var bu yuzden umursamiyorum artık. Kendim ve çekirden ailem herkesten daha önemli. Bu aşama için terapi de gördüm sana da öneririm borçlar hafifleyince

Genişletmek için tıkla...

Poyrazkedi .!.:

Henüz gemileri yakacak kadar canına tak etmemiş onu bekliyorsun. Bilmiyorsun ki aslında bir gitsen üzerinden tonşa yük kalkacak, keşke daha önce yapsaydım diyip geçmiş günlerine yanacaksın.

Tam seninki gibi olmasa da özü aileye dayanan bir sevgisizlik hikayem var. Ne zaman yok saydım o zaman nefes aldım. Bunu yapabildiğimde 36 yaşındaydım. Çok emek verdim ama o hep en güzel günleri zehir etmeye özen gösterdi. Ben de bıraktım çıktım.

Bencil olmayı öğtenmeye bak, seni hizmetçi sanan ablana gitmeyi tamamen bırak. 2 saat yeğenlerini sev gel. Borçların olduğunu hatırlatarak ailene para akışını azalt. Kendi başına ev geçindirebilecek güce çıkınca da bas git ama bu defa dönmeyeceğine söz ver kendine.

Hayatta seni kimsenin sevmeyeceğini düşünme sakın, ince ele sık doku tabi ama seni de sevecek biri olacağına inan. Evrene bolca olumlu mesaj gönder. Ve kendini sev, sen kendini sevip değerli görmezsen bu enerji dışarı da böyle yansıdığından hakettiğin değeri göremezsin.

Ben başardım, sen de başarabilirsin.

Genişletmek için tıkla...

Poyrazkedi .!.:

Öğrenilmiş çaresizlik bu yaşadığın, filin yavruyken bir türlü kurtulamadığı zincire karşı pes edip yetişkin olunca da nasıl olsa gücüm yetmiyor diye kurtulmaya çalışmaması gibi. Bir asılsan bitecek aslında her şey

Genişletmek için tıkla...

hizuran .!.:

Başka şehre taşınıp sıfırdan düzen kurun. Başka çıkar yolunuz yok. Memursaniz tayin isteyin mesela.

Genişletmek için tıkla...

belirsizlikyordu .!.:

Memur değilim ama zaten şuan bu kadar borçla başka şehire taşınacak bi durumum yok

Genişletmek için tıkla...

hizuran .!.:

En azından bir psikolog ya da psikiyatrist ile görüşseniz. Aileden yana olan travmalar aşılamadan iç huzur bulunmuyor. Kökümüz onlar çünkü. Bir de bir yığın borca sokmuşlar sizi çok yazık. İnşallah bu borçlardan kurtulup önünüzü görebilirsiniz. Bence eliniz rahatlayinca başka şehre yerleşme konusunu düşünün. Terapi alsanız da en çıkar yolunuz onlardan ayrı yaşamak. Peki ayrı bir eve çıkma ihtimaliniz de mi yok? Küçük eşyalı bir ev mesela bilemiyorum.

Genişletmek için tıkla...