- 16 Kasım 2021
- 1.200
- 1.126
22 yaşında üniversite 3.sınıf öğrencisiyim. Bu yaşıma kadar ailem tarafından ezilerek özgüvensiz olarak yetiştirildim. Özgüvenim 0. Memur emeklisiyiz İstanbulda evimiz var bu sene borcu bitecek. Babam 8 senedir bir işte çalışıyordu. Ayda 15 gün gidiyor aldığı maaş düşük diye şirketi şikayet etmiş bu kış gününde. Muhtemelen işten çıkaracaklar. Hemen iş bulmak o kadar kolay mı? Üstüne bir de borçlarımız var. Türkiye'de piyasa zaten berbat. Lise mezunu AÖF okuyor diye iyi bir ise girebilecegini zannediyor. Örgün mezunları bile işsiz bu devirde. Sırf ailem mağdur olmasın diye yaşadığım şehirden üniversite kazandım ama okul hayatım berbat geçiyor. 50 TL harçlık bile alamıyorum. Part time çalışmak istiyorum zaten çok dersim yok. Vize haftasında suan o kadar canım sıkkın ki. 1 aydır şu iş mevzusu canımı çok sıkıyor. Üstüne bir de ben suçlanıyorum, ben ibadet etmediğim için evin bereketi yokmuş. Maaşlara zam ben ibadet etmediğim için yapilmiyormus. Yeri geldiginde ibadet de ederim. 5 tane altınım vardı güç bela biriktirdigim onlar gitti. Bilezigim gitti. Geçen sene staj yapıp para biriktirmistim onlar da gitti. Okuldan eve evden okula berbat bi üniversite hayatı geciriyorum. Millet kafelerde cirit atarken ben bi kitabın hesabını yapıyorum. O kadar çok bunaldim ki. Ailemin bu tavırları yüzünden hayatıma hep onlar gibi erkekleri çekiyorum. İlk olarak ailem tarafından sevilmek istiyorum Bir de bana diyorlar ki bizi dinlemeseydin. Onları dinlemeseydim bu sefer de hayırsız evlat olacaktım. Psikoloğa gitmek istiyorum ama para yok. Part time iş bakacağım mecbur vizelerden sonra. Okulu bir an önce bitirip iş bulup evlenip kendi yuvamı kurmak istiyorum. Gerçi bu özgüvenle kim sever ki beni?
Vizelere calisamiyorum çok bunaldim inan ki Nasıl dağıtabilirim kafamı? Bana bi yol gösterin
Vizelere calisamiyorum çok bunaldim inan ki Nasıl dağıtabilirim kafamı? Bana bi yol gösterin